Αν και η Ελλάδα, είναι στο top 3 των χώρων που γίνεται η πιο αυξημένη πειρατείααναλογίας του πληθυσμού, εν'τούτοις τα δικτυακά ξεφτέρια της δικτυακής (και μη) "ενημέρωσης"καταφέρνουν να γίνονται τόσο γραφικοί, όσο μια φωτογραφία παπαρούνας σε λιβάδι την άνοιξη, με τα όσα γράφουν για το θέμα -πάντα κατακεραυνώνοντας και σχεδόν κλαίγοντας για τα τεράααααστια απολεσθέντα κέρδη της δύστυχης βιομηχανίας του θεάματος που είναι το νούμερο 2 σε κέρδη παγκοσμίως και φυσικά κατηγορούν την πειρατεία από όπου και αν προέρχεται (sic).
Το θέμα όμως είναι ότι για να κάτσει να γράψει για την πειρατεία, για τα torrents, τον διαμοιρασμό, θα πρέπει να έχει την γνώση, να έχει ασχοληθεί, να μετέχει και να είναι ενημερωμένος. Δηλαδή να έχεις ασχοληθεί και εσύ εμμέσως πλην σαφώς με αυτό που κατακρίνεις και καταδικάζεις ως εγκληματική ενέργεια, όπως άλλωστε την αποκαλούν και οι τεράστιες δικηγορικές φίρμες της Νέας Υόρκης. Αλλιώς αυτό που κάνεις είναι απλά μια π@π@ρολογία και αναμετάδοση δελτίων από το γραφείο τύπου των πολυεθνικών, την ώρα που κατεβάζεις από κάποιο torrent μια ταινία, γράφοντας παράλληλα πύρινα άρθρα ή σχόλια για όσους άλλους κάνουν κάτι ίδιο μ'εσένα.
Βλέπετε, το θέμα δεν είναι η καταπολέμηση της πειρατείας, αλλά ο έλεγχός της καθώς μπορεί να αποδώσει επιπρόσθετα κέρδη, ενώ παράλληλα -μέσω αυτού- δημιουργείται η φίμωση και στην ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας και της γνώσης. Και αυτά, δεν τα λέμε εμείς, αφήστε μας εμάς, αναρχοκωλόπαιδα σατανιστές είμαστε, μα τα λέειη σκηνοθέτις του Χόλυγουντ, Lexi Alexander, τονίζοντας ότι η ποινικοποίηση του διαμοιρασμού αρχείων είναι:

αξιολύπητη (pathetic).

Παράλληλα, χαρακτηρίζει την χασούρα που διεκδικούν οι γραβατοφόροι της MPAAως:

μαλακίες.

Μα κάτι αντίστοιχο λέει ως και αυτή ακόμα η Κομισιόν:

Η πειρατεία υποβοηθάει τις πωλήσεις της μουσικής βιομηχανίας

μα και πολλοί καλλιτέχνες, όπως για παράδειγμα, πρόσφατα ο Grammatik, ο γνωστός raper που διαθέτει την μουσική του ελεύθερα, που ξεκάθαρα είπε και τεκμηρίωσε πως:

Λένε πως η πειρατεία είναι έγκλημα, εγώ λέω πως είναι απελευθερωτική.

Για να μην μακρηγορούμε, δείτε σχετικά:

• Πειρατεία και Ηθική
• Το φαινόμενο PopCorn Time η Πειρατεία και η Βιομηχανία του Θεάματος
• Κακοί μαθητές η Βιομηχανία Πνευματικών Δικαιωμάτων!

και ακόμα περισσότερο στο σχετικό tag: #piracy.

Τα διάφορα δικτυακά σαΐνια λοιπόν θα έπρεπε να θυμόντουσαν πως η μεγάλη επίθεση που εξαπολύθηκεστις ιστοσελίδες διαμοιρασμού, στις αρχές του 2012, το μόνο που κατάφερε ήταν να δημιουργήσει ακόμα περισσότερες τέτοιες σελίδες και με μεγαλύτερη διασπορά, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολο τον εντοπισμό και έλεγχο (υπήρξαν βέβαια και οι ρουφιάνοι που "προσκύνησαν", όπως για παράδειγμα το Rapidshare).

Αυτή η πολεμική τακτική δεν σταμάτησε καθόλου, αντιθέτως κλιμακώθηκε προσπαθώντας -οι πολυεθνικές του θέματος- να επιβάλλουν μέσω των κυβερνήσεων απόλυτα αυταρχικά νομοσχέδια προς ψήφιση, ευρισκόμενοι πλέον, αρχές του 2015, στο ZompieSopa, όπου στην ουσία οι πολυεθνικές τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει ολόκληρη την πίτα δική του.
Και για όσους πάτε να πείτε ή να γράψετε περί νόμων και άλλων τέτοιων, βάλτε απλά κάτω την λογική σας και καταλάβετε πως ο νόμος, ένας αυθαίρετος, αντεπιστημονικός, εμπειρικός τύπος είναι. Είναι τουλάχιστον η καθαρή έκφραση της γνώμης του μεγαλύτερου αριθμού; Η απάντηση είναι πως όχι, επειδή εκείνοι που συμμετέχουν στην κατασκευή του είναι οι προνομιούχοι (πλούσιοι ή μηχανορράφοι) που είναι επιβεβλημένοι από ηγέτες στο αποβλακωμένο πλήθος.
Με όλα αυτά λοιπόν και ενώ οι αρχικοί δημιουργοί του PirateBay, βρεθήκανκαταδικασμένοι και φυλακισμένοι (έχουν αρχίσει να εκτίουν ποινές και να απελευθερώνονται), έχοντας διανύσει δυο χρόνια με φωτιά και με μαχαίρι με ενορχηστρωμένες επιθέσεις από οπουδήποτε (μέχρι και από την ΜS), απαγόρευση πρόσβασης (με πρώτες την Ολλανδίακαι Αγγλία), γενικότερα στην Ευρώπη (στην Ελλάδα απέτυχενα εφαρμοστεί), αλλαγές domainκαι πολλά άλλα, τον Οκτώβρη του 2014 υπήρξε μια ολική καταστολή, με την σουηδική αστυνομία να παίζει τον υπηρέτη των πολυεθνικών και να εισβάλλειστο κτίριο που βρίσκονταν οι servers του TPB, κάνοντας κατάσχεση.

Αν την δούμε με μια διαφορετική ματιά αυτή την επέμβαση, δεν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίζαμε ως αρνητική για την μετέπειτα πορεία στο θέμα διαμοιρασμού/torrents. Και αν αυτό σας φαίνεται παράξενο, δείτε το γιατί, όπως το λέειο Peter Sunde, ο ένας από τους συνιδρυτές του ΤΡΒ, λίγους μήνες πριν βγει από την φυλακή (Αύγουστο 2014):

Το διαδίκτυο χτίστηκε ως ένα αποκεντρωμένο δίκτυο, αλλά είναι ειρωνεία ότι γίνεται ολοένα και πιο συγκεντρωτικό, ενθαρρύνεται συνεχώς ο συγκεντρωτισμός εκεί. Το Pirate Bay έχει περίπου 11 χρόνια ζωής μέχρι τώρα και σχεδόν όλα τα άλλα torrent sites έχουν αρχίσει να βασίζονται σε αυτό ως την ραχοκοκαλιά τους. Έχουμε δημιουργήσει ένα ενιαίο σημείο αποτυχίας και η ανάπτυξη της τεχνολογίας διαμοιρασμού αρχείων έχει κολλήσει σε αυτό το σημείο.

τονίζοντας το αυτονόητο:

Φυλακή και Πνευματικά Δικαιώματα δεν διαφέρουν

Το PirateBay κατεστάλη, ζήτω το νέο PirateBay

Η αλήθεια είναι πως αν και έγιναν κάποια διαφορετικά βήματα, βλέποντας λογισμικά ανοιχτού κώδικα, όπως το PopCorn-Timeκαι όλα τα υπόλοιπα, εν τούτοις και αυτά μοιάζει να έχουν φρενάρει την ανάπτυξή τους εδώ και κάποιους μήνες, ενώ το βασικό τους κομμάτι εξαρτάται από το ΤΡΒ.
Όπως και να έχει όμως η κίνηση αυτή της ολικής καταστολής του, δημιούργησε το αναμενόμενο για τον οποιοδήποτε έστω γνωρίζει την αντιδραστική έκφραση, με αποτέλεσμα να δούμε σχεδόν άμεσα το Open Bay, μια πρωτοβουλία που δίνει την δυνατότητα στον οιονδήποτε -ακόμα και σε κάποιον που έχει ελάχιστες τεχνικές γνώσεις- να στήσει στο Διαδίκτυο ένα “αντίγραφο” του The Pirate Bay που ξεκίνησε από την ομάδα του Isohunt.to. Εκτός αυτού όμως, όλοι το είχαμε σιγουράκι πως σύντομα θα ξαναβλέπαμε το TPB να ανεμίζει την πειρατική του σημαία στην "θάλασσα"του διαδικτύου, απλά δεν ξέραμε το πότε και το αν θα ήταν ένα ακριβές αντίγραφο του προηγούμενου ή κάτι πιο εξελιγμένο.
Αυτό όμως θα το μάθουμε σύντομα, καθώς στο domain: thepiratebay.se, εκτός από την πειρατική σημαία που ανεμίζει στο κέντρο του, στο επάνω μέρος της υπάρχει και ένα χρονόμετρο με αντίστροφη μέτρηση που -μετρώντας την- μας δείχνει την 1η Φλεβάρη κάπου το απόγευμα (ώρα ελλάδας). Κάτι που σημαίνει, καλώς εχόντων, εκείνη την ημερομηνία η σελίδα του ΤΡΒ θα είναι ξανά επάνω και διαθέσιμη σε όλους. Κρατάμε μια επιφύλαξη στο τι μπορεί να πάει στραβά ως τότε, μα και μέχρι να μάθουμε κάτι περισσότερο σχετικά με το ποιοι είναι πίσω από αυτή την κίνηση.
Αυτό που δεν αναφέρουν τα δημοσιο-γραφικά σαΐνια και οι "ειδικοί" (επειδή προφανώς δεν το γνωρίζουν), είναι ένας αριθμός που υπάρχει με την μορφή εικόνας στο κάτω μέρος της σελίδας του. Αυτός:

JyO7wNzc8xht47QKWohfDVj6Sc2qH+X5+BCT+uetocIJcQnp/2f1ViEBR+ty0Cz

είναι ένα AES key, (πρόκειται για την κρυπτογράφηση AES που υποτίθεται ότι είναι 4-8 φορές πιο γρήγορη, απ'οτιδήποτε άλλο, σαν αυτή που χρησιμοποιούσε το πάλαι ποτέ TrueCrypt). Άλλωστε και η ίδια η εικόνα όταν την κατεβάσεις, έχει την ονομασία: aes (είναι η πρότυπη εικόνα από το TPB και δεν φαίνεται καλά επειδή είναι διάφανη με αχνά γράμματα).

Μπορείτε να δοκιμάσετε την τύχη σας, προσπαθώντας να βρείτε το περιεχόμενο και να το αποκρυπτογραφήσετε, μια εύκολη και γρήγορη λύση είναι η σελίδα του AES encryption.
Εμείς δοκιμάσαμε με διάφορους τρόπους, ακόμα και με συγχρονισμούς μέσω του BitTorrent Syncκαι άλλων λογισμικών αποκρυπτογράφησης  και απο-στεγανογράφησης, μα δεν έχουμε βρει κάτι που να είναι σίγουρο και φερέγγυο, οπότε δεν ρισκάρουμε και να γράψουμε κάτι σχετικό.

Όπως και να έχει το θέμα το παρακολουθούμε και για ό,τι νεότερο, θα επανέλθουμε.

Και ενώ καλώς εχόντων των πραγμάτων αναμένουμε αρχές Φλεβάρη (2015) την επάνοδοτης μεγαλύτερης ιστοσελίδας διαμοιρασμού, του The Pirate Bay, μετά την καταστολήπου δέχτηκε λίγο πριν το τέλος του 2014 και ενώ μαίνεται ο πόλεμοςανάμεσα στις πολυεθνικές του θεάματος, την Google και άλλες εταιρείες για το ποιος θα έχει τα πιο πολλά κέρδη και τον έλεγχο της πειρατείας (επειδή οριστική καταστολή σε αυτό είναι αδύνατο να υπάρξει και το γνωρίζουν άπαντες), όπως ήταν αναμενόμενο να συμβεί από την άλλη πλευρά υπήρξε άμεσα αντίδραση με αποτέλεσμα σε πολύ σύντομο διάστημα μετά την καταστολή να δούμε το OpenBay, μια πρωτοβουλία που δίνει την δυνατότητα στον οιονδήποτε -ακόμα και σε κάποιον που έχει ελάχιστες τεχνικές γνώσεις- να στήσει στο Διαδίκτυο ένα “αντίγραφο” του The Pirate Bay που ξεκίνησε από την ομάδα του Isohunt.to.

Έχουμε δει κάποιες τέτοιες προσπάθειες, μα είμαστε πολύ (μα πάρα πολύ) επιφυλακτικοί, καθώς πλέον είναι εύκολο να διαδοθούν malwares και ένα σωρό ακόμα. Τις τελευταίες ήμερες δοκιμάζουμε ορισμένες τέτοιες σελίδες, μα στις δυο περιπτώσεις ήταν τίγκα στο κακόβουλο λογισμικό. Για παράδειγμα μια σελίδα με το domain eeπου μιμείται την εμφάνιση του Pirate Bay, αλλά δεν επιτρέπει την φόρτωση νέων αρχείων. Καλή εντύπωση μας έδωσαν και οι σελίδες thepiratebay.hk και thepiratebay.org.esπου έχουν φρέσκο περιεχόμενο μα και ένα λειτουργικό chat-box.

Το Old Pirate Bayπου δημιουργήθηκε από την ομάδα του Isohunt.to, δείχνει να είναι το πιο εντάξει και σε αρκετές radon προσπάθειές μας με αρκετών ειδών αρχεία δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα. Στα πλαίσια που μπορεί κάποιος να αλιεύσει τέτοιες πληροφορίες δεν συναντήσαμε κάποιο ουσιαστικό παράπονο σχετικά με κακόβουλο λογισμικό. Φυσικά αυτό δεν αποκλείει να συμβεί στο μέλλον ή και αν υπάρχει ήδη σε κάποια αρχεία.
Όπως φαίνεται, σαν βασικό μέλημα της ομάδας είναι η διαφύλαξη των torrents και η αποφυγή της σύγχυσης, κάτι που ως τώρα δείχνει να το καταφέρνουν.

Για τους βαρεμένους και κατακριτές που θεωρούν κακό την πειρατεία και όλα αυτά -άσχετα αν το κάνουν και οι ίδιοι- ταυτιζόμενοι με τα συμφέροντα των πολυεθνικών, να τους θυμίσουμε ότι εκτός από ταινίες και μουσική, στο TPB μπορεί να βρει κάποιος από βιβλία, μέχρι και ακαδημαϊκό υλικό που κρατιέται κλειδωμένο για μια συγκεκριμένη ελίτ (κάτι για το οποίο αγωνιζόταν και ο Aaaron Swartz) και πολλών ακόμα ειδών αρχεία και ντοκουμέντα. Μπορείτε λοιπόν να δοκιμάσετε το Old Pirate Bay, σαν έναν από τους καλύτερους αντικαταστάτες του TPB και να το προσθέσετε στα bookmarks σας:

>>>η ιστοσελίδα του Old Pirate Bay.

[το άρθρο είναι συνεργατικό και συνδιαμορφωμένο]

Το μπλοκάρισμα χρηστών για την ελεύθερη μετάβασή τους σε όποιες ιστοσελίδες επιθυμούν έχει ξεκινήσει και ήδη εφαρμόζεται σε κάποιες χώρες της Ευρώπης και αλλού, ενώ φυσικά θέμα χρόνου είναι να εφαρμοστεί παντού. Το διαδίκτυο δεν είναι ελεύθερο, η ελεύθερη πρόσβαση δεν υφίσταται πλέον και -με το άλλοθι πως το κάνουν για την "πειρατεία"και την "προστασία μας"- η γενικότερη απαγόρευση πρόσβασης βρίσκεται προ των πυλών.
Βλέπετε η αλήθεια είναι πως όλοι στέκονται στην "πειρατεία"ταινιών, μουσικής και λογισμικού, κυνηγώντας αδίστακτα τις σχετικές ιστοσελίδες και υπηρεσίες, ενώ σχεδόν κανείς δεν αναφέρει πως η "πειρατεία", ο διαμοιρασμός γίνεται και για άλλους λόγους, όπως για το δικαίωμα στην γνώση και πως διαμοιράζεται και ένας πολύ μεγάλος όγκος ακαδημαϊκής γνώσης, βιβλίων και συγγραμμάτων που προορίζεται μόνο για μια συγκεκριμένη ελίτ φοιτητών σε λίγα πανεπιστήμια από τα οποία θα αποφοιτήσουν οι μελλοντικοί εφαρμοστές του καπιταλισμού, σαν πολιτικοί, νομικοί κλπ. Το μόνο βέβαιο είναι πως με την βοήθεια της πίεσης που ασκεί το Hollywood, το μπλοκάρισμα, η απαγόρευση πρόσβασης μα και το δικαίωμασε έρευνες και γενικότερη ανάπτυξη (φάρμακα, τροφές, κλπ) θα βυθιστεί στο σκοτάδι, αποτελώντας μια καθαρή πηγή εκμετάλλευσης από τις κάθε είδους πολυεθνικές.

Κοιτώντας λίγο πιο μπροστά και με το πώς αναπτύσσεται η τεχνολογία -υπακούοντας στους ειδικότερους και γενικότερους κανόνες του καπιταλισμού- δεν είναι καθόλου μακριά η εποχή που σ'ένα διαδίκτυο το οποίο γίνεται συνεχώς και πιο συγκεντρωτικό (άρα και πιο ελέγξιμο), το είδος των υπηρεσιών και λογισμικού που θα χρησιμοποιούμε να είναι απολύτως συγκεκριμένο και ελεγχόμενο, με οτιδήποτε άλλο να θεωρείται παράνομο, απειλή, τρομοκρατικό και άλλα τέτοια φαιδρά που κατά κόρον λένε οι πολιτικοί, νομικοί και τα αφεντικά.
Ήδη η MPAA εργάζεται σκληρά για να εισαγάγει το μπλοκάρισμα ιστοσελίδων μέσω των παρόχων υπηρεσιών διαδικτύου -προφανώς οι χρήστες στην Αμερική, θα πρέπει να θεωρούν βέβαιο ότι θα εφαρμοστεί και μάλιστα τους προσεχείς μήνες, ενώ στην Ευρώπη σε χώρες όπως η Αγγλία και Ολλανδία εφαρμόζεται και μάλιστα με αυστηρή γραμμή, ενώ άλλες χώρες όπως η Γερμανία, Γαλλία κάνουν κάτι αντίστοιχο μα και εκφοβίζοντας του χρήστες με ποινές, φυλάκιση και πρόστιμα.

Η Ναζιστική Γερμανία είχε λιγότερη λογοκρισία από ό,τι έχουμε σήμερα στο Διαδίκτυο,

λέει η ομάδα του PirateSnoop που θα δούμε στη συνέχεια.
Δεν θέλει πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος πως ό,τι συμβαίνει στο διαδίκτυο -ασχέτως το πού- επηρεάζει τους πάντες, μα και ότι οι απαγορεύσεις, ποινές, μπλοκάρισμα θα εφαρμοστούν σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα θα αυξηθεί η ζήτηση σε VPNυπηρεσίες για ελεύθερη πρόσβαση παντού στο διαδίκτυο, μα και πάλι χρειάζεται μεγάλο ψάξιμο ώστε να βρεθεί κάποιος έμπιστος πάροχος VPN και με λογικές τιμές.
Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν και αυτοί που δεν θα έχουν την δυνατότητα για κάτι τέτοιο και έτσι θα αναζητούν δωρεάν λύσεις που σίγουρα δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν.

Τι είναι το PirateSnoop

Μια τέτοια δωρεάν και καλή λύση είναι το PirateSnoopπου δημιουργήθηκε για να σπάσει την λογοκρισία και την απαγόρευση πρόσβασης σε ιστοσελίδες. Βασικά το PS, κάνει την ίδια δουλειά με τον PirateBrowser, με την διαφορά πως ο PirateBrowser, στην ουσία κάνει χρήση του δικτύου TOR -κάτι που στις μέρες μας έχει αρχίσει να θεωρείται έντονα προβληματικό (το δίκτυο tor), καθώς κακοποιείται από πολλούς ανθρώπους ανεβάζοντας fake ιστοσελίδες, ενώ επίσης χρησιμοποιείται και από την DMCA για να σαρώνει ιστοσελίδες. Ίσως πλέον, το TOR δεν είναι η καλύτερη επιλογή για να αποκτήσετε πρόσβαση σε δικτυακούς τόπους.
Αντ'αυτού, το PirateSnoop χρησιμοποιεί τις δικές σας προσαρμοσμένες ρυθμίσεις proxy, χρησιμοποιώντας το πλήρες HTTPS -αντί του HTTP που χρησιμοποιείται από τους βασικούς proxy. Αυτό συνεπάγεται πως δεν δίνει ανωνυμία, η IP διεύθυνσή σας φαίνεται κανονικά (εκτός αν έχετε VPN), προκειμένου να μειωθούν οι καταχρήσεις.
Συνολικά, το PirateSnoop θα πρέπει να είναι ταχύτερο στην περιήγηση από τον PirateBrowser/Tor, όπως λένε οι δημιουργοί του. Επί του παρόντος, πολλές μεγάλες ιστοσελίδες που είναι μπλοκαρισμένες υποστηρίζονται από τον PirateSnoop αλλά υπάρχουν μερικές παραλείψεις. Ωστόσο, η ομάδα είναι έτοιμη να επεκτείνει το φάσμα του browser βασιζόμενη στην ζήτηση των χρηστών.

Κάθε site που το ζητάει, θα προστίθεται αμέσως χωρίς ερωτήσεις.

αναφέρει το σημείωμα της ομάδας.

Στην εμφάνιση, το PirateSnoop μοιάζει πολύ με το δημοφιλές πρόγραμμα περιήγησης Chrome. Στην πραγματικότητα, το μόνο άμεσο giveaway πως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά είναι η ύπαρξη ενός μικρού κουμπιού με το πειρατικό έμβλημα στην δεξιά πλευρά της γραμμής εργαλείων του. Για την ακρίβεια βασίζεται στο δωρεάν πρόγραμμα περιήγησης SRWare Iron, ενός de-branded Chromium, χωρίς τα προβλήματα ιδιωτικότητας. Το PirateSnoop στη συνέχεια αυξάνεται με ειδικές προεκτάσεις για να ενεργοποιήσει τον αποκλεισμό σε ιστοσελίδες. To PirateSnoop (PS), το οποίο είναι ανοιχτού κώδικα, δημιουργήθηκε από την ομάδα του public torrent site RARBG που είναι το 7ο πιο δημοφιλές site torrent στον κόσμο και ένα από αυτά που είχαν μπλοκαριστεί από μεγάλους βρετανικούς ISPs πρόσφατα.

Εγκατάσταση του PirateSnoop

Εδώ τα πράγματα είναι λίγο ιδιόρρυθμα. Κατ'αρχάς, είναι άμεσα διαθέσιμος για Windows μέσω ενός installer και ενός extension (crx). Με τον ίδιο installer, μπορείτε να τον εγκαταστήσετε σε Linux, OSX, FreeBSD και άλλα λειτουργικά συστήματα, αφού τον κατεβάσετε, αποσυμπιέσετε και όπως λένε οι δημιουργοί του να το εξάγετε στο DIR (προφανώς θα είναι κάποιος φάκελος που περιλαμβάνει, επειδή σαν φάκελο (ή directory) συστήματος δεν θα βρείτε κάτι τέτοιο, είναι πολύ ασαφές), το extension θα βρίσκεται στην διαδρομή: DIR/Profile/Default/Extensions/gdbbdfpcmhiigifjgcjpgmmkpicbjggl, απ'όπου μπορείτε να το εισάγετε χειροκίνητα χρησιμοποιώντας την λειτουργία chrome developer.
Πρακτικά τώρα, το συγκεκριμένο exe είναι αδύνατο να αποσυμπιεστεί και θα χρειαστεί να εγκαταστήσετε το Wine στο σύστημά σας (υπάρχει στους διαχειριστές πακέτων των διανομών σας). Δεξί κλικ μετά στο exe αρχείο > Άνοιγμα με Wine και από το παραθυράκι που θ'ανοίξει, πατάτε: Extract:

Αυτό θα τον αποσυμπιέσει και θα δημιουργήσει κανονικά τα αρχεία εγκατάστασης στον εικονικό φάκελο των Windows που υπάρχει στο σύστημά σας μετά την εγκατάσταση του Wine.
Πηγαίνοντας εκεί, θα δείτε πράγματι την διαδρομή που αναφέρει πιο πάνω (Profile/Default/Extensions/gdbbdfpcmhiigifjgcjpgmmkpicbjggl):

Εκτός αυτού, θα δημιουργήσει και μια συντόμευση στην επιφάνεια εργασίας σας (μπορείτε να το μετακινήσετε όπου θέλετε), απ'όπου θα μπορείτε να το τρέξετε:

Παρ'όλ'αυτά, σ'εμένα τουλάχιστον μου επέστρεψε ένα κατεβατό από σφάλματα και φυσικά δεν έτρεξε καθόλου και έχω την αίσθηση πως δυστυχώς δεν θα τρέξει σε κανέναν:

Δεν ξέρω, δεν το δοκίμασα, αν με εγκατάσταση του SW-Iron browser και την προσθήκη του crx extension δουλέψει. Ούτε με έναν προσαρμοσμένο Chromium και το extension. Πιθανολογώ πως ναι, δεν το δοκίμασα. Δυστυχώς αν και το πρότζεκτ μοιάζει καλή ιδέα και με μέλλον, εν τούτοις το συγκεκριμένο "άθλημα", είναι Windows-o-κεντρικό σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Κατεβάστε τον PirateSnoop:

Το download του installer γίνεται με torrent, με την όποια εφαρμογήχρησιμοποιείτε. Ίσως χρειαστεί να περιμένετε 2-3 λεπτά μέχρι να εμφανιστεί seeder, μα θα κατέβει πολύ γρήγορα (διαμοιράστε το και εσείς μια φορά τουλάχιστον):

>>> η ιστοσελίδα του PirateSnoop (τα download links είναι στην κορυφή).

Πριν λίγες ημέρες, είχαμε αναφερθεί στην επάνοδο της ιστοσελίδας του The Pirate Bay, μετά την εισβολή των μπάτσων και την κατάσχεση των server του. Ένα αντίστροφο χρονόμετρο στην κορυφή της σελίδας, μας οδηγεί κάπου στις αρχές Φεβρουαρίου, προφανώς για την ανανεωμένη επάνοδό του. Κάτι όμως που ελάχιστοι πρόσεξαν και κανείς, μα κανείς απολύτως στο ελληνόφωνο web, ήταν μια εικόνα που είχε στο κάτω μέρος η οποία περιείχε ένα κρυπτογραφημένο AES μήνυμα [δείτε σχετικά: Επανέρχεται το PirateBay;]

Η αλήθεια είναι πως προσπαθήσαμε και εμείς να το αποκρυπτογραφήσουμε, ήταν άλλωστε ένας ενδιαφέρων γρίφος και το ίδιο έκαναν και άλλοι που το συζητήσαμε και ξαφνικά κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε πως είχαν μπει πολλοί σε αυτό το "τριπάκι"και κοιτώντας στο διαδίκτυο είδαμε πως ασχολούνταν με αυτό πάρα πολλοί άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη. Άλλοι με περισσότερες, άλλοι με λιγότερες γνώσεις, όλοι είχαν μπει σε μια διαδικασία αναζήτησης ενός κρυπτογραφημένου "θησαυρού", με λογισμικά αποκρυπτογράφησης, ανταλλαγές απόψεων και άλλα. Ομολογώ ότι αυτό ήταν ευχάριστο και νοιώσαμε πως ο βασικότερο στόχος του TPB επετεύχθη. Να βάλει δηλαδή τους ανθρώπους στην διαδικασία και την έννοια της κρυπτογράφησης. Όπως και να έχει, το "μυστήριο"με αυτό το μήνυμα της σελίδας του ΤΡΒ ήρθε στο φως και όχι από τα λαγωνικά της ασφαλείας και τα βόδια του ελληνόφωνου web, τους φθηνούς αντιγραφείς -που είμαι βέβαιος πως θα οργιάσουν παρουσιάζοντάς το, ασχέτως αν δεν καταλαβαίνουν την τύφλα τους.

Τι είναι το AES κρυπτογραφημένο μήνυμα στο ΤΡΒ

O αριθμός που υπάρχει με την μορφή εικόνας στο κάτω μέρος της σελίδας του είναι αυτός:

JyO7wNzc8xht47QKWohfDVj6Sc2qH+X5+BCT+uetocIJcQnp/2f1ViEBR+ty0Cz

είναι ένα AES key, (πρόκειται για την κρυπτογράφηση AES που υποτίθεται ότι είναι 4-8 φορές πιο γρήγορη, απ'οτιδήποτε άλλο, σαν αυτή που χρησιμοποιούσε το πάλαι ποτέ TrueCrypt). Άλλωστε και η ίδια η εικόνα όταν την κατεβάσεις, έχει την ονομασία: aes (είναι η πρότυπη εικόνα από το TPB και δεν φαίνεται καλά επειδή είναι διάφανη με αχνά γράμματα).

Η όλη διαδικασία αποκρυπτογράφησής του, εξελίχτηκε σε έναν άτυπο διαγωνισμό στο Reddit (πού αλλού;) και την απάντηση την έδωσε πρώτος ένας τύπος με το nick-name dafky2000. Την αποκρυπτογράφηση την έκανε με το Makefile και BASH code (αμόρφωτα Windozάκια χρηστάκια), αν και όπως λέει, είδε κάποιους άσχετους χαρακτήρες (αναφέρει κάτι για html tags), ένα "σπασμένο" url, εντόπισε πως το κρυμμένο μήνυμα: "WeAreTPB"δεν αποτελούνταν από πεζούς (μικρούς) χαρακτήρες και -με κάποιες άλλες μαντεψιές σε κωδικούς- εκμαίευσε ένα link, από ένα βίντεο στο YouTube, με μα ατάκα του Arnold Schwarzenegger που αναφέρει:

I’ll be back.

Σε αυτό εδώ δηλαδή:

Προφανώς είναι το μήνυμα που στέλνουν οι άνθρωποι πίσω από το νέο ΤΡΒ. Δεν περιείχε δηλαδή τίποτα μυστήριο, που να άξιζε όλη αυτή την παραφιλολογία που αναπτύχθηκε. Το ζητούμενο ήταν αυτό που είπαμε και πιο πάνω:

να κάνουν τον κόσμο να μπει στην διαδικασία της κρυπτογράφησης/ αποκρυπτογράφησης.

Όσοι πιο έμπειροι θέλουν να πειραματιστούν, ο bash κώδικας που δίνει ο dafky2000, είναι αυτός:

echo “JyO7wNzc8xht47QKWohfDVj6Sc2qH+X5tBCT+uetocIJcjQnp/2f1ViEBR+ty0Cz” | openssl aes-128-cbc -K $(printf wearetpb | sha256sum | head -c 32 | tr ‘[:lower:]’ ‘[:upper:]’) -nosalt -nopad -iv 0 -base64 -d -p

>>> η σχετική δημοσίευση στο Reddit, για περισσότερα.

Οι Torrent ιστοσελίδες αντιμετωπίζουν καθημερινά επιθέσεις και takedowns είτε από τις αρχές για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων είτε από εγκληματίες του κυβερνοχώρου για τους δικούς τους σκοπούς και δεν είναι λίγες οι φορές που η εύρεση και το download περιεχομένου μέσω tοrrents είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση.
Λαμβανομένων υπόψη και τα προβλήματα που προκύπτουν με όλα αυτά και με τα διάφορα τρίτα ΑΡΙ και αναμένοντας την επάνοδο του RirateBay, αρχές Φλεβάρη (2015), καλώς εχόντων, όσοι χρησιμοποιούν συχνά ή και περιστασιακά torrents, θα ήθελαν να έχουν μια εναλλακτική λύση.

Αυτή την λύση έρχεται να δώσει το BitCannon, ένα λογισμικό ανοιχτού κώδικα που φέρνει τις Torrent ιστοσελίδες σε έναν υπολογιστή, μπορώντας έτσι να χρησιμοποιηθούν και χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο και διατίθεται για Linux, Windows, OSX, FreeBSD.
H ιδέα πίσω από το BitCannon είναι σχετικά απλή, επιτρέποντας το download της βάσης δεδομένων από torrent ιστοσελίδες που φιλοξενείται σε έναν τοπικό προσωπικό υπολογιστή και μόλις εντοπίσουν ένα αρχείο torrent που τους ενδιαφέρει, να το κατεβάσουν είτε με magnet-link, είτε με μια εφαρμογή torrent (torrent client). Oι δε βάσεις δεδομένων των torrent-sites μπορούν να ειδωθούν με έναν σύγχρονο browser σε μια απλή και καθαρή μορφή.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο, είναι πως το BitCannon είναι ιδιαίτερα γρήγορο και αποδοτικό. Το λογισμικό είναι νέο, βρίσκεται υπό ανάπτυξη, προφανώς την πρώτη φορά χρειάζεται τον χρόνο του για να κατεβάσει τις βάσεις και φυσικά όσο πιο μεγάλη είναι κάποια, τόσο πιο πολύ θα καθυστερήσει.

Εγκατάσταση του BitCannon:

Μπορείτε ανάλογα το λειτουργικό σας σύστημα, να το κατεβάσετε από την σελίδα του: [DOWNLOAD]

Για να μπορέσω να το τρέξω, σε Linux (Ubuntu/Mint), εγκατέστησα και τα εξής (τα δίνω απ'ευθείας με τις εντολές, για συντομία):

sudo apt-get install nodejs
sudo apt-get install mongodb-clients
sudo apt-get install npm
sudo npm install -g grunt
sudo npm install -g grunt-cli
npm install bower

Μετά διπλό κλικ στο αρχείο που κατεβάσατε, ανάλογα την αρχιτεκτονικήτου συστήματος σας (32b/64b/ARM).

Μου δημιούργησε δυο φακέλους στο /home μου, αλλά μου έδωσε σφάλμα το NodeJS. κάτι που σημαίνει, όπως λέει και ο δημιουργός του, πως δεν εγκαταστάθηκε σωστά. Όλα αυτά βέβαια σε μια γρήγορη δοκιμή χάριν του άρθρου, θα επανέλθουμε λίαν συντόμως, είναι ένα πολύ αξιόλογο λογισμικό. Στην σελίδα του στο GitHub, που δίνεται και ο κώδικάς του, υπάρχουν πιο αναλυτικές οδηγίες εγκατάστασης:

>>> η σελίδα του BitCannon στο GitHub.
>>> η ιστοσελίδα του BitCannon.

To PirateBay, η σελίδα σταθμός στην ιστορία των Torrents, μετά την καταστολήπου δέχτηκε από την σουηδική αστυνομία με την κατάσχεση των servers που οδήγησε στην απώλεια της βάσης δεδομένων του, δρομολόγησε μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων.

Σημαντικότερο ήταν η διάθεση της βάσης δεδομένων του, το Open Bay, με τ'οποίο ο καθένας μπορεί να στήσει ένα Pirate Bay, είδαμε λογισμικά σαν το BitCannonπου μπορεί να φέρει τα Torrents στον υπολογιστή μας και off-line, ενώ είδαμε να επανέρχεται η ίδια η ιστοσελίδα του PirateBay, με έναν μετρητήστην αρχή και με ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα, ένα παιχνίδι που έκανε με τους επισκέπτες της.

Αν και αυτός ο μετρητής, έληγε την 1η Φλεβάρη (2015), εν'τούτοις, το Piratebay, έκανε την εμφάνισή του σήμερα (31/1/15), με νέο κεντρικό λογότυπο, έναν φοίνικα (προφανής ο συμβολισμός της "αναγέννησης"), τα πάντα δείχνουν να δουλεύουν κανονικά όπως πριν, ενώ βρίσκεται σε όχι εύκολα εντοπίσιμους virtual servers.
Λίγες οι αλλαγές στην εμφάνισή του, οι λογαριασμοί των μελών του λειτουργούν κανονικά, ενώ είναι ανενεργά τα “Contact Us,” “RSS” και “Register”. Τα τελευταία torrent δείχνει πως έχουν "ανέβει"στους servers του την 9η Δεκέμβρη, την ημέρα που έγινε το ντου των μπάτσων, μα ήδη σήμερα (31/1/15) αρχίσανε ν ανεβαίνουν κι'άλλα. Τέλος, σύμφωνα με το TorrentFreak, αρκετά μέλη της διαχείρισης του site, δεν μετέχουν στην σημερινή επανεκκίνησή του.

-Η διεύθυνση παραμένει η ίδια:

thepiratebay.se

Πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη πως όταν μιλάμε για νόμιμο και μη νόμιμο, υπάρχουν πολλοί παράγοντες και κανείς δεν αναφέρει την αισχροκέρδεια της βιομηχανίας του θεάματος. Το απλό σινεμαδάκι έχει γίνει πλέον είδος (απρόσωπης) πολυτέλειας ενώ η απόκτηση μιας κόπιας της κάθε ταινίας στοιχίζει υπερβολικά πολλά -αναλογικά με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση. Σε όλο αυτό να ληφθεί υπ'όψιν πως το οποιοδήποτε μπάτζετ για τα έξοδα μιας παραγωγής έχει καλυφθεί από τις διαφημίσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό ενώ, από τις πρώτες προβολές και μόνο, τα έσοδα είναι υπέρ-πολλαπλάσια. Προσθέστε σε αυτά και τα προϊόντα κάθε λογής (κουκλάκια, μπλούζες και δεν συμμαζεύεται). Από την άλλη, όλη αυτή η βιομηχανία συντηρεί ορδές ακριβοπληρωμένων ηθοποιών με παράλογες απαιτήσεις, εκτοξεύοντας το τελικό ποσόν στα ύψη.
Το λάθος λοιπόν βρίσκεται αλλού και όχι στον κάθε φουκαρά του πλανήτη που δεν έχει την δυνατότητα είτε να πάει κινηματογράφο (στην επαρχία δεν υπάρχουν) είτε να πληρώνει συνεχώς για την απόκτηση αντιγράφων, καθώς όλο αυτό κοστίζει μια μικρή περιουσία η οποία άνετα ξεπερνάει τον μηνιαίο προϋπολογισμό.
Το δε οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως όλες πλέον οι βιομηχανοποιημένες κινηματογραφικές αλυσίδες (οι οποίες έστειλαν με αθέμιτα μέσα και κυβερνητική συνενοχή στα τάρταρα τα απλά σινεμαδάκια), έχουν αυξημένη συνεχή κερδοφορία ενώ το ίδιο ισχύει και για κάθε σημείο (δικτυακό ή φυσικό) σημείο πώλησης multimedia υλικού αλλά και για τα συνδρομητικά κανάλια. Το ίδιο το Hollywood, συντηρεί μια χλιδή και έναν μύθο, προβάλλοντας ένα διεθνές life-style το οποίο φυσικά του αποφέρει έμμεσο και άμεσο κέρδος με ποικίλους τρόπους και μια παγκόσμια διαφήμιση του μέσου εντύπων, ΜΜΕ και του κάθε ηλίθιου που θεωρεί υποχρέωσή του να αναπαράγει ειδήσεις για το χλιδάτο life-style ανθρώπων που στην τελική δεν αξίζουν μια.

Ένα άλλο επίσης οξύμωρο σημείο αποτελεί πως όλη αυτή η βιομηχανία του θεάματος και της μουσικής, δεν ενοχλείται από την... “νόμιμη” πειρατεία των πολυεθνικών (πχ, το YouTube της Google), μα τα έχει βάλει με το BitTorrent και τις διάφορες υπηρεσίες διαμοιρασμού οι οποίες δεν ανήκουν ή δεν έχουν στο διοικητικό τους συμβούλιο προσωπικότητες, όπως τουλάχιστον αυτές τις ορίζει το life-style σε κάθε επίπεδο (κοινωνικό, πολιτικό κλπ). Ακόμα και ο γάτος μας ξέρει πως μέσα σε υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα το Dropbox (που στο συμβούλιό της ανήκεικαι Κοντολίζα Ράις, μια πολύ επικίνδυνη γυναίκα), το GDrive της Goggle,το SkyDrive της Microsoft και άλλες, το λεγόμενο παράνομο/πειρατικό υλικό βρίθει σε όγκο. Και όμως, η επίθεση έγινε σε απλούς ανθρώπους οι οποίοι βρεθήκαν να καταδικάζονται και να σαπίζουν σε φυλακές με ποινές μεγαλύτερες ακόμα και από κατά συρροή δολοφόνους, βιαστές και παιδόφιλους.
Εδώ ο ίδιος ο Vladimir Putin (ο λατρεμένος των φασιστοειδών της ελληνικής επικράτειας) παραδέχτηκεπως με το να κλείνουν τις πειρατικές ιστοσελίδες, δεν κατάφεραν να σταματήσουν την πειρατεία. Ανάφερε μάλιστα και κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό και πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράμετρο, την οποία παραβλέπουν ν'αναφέρουν οι πολέμιοι της πειρατείας:

Οι ιστοσελίδες που ασκούν επαγγελματικά την πειρατεία (είναι η επιχείρησή τους) θα πρέπει να κλείσουν.

Η δήλωση αυτή από μόνη της απαντά σε αυτό που αναφέραμε πιο πριν για τις πολυεθνικές που ασκούν νόμιμη πειρατεία. Άλλωστε οι λεγόμενες πειρατικές σελίδες και υπηρεσίες, οι οποίες βρίσκονται στο στόχαστρο, δεν είναι εμπορικές και προσφέρουν με ερασιτεχνισμό, άντε ίσως με ορισμένες διαφημίσεις,

Το μπλοκάρισμα χρηστών για την ελεύθερη μετάβασή τους σε όποιες ιστοσελίδες επιθυμούν, έχει ξεκινήσει και ήδη εφαρμόζεται σε κάποιες χώρες της Ευρώπης και αλλού -ενώ φυσικά θέμα χρόνου είναι να εφαρμοστεί παντού. Το διαδίκτυο δεν είναι ελεύθερο, η ελεύθερη πρόσβαση δεν υφίσταται πλέον και -με το άλλοθι πως το κάνουν για την “πειρατεία” και την “προστασία μας”- η γενικότερη απαγόρευση πρόσβασης βρίσκεται προ των πυλών.
Βλέπετε, η αλήθεια είναι πως όλοι στέκονται στην “πειρατεία” ταινιών, μουσικής και λογισμικού, κυνηγώντας αδίστακτα τις σχετικές ιστοσελίδες και υπηρεσίες, ενώ σχεδόν κανείς δεν αναφέρει πως η “πειρατεία”, ο διαμοιρασμός γίνεται και για άλλους λόγους -όπως για το δικαίωμα στην γνώση και πως διαμοιράζεται και ένας πολύ μεγάλος όγκος ακαδημαϊκής γνώσης, βιβλίων και συγγραμμάτων που προορίζεται μόνο για μια συγκεκριμένη ελίτ φοιτητών σε λίγα πανεπιστήμια από τα οποία θα αποφοιτήσουν οι μελλοντικοί εφαρμοστές του καπιταλισμού, σαν πολιτικοί, νομικοί κλπ. Το μόνο βέβαιο είναι πως με την βοήθεια της πίεσης που ασκεί το Hollywood, το μπλοκάρισμα, η απαγόρευση πρόσβασης μα και το δικαίωμασε έρευνες και γενικότερη ανάπτυξη (φάρμακα, τροφές κλπ) θα βυθιστεί στο σκοτάδι, αποτελώντας μια καθαρή πηγή εκμετάλλευσης από τις κάθε είδους πολυεθνικές.

Oι 15 πιο δημοφιλείς Torrent ιστοσελίδες

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν και όπως τουλάχιστον τα πράγματα είναι ως έχουν, ας δούμε τις 15 πιο δημοφιλείς ιστοσελίδες διαμοιρασμού με torrent αρχεία και magnet linksπου επικρατούν αυτή την εποχή. Tα στατιστικά στοιχεία που έχουν, αφορούν το 2014 και λαμβάνοντας υπ'όψιν πως από το 2012 έχει ξεκινήσει έντονα η μάχη από τις πολυεθνικές για τον ελέγχό τους. Το ζητούμενο, αυτός ο έλεγχος και τα τυχόν κέρδη που θα μπορούσαν να φέρουν:

Το Torrenting, ως γνωστόν, είναι μια μορφή του συστήματος διαμοιρασμού αρχείων peer-to-peer στο οποίο ο χρήστης κάνει λήψη (download) δεδομένων απευθείας από τον υπολογιστή κάποιου άλλου χρήστη -και όχι τόσο από κάποια ιστοσελίδα όπου έχει ανέβει (uploaded) και φιλοξενείται το περιεχόμενο (των αρχείων).

Η λίστα που ακολουθεί με τις κορυφαίες 15 Torrent ιστοσελίδες βασίζεται στον αριθμό των εκτιμώμενων μηνιαίων επισκεπτών, καθώς και στην κατάταξη των δικτυακών τόπων, με βάση τα ranks που δίνει το Alexa(η υπηρεσία της Amazon),το Compete και το Quantcast. Για τις περισσότερες από αυτές τις σελίδες, αναφέρεται η διεθνής κατάταξή τους ενώ λίγες μας λένε τα στοιχεία των Αμερικανών επισκεπτών. Βέβαια, αυτά τα ρανκς, υπόκεινται σε διακυμάνσεις και αλλάζουν μέρα με την ημέρα. Το ίδιο ισχύει και με τους Εκτιμώμενους Μοναδικούς Επισκέπτες Μηνιαίως. Νομίζω είναι προφανές το γιατί δεν υπάρχουν Google ranks.

Την παρούσα στιγμή, τα EZTV (αυτό, εμένα πότε μου ανοίγει πότε όχι) και Fenopy δεν δουλεύουν. Το Fenopy μάλιστα, όπως λέγεται, σταμάτησε εντελώς την λειτουργία του. Πάντως, όσο τα sites αυτά είναι κάτω, τα torrents τους τα ενσωματώνουν άλλες αντίστοιχες ιστοσελίδες. Για παράδειγμα, το torrents του Fenopy μπορεί να τα βρει κάποιος στο KickassTorrents και συγκεκριμένα εδώ.

1.KickAssTorrents

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 31.000.000

Alexa Rank: 85

Compete Rank: 422

Quantcast Rank: 425

2.Torrentz

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 16.000.000

Alexa Rank: 162

Compete Rank: 1.343

Quantcast Rank: 402

3. ExtraTorrents

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 6.100.000

Alexa Rank: 311

Compete Rank: 2.571

Quantcast Rank: 1.905

4.YiffyTorrents

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 3.100.000

Alexa Rank: 312

Compete Rank: 1.330

Quantcast Rank: 410

5. BitSnoop

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 2.700.000

Alexa Rank: 2.392

Compete Rank: 6.371

Quantcast Rank: 3.510

6.IsoHunt

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 2.660.000

Alexa Rank: 2.081

Compete Rank: 5.561

Quantcast Rank: -

7.SumoTorrent

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 2.550.000

Alexa Rank: 49.304

Compete Rank: 6.100

Quantcast Rank: 4.200

8.TorrentDownloads

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 2.100.000

Alexa Rank: 5.071

Compete Rank: 7.370

Quantcast Rank: 6.005

9. EZTV

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 1.950.000

Alexa Rank: 1.042

Compete Rank: 11.721

Quantcast Rank: n / a

10.RarBG

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 1.780.000

Alexa Rank: 1.801

Compete Rank: 14.380

Quantcast Rank: 3.580

11. 1137x

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 1.700.000

Alexa Rank: 1.932

Compete Rank: 11.890

Quantcast Rank: -

12.TorrentHound

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 1.510.000

Alexa Rank: 3.330

Compete Rank: 8.744

Quantcast Rank: 10.100

13.Fenopy

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 1.260.000

Alexa Rank: 12.802

Compete Rank: 23.170

Quantcast Rank: 6.110

14.TorrentReactor

Εκτιμώμενοι Μοναδικοί Επισκέπτες Μηνιαίως: 1.000.000

Alexa Rank: 4.980

Compete Rank: 9.220

Quantcast Rank: 28.722

15.ThePirateBay

Alexa Rank: 181

Τα υπόλοιπα στοιχεία εδώ είναι κάπως πλασματικά (ακόμα και το Alexa Ranking, δηλαδή, που είναι το σημερινό), λόγω των πρόσφατων συμβάντων, μα και όσων είχαν προηγηθεί.

Το PirateBay,όπως και να το κάνουμε, ήταν ένα και μοναδικόκαι σίγουρα μακράν καλύτερο από οτιδήποτε άλλο. Σκεφτείτε μόνο πως το 2011 διακινούσε το 50% της κίνησης των Torrents. To The Pirate Bay, η σελίδα σταθμός στην ιστορία των Torrents, μετά την καταστολήπου δέχτηκε από την σουηδική αστυνομία με την κατάσχεση των servers που οδήγησε στην απώλεια της βάσης δεδομένων του, δρομολόγησε μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων.

Σημαντικότερο ήταν η διάθεση της βάσης δεδομένων του, το Open Bay, με το οποίο ο καθένας μπορεί να στήσει ένα Pirate Bay, είδαμε λογισμικά σαν το BitCannonπου μπορεί να φέρει τα Torrents στον υπολογιστή μας και off-line.

Ακόμα περισσότερο περιεχόμενο θα βρείτε:
#torrents
#torrents-media

Θα σας βοηθήσουν επίσης και τα άρθρα:
Μερικά από τα καλύτερα Torrent sites και τα γιατί του Pirate Everything
Πώς κατεβάζω Ανώνυμα Torrents και τρόποι για να προστατέψω την ιδιωτική μου ζωή
Torrents Media: Ποιες Apps υπάρχουν και πώς ανεβάζετε την χρηστικότητά τους
Torrents εργαλεία και βοηθήματα για Android
Ενώ αν θέλετε να βρείτε ακαδημαϊκά συγγράμματα και επιστημονικά βιβλία, δοκιμάστε το Ακαδημαϊκό Δίκτυο Torrents.

Κλείνοντας, να επαναλάβω:

Το σκεπτικό είναι πολύ απλό και δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Ο διαμοιρασμός είναι στη φύση κάθε πλάσματος επάνω στον πλανήτη.
Αν οι άνθρωποι δεν διαμοιραζόμασταν, καμία πρόοδος, καμία επιστήμη, καμία κουλτούρα δεν θα είχε αναπτυχθεί.
Ο διαμοιρασμός είναι δικαίωμα και είναι στην φύση μας. Τίποτε δεν είναι παράνομο, τίποτε δεν είναι ανήθικο. Οι μόνοι παράνομοι και ανήθικοι, είναι οι πολυεθνικές που ζουν στον δικό τους παραλογισμό του πλουτισμού και της βιομηχανοποίησης της διασκέδασης. Οι ανήθικοι και οι αισχροί, είναι τα πιόνια των πολυεθνικών που με κρατικές στηρίξεις και νομοθετήματα καταδυναστεύουν το αυτονόητο, τρομοκρατούν και φυλακίζουν.
Καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτοί που πρωτίστως επικαλούνται αυτά. Αυτοί είναι οι ψεύτες, αυτοί είναι οι ανήθικοι, αυτοί και οι εγκληματούντες.
Κλείστε τα αυτιά σας στην προπαγάνδα και δείτε το καθαρά: Το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση με τις πολιτικές ελευθερίες. Μιλούν αυτοί, οι έχοντες, για δημοκρατία, ελευθερία και δικαιώματα. Πείτε μου εσείς, υπερασπιστές των πνευματικών δικαιωμάτων, πόσο ηθικό είναι να καταδικάσεις έναν ανήλικο, μια έγκυο μητέρα, έναν μη αρτιμελή άνθρωπο, επειδή διαμοίρασαν κάποια ποπ τραγούδια, μια ταινία, λίγη μουσική;
Με τα πνευματικά δικαιώματα και τις πατέντες, δημιουργούν οικονομικές κρίσεις και επιβάλλουν στους ανθρώπους καθεστώς τρομοκρατίας και έμμεσης σκλαβιάς.

Πιο απλά και σύντομα:

Χωρίς την πειρατεία δεν θα υπήρχε καλλιτέχνης ή οποιοσδήποτε άλλος παραγωγός που δεν μεγάλωσε γ@μημένα πλούσιος.

και αυτά δεν τα λέω εγώ, μα ο Grammatik, ο γνωστός raper που διαθέτει την μουσική του ελεύθερα [Λένε πως η πειρατεία είναι έγκλημα, εγώ λέω πως είναι απελευθερωτική].

Διαμοιραστείτε ελεύθερα, δεν είναι έγκλημα, αλλά όσον αφορά μικρούς καλλιτέχνες και ανεξάρτητες παραγωγές, τις στηρίζουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.

Στην προσπάθειά του να μετριάσει τις ανησυχίες, το Pirate Bay απαντάει στα ερωτήματα περί CDN (Δίκτυο Παροχής Περιεχομένου) και Διαχείρισης του σάιτ, διευκρινίζει πως δεν πρόκειται για κάποιο honeypot (Πρόγραμμα καταγραφής επιθέσεων) του FBI.

Ο λόγος για το Cloudflare που είναι ένα εμπλουτισμένο CDN (Content Delivery Network), ελληνιστί, Δίκτυο Παροχής Περιεχομένου ή Περιεχόμενο Δικτύου Διανομής· ένα μεγάλο κατανεμημένο δίκτυο από servers -edge servers- που επεκτείνονται στα πολλαπλάσια κέντρα δεδομένων σε ολόκληρο το Διαδίκτυο). Με το CDN επιτυγχάνεται η καλύτερη λειτουργία ενός site καθώς επιταχύνει την αύξηση ταχύτητας φόρτωσης της σελίδας αφού μειώνει την κατανάλωση bandwidth (πόρων), δρομολογεί την κίνηση της ιστοσελίδας στο πιο κοντινό κέντρο δεδομένων (datacenter) του επισκέπτη -έχοντας cloud datacenters σε όλο τον κόσμο, παρέχοντας συν των άλλων και προστασία από κακόβουλες επιθέσεις.

Οι υπεύθυνοι του Pirate Bay μιλάνε για άρση Cloudflare CDN αμέσως μόλις οργανωθούνε λίγο και μπούνε τα πράγματα σε μια σειρά. Βλέπετε, δεν πέρασαν και λίγα μετά την καταστολήτην οποία δέχτηκε το σάιτ από την σουηδική αστυνομία με την κατάσχεση των servers που οδήγησε στην απώλεια της βάσης δεδομένων του και η οποία δρομολόγησε μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων.

Αν και -αφού είδαμε να επανέρχεται η ίδια η ιστοσελίδα του PirateBay, με έναν μετρητήστην αρχή και με ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα, ένα παιχνίδι που έκανε με τους επισκέπτες της- αυτός ο μετρητής έληγε την 1η Φλεβάρη (2015), εν'τούτοις το Piratebay έκανε την εμφάνισή του μία μέρα νωρίτερα και συγκεκριμένα την 31/1/15.

Όπως είπαμε, μετά την επάνοδό τουτου, -σύμφωνα με το TorrentFreak- αρκετά μέλη της διαχείρισης του site, δεν μετέχουν στην σημερινή επανεκκίνησή του. Κάποιες προγραμματισμένες “βελτιστοποιήσεις” μάλιστα, που ανακοινώθηκαν, προκάλεσαν διαφωνίες από πλευράς των ιδρυτικών μελών του site.

Ο γνωστός με το “όνομα” WTC-SWE, ένας από τους επικεφαλής διαχειριστές του The Pirate Bay, είπε ότι ξεκινούν την δική τους έκδοση (version) του Pirate Bay και θεωρούν πως αυτή θα είναι και η αυθεντική.
Αυτά τα “πρώην” μέλη του σάιτ, συν των άλλων, θα επαναφέρουν και τα επίσημα Suprbay forums.

Όπως είχε τονίσειο WTC-SWE, λίγες μέρες πριν την επάνοδο του site,

I wish I had better news to come with. The launch that is about to take place on February 1 is not us.

It was until some dickhead decided to take TPB crew out of the picture. He thinks a site can be run without any staff at all and at the same time keeping up with fakes, internal issues etc.

ελληνιστί:

Μακάρι να σας έφερνα καλύτερα νέα αλλά το σάιτ που θα ξεκινήσει την 1η Φεβρουαρίου (2015), δεν είμαστε εμείς.

Και αυτό συνέβη όταν κάποιος κουφιοκέφαλος αποφάσισε να παραμερίσει το προσωπικό του TPB. Έχει την αυταπάτη πως ένα site μπορεί να τρέξει χωρίς το κατάλληλο προσωπικό που θα πρέπει να είναι απίκο κάθε στιγμή, να διαχειρίζεται τα εσωτερικά θέματα και ταυτόχρονα να παρακολουθεί τα ψεύτικα/ανενεργά torrents.

Αυτό που τους πειράζει περισσότερο είναι ότι πολλοί αφοσιωμένοι άνθρωποι, που περνάνε αμέτρητες ώρες πάνω στην ιστοσελίδα προσπαθώντας να διατηρήσουν την εύρυθμη λειτουργία της, τώρα φαίνεται να παραγκωνίζονται.

Personally I won’t accept this neither will any of the crew that’s been active for almost 10-11 years. As an admin and human, I won’t stand aside and accept this kind of behavior. This is the worst scenario that could happen.

που σημαίνει:

Προσωπικά, δεν θα το δεχτώ. Ούτε εγώ, ούτε και κανείς από το προσπωικό που είναι ενεργό εδώ και περίπου 10-11 χρόνια. Ως διαχειριστής και ως άνθρωπος, δεν θα παραμείνω θεατής, αποδεχόμενος τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό θα ήταν το χειρότερο δυντατό σενάριο.

Ο WTC-SWE λέει ότι έχει στην κατοχή του ένα αντίγραφο ασφαλείας (της βάσης δεδομένων) του TPB (The Pirate Bay) το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για να αναβιώσει το παλιό site στο ακέραιο, με όλους τους συντονιστές και διαχειριστές.

It’s only a matter of time. I will need to blast the whole coding and clean up all the mess. The real TPB will be back with proper staff and all.

δηλαδή:

Είναι μόνο θέμα χρόνου. Θα χρειαστεί να ξαναγραφεί όλος ο κώδικας και να καθαρίσει το χάος. Το πραγματικό TPB θα επανέλθει με το κατάλληλο προσωπικό και όλα θα μπουν σε μια σειρά.

Και φτάνουμε στο σήμερα, με το σάιτ να είναι και πάλι πάνω και τους υπεύθυνους της σελίδας να προσπαθούν να καθησυχάσουν τους χρήστες και τους φανατικούς οπαδούς του Pirate Bay σχετικά με την χρήση του Cloudflare δικτύου διανομής περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών SSL και την έλλειψη των συντονιστών για TPB.

info:
Τι σημαίνει το ακρωνύμιο SSL;
SSL είναι τo ακρωνύμιο για τις λέξεις Secure Socket Layers. Αλλιώς γνωστό και ως Ηλεκτρονικό Πιστοποιητικό, το πρωτόκολλο SSL δημιουργεί μια ασφαλή σύνδεση μεταξύ της εκάστοτε ιστοσελίδας και του φυλλομετρητή (browser) του χρήστη. Τα SSL πιστοποιητικά εξασφαλίζουν την ασφαλή ανταλλαγή δεδομένων ανάμεσα στις δύο πλευρές, αποτρέποντας κακόβουλους χρήστες από την υποκλοπή δεδομένων.
Πώς λειτουργούν τα SSL;
Τα SSL εξυπηρετούν τις εξής δύο διαδικασίες:
Ασφαλή μεταφορά δεδομένων μεταξύ ενός εξυπηρετητή και ενός υπολογιστή.
Πιστοποίηση και ταυτοποίηση, βοηθώντας τον χρήστη να επιβεβαιώσει την ταυτότητα της ιστοσελίδας με την οποία συναλλάσσεται.
Μόλις ξεκινήσει η διαδικασία που ενεργοποιεί τα SSL, όπως είναι για παράδειγμα η online παραγγελία ενός προϊόντος μέσω μίας ιστοσελίδας, τότε πραγματοποιείται μία ακολουθία από 4 βήματα, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής σύνδεση μεταξύ ιστοσελίδας και χρήστη:

1. Ο φυλλομετρητής ελέγχει το SSL Certificate, για να διαπιστώσει αν είναι έγκυρο και να πιστοποιήσει την ταυτότητα της ιστοσελίδας.
2. Ο εξυπηρετητής επικοινωνεί με τον φυλλομετρητή και ενεργοποιείται η κρυπτογράφηση δεδομένων σε συγκεκριμένα bit (συνήθως 128bit ή 256bit).
3. Ο εξυπηρετητής και ο φυλλομετρητής ανταλλάσσουν μοναδικούς κωδικούς αποκρυπτογράφησης, ώστε να τους χρησιμοποιήσουν στην αποκρυπτογράφηση που πραγματοποιείται με την ολοκλήρωση της ανταλλαγής δεδομένων.
4. Η διαδικασία ανταλλαγής δεδομένων ξεκινάει, το εικονίδιο ασφαλούς μεταφοράς δεδομένων SSL εμφανίζεται δίπλα από την γραμμή διεύθυνσης της ιστοσελίδας και η συναλλαγή είναι πλέον ασφαλής.

Πώς καταλαβαίνω ότι η σελίδα χρησιμοποιεί SSL;
Πάντα, όταν επισκεπτόμαστε μια ιστοσελίδα που χρησιμοποιεί SSL certificate, υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε υπό ασφαλή σύνδεση. Κάποια από αυτά είναι ένα μικρό εικονίδιο με λουκέτο, το πρόθεμα https που εμφανίζεται μπροστά από την διεύθυνση της ιστοσελίδας, καθώς και το σύμβολο της εταιρείας η οποία παρέχει το πιστοποιητικό και εγγυάται την ασφαλή ανταλλαγή δεδομένων αλλά και την ταυτότητα της ιστοσελίδας.

Ποιοι παρέχουν τα SSL;
Τα SSL πιστοποιητικά παρέχονται από εταιρείες προστασίας δεδομένων και έκδοσης πιστοποιητικών, οι οποίες ονομάζονται Αρχές Πιστοποιητικών (Certificate Authorities). Οι εταιρείες αυτές αναλαμβάνουν την ταυτοποίηση των στοιχείων της ιστοσελίδας καθώς και την ασφαλή μεταφορά δεδομένων μεταξύ των ιστοσελίδων αυτών και των χρηστών τους.

Γιατί όλα αυτά θα μου πείτε.

Πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου (2015), η γνωστή χακτιβιστική ομάδα των Anonymous κατήγγειλεστο Twitterπως το Pirate Bay είναι πλέον “φωλιά” του FBI:

ALERT: STAY AWAY from The Pirate Bay website as we have gotten reports that it has been seized indirectly by the FBI and is logging Ips.

δηλαδή:

ALERT: μείνετε μακριά από την ιστοσελίδα του Pirate Bay· έχουμε καταγγελίες ότι -εμμέσως- το έχει “καταλάβει” το FBI, καταγράφοντας τις διευθύνσεις Ips των χρηστών.

Την ίδια περίπου ώρα, πριν από μία εβδομάδα πάλι, ένα νήμα στο Redditεξέφραζε ανησυχίες ότι η ιστοσελίδα του Pirate Bay χρησιμοποιεί το πιστοποιητικό SSL του Cloudflare και αυτό σημαίνει ότι όταν ένας χρήστης επισκέπτεται το TPB, οι εργοδότες του Cloudflare/οι δυνάμεις επιβολής του νόμου, γνωρίζουν την πρόσβασή του στο Pirate Bay. Ο χρήστης του νήματος στο Reddit δηλώνει ότι η αμερικανική υπηρεσία Cloudflare θα μπορούσε ακόμα να εισάγει κακόβουλο κώδικα.

I would recommend to exercise extreme caution when visiting the current pirate bay website (e.g. don't log in, use an up to date browser, and treat the connection as unencrypted). Since this gets asked often: No, that doesn't mean you need to avoid the site completely. If you just want to torrent movies/music, have an up-to-date browser, adblock, and know how to tell a movie from malware, you'll probably not be directly affected. It's just not the pirate bay.

δηλαδή:

Θα ήθελα να σας συστήσω να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν επισκέπτεστε την τρέχουσα ιστοσελίδα pirate bay (μην συνδέεστε/μην κάνετε log in, χρησιμοποιείτε έναν ενημερωμένο browser και να παίρνετε τα αντίστοιχα μέτρα που θα παίρνατε σε μία μη κρυπτογραφημένη σύνδεση). Επειδή το ρωτάνεσυχνά: Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποφεύγετε εντελώς το site.Αν θέλετε απλά να κατεβάσετε torrent ταινίες/μουσική, έχετε κατά νου να μπαίνετε πάντα με ενημερωμένο πρόγραμμα περιήγησης, ενεργό το Adblock και να γνωρίζετε πώς να ξεχωρίσετε μια ταινία από ένα κακόβουλο λογισμικό (malware). Έτσι, πιθανώς δεν θα επηρεαστείτε άμεσα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό δεν είναι το Pirate Bay που γνωρίζαμε.

Και συνεχίζει, μιλώντας για την σύγκρουση των διαχειριστών του σάιτ:

There has been a conflict between various people involved in running the Pirate Bay. Exposing your searches, login cookies etc. to a US company doesn’t sound like something the original Pirate Bay team would do. I’m also very surprised by this step, since I would expect Cloudflare to take them down quickly due to DMCA complaints etc.

που σημαίνει:

Υπήρξε σύγκρουση μεταξύ των διαφόρων ατόμων που εμπλέκονται στην λειτουργία του Pirate Bay. Τα cookies με το που κάνετε login (όταν συνδέεστε στην σελίδα), η έκθεση των αναζητήσεών σας, για παράδειγμα, σε μια αμερικανική εταιρεία δεν είναι αυτό που θα έκανε η αρχική ομάδα του Pirate Bay. Θα περίμενα το Cloudflare να τους κατεβάσει γρήγορα λόγω καταγγελιών βάσει του νόμου DMCA (Digital Millennium Copyright Act, περί δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςστην ψηφιακή εποχή) κλπ.

Αν δείτε τα σχόλια που έχουν μπει κάτω από το εν λόγω νήμα, θα διαπιστώσετε ότι πολλοί από τους χρήστες του Reddit θεωρούν ότι το παρόν TPB είναι ένα honeypot του FBI. Το honeypot, στην αργκό του internet, χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι κάποιος στήνει ένα domain αποκλειστικά και μόνον για να προσελκύσει και να “παγιδέψει” τους χρήστες που έχουν πρόσβαση σε αυτό, προκειμένου να τους κατασκοπεύσει ή να συλλέξει πληροφορίες για το άτομό τους.

Η απάντηση του TPB

Δεχόμενο -από την πρώτη κιόλας ημέρα- επικρίσεις για την χρήση Cloudflare, το The Pirate Bay δήλωσε ότι χρησιμοποιεί προσωρινά Cloudflare, προκειμένου να αντιμετωπίσει την συνεχιζόμενη ροή των εκατομμυρίων επισκεπτών.

We have seen that there has been some question to why we are using Cloudflare. This is only initially to handle the massive load upon the servers. It will be removed shortly.

σε απλά ελληνικά:

Έχουμε δει ότι υπήρξαν ερωτήματα αναφορικά με το γεγονός ότι χρησιμοποιούμε την υπηρεσία Cloudflare. Αυτό, το κάναμε μόνον για την αρχή ούτως ώστε να μπορούμε να χειριστούμε το τεράστιο φορτίο των servers. Σύντομα, θα το καταργήσουμε.

Το TPB απάντησε και στις επικρίσεις για την απουσία συντονιστών στο site, γεγονός που εγείρει ανησυχίες στους φανατικούς οπαδούς της σελίδας καθώς τα torrents μπορεί να έχουν malware (κακόβουλο λογισμικό) και από την στιγμή που κανείς δεν επιβλέπει τις αναρτήσεις, θα μπορούσαν να βλάψουν εκατοντάδες επισκέπτες.

Το TPB λοιπόν εξηγεί ότι κράτησε όλο το προσωπικό μακρυά, ως μέτρο ασφαλείας.

Due to severe security issues regarding the old moderator team all moderation has temporarily been disabled.

δηλαδή:

Λόγω σοβαρών προβλημάτων ασφάλειας, όσον αφορά την παλιά ομάδα των συντονιστών, όλο το moderator έχει προσωρινά απενεργοποιηθεί.

Δεν έδωσε όμως περαιτέρω εξηγήσεις για το πώς το προσωπικό θα μπορούσε να βλάψει την ασφάλεια της ιστοσελίδας.

Προκειμένου όμως να χειριστεί τα ανεπιθύμητα torrents -όπως τα spam, τα ψεύτικα/ανενεργά και κακόβουλα torrents- το TPB, ελλείψει moderators, πρόσθεσε ένα κουμπί ‘Report link’ στην σελίδα κάθε torrent (όπου δίνονται οι λεπτομέρειες για το εκάστοτε torrent) που δίνει την δυνατότητα στους χρήστες να κάνουν αναφορά.

Before we sort everything out we have instead added a ‘Report link’ to all torrents which you can find in the details page. We believe that the TPB community can help moderate the site for the time being.

ελληνιστί:

Μέχρι να διευθετήσουμε τα πάντα, προσθέσαμε ένα ‘Report link’ σε όλα τα torrents που μπορείτε να βρείτε στην σελίδα όπου περιγράφονται λεπτομερώς. Πιστεύουμε ότι, προς το παρόν, η κοινότητα του TPB μπορεί να βοηθήσει στο moderating της ιστοσελίδας.

Το προσωπικό επάνδρωσης του TPB είπε ακόμα ότι επανέφεραν ήδη και την διεύθυνση .onion του Pirate Bay, οπότε πλέον οι χρήστες μπορούν να έχουν πρόσβαση στην ιστοσελίδα μέσω του δικτύου Tor.

Μια ακόμα είδηση που αφορά το TPB είναι ότι ο ISP (η υπηρεσία παροχής ιντερνέτ) που συνδέεται με το TPB, δεν το φιλοξενεί πλέον. Με τις υπηρεσίες προστασίας του Cloudflare, είναι πλέον αδύνατον να γνωρίζει κανείς ποιος ISP φιλοξενεί (hosting) το Pirate Bay. Αυτός μπορεί να είναι και ένας από τους λόγους που το TPB επέλεξε το Δίκτυο Παροχής Περιεχομένου Cloudflare και το πιστοποιητικό SSL· για να αποκρύψει τον πραγματικό host του, από τα αδιάκριτα μάτια της MPAA.

Έχουμε δει τι λέγεταιπερί Pirate Bay, την σελίδα σταθμόστην ιστορία των Torrents, μετά την επάνοδό του -έχοντας προηγηθεί η καταστολήτην οποία δέχτηκε το σάιτ από την σουηδική αστυνομία με την κατάσχεση των servers που οδήγησε στην απώλεια της βάσης δεδομένων του και η οποία δρομολόγησε μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων.

Από την επόμενη κιόλας μέρα που το Pirate Bay έκανε ξανά την εμφάνισή του -μία μέρα πριν την ανακοίνωσή τους- οι φήμες ήθελαν το site να έχει πέσει στα χέρια του εχθρού. Από την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου (2015), λοιπόν, η γνωστή χακτιβιστική ομάδα των Anonymous κατήγγειλεστο Twitterπως το Pirate Bay είναι πλέον “φωλιά” του FBI:

ALERT: STAY AWAY from The Pirate Bay website as we have gotten reports that it has been seized indirectly by the FBI and is logging Ips.

δηλαδή:

ALERT: μείνετε μακριά από την ιστοσελίδα του Pirate Bay· έχουμε καταγγελίες ότι -εμμέσως- το έχει “καταλάβει” το FBI, καταγράφοντας τις διευθύνσεις Ips των χρηστών.

Την ίδια περίπου ώρα, ένα νήμα στο Redditεξέφραζε ανησυχίες ότι η ιστοσελίδα του Pirate Bay χρησιμοποιεί το πιστοποιητικό SSL του Cloudflare και αυτό σημαίνει ότι όταν ένας χρήστης επισκέπτεται το TPB, οι εργοδότες του Cloudflare/οι δυνάμεις επιβολής του νόμου, γνωρίζουν την πρόσβασή του στο Pirate Bay. Ο χρήστης του νήματος στο Reddit δηλώνει ότι η αμερικανική υπηρεσία Cloudflare θα μπορούσε ακόμα να εισάγει κακόβουλο κώδικα.

I would recommend to exercise extreme caution when visiting the current pirate bay website (e.g. don't log in, use an up to date browser, and treat the connection as unencrypted). Since this gets asked often: No, that doesn't mean you need to avoid the site completely. If you just want to torrent movies/music, have an up-to-date browser, adblock, and know how to tell a movie from malware, you'll probably not be directly affected. It's just not the pirate bay.

δηλαδή:

Θα ήθελα να σας συστήσω να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν επισκέπτεστε την τρέχουσα ιστοσελίδα pirate bay (μην συνδέεστε/μην κάνετε log in, χρησιμοποιείτε έναν ενημερωμένο browser και να παίρνετε τα αντίστοιχα μέτρα που θα παίρνατε σε μία μη κρυπτογραφημένη σύνδεση). Επειδή το ρωτάνε συχνά: Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποφεύγετε εντελώς το site.Αν θέλετε απλά να κατεβάσετε torrent ταινίες/μουσική, έχετε κατά νου να μπαίνετε πάντα με ενημερωμένο πρόγραμμα περιήγησης, ενεργό το Adblock και να γνωρίζετε πώς να ξεχωρίσετε μια ταινία από ένα κακόβουλο λογισμικό (malware). Έτσι, πιθανώς δεν θα επηρεαστείτε άμεσα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό δεν είναι το Pirate Bay που γνωρίζαμε.

Και συνεχίζει, μιλώντας για την σύγκρουση των διαχειριστών του σάιτ:

There has been a conflict between various people involved in running the Pirate Bay. Exposing your searches, login cookies etc. to a US company doesn’t sound like something the original Pirate Bay team would do. I’m also very surprised by this step, since I would expect Cloudflare to take them down quickly due to DMCA complaints etc.

που σημαίνει:

Υπήρξε σύγκρουση μεταξύ των διαφόρων ατόμων που εμπλέκονται στην λειτουργία του Pirate Bay. Τα cookies με το που κάνετε login (όταν συνδέεστε στην σελίδα), η έκθεση των αναζητήσεών σας, για παράδειγμα, σε μια αμερικανική εταιρεία δεν είναι αυτό που θα έκανε η αρχική ομάδα του Pirate Bay. Θα περίμενα το Cloudflare να τους κατεβάσει γρήγορα λόγω καταγγελιών βάσει του νόμου DMCA (Digital Millennium Copyright Act, περί δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίαςστην ψηφιακή εποχή) κλπ.

Αν δείτε τα σχόλια που έχουν μπει κάτω από το εν λόγω νήμα, θα διαπιστώσετε ότι πολλοί από τους χρήστες του Reddit θεωρούν ότι το παρόν TPB είναι ένα honeypot του FBI. Το honeypot, στην αργκό του internet, χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι κάποιος στήνει ένα domain αποκλειστικά και μόνον για να προσελκύσει και να “παγιδέψει” τους χρήστες που έχουν πρόσβαση σε αυτό, προκειμένου να τους κατασκοπεύσει ή να συλλέξει πληροφορίες για το άτομό τους.

Διαβάζοντας κανείς όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να υποθέσει πως το Pirate Bay είναι πλέον μια επιχείρηση του FBI για συλλογή δεδομένων όλων όσων κατεβάζουν πειρατικό υλικό.

Ευτυχώς -όπως εξηγεί το TorrentFreak- παρά τα όσα εξωφρενικά είδαμε και ακούσαμε όλες αυτές τις μέρες, οι χρήστες μπορούν να είναι ήσυχοι. Το TPB δεν είναι καμία παγίδα· ακόμη και αν ήταν δηλαδή, δεν είναι καθόλου “έξυπνη”.

Στην αρχή νομίσαμε πως το πράγμα θα καταλάγιαζε σιγά-σιγά. Τελικά, όμως, οι φήμες συνεχίζουν και οργιάζουν χωρίς να ισχύει τίποτε από τα όσα λέγονται.

Διαβάσαμε το φανταστικό και εξωφρενικό σενάριο πως η επάνοδος του Pirate Bay διευκολύνθηκε από τις αρχές των ΗΠΑ ούτως ώστε να μετατρέψουν την σελίδα, σε “φωλιά” του FBI.

Προκειμένου να καταρρίψουμε αυτά τα σενάρια, ας προσποιηθούμε ότι οι ισχυρισμοί είναι αληθείς και ότι το FBI όντως έχει επιτάξει την πιο διαβόητη ιστοσελίδα torrent.

Λειτουργία Σουηδικού Μασάζ (Operation Swedish Massage)

Αφού “βούτηξαν” τα στοιχεία σύνδεσης (login information) από τους πρώην διαχειριστές της ιστοσελίδας, ο ειδικός πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας Phil Share παίρνει τον έλεγχο του TPB και αρχίζει την συλλογή αποδεικτικών στοιχείων για τα εκατομμύρια των χρηστών. Οι όγκοι δεδομένων είναι τεράστιοι. Η ιστοσελίδα μπορεί μεν να καταγράφει τις διευθύνσεις Ips των χρηστών, είναι όμως τόσο πολλές, που οι ομοσπονδιακοί πράκτορες δεν μπορούν να τις επεξεργαστούν. Παρόλα αυτά το παλεύουν, αναγκάζονται όμως να κάνουν τρελές υπερωρίες. Η Μυστική Υπηρεσία θα πρέπει να βάλει για τα καλά το χέρι στην τσέπη.

Φλέβα χρυσού οι Ips που μπορούν να “τσιμπήσουν”

Εν όψει του αυξανόμενου κόστους που θα κοστίζει όλη αυτή η διαδικασία, ο ειδικός πράκτορας Phil Share θα χρειαστεί να απολογηθεί στους ανωτέρους του για όλες αυτές τις υπερωρίες. Και ο ίδιος, θεωρεί πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάρει την έγκριση τέτοιων κονδυλίων. Βλέπετε, ενώ έχει πράγματι στα χέρια του τις Ips όλων αυτών που επισκέπτονται το site, τα εμπόδια είναι πολλά.

Πρώτον, ούτε και ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή ιδέα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι· όχι τουλάχιστον χωρίς να πάρει τα στοιχεία τους από τους παρόχους της σύνδεσής τους (ISPs). Δεύτερον, και μάλλον αυτό είναι και το πιο σημαντικό· μπορεί να ζητήσει κλήτευση των στοιχείων τους (από τους ISPs) μόνον εφόσον αποδείξει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαπράξει κάποιο αδίκημα.

Και τότε συνειδητοποιεί το πρόβλημα:

Πώς θα το αποδείξω; Η περιήγηση σε μια ιστοσελίδα -ακόμη και στο Pirate Bay- δεν αποτελεί έγκλημα.

Έχει, λοιπόν, στην διάθεσή του εκατομμύρια διευθύνσεις IPs, αλλά πραγματικά καμία απολύτως απόδειξη ότι οι χρήστες τους -ακόμα και αυτοί που κατεβάζουν αρχεία .torrent από το site- έχουν διαπράξει αδικήματα. Δεν μπορεί, όλο και κάποιος άλλος τρόπος θα υπάρχει· μπροστά στα μάτια του είναι και δεν τον βλέπει.

Το Pirate Bay είναι μόνο η αρχή

Τελικά ο Ειδικός Πράκτορας συνειδητοποιεί ότι αν θέλει να αποδείξει την όποια παράβαση, θα χρειαστεί να “βουτήξει στα βαθιά”. Σίγουρα, η πρόσβασή του στις βάσεις δεδομένων του Pirate Bay μπορεί να του δώσει τις IPs αλλά και τις διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αυτών των λίγων χρηστών που κάνουν εγγραφή λογαριασμού. Με τον τρόπο αυτό, σίγουρα θα μπορούσε να “βάλει χέρι” ακόμη και σε χρήστες που είναι μανιώδεις με το torrent-οκατέβασμα. Χμμμ..., αλήθεια, πόσοι είναι αυτοί που δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτραώστε να κρύψουν την ταυτότητά τους; (Ντάξει, πέρα από τους “Δεν έχω Τίποτα να κρύψω”)

Αμ δεν είναι έτσι. Και σε αυτό το σημείο, θα πρέπει -ο ειδικός πράκτορας- να αποδείξει πως όντως υφίσταται παράβαση. Για να το καταφέρει, απαιτείται να συνδεθεί με εξωτερικούς trackers (ιχνηλάτες) ή DHTs -που κατά κάποιον τρόπο αντικαθιστούν τους trackers. Πρόκειται για τους μηχανισμούς μέσω των οποίων οι χρήστες (peers) είναι σε θέση να βρουνο ένας τον άλλον και το περιεχόμενο που διαμοιράζονται. Ο ειδικός πράκτορας λοιπόν πηγαίνει πάλι στον προϊστάμενό του, ζητώντας του περισσότερους πόρους και περισσότερα χρήματα. Και τα παίρνει· ό,τι ζήτησε, του το έδωσαν

Όλο και πιο κοντα

Έχοντας εξασφαλίσει ζεστό χρήμα, ο ειδικός πράκτορας Share αρχίζει να διερευνά τους δημόσιους trackers για να βρει τις διευθύνσεις IPs των ανθρώπων που διαμοιράζονται το παράνομο περιεχόμενο. Και φτάνει στο χρυσωρυχείο. Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες συλλέγει μανιωδώς τις IPs των χρηστών που τόλμησαν να διαμοιραστούν περιεχόμενο το οποίο παραβιάζει πνευματικά δικαιώματα και, με τας αποδείξεις ανά χείρας, πηγαίνει στο δικαστήριο να κάνει κλήτευση εναντίον των παρόχων τους (ISPs).

Επιτέλους· το βλέπει, είναι ένα βήμα πριν την την απόκτηση της ταυτότητάς τους.

Περισσότερα χρήματα παρακαλώ

Έχοντας φτάσει στην πηγή, ο Μυστικός Πράκτορας ζητά κι άλλα χρήματα για να αποκαλύψει τελικά τους δράστες.

Λίγο πριν από την υπογραφή του νέου κονδυλίου, ο επικεφαλής ελεγκτής του FBI ρωτά:

Μιλάμε για τους χρήστες του Pirate Bay, έτσι δεν είναι;

Και η απάντηση που παίρνει:

Μερικοί, ναι· δεν είναι απαραίτητα όλοι χρήστες του Pirate Bay.

Τράβηξα τα δεδομένα από έναν δημόσιο tracker που χρησιμοποιείται από το site.

Λογικά σκεπτόμενος, ο ελεγκτής λογιστής διερωτάται:

Από Δημόσιο tracker;

Μιλάμε για αυτούς τους κοινούς πόρους από τους οποίους ο ΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ μπορεί ΕΛΕΥΘΕΡΑ να πάρει δεδομένα;"

Και ο Share τον διαβεβαιώνει:

Μάλιστα κύριε, γι αυτούς πρόκειται.

Ο ελεγκτής λογιστής, τότε, τον ρωτάει:

Και για ποιον λόγο ακριβώς είπαμε ότι χρειαζόμασταν το The Pirate Bay;

Ο Ειδικός Πράκτορας βλέπει να παίζεται κορώνα γράμματα η καριέρα του. Το βρήκε τι θα απαντήσει:

Για να τρομοκρατήσουμε το Διαδίκτυο, κύριε?????????

Αποστομωτική η απάντηση του προϊσταμένου:

Απολύεσαι.

Αυτό, το κάνουν οι ίδιοι, από μόνοι τους.

Και δεν μας κοστίζει και τίποτε.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Λίγες ημέρες πριν την συγγραφή του παρόντος, την 13η Μάρτη 2015, δημοσιεύσαμε ένα άρθρο σχετικά με ένα ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΑΝΤ1 που είχε σαν θέμα την επονομαζόμενη ως πειρατεία σε multimedia περιεχόμενο (ταινίες και τηλεοπτικές σειρές) που κατά κύριο λόγο προέρχεται από την βιομηχανία του θεάματος στο Hollywood [δείτε το: Η μονταζιέρα του ANT1 μιλάει για την πειρατεία και λυνόμαστε στα γέλια]. Στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ μίλησαν άνθρωποι από την υποτιτλιστική ομάδα του subz.blog-spot.gr, προφανώς (και εμφανώς από το αποτέλεσμα) μη γνωρίζοντας τι εστί επαγγελματικό και κατά βούληση μοντάζ.
Έτσι, σαν τελικό αποτέλεσμα στο εν'λόγω "ρεπορτάζ", ο μέσος τηλεθεατής εισέπραξε το εξής:

1.Πως οι άνθρωποι οι οποίοι υποτιτλίζουν ταινίες και οι σελίδες αυτών, μα και όσες αποτελούν ευρετήρια περιεχομένου έχουν υψηλά κέρδη, τα οποία καρπώνονται με ξένο περιεχόμενο.
2.Πως αυτό -σαν αποτέλεσμα- έχει διαφυγόντα κέρδη προς όφελος του κράτους, κάτι που είναι επιζήμιο για όλους μας (συνειρμικά δηλαδή, πως είναι και αυτοί υπαίτιοι για την "κρίση").
3.Πως αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι είναι εργαζόμενοι (τυχεροί δηλαδή με τα όσα συμβαίνουν) είναι κατά κάποιον τρόπο και άπληστοι αφού εκτός από την δουλειά τους επιδιώκουν και άλλα έσοδα κάνοντας χρήση παράνομου περιεχομένου (το οποίο αποφέρει απώλεια εσόδων στο κράτος -το εμπεδώσατε;- επειδή αν όχι, θα το ακούσετε πολλές φορές ακόμα κατά την διάρκεια του "ρεπορτάζ")
4. Πως αυτό που αποκαλείται ως πειρατεία είναι παράνομο, ανήθικο και συνεπώς έχει κάθε λόγο να διώκεται ποινικά και να τιμωρούνται όλοι αυτοί που ζημιώνουν το Hollywood, το κράτος, ούτως ώστε να έχουν πακτωλό κέρδους από τις διαφημίσεις, ads και ποιος ξέρει τι άλλα στην ΠΑΡΑΝΟΜΗ (τηλεθεατές μου) ιστοσελίδα τους.
5.Ο πρόλογος περί "κανονικών ανθρώπων"που το βράδυ μετατρέπονται σε κάτι άλλο στις "σκοτεινές γωνιές του διαδικτύου", το πού και πώς είχαν στήσει τους ανθρώπους του subz όταν μιλούσαν, συγκριτικά -για παράδειγμα- με εκείνη την κυριούλα που υπέρ-αμυνόταν της διαφυγής των κερδών, υπερθεματίζοντας την κακή πειρατεία και τους κακούς πειρατές. Το όλο στήσιμο δηλαδή που αυτομάτως παρέπεμπε σε hackers (sic) -την άλλη αγαπημένη κινδυνολογική καραμέλα των ΜΜΕ, σε κάτι δηλαδή "σκοτεινό", και "επικίνδυνο"στα μάτια του μέσου τηλεθεατή που άλλωστε αποτελούν και τον βασικό κορμό θέασης αυτού του είδους της τηλεόρασης και ΜΜΕ.

-Δείτε ένα κομμάτι του "ρεπορτάζ":

Όπως ήταν εύλογο, σε όλο αυτό απάντησε με εκτενές άρθρο το subz.blog-spot.gr, μέσω του αρχισυντάκτη του (δεν βρίσκω άλλη λέξη) και συμπαθούς αρθρογράφου της σελίδας: kexag31 [διαβάστε το άρθρο: Απάντηση στο ρεπορτάζ του Αντένα περί πειρατείας]. Στο κείμενό του κάνει μια καλή ανάλυση σε ορισμένα σημεία που αφορούν το θέμα της "πειρατείας", δίνοντας ορισμένα στοιχεία τα οποία ούτως ή άλλως είναι αδιάψευστα.
Αντιλαμβάνομαι πως το συγκεκριμένο άρθρο -από τον kexag31- έγινε ίσως σε συναισθηματική φόρτιση και ίσως κάπως γρήγορα, προκειμένου να βγει μια απάντηση σε όλο αυτό το κατασκεύασμα της μονταζιέρας που αρχής εξ'αρχής είχε συγκεκριμένο σκοπό δημιουργίας.
Αυτό, επειδή το άρθρο έχει πράγματι πολύ σωστά σημεία και επισημάνσεις αλλά παρ'ολ'αυτά, δεν είναι επιθετικό ή -για να ακριβολογήσω- είναι αμυντικά επιθετικό, προσπαθώντας να συμβαδίσει εννοιολογικά στο ίδιο μήκος κλίματος με τα ΜΜΕ.

Όμως, σε προσωπικό επίπεδο, αυτή η συγκεκριμένη απάντηση δεν με κάλυψε. Δυστυχώς, εμμέσως πλην σαφώς, θα μπορούσε να την εκλάβει κάποιος σαν ένα απολογητικό υπόμνημα. Νομίζω είναι περιττό να διευκρινίσω με πια πλευρά είμαστε, ποιο είναι και τι πρεσβεύει το osarena. Κρατώ από το άρθρο του kexag31 το εξής;

Ποτέ μα ποτέ, παρ'όλες τις δυσκολίες, δεν ζητήσαμε χρήματα τόσα χρόνια σε όποιο σάιτ και αν βρισκόμαστε και ούτε πρόκειται ποτέ να το κάνουμε. Θα πολεμάμε όσο μπορούμε με τις δικές μας δυνάμεις και την μέρα που δεν θα μπορούμε να αντεπεξέλθουμε οικονομικά ή θα κλείσουμε ή θα βρούμε κάποιον με ανάλογα πιστεύω με μας να συνεχίσει αυτό που κάνουμε.

Αυτό είναι γεγονός, άλλωστε οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον υποτιτλισμό το κάνουν από μεράκι και διατηρώντας τις ιστοσελίδες τους on-line με προσωπικά έξοδα, μα το κυριότερο που δαπανούν είναι χρόνο. Χρόνο από την ζωή τους και όπως καλά ξέρουμε, ο χρόνος είναι το μόνο ανεκτίμητο, αυτός που δεν επιστρέφει ποτέ. Όμως υπάρχουν ορισμένα ακόμα πράγματα που πρέπει να διασαφηνιστούν.
Δεν θα αναλωθούμε όμως με δεδομένα τα οποία ισχύουν και ούτε θα μπω στο σύνηθες παιχνίδι των ΜΜΕ να αναφέρουν ορισμένα πράγματα προς εκτόνωση της μάζας και με την ελπίδα μελλοντικής δικαιοσύνης και άλλων τέτοιων. Έτσι λοιπόν, ως βάση για να ξεκινήσουμε, παίρνουμε τα ισχύοντα:

Τι είναι νόμιμο και τι ηθικό; Ποιος το ορίζει αυτό; Βάση ποιου λαϊκού αιτήματος και δικαιώματος κατοχυρώθηκαν και αποφασίστηκαν; Τι διαφορά έχουν οι επιβεβλημένες νομοθεσίες από τις δικτατορικές επιβολές του "αποφασίζομεν και διατάζομεν;"
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ηθικό και το ανήθικο, το νόμιμο και μη νόμιμο είναι ιεραρχικά επιβεβλημένο από τους άνω στους κάτω, με τους άνω να διατηρούν το δικαίωμα για καταπάτηση κάθε ηθικής και νομιμότητας, απλά επειδή είναι οι "πάνω"και το κάνουν κομψά και με στυλ και όχι σαν μπουρζουαζία. Με βάση αυτά λοιπόν, ενίοτε οι εξουσιαστικοί φορείς κάνουν επίδειξη δύναμης, τιμωρώντας ακόμα και τον λόγο ή την έκφραση σε οτιδήποτε είναι αυτό που ενοχλεί τα εξουσιαστικά συμφέροντα (πολιτικά, θρησκευτικά κλπ).

Ξεκαθαρίζω άλλη μια φορά πως δεν θα μπω στην "λογική"του:

Ναι, μα αυτά δεν γίνονται· τα πράγματα είναι αλλιώς.

Είναι παράλογο και αναξιοπρεπές αυτό, καθώς έτσι συνεχίζουμε να δεχόμαστε το άδικο και, βάσει αυτού, να προσπαθούμε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε πουά ελέφαντες με λαχανί νύχια. Χαμένο το παιχνίδι εκ'των προτέρων. Στημένο, πώς το λένε;
Και μην βιαστείτε να πείτε πως μιλάω για κάτι του στυλ:

στ'άρματα - στ'άρματα, εμπρός στον αγώνα...

Όχι, θα μιλήσω καθαρά συστημικά και με την ισχύουσα "λογική"και "κανονικότητα"που έχει εμφυτευθεί:
Οι άδικοι νόμοι πρέπει ν'αλλάξουν και μπορούν ν'αλλάξουν. Μάλλον, μπορούμε να τους αλλάξουμε.
Μαζικά -όλοι μαζί- όσοι άμεσα ενδιαφερόμαστε και εμπλεκόμαστε, με υποστήριξη όσο το δυνατόν μεγαλυτέρου μέρους της κοινωνίας. Που και εμείς θα δίνουμε την στήριξή μας σε αιτήματα άλλων κοινωνικών ομάδων.

Πρακτικά και συστημικά τι μπορεί να γίνει; Ορίστε κάποιες ιδέες:

Είμαστε "παιδιά"του διαδικτύου, μην το ξεχνάτε. Κάποιοι/ες από εμάς είμαστε δεκαετίες σε αυτό. Γνωρίζουμε την χρήση του, τα μυστικά, τις παγίδες του. Ξέρουμε πώς θα κινηθούμε, αρκετοί -σαν έμπειροι αρθρογράφοι- μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το hoax από τον τίτλο και μόνο. Μπορούμε να ελισσόμαστε, μπορούμε να κρυβόμαστε -όταν εμείς το θέλουμε- μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε, επειδή δεν είμαστε μόνο χρήστες, αλλά και πηγές μετάδοσης και διάδοσης της πληροφορίας.
Το μέσον είναι δικό μας, χρόνια. Οι δημοσιογράφοι το ανακάλυψαν χρόνια μετά, με τις φανταχτερές ιστοσελίδες τους, κλώνους των εντύπων/καναλιών τους και βασίζονται σε Facebook, Twitter και συγκεκριμένους τύπους ξένων ιστοσελίδων απ'όπου ψαρεύουν ειδήσεις. Η διάφορα είναι πως εμείς μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Μπορούμε και αυτά τα social media να τα χρησιμοποιήσουμε -όλοι μαζί, ενωμένοι- έτσι, ούτως ώστε η φωνή, η άποψή μας, να κάνει τον γύρο του διαδικτύου σε ελάχιστα λεπτά.
Μπορούμε να βγάλουμε κόσμο στον δρόμο. Το έχετε σκεφτεί; Το έχετε αναλογιστεί;
Μπορούμε να συμπορευθούμε με άλλα αντίστοιχα και ανόθευτα κινήματα του εξωτερικού. Να έρθουμε σε επαφή με το εδώ Κόμμα Πειρατών που έχει την νομική κατάρτιση και τον πολιτικό λόγο σε αυτά ακριβώς τα θέματα
Να πλησιάσουμε αριστερούς και ανένταχτους βουλευτές του ευρωκοινοβουλίου.
Να αναδείξουμε και συμπορευθούμε παράλληλα και με άλλα κινήματα, όπως της Ανοιχτής Πρόσβασης, του Ανοιχτού Wirelless, σε ένα ενιαίο κοινωνικό μέτωπο διεκδίκησης, ικανό να πετύχει κάποιες ανατροπές και καθυστερήσεις/παγώματα αρκετών άλλων.
Να παρουσιάσουμε την άλλη πλευρά, την πραγματικότητα, με στοιχεία και γεγονότα σχετικά με την βιομηχανία του θεάματος, τις εταιρείες που τις εκπροσωπούν -με κρατικά κονδύλια- την καθ'ευχέρεια ανάλυση των νόμων από πλευράς τους, την παραβατικότητα και την συνεχή πειρατεία των δημόσιων κυμάτων από ΜΜΕ τα οποία κάνουν κατάχρηση επί δεκαετίες.
Πολλά θα μπορούσαν αν ειπωθούν ακόμα, όπως συγκεκριμένες περιπτώσεις των καναλιών και των ιστοσελίδων που έκαναν πειρατεία ή χρησιμοποίησαν "πειρατικό υλικό", όπως λόγου χάριν, υπότιτλους.
Όλα είναι πράγματα -γεγονότα- που συμβαίνουν, δεν θέλουν άλλη εμβάθυνση ή ανάλυση. Είναι τα γεγονότα και αυτά αρκούν. Πολιτικός λόγος, τεκμηριωμένος, είναι· από μόνα τους.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ

Είδατε εσείς τα ΜΜΕ, για χάριν της αντικειμενικής ενημέρωσης, να αναφέρουν την περιβόητη παγκοσμίως περίπτωση Prenda; Νομίζετε πως όλοι αυτοί οι γραφειοκράτες, πολιτικοί, νομικοί και άλλοι έχουν υπόψιν τους το Napster; Έχετε την αίσθηση ότι κατανοούν το πώς λειτουργεί το διαδίκτυο; Άνθρωποι μαθημένοι σε εταιρικά περιβάλλοντα με την "λογική"πως τα πάντα κάπου πρέπει να ανήκουν, πιστεύουν πως και το διαδίκτυο θα πρέπει κάπου ν'ανήκει. Και αυτό το κάπου δεν είναι άλλο φυσικά από εταιρείες. Δεν εξηγούνται αλλιώς τακτικές σαν αυτήν εδώκαι επιβολή του ηθικού-ανήθικου/νόμιμου-μη νόμιμου, κατά το πώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα, τα οποία ούτως ή άλλως εξυπηρετούν την συγκεκριμένη ολιγαρχία που αποφασίζει για όλα αυτά, με ενόχους και θύματα όλους εμάς.

Πιο κάτω είναι δυο προτάσεις. Ποια θεωρείται εσείς σωστή, σύμφωνα με την εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους;

-η πρώτη:

Η πληροφορία χρειάζεται να είναι Ελεύθερη.

-η δεύτερη:

δεν υπάρχει λόγος η πληροφορία να είναι ελεύθερη.

Νομίζω, πως η ενστικτώδης απάντηση είναι προφανής (και κοινωνικη, να ένα παράδειγμα).
Για ποιον όμως; Για τον μέσο άνθρωπο, όχι για όλους (και πώς να είναι άλλωστε, όταν πλέον και το νερό αποτελείεμπορεύσιμο είδος και όπως έχει λεχθείδεν πρέπει να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό -πέθανε κοινώς, αν δεν πληρώνεις). Και δείτε εδώ για τι ακριβώς αναφερόμαστε: [Πειρατεία και Ηθική], απ'όπου μεταφέρω το εξής:

Τα πνευματικά δικαιώματα είναι ο νόμος που δημιουργείται και εφαρμόζεται αποκλειστικά και μόνο για να υποστηρίξει ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό μοντέλο:
Έτσι, έχουμε μία βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, χτισμένη γύρω από ένα επιχειρηματικό μοντέλο. Μία βιομηχανία η οποία βασίζεται σε νόμους που θα είχαν ισχύ σε μια διαφορετική τεχνολογική εποχή. Και όμως, προσπαθούν να εφαρμόσουν αυτό το μοντέλο στα ψηφιακά αγαθά. Δεν υπάρχει κανένας βάσιμος λόγος γιατί ο κάθε ενημερωμένος καταναλωτής θα πρέπει να σέβεται ένα τέτοιο επιχειρηματικό μοντέλο˙ γι’ αυτό άλλωστε και οι νεότερες γενιές απλά δεν το κάνουν.
Είναι σαν να αποφασίζει ο ιδιοκτήτης/δημιουργός/εταιρεία, αυθαίρετα, ποιος μπορεί να αποκτήσει το προϊόν του και ποιος όχι. Σκεφτείτε λίγο αυτό περί ανακλητής άδειας. Ενώ αγοράζετε το νόμιμο πακέτο, δεν έχετε το δικαίωμα να το δείξετε σε άλλον. Μα και στην ουσία, δεν είναι δικό σας αφού μπορεί ανά πάσα στιγμή να σταματήσει η υποστήριξή του. Είναι σαν να λέμε ότι αγοράσατε ένα σπίτι και δεν έχετε δικαίωμα να καλέσετε φίλους σας για να το δουν. Άσε που μπορεί, όποτε το θελήσει, αυτός που σας το πούλησε να… αποφασίσει ότι δεν σας ανήκει πλέον και να το γκρεμίσει. Μιλάμε για οριακή σχιζοφρένεια.
Θέλουν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Πόσοι από εσάς γνωρίζετε ότι το να αντιγράψεις ένα dvd και να το δανείσεις σε φίλο είναι παράνομο και διώκεται;Ένα cd/dvd. Να το αντιγράψεις, έτσι για να μην χαλάσεις το πρωτότυπο, είναι ποινικό αδίκημα, ή μάλλον για να κυριολεκτήσω είναι έγκλημα, επειδή τέτοιο θεωρείται η "πειρατεία". Δημοκρατία είναι αυτό;
Ή το τέχνασμα της βιομηχανίας του θεάματος, προκειμένου να κυριαρχήσει στο Web, που χρησιμοποιεί την επιρροή της στον Παγκόσμιο Ιστό (World Wide Web Consortium - W3C), για να υφάνει τον ιστό του και να επιβάλλει την Διαχείριση Ψηφιακών Περιορισμών (DRM = Digital Restrictions Management), σε HTML5;: [Ενημερώστε το W3C: Δεν θέλουμε το Hollyweb]

Θα ήταν κουραστικό να αναφέρω ξανά κάποια πράγματα σχετικά με την βιομηχανία του θεάματος (χωρίς να εξαιρούνται αυτές της μουσικής, λογισμικού, κλπ), είναι, νομίζω, καλά αναλυμένο σε αυτό το άρθρο: [Το φαινόμενο PopCorn Time η Πειρατεία και η Βιομηχανία του Θεάματος].

Αλλά αφού μιλαμε για "ηθικό και ανήθικο", και συγχρόνως , τα ΜΜΕ. για "αντικειμενική ενημέρωση"και προφανώς πέφτοντας από τα σύννεφα και αδυνατώντας να πιστέψετε πως οι εταιρίες μπλοκάρουν την πρόσβαση παντού˙ θαυματουργά φάρμακα μέχρι και την επιστημονική έρευνα, θα κάνω κάποιες ρητορικές (;) ερωτήσεις:

Από τα ΜΜΕ, ακούσατε την είδηση σχετικά με την καταστολή στο The Ρirate Bay, συνοδευόμενο με το απαραίτητο λογύδριο περί πειρατείας. Αυτά όμως, τα ακούσατε/είδατε;:

[...] Εκνευρίζομαι αρκετά όταν βλέπω, στην πράξη, πόσο απαθείς μένουν όλοι στον κλάδο μου. Δεν είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν ούτε χρόνο μα ούτε και ανθρώπινους και υλικούς πόρους. Το πρόβλημά τους είναι να μην διακινδυνέψουν να χάσουν το «στέμμα» τους. Και όμως, από πουθενά δεν αποδεικνύεται πως η πειρατεία μπορεί να βλάψει τα έσοδα στο box-office. Τουναντίον, διάφορες μελέτες έχουν δείξει πως η πειρατεία ίσως και να έχει ενισχύσει το box-office. [...]
Οι άνθρωποι που παραπονιούνται για την πειρατεία στο Χόλυγουντ είναι οι Fat Cats που έχουν κάνει πολύ λίγα πράγματα στην ζωή τους και δεν αξίζουν τα πλούτη ή την θέση τους. Αμφιβάλλω αν, ανάμεσα στους πολέμιους της πειρατείας, θα βρείτε πολλούς του χώρου μας που να έχουν δουλέψει πραγματικά˙ ανθρώπους από τα κινηματογραφικά συνεργεία ή ανεξάρτητους κινηματογραφιστές. Με εξαίρεση βέβαια τους… δικηγόρους. [...]
Και εγώ κατεβάζω ό,τι με ενδιαφέρει. Το ίδιο φυσικά κάνουν και πολλοί από τους συναδέλφους μου εδώ στο Χόλυγουντ. Συνήθως, καταφεύγουμε στο downloading όταν δεν μπορούμε να βρούμε κάτι που θέλουμε σε κάποια από τις γνωστές υπηρεσίες streaming (ροής). Ούτε μπορείτε να φανταστείτε πόσες φορές σώθηκα με το torrent-κατέβασμα. Χάρη σε αυτές τις σελίδες torrent, βγήκα ασπροπρόσωπη. Υποθέτω ότι και το 99% των συναδέλφων μου κινηματογραφιστών του Χόλυγουντ -μα και οι βοηθοί τους- χρησιμοποιούν συναφείς πειρατικές σελίδες. (Και αν το αρνηθούν, να ξέρετε πως θα ψεύδονται ασυστόλως˙ το μόνο σίγουρο). [...]

-Και αυτά τα λέει η σκηνοθέτις του Χόλυγουντ, Lexi Alexander: [Hollywood καλεί Hollywood για την Πειρατεία].

Η πειρατεία υποβοηθάει τις πωλήσεις της μουσικής βιομηχανίας

-Και αυτό δεν το λέμε εμείς, ούτε κάποιος οποιοσδήποτε. Όσο απίστευτο και να φαίνεται, το είπε η Κομισιόν -μέσω μιας έρευνας που διεξήγαγε- όπου παραδέχεται ευθαρσώς ότι:

παραβιάζονται τα δικαιώματα των κατόχων πνευματικής ιδιοκτησίας, εντούτοις δεν αποδεικνύεται έμπρακτα ότι αντίστοιχες ζημίες υφίστανται και στα έσοδα.

Λένε πως η πειρατεία είναι έγκλημα, εγώ λέω πως είναι απελευθερωτική.

-Όχι, δεν το είπε ο Μήτσος από τα Άνω Σεπόλια, αλλά ο Grammatik, ο γνωστός raper που διαθέτει την μουσική του ελεύθερα, που το είπε έτσι ακριβώς όπως το διαβάσατε (φέρνω παράδειγμα καλλιτέχνη της μουσικής, επειδή τα κατά τ'άλλα αντικειμενικά ΜΜΕ, κάνανε σημαία την "είδηση"με το xxxl @@ τον Bono).

Φυλακή και Πνευματικά Δικαιώματα δεν διαφέρουν

-μια δήλωση που έκανε ο ο Peter Sunde, ο ένας από τους συνιδρυτές του ΤΡΒ, λίγους μήνες πριν βγει από την φυλακή (Αύγουστο 2014).

Θα μπορούσα να αράδιαζα μια λίστα κάθε είδους και βεληνεκούς καλλιτεχνών που έχουν διαθέσει ελεύθερα τα έργα τους και τις απόψεις τους γι'αυτό, αρκετά τα έχουμε ήδη γράψει, αλλά ένα κλικ μακρυά είναι η μηχανή αναζήτησης και η Πληροφορία.

Θα αναφέρω όμως ένα παράδειγμα -που είναι σαφές περί της πειρατείας. Αυτό είναι η ταινία Ringu, μια γιαπωνέζικη ταινία του 1998.
Αυτή λοιπόν την είδε κάποιος και θεώρησε πως είναι τόσο καλή που αξίζει να την μάθουν κι'άλλοι. Έτσι έκατσε και έφτιαξε τους υπότιτλους στα αγγλικά και την διαμοίρασε. Την είδαν και άλλοι που ήξεραν αγγλικά και έκριναν πως πρέπει να την μάθουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι. Έτσι έκατσαν και μετάφρασαν του υπότιτλους στα γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, και, και, και... Όλα αυτά έγιναν "πειρατικά"βέβαια.
Το αποτέλεσμα; Τρεις νέες επανεκδόσεις της ταινίας με το χρήμα να ρέει στα ταμεία του Hollywood και των γιαπωνέζων. Χάριν της "πειρατείας"...
Δείτε εικόνες της ταινίας ή κάποιο τρέιλερ και σκεφτείτε πόσους τέτοιους τρομακτικούς χαρακτήρες, σαν αυτόν του Ringu έχετε δει σε ένα σωρό ταινίες;
Και όχι, δεν αναφέρω μια περίπτωση μόνο, αναφέρω μια χαρακτηριστική, για περισσότερα -όπως είπαμε- ένα κλικ μακρυά είναι το πεδίο αναζήτησης και η πρόσβαση στην πληροφορία. Που, παρεμπιπτόντως, υπάρχει και ρέει. Για φανταστείτε να μην υπήρχε ή να ήταν περιορισμένη και ελέγξιμη. Για φανταστείτε.... Μελλοντική δυστοπία; Φοβάμαι πως όχι και τόσο μελλοντική....

Και κάτι ακόμα, περί της λεγόμενης "βιομηχανίας του θεάματος", καθώς μην ξεχνάτε, δεν είναι απρόσωπη. Αφεντικά έχει από πίσω, αφεντικά με ισχυρές προσβάσεις στα κέντρα λήψης αποφάσεων, επίσης έχει μετόχους, από τραπεζίτες, αφεντικά άλλων πολυεθνικών, βαρόνων ναρκωτικών κλπ-κλπ-κλπ...
Μια περίπτωση που θάφτηκε από τα ΜΜΕ, η περίπτωση του Special Εffects Τeam της ταινίας Life of Pi (δείτε την εδώ), οι οποίοι παρά την τεράστια εισπρακτική επιτυχία της ταινίας και τα παράλληλα κέρδη της, δεν πλήρωσε καθόλου το συγκεκριμένο team που έκανε τα ειδικά εφέ για την ταινία και φυσικα οι μισθοί του προσωπικού ήταν απελπιστικά χαμηλοί. Βλέπετε δεν ήταν οι πρωταγωνιστές. Η συγκεκριμένη ομάδα λοιπόν, κατά την τελετή των όσκαρ ανάρτησε ένα πλακάτ διαμαρτίας, μια εικόνα όμως που έσπευσαν να κόψουν τα κανάλια (κάντε μια αναζήτηση στο web για: "life of pi special effects team"):

Η ταινία Η Ζωή του Πι (Life of Pi) είναι το φιλοσοφικό ταξίδι ενός εφήβου, σε μια βάρκα στη μέση του πουθενά, παρέα με μια τίγρη. Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 2012 και έσπασε τα ταμεία. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της ταινίας έπαιξε φυσικά και η εταιρεία ειδικών εφέ Rhythm & Hues, που δημιούργησε την ψηφιακή τίγρη. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, χωρίς την Rhythm & Hues, ολόκληρη η Ζωή του Πι θα ήταν η ιστορία ενός μισόγυμνου τύπου που στέκεται ολομόναχος στην μέση μιας δεξαμενής νερού.
Το 2013 λοιπόν, η εταιρεία ειδικών εφέ Rhythm 'N Hues Studios Studios κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Οπτικών Εφέ για την ταινία Life of Pi, όταν 11 μόλις ημέρες πριν είχε κηρύξει πτώχευση. Τι πήγε στραβά; Τι έφταιξε και η εταιρεία, που έκανε τα ειδικά εφέ και στα Σαγόνια του Καρχαρία, ήταν πια παρελθόν;

Είναι πολλά στη μέση, με κυριότερα την εξέλιξη της τεχνολογίας, τον ανταγωνισμό των στούντιο που κάνουν ειδικές συμφωνίες προκειμένου να τους προτιμήσει το Hollywood, για να μην αναφέρουμε και την συρρίκνωση των περιθωρίων κέρδους και τις δελεαστικές φορολογικές επιδοτήσεις που προσφέρονται από άλλες χώρες. Είναι τραγικό, ειδικά δεδομένου ότι μια μερίδα του λέοντος, από τις βραβευμένες ταινίες, βασίζεται σε οπτικά εφέ. Οι εταιρείες παραγωγής είναι πλέον «υποχρεωμένες» να συνεργάζονται με τα στούντιο που κάνουν τα οπτικά εφέ. Στην περίπτωση της ταινίας Life of Pi (που κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους την 21η Νοεμβρίου του 2012) χωρίς τα τρελά γραφικά και την τίγρη CGI, δεν θα είχε ούτε την μισή απήχηση. Γιατί ναι μεν μιλάμε για μια υπέροχη ταινία -και θα μπορούσε να είναι η πιο αντιπροσωπευτική ιστορία αυτογνωσίας για την «χωρίς ταυτότητα» εποχή που ζούμε- με τον νεαρό Pi να μένει 227 μέρες μόνος του στην μέση του ωκεανού μαζί με μια βάρκα και μια τίγρη αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, χωρίς την Rhythm & Hues, η ταινία θα ήταν η ιστορία ενός μισόγυμνου τύπου που στέκεται ολομόναχος στην μέση μιας δεξαμενής νερού.
Έτσι λοιπόν, το κόκκινο χαλί των Όσκαρ, μετατράπηκε σε κατηγορητήριο αφού η βραδιά των Όσκαρ αμαυρώθηκε από το πλήγμα της διαμαρτυρίας των εικαστικών καλλιτεχνών.
Αρκετές εκατοντάδες άτομα (το Twitter μιλάει για 450 τουλάχιστον άτομα) συγκεντρώθηκαν με πανό έξω από το θέατρο Dolby στο Λος Άντζελες και διαμαρτύρονταν την ώρα που τα αστέρια του κινηματογράφου περπατούσαν πάνω στο κόκκινο χαλί, απαιτώντας καλύτερη μεταχείριση για τους καλλιτέχνες που κάνουν τα θεαματικά οπτικά εφέ για τις ταινίες. Εκτός από τους συγκεντρωμένους, που παρακαλούσαν για «ένα κομμάτι του Pi», ένα ναυλωμένο αεροπλάνο έκανε βόλτες πάνω από το κόκκινο χαλί με πανό στο οποίο ήταν γραμμένο το σύνθημα διαμαρτυρίας:

«Box Office + Bankrupt (Πτώχευση) = Visual Effects (Οπτικά Εφέ) vfxunion.com».

 Και φυσικά δεν είναι η μόνη περίπτωση αν το ψάξετε. Επίσης αν το ψάξετε ακόμα περισσότερο, θα δείτε πως είναι η ζωή πίσω από την πινακίδα του Χόλιγουντ και πως όχι απλά τα εργασιακά, μα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα.

Όπως είδατε, δεν αναλωθήκαμε στα γνωστά και τετριμμένα, επίσης υπαρκτά -άπαντες τα έχουμε δει- με τα φαινόμενα πειρατείας των καναλιών, με την χρήση υποτίτλων από σελίδες υποτιτλισμού, το "στραγγάλισμα"λέξεων και εκφράσεων που ενοχλούν. Ούτε περί Digea, παραχωρήσεις και εκδούλευση δημοσίων υπηρεσιών προς όφελος της Νova, ούτε για ΕΡΤ/ΝΕΡΙΤ, μα ούτε καν για το πως καταλαμβάνουν δημόσιες συχνότητες, δημόσιο κτήμα και αγαθό κοινώς, για τις κεραίες τους και όλα αυτά.
Υποτίθεται πως αυτά, σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, δεν θα γίνονταν. Μα ακόμα και αν συνέβαιναν, οι ανεξάρτητες αρχές και δικαιοσύνη θα ασκούσαν τα απαραίτητα προς όφελος του λαού, του δημοσίου συμφέροντος δηλαδή. Σε αυτήν την κοινωνία, ούτε δημόσια γη θα χαριζόταν σε ιδιώτες και τραπεζικά συμφέροντα, ούτε το νερό θα ιδιωτικοποιούταν, ούτε ο ΟΤΕ θα πωλούταν -όλα αυτά είναι δημιουργημένα με ιδρώτα, αίμα και χρήματα των πατεράδων, παππούδων και ακόμα πιο πίσω. Γενιές και γενιές φορολογούμενων, για να το πω και με πιο κατανοητή, για ορισμένους, λέξη.
Σε μια ευνομούμενη δημοκρατία όλα αυτά. Μα όλα αυτά έχουν να κάνουν με την ίδια την κοινωνία που δέχεται τα διαγγέλματα μιας εξουσιαστικής ελίτ η οποία τα προπαγανδίζειμέσω των ΜΜΕπου ακόμα αποτελούν την βασική πηγή "ενημέρωσης"της αστικής κοινωνίας.

Και για να προσπαθήσω να προλάβω κάποιον -μάλλον άτοπο- αντίλογο, το ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι:

Tί είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε για τα copyrights;

αλλά:

γιατί να υπάρχουν τα copyrights και γιατί θα πρέπει να θυσιάσουμε κάτι;

Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσα είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε για να αμείβεται ο Ρουβάς και η Βανδή -αλλά, ναι, και ο επόμενος Χατζηδάκης (ηθοποιός/σκηνοθέτης, οτιδήποτε).

Είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε την ελευθερία έκφρασης;
Είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε στο κράτος ή και τον εργοδότη μας την δυνατότητα να παρακολουθεί οτιδήποτε κάνουμε μέσω Internet;
Είμαστε διατεθειμένοι να στείλουμε φυλακή ή να καταστρέψουμε την ζωή κάποιου γιατί ήθελε να μοιραστεί την αγαπημένη του μουσική με τους φίλους του;
Είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε σε εταιρείες το δικαίωμα να δικάζουν αν κάποιος πολίτης παρανόμησε;

Βλέπετε, δεν είναι απλά τα πράγματα, οι επιπτώσεις είναι πολλαπλές και φυσικά, εις βάρος μας (πάντα, αυτό δεν αλλάζει). Τι εννοώ; Δείτε λίγο προσεκτικά αυτό: [Τα Προσωπικά Δεδομένα στη νέα εποχή της Επιτήρησης].
Θεωρείται ως δημοκρατικό, να επιβάλειτον νόμο μια ιδιωτική εταιρεία, χρηματοδοτούμενη με κρατικά κονδύλια, η οποία δουλεύει για τα συμφέροντα της βιομηχανίας; Για την ΑΕΠΙμιλάω. Επειδή τα ΜΜΕ και οι δικηγόροι/δικαστές το δέχονται και το δίνουν ως νόμο. Επιβεβλημένο. Ενάντια σε κάθε αρχή της δημοκρατίας. Ή όχι; Πρέπει να το δεχτούμε ως κανονικότητακαι να βαδίσουμε βάσει αυτού, σε έναν εκ'των προτέρων χαμένο αγώνα;

Να κάνω κάποιες ακόμα υπενθυμίσεις, για όσους/ες εξακολουθούν να είναι συννεφόπληκτοι/ες, το στημένο ρεπορτάζ του ΑΝΤ1 και το κλείσιμο την ίδια μέρα του DVDmovies, δεν ήταν τυχαίο ούτε κάτι μη αναμενόμενο καθώς έχει αρχίσει με την μεγάλη επίθεση που εξαπολύθηκεστις ιστοσελίδες διαμοιρασμού, στις αρχές του 2012 και το γεγονός πως η Ελλαδα έχει μπει στο μικροσκόπιο, αποτελεί συνέχεια κάποιων "ειδήσεων"που έχουν αρχίσει από πιο παλιά: [7 στους 10 Έλληνες χρήστες είναι “πειρατές”], φτάνοντας στο σημείο να αναφέρεται (από τα ΜΜΕ και τα δικτυακά παπαγαλάκια τους), πως η ελλάδα, είναι στο top 3 των χώρων που γίνεται η πιο αυξημένη πειρατεία αναλογίας του πληθυσμού, αυτή την στιγμή (2015). Αυτός ας πούμε είναι ένας από τους λόγους που τα πολυεθνικά multi-cinemas των βιομηχανοποιημένων αλυσίδων, τα music-stores των πολυεθνικών με τις τιμές που είχαν/έχουν, είναι μέσα στην μιζέρια και στην φτώχεια (όχι τα ίδια φυσικά, αλλά τα έρμα τα αφεντικά τους). Να θυμίσουμε επίσης πως αυτές οι "ειδήσεις"κυκλοφορούν παράλληλα με άλλες "τεχνολογικές"που πάντα έχουν να κάνουν με την παραβατικότητα της ιδιωτικότητας και την διασπορά του φόβου, όπως για παράδειγμα τα σχετικά με το Deep/dark Web: [DeepWeb [Dark Net] Προπαγάνδα και Βλακεία].

Συγχρόνως, για την περίπτωση του DVDmovies και άλλων αντίστοιχων ιστοσελίδων ευρετηρίασης περιεχομένου, αυτό που "ξέχασε"ο νόμος, είναι πως ΔΕΝ είναι παράνοματα links προς περιεχόμενο με Πνευματικά Δικαιώματα.

Πόσοι/ες όμως σκεφτήκανε πως το συγκεκριμένο "ρεπορτάζ". η σύλληψη του ιδιοκτήτη του DVDmovies και το κλείσιμο της σελιδας, κρύβουν ή μάλλον προμηνύουν κάτι άλλο; Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε συζήτηση στο φόρουμ: [Βλέπεις την είδηση ΠΙΣΩ απο την είδηση και θυμάσαι τον ΟΡΓΟΥΕΛ]:

"Με τον τρόπο αυτό, προκλήθηκε, σύμφωνα με την Εταιρεία Προστασίας Οπτικοαουστικών Έργων, σημαντική απώλεια εσόδων για τους νόμιμους δικαιούχους, ύψους 1.400.000 περίπου, καθώς και για το Κράτος από τη μη είσπραξη των αντίστοιχων φόρων."

ΑΡΑ από "αύριο"φίλοι μου ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ να χαρίσετε λουλούδια στο αίσθημα ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ ΚΑΝ να της πείτε πού βρίκεται χωράφι με λουλούδια για να κόψει γιατί , μ'αυτό τον τρόπο γίνεται σημαντική απώλεια εσόδων και φόρων για το κράτος ΑΡΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ!

Αλλά αυτή είναι η δημοκρατία, ο καπιταλισμός, η κανονικότητα, σωστά; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι'αυτά;
Τα πάντα πιστεύω πως μπορούμε, όμως η προσωπική μου άποψη ελάχιστα μετράει στην προκειμένη και -εκτός αυτού- θα μείνω στις δεδομένες καταστάσεις της "κανονικότητας":

Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, κάτι που ήδη γίνεται: μπορούμε να αντεπιτεθούμε.

Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει. Και αν αναρωτιέστε γιατί αναφέρω τον Swartz (το πιο πάνω είναι απόσπασμα από το Μανιφέστο του), είναι επειδή τα πνευματικά δικαιώματα -ασχέτως αν είναι προβεβλημένα αυτά των βιομηχανιών του θεάματος/μουσικής- επεκτείνονται παντού. Στην ακαδημαϊκή γνώση και το ίσο δικαίωμα πρόσβασης στην ανθρώπινη γνώση, στην υγεία, στην διατροφή, παντού. Στην ίδια την ζωή δηλαδή.
Η νομοθεσία που θα εφαρμοστεί και εφαρμόζεται σε κάποιο, συμπαρασύρει στην πορεία και τα υπόλοιπα, αφού έτσι κινείται ο καπιταλισμός, χωρίς να τον νοιάζει η ανθρώπινη ζωή, παρά μόνο ο ανθρώπινος πόρος.

Θα πάρουμε ως δεδομένο, επειδή είναι -το αναφέραμε και στην αρχή του άρθρου- ότι "πειρατής", κατά κύριο λόγο θα γίνει αυτός που δεν θα μπορούσε ούτως ή άλλως να είχε πρόσβαση στο περιεχόμενο (μιας ταινίας, πχ). Λόγω οικονομικών δυσκολιών και ακρίβειας του προϊόντος, τ'οποίο μπορεί τελικά να μην τον ικανοποιήσει, Λόγω μη διαμονής του σε αστικό κέντρο αλλά σε επαρχία. Αδυναμία λόγω τραπεζικών διαφορών δημιουργίας e-backing λογαριασμού, για ένα περιεχόμενο που ούτως ή άλλως θα ήταν ακριβό και αμφίβολο ως προς το αποτέλεσμα. Που ακόμα και σε νόμιμες streaming σελίδες να πλήρωνε ενοικίαση ώστε να το δει on-line, μπορεί αν μην ήταν εφικτό λόγω της κακής του σύνδεσης (στην επαρχία μιλάμε και για 1mbs). Και ένα σωρό ακόμα λόγους και αιτίες.Προσωπικά παίρνω ως δεδομένο, ισχύει άλλωστε, πως ακόμα και οι ταινίες μπορεί να περιέχουν πληροφορίες για κάποιους ή να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης. Τα πάντα είναι πληροφορία άλλωστε, η ερμηνεία της εξαρτάται από την άποψη για την πραγματικότητα που έχει ο καθένας, αλλά όπως και να έχει δεν παύουν να είναι data. Τα πνευματικά δικαιώματα (που ισχύουν για έναν αιώνα και ακόμα πιο πολύ), περιορίζουν την πληροφορία σε κάποιον που ούτως ή άλλως νόμιμα δεν θα μπορούσε να τις αποκτήσει και σαν ειρωνεία απέναντί του έχει μαι κρατική νομοθεσία που τον καταδιώκει και στιγματίζει, όταν το ίδιο αυτό κράτος αδυνατεί να δημιουργήσει τις υποδομές.

Τα ψηφιακά κοινά είναι οι δημόσιοι πόροι (ραδιόφασμα, τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, ελεύθερο λογισμικό, κοινή γνώση και τέχνη, ανθρώπινη δημιουργικότητα και ευφυΐα) καθώς και οι γύρω από αυτούς κοινοτικές παραγωγικές σχέσεις, που γεννιούνται στην κόψη της τεχνολογίας και μπορούν να μας επιτρέψουν να αντεπιτεθούμε. Αν επιθυμούμε η φωνή των πολιτών στην κοινωνία της πληροφορίας να μην κυριαρχείται από τη δύναμη των εταιρειών και των κυβερνήσεων, τότε η ισχυροποίηση των ψηφιακών κοινών είναι η επιλογή, στην οποία πρέπει να στραφούμε και να δώσουμε όλη την ενέργειά μας. Οι αγώνες για τα ψηφιακά κοινά δεν είναι διόλου εύκολοι επειδή έχουν να κάνουν με την δημιουργία μεταξύ μας δεσμών -άλλων από αυτούς που σήμερα κυριαρχούν, δηλαδή σχέσεων ισότητας, συνεργασίας και αλληλεγγύης. Είναι όμως αγώνες επινοητικοί με την ουσιαστική έννοια, αφού με αυτούς καλούμαστε να χακέψουμε την πραγματικότητα, φτιάχνοντας κοινότητες που θα διαχειρίζονται με δημοκρατικό τρόπο τον ψηφιακό κοινό μας πλούτο και θα αποθησαυρίζουν αποτελεσματικά την συλλογική μας ευφυΐα. Τέτοιοι αγώνες αξίζουν τελικά κάθε μας συνδρομή, γιατί έχουν ως ανταμοιβή την απελευθέρωση της δημιουργικότητάς μας και την αδιαμεσολάβητη επιστράτευσή της στην υπηρεσία της κοινωνικής προόδου: [Η επανάσταση του P2P και ο Michel Bauwens].

Με όλα αυτά λοιπόν, θέλω να τονίσω, νομιζω δεν χωράει αμφισβήτηση, πως το θέμα είναι καθαρά κοινωνικό. Τα κανάλια μιλούν για τον εθελοντισμό, όμως δεν αναφέρουν την αλληλεγγύη. Και αυτό ακριβώς είναι το όπλο μας. Η αλληλεγγύη.
Διαβάζω -δεν ξέρω αν είναι αλήθεια- πως ανάμεσα στις διάφορες ιστοσελίδες υποτιτλισμού υπάρχει διαμάχη, το ίδιο ισχύει και στις μεγάλες σελίδες ευρετηρίασης ταινιών/σειρών. Κάποιοι ισχυρίζονται πως η περίπτωση του DVDmobies είχε να κάνει με μια τέτοια κόντρα από μια άλλη από τις πιο μεγάλες ιστοσελίδες διαμοιρασμού, της οποίας οι ιδιοκτήτες της -που εμπλέκονται και με άλλες επιχειρηματικές δραστηρίοτητες εκτός διαδικτύου- βρεθήκαν πρόσφατα στην (δικτυακή) δημοσιότητα λόγω κάποιας καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων ή μη πληρωμής δεδουλευμένων που έκαναν. Όπως είπα τίποτε από όλα αυτά δεν ξέρουμε αν ισχύει, τι είναι και πώς.
Αυτό όμως που ξέρουμε, είναι ότι από την στιγμή που δεν υπάρχει αίμα, είναι άσκοπο να υπάρχει η κόντρα, Ποιος ο λόγος; Στο τέλος ο ένας ή οι λίγοι που θα μείνουν θα πέσουν εκ'των πραγμάτων από τα μέσα που ίδιοι χρησιμοποίησαν ενάντια στους άλλους. Και θα είναι μόνοι τους τότε. Εντελώς μόνοι, χωρίς καμία φωνή να τους υπερασπιστεί. Το να υπάρχει αποκέντρωση δεν είναι καθόλου κακό. Η αποκέντρωση όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Ένα κοινό μέτωπο. Όλο αυτό το μπλα-μπλα ντε, από τον πρόλογο ακόμα. Άλλωστε το διαδίκτυο χτίστηκε ως ένα αποκεντρωμένο δίκτυο, αλλά είναι ειρωνεία ότι γίνεται ολοένα και πιο συγκεντρωτικό. Και παράλληλα μας τσακίζει η κόντρα και η έλλειψη συνεργασίας και η από κοινού αντιμετώπιση των ακριβώς ίδιων προβλημάτων.

Θα μεταφέρω όμως, την πλευρά ενός ανθρώπου που διατηρεί μια από τις γνωστές ιστοσελίδες ευρετηρίασης σε μεγάλη ιστοσελίδα ευρετηρίασης multimedia περιεχομένου:

Μίλησα προχθές με έναν δικηγόρο. Δεν έχει σημασία πού είναι το domain που host-άρεται η σελίδα κλπ. Από την στιγμή που κάνεις login, είσαι ευάλωτος. Κάθε πάροχος adsl είναι υποχρεωμένος να κρατάει τα logs σου έως και 12 χρόνια μετά την λήξη συμβολαίου. Οπότε, αν μπαίνει από adsl γραμμή, αν γίνει ποτέ μεγάλο ψάρι ή αν βρουν τα στοιχεία του εύκολα, καλύτερα να το σκεφτεί καλά. Εμείς παίζουμε κορόνα γράμματα κάθε μέρα αλλά είμαστε άτομα που το έχουμε περισσότερο ανάγκη από άλλους και δεν έχουμε άλλη λύση. Δουλειές δεν υπάρχουν, δάνεια, έξοδα, σπίτια, αμάξια, ενοίκια, οικογένεια κλπ, κάθε μήνα πρέπει να πληρωθούν. Οπότε, ό,τι συνέπειες είναι να έρθουν, ας έρθουν.

Και ενημερωτικά, αυτά τα ad-fly στις ιστοσελίδες αυτές, πληρώνουν 5 ευρώ ανά δέκα χιλιάδες (10.000) links, άρα υπολογίστε την πραγματικότητα.

Είμαστε αυτοί που πρέπει να καταλάβουμε, πριν αποδεχτούμε αυτά που προσπαθούν να μας ταΐσουν τα μέσα ενημέρωσης. Είμαστε το bug [το σφάλμα] στον πηγαίο κώδικα, η εξέλιξη που είναι η εν δυνάμει επανάσταση και η οποία απειλεί τα άκαμπτα συστήματα. Όλα αυτά, είμαστε εσύ, είμαστε εμείς, είμαστε μαζί, είμαστε επώνυμοι, είμαστε ανώνυμοι. Δεν είμαστε διάνοιες, δεν είμαστε ξερομπορόλες, μα δεν εκπορνευόμαστε την ζωή μας και πάντα αναρωτιόμαστε το γιατί... Είμαστε απλοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, φοιτητές, άνεργοι, καλλιτέχνες, άνθρωποι με παρόμοια προβλήματα, ανησυχίες και ευαισθησίες. Όλα όσα γράφτηκαν σε τούτο εδώ το άρθρο δεν θα έπρεπε να ήταν προβληματισμός (ούτε καν άρθρο εδώ που τα λέμε) αλλά κοινή λογική. Περιλαμβάνει όλους μας, ακόμα και και αυτούς που θεωρούν εαυτούς ανώτερους, ακόμα και αυτούς που φοβούνται να αρθρώσουν το όνομά τους. Και έτσι πρέπει να πάμε όλοι μαζί [δείτε γιατί: Manifesto osarena].

Ελπίζω το άρθρο να διαβαστεί προσεκτικά, κυρίως από αυτούς που "πρέπει"και μπορούν να καταλάβουν, ώστε η επόμενη κίνηση/αντίδραση να είναι εντελώς διαφορετική και ουσιαστική. Και κυρίως μαζική, προτάσσοντας μια κουλτούρα πολιτικών ελευθεριών.

Έχουμε αποφασίσει να πιάσουμε τον "φάκελο"Πειρατεία και να τον αναλύσουμε μέχρι τέλους. Να παρουσιάσουμε την αλήθεια και την πραγματικότητα. Αυτήν που δεν θα πουν τα ΜΜΕ, αυτήν που πάντα θα κρύβουν οι νομικοί και αυτήν που ποτέ δεν θα ληφθεί υπόψη σε κανένα δικαστήριο. Επειδή όλα αυτά είναι κοινωνικά φαινόμενα και η τεχνολογία ένας καθοριστικός παράγοντας και όχι αποκομμένη όπως παρουσιάζεται. Το μόνο που θέλουμε να κάνουμε είναι να δώσουμε μια άλλη διάσταση στο θέμα και μια πολύπλευρη ενημέρωση. Βλέπετε το κάθε τι έχει μια αρχή και αυτή είναι συγκεκριμένη και σαφής, αντίθετα με την αρχή που επιθυμεί να δίνει ο καθένας που έχει διαφορετικά συμφέροντα. Έτσι, εμείς σήμερα, θα πάμε σε αυτήν την αρχή, καθώς τα όσα συμβαίνουν τώρα είναι το αποτέλεσμα αυτής.
Θα πάμε λοιπόν πίσω στον χρόνο, σε μια μεσοπολεμική Αμερική, την δεκαετία του 30.

Η Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ

Η αίσθηση πως ο κόσμος του θεάματος είχε «αλωθεί» από κομμουνιστές ή φιλελεύθερους (αντίθετα από την Ευρώπη, στις ΗΠΑ ο όρος φιλελεύθερος παραπέμπει στην Αριστερά) ήταν διάχυτη από τα μέσα κιόλας της δεκαετίας του '30, επρόκειτο όμως για υπερβολή. Η αλήθεια είναι ότι η Σοβιετική Ένωση είχε γοητεύσει σημαντικό μέρος του αμερικανικού καλλιτεχνικού κόσμου, επαγγελλόμενη έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και αργότερα με την ηρωική αντίσταση στο Ανατολικό Μέτωπο. Πολλοί πέρασαν και από το Κομμουνιστικό Κόμμα, συνήθως όμως για μικρό διάστημα. Σε όλα αυτά υπήρχε μια ανοχή εντός των καλλιτεχνικών κυκλωμάτων. Ας μην λησμονείται ότι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδότησε την παραγωγή φιλοσοβιετικών ταινιών -ή τουλάχιστον- ταινιών όπου η ΕΣΣΔ παρουσιαζόταν ως έντιμη σύμμαχος.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε και οι σοβιετικοί έγιναν πάλι ανταγωνιστές, η ανοχή σταμάτησε. Ο Ψυχρός Πόλεμος έφερε τον Κόκκινο Τρόμο, την πολιτικά καλλιεργημένη ψύχωση του μέσου Αμερικανού ότι αργά ή γρήγορα οι Σοβιετικοί πυρηνικοί πύραυλοι θα εκτοξεύονταν με στόχο την χώρα του. Το δημόσιο αντικομμουνιστικό αίσθημα εξέφραζε η διαβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων που ερευνούσε την «διάβρωση» της αμερικανικής πολιτιστικής παραγωγής, με ερωτήματα όπως «Είστε ή υπήρξατε στο παρελθόν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος», «Γνωρίζετε κάποιον που είναι ή υπήρξε μέλος στο παρελθόν» και άλλα παρόμοια -μια πρακτική που αποτελούσε συνταγματική εκτροπή, αφού το Κ.Κ. ΗΠΑ ουδέποτε υπήρξε παράνομο και η συμμετοχή σε αυτό αποτελούσε νόμιμο δικαίωμα.
Σε αυτό το περίγραμμα, η σκοπιμότητα της συγκυρίας καθιστούσε κοινωνικά αποδεκτές ακόμα τις πιο ακραίες παραβιάσεις δικαιωμάτων. Ο Ουώλτ Ντίσνεϋ προειδοποιούσε για την «σοβαρή απειλή» και κατέδιδε ως κομμουνιστές όλους τους συνδικαλιστές των εταιρειών του. Πιο ανάγλυφα, ο ηθοποιός Αντόλφ Μενζού δήλωνε στην Επιτροπή: «Είμαι κυνηγός μαγισσών, εάν οι μάγισσες είναι κομμουνίστριες. Είμαι ψαράς κόκκινων. Θέλω να τους στείλω όλους στην Ρωσία».

Το αποτέλεσμα αυτού ήταν η λεγόμενη Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ που η αρχή της έγινε την 25η Νοεμβρίου 1947 με την απόλυση των Δέκα. Πρόκειται για δέκα σεναριογράφους και σκηνοθέτες που την προηγουμένη είχαν κατηγορηθεί για περιφρόνηση προς το Κογκρέσο, αρνούμενοι να καταθέσουν ενώπιον της Επιτροπής με το επιχείρημα ότι δεν έχουν να δώσουν εξηγήσεις για τις προσωπικές πολιτικές επιλογές τους. Η ομάδα περιελάμβανε αρχικά και ενδέκατο, τον συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος όμως είχε παρουσιαστεί στην Επιτροπή στις 30 Οκτωβρίου και την επομένη επέστρεψε για πάντα στην Ευρώπη (μία απόφαση που είχε λάβει πριν καταθέσει).
Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '50 η λίστα εμπλουτιζόταν διαρκώς με ονόματα σεναριογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, μουσικών, συγγραφέων, ακόμα και τεχνικών, των οποίων τα πολιτικά φρονήματα θεωρούνταν επικίνδυνα ή αμφισβητούμενα. Το Counterattack (Αντεπίθεση), ένα δεξιό περιοδικό που είχε αναλάβει εργολαβικά να δημοσιοποιεί στοιχεία για την πολιτική δράση των ανθρώπων του κινηματογράφου, είχε μεταβληθεί σε φόβο και τρόμο του καλλιτεχνικού χώρου.
Μερικά ονόματα της λίστας ήταν πράγματι αριστεροί, ενώ άλλοι μπήκαν βάσει υποψιών και φημών -επειδή για παράδειγμα προπολεμικά συμμετείχαν σε μια διαδήλωση, είχαν ερωτική σχέση με κομμουνιστή στα φοιτητικά χρόνια, είχαν δωρίσει παλιά ρούχα για ορφανά των ανατολικών χωρών κλπ. Μέχρι και ιδιωτικοί ντετέκτιβ επιστρατεύονταν συστηματικά από τις εταιρείες, ώστε να ερευνάται η δραστηριότητα των συνεργατών τους πριν υπογράψουν συμβόλαιο.
Δεν έλειψαν περιπτώσεις που κάποιοι ύποπτοι κατέδιδαν συναδέλφους τους στην Επιτροπή, ώστε να γλιτώσουν τον εαυτό τους. Η ταπεινωτική αυτή ενέργεια ήταν πρακτικά ο μόνος τρόπος για να «καθαρίσει» κάποιος από την λίστα, με πιο διάσημη την κατάθεση του Ελία Καζάν που ανάγκασε τον Ζυλ Ντασέν να εγκαταλείψει τη χώρα.
Κάποιοι προγραμμένοι χρησιμοποίησαν παρένθετους για να σπάσουν τον αποκλεισμό, τους ανθρώπους - βιτρίνες. Αυτό ήταν εφικτό για έναν σεναριογράφο, να βάλει δηλαδή κάποιον γνωστό του να υπογράψει και να εισπράττει τα συγγραφικά δικαιώματα αντ'αυτού, ήταν όμως αδύνατον για έναν σκηνοθέτη ή ηθοποιό. Αυτή η λίστα η οποία συνεχώς εμπλουτιζόταν κυκλοφορούσε "κάτω από τα τραπέζια"στο Χόλιγουντ μέχρι και μετά τα μέσα του 20ού αιώνα, προγράφοντας καλλιτέχνες που θεωρούνταν μέλη ή δέχονταν επιρροές του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ενθαρρυνόμενη εμμέσως από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων του Κογκρέσου, η πρακτική αυτή ήταν έργο των κινηματογραφικών εταιρειών που ήθελαν να δείχνουν στρατευμένες στο αγώνα κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Όσοι συμπεριλαμβάνονταν στον κατάλογο αποκλείονταν από κάθε εργασία στον κινηματογράφο και από τα περισσότερα θέατρα, οδηγούμενοι στην επαγγελματική και προσωπική εξόντωση. Ευνόητο φυσικά πως ως "κομμουνιστής"βαφτιζόταν ο καθένας ο οποίος κρινόταν ως επικίνδυνος για τα συμφέροντα της βιομηχανίας του θεάματος.
Δεν αποτελεί υπερβολή ότι η περίοδος της Μαύρης Λίστας άλλαξε το χαρακτήρα του Χόλυγουντ για πάντα, μεταβάλλοντάς το από πεδίο σύνθεσης δημιουργικότητας και εμπορικότητας, σε στυγνή βιομηχανία.
Από κινηματογραφική σκοπιά, χαμήλωσε ο μέσος ποιοτικός όρος της παραγωγής. Προ λίστας, η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία παρήγε τα πάντα -από «ταινίες τέχνης», μέχρι εύπεπτες ταινίες μαζικής κατανάλωσης. Η εκδίωξη των πιο φωτισμένων και διανοούμενων μυαλών από τα στούντιο οδήγησε σε σχεδόν πλήρη εξαφάνιση της πρώτης κατηγορίας. Θρύλοι της έβδομης τέχνης όπως οι Τσάρλι Τσάπλιν, Όρσον Γουέλς, Τζον Χιούστον και δεκάδες άλλοι αυτοεξορίσθηκαν στην Ευρώπη για να μπορέσουν να κάνουν ταινίες.
Ακόμα χειρότερα ήταν τα πράγματα για τους σεναριογράφους που απολύονταν μαζικά, διότι τα σενάριά τους αναψηλαφίζονταν και βρίσκονταν αμφιλεγόμενα. Ακόμα και οι μη προγραμμένοι φοβούνταν να περιλάβουν ανθρωπιστικά και οικουμενικά μηνύματα, υπό τη δαμόκλειο σπάθη ότι κάποιος θα τα χαρακτήριζε κομμουνιστική προπαγάνδα και θα έμεναν άνεργοι. Η θεματολογία των ταινιών στράφηκε σε πατριωτικά (όπως τα κατασκοπευτικά και τα γουέστερν) ή ουδέτερα θέματα (αισθηματικές κομεντί ή υπερπαραγωγές χλαμύδας τύπου Μπεν Χουρ). Ο αμερικανικός κινηματογράφος μπορεί να υπερηφανευόταν για την τεχνική αρτιότητά του, αλλά είχε χάσει κομμάτι της ψυχής του -νέα πατρίδα του «κινηματογράφου τέχνης» γινόταν πια η Ευρώπη.
Το χειρότερο όμως αποτέλεσμα ήταν η διάρρηξη της εσωτερικής ενότητας του καλλιτεχνικού κόσμου, η κυριαρχία ενός κλίματος καχυποψίας και φόβου πως όλοι μπορούν να σταμπαριστούν ως κόκκινοι, εκτός από όσους αποδεικνύουν τον πατριωτισμό τους καταδίδοντας συναδέλφους στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων. Φιλίες και συνεργασίες χάλασαν για πάντα - όταν ο Ελία Καζάν παρέλαβε τιμητικό Όσκαρ το 1999 για την (αναμφισβήτητη) συνεισφορά του στον κινηματογράφο, πολλοί παρευρισκόμενοι αποχώρησαν από την τελετή υπενθυμίζοντας το ρόλο του ως καταδότη 47 χρόνια νωρίτερα.
Το παραπάνω είναι μια ενδεικτική εικόνα της πραγματικότητας και των πλαισίων που κινήθηκε η συγκεκριμένη βιομηχανία και βάση αυτών που ανθεί σήμερα. Ίσως εξηγεί και την διαφορά ανάμεσα στον αμερικάνικο και ευρωπαϊκό κινηματογράφο, τουλάχιστον κάποιες εποχές πιο πριν.

Ο καπιταλισμός και η ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών

Οι δεκαετίες όμως περνούσαν και κάποια στιγμή δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για την επικράτηση του καπιταλισμού σε κάθε σημείο. Ίσως αποτελεί και ένα από τα πιο σημαντικά κομβικά σημεία για την μετέπειτα εξέλιξη της ανθρωπότητας και την κυριαρχία της έννομης βίας την οποία βιώνουμε σήμερα. Ήταν αυτή η στιγμή που ο καπιταλισμός άρχισε να ιδιωτικοποιεί τα πάντα με πρώτιστα (φυσικά) τα δημόσια αγαθά. Το παράδοξο ήταν πως οι αντιδράσεις ήταν λίγες εκείνη την εποχή και μια από αυτές ήταν όταν στο περίφημο κείμενο της Magna Carta του 1215 (τ'οποίο και "ξεχάστηκε"με την πάροδο των αιώνων), προστέθηκε η περίφημη Χάρτα των Δασών η οποία εξασφάλιζε ίση πρόσβαση όλων των ελεύθερων πολιτών στα σημαντικότερα δημόσια αγαθά της εποχής, δηλαδή σε νερό, τροφή (για ανθρώπους και ζώα), ξυλεία, που χρησιμοποιούνταν για θέρμανση αλλά και για την κατασκευή κατοικιών [The Magna Carta Manifesto: Liberties and Commons for All (University of California Press)].
Μια εξαιρετική ανάλυση όλου αυτού του φαινομένου, έκανε ο Peter Linebaugh στο βιβλίο του The Magna Carta Manifesto - Liberties and Commons for All, εξηγώντας πως ο καπιταλισμός έφερε την ανθρωπότητα πιο πίσω και από τα επιτεύγματα της Magna Carta του 1215 μ.χ.

Η δωρεά των συχνοτήτων και η άλωση των ψηφιακών κοινών

Μένοντας στο θέμα μας, όλη αυτή η ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών έδωσε ένα χαρακτηριστικό τεχνολογικό παράδειγμα, στις αρχές του 20ου αιώνα με τον έλεγχο των δημόσιων συχνοτήτων του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Η αρχή έγινε στις ΗΠΑ και μετέπειτα στα ίδια πρότυπα κινήθηκαν όλες οι δυτικές (και όχι μόνο) χώρες. Με διαδικασίες που άρχισαν στις αρχές της δεκαετίας του 20 σταμάτησε ένα απλό και ευνόητο δεδομένο που υπήρχε, με την παραχώρηση συχνοτήτων σε όποιον το ζητούσε. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα οι σταθμοί να είναι τόσοι πολλοί που να παρεμβάλλονται ο ένας επάνω στον άλλον και έτσι με την ανάλογη πίεση (και λάδωμα) αποφασίστηκε να παραχωρηθεί το συγκεκριμένο δημόσιο αγαθό σε επιχειρηματικούς κολοσσούς όπως η RCA και η General Electric. Η πράξη αυτή όπως ήταν ευνόητο είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια αναταραχή με κόμματα, οργανώσεις (πολιτικές. θρησκευτικές. κοινωνικές), συνδικάτα, εκπαιδευτικοί κλπ, που άρχισαν να καταθέτουν προτάσεις με τις οποίες ζητούσαν τουλάχιστον το δικαίωμα να αγοράζουν ραδιοφωνικό χρόνο από τις εταιρείες που διαχειρίζονταν τους ραδιοπομπούς.
Ήταν τότε που ακούστηκε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά μια έκφραση που έμελε να στοιχειώσει τα μετέπειτα νομοθετήματα με ευεργετικές αποφάσεις και παραχωρήσεις σε ιδιώτες σε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο. Όλη αυτή η αντιπαράθεση που αναφέραμε, οδήγησε σε κάτι που ονομάστηκε ως «συμβιβαστική λύση» και αυτή έλεγε πως οι οι ιδιώτες θα διαχειρίζονται τις ραδιοσυχνότητες, χωρίς ιδιοκτησιακά δικαιώματα, με αντάλλαγμα να τις χρησιμοποιούν «για το δημόσιο συμφέρον». Κανένας νομοθέτης δεν μπήκε φυσικά στον κόπο να ορίσει έστω και τυπικά το «δημόσιο συμφέρον» και ποιες υποχρεώσεις πηγάζουν από αυτό για τους νέους κατόχους των ραδιοφωνικών και στην συνέχεια των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Ψάξτε, όχι σε ξένα, αλλά εδώ, στην ΕΛ-λάδα τέτοιες παραχωρήσεις και παντού θα δείτε αυτόν τον όρο περί «δημοσίου συμφέροντος» μα και πιο σικάτους όπως «προάσπιση της δημοκρατίας» με παραχώρηση χρόνου στα κόμματα της αστικής δημοκρατίας και με χρόνο περί «κοινωνικών μηνυμάτων» (προφανώς εννοούν αυτά που προβάλλονται τα ξημερώματα, ανάμεσα στις διαφημίσεις-απάτες με τα ροζ τηλέφωνα, οι οποίες αυτές εταιρείες ανήκουν συνήθως σε ομίλους που περιλαμβάνονται και τα κανάλια).
Και όλα αυτά μέχρι πρότινος, καθώς λίγο πριν μας αποχαιρετήσει ο 20ος αιώνας το νεοφιλελεύθερο πνεύμα εξασφάλισε ότι η βιομηχανία του θεάματος θα αποκτήσει και την ιδιοκτησία των συχνοτήτων χωρίς πλέον καμία προϋπόθεση παροχής δημόσιων υπηρεσιών. Το αποτέλεσμα είναι ότι από το 2000 αρκετά τηλεοπτικά δίκτυα στις ΗΠΑ σταμάτησαν να καλύπτουν ακόμη και τις βραδιές των προεδρικών ή των ενδιάμεσων εκλογών –καθώς έκριναν ότι δεν αποτελούν επικερδή δραστηριότητα.

Η πρόσβαση των πολιτών στα ΜΜΕ αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα

Η πιο πάνω φράση που αποτελεί και μια (καθυστερημένη) αντίδραση σε όλα τα πιο πάνω (τα οποία επεκτάθηκαν και εκτός ΗΠΑ), ανήκει στον πρόεδρο Τσάβες της Βενεζουέλας, ο οποίος το 2002 πέρασε νομοθεσία που όριζε ότι η πρόσβαση των πολιτών στα ΜΜΕ αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα. Η αμέσως επόμενη κίνησή του ήταν να μην ανανεώσει ορισμένες άδειες καναλιών και ραδιοσταθμών και να τις παραχωρήσει σε τοπικές κοινότητες. Αυτό που οι δυτικές κυβερνήσεις παρουσίαζαν σαν φίμωση του Τύπου (και σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως να εξυπηρετούσε πράγματι και μικροπολιτικές σκοπιμότητες) είχε σαν αποτέλεσμα την άνθηση μέσων ενημέρωσης που ελέγχονταν από τις τοπικές κοινωνίες. Κανένας επίσης δεν σημείωσε ότι αρκετές από τις άδειες αφαιρέθηκαν όχι για πολιτικούς λόγους αλλά γιατί οι σταθμοί είτε τις κατείχαν παράνομα είτε δεν είχαν πληρώσει τα απαιτούμενα τέλη (σας θυμίζει κάτι αυτό το τελευταίο;).
Τα επόμενα χρόνια αρκετές ακόμη αριστερές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις, από την Ουρουγουάη μέχρι την Αργεντινή και από την Βραζιλία μέχρι τον Ισημερινό, προώθησαν νομοθεσίες που περιόριζαν τη συγκέντρωση συχνοτήτων στα χέρια λίγων επιχειρηματιών, μα όχι πάντα με οριστική έκβαση (πχ στην Αργεντινή). Είναι γεγονός όμως ότι σε όλες τις χώρες με αριστερές κυβερνήσεις όμως υπήρξε τουλάχιστον μια ανάσχεση στα σχέδια των οικονομικών ελίτ να χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για την ανατροπή ανεπιθύμητων κυβερνήσεων, ενώ παράλληλα άνθησαν τοπικές πρωτοβουλίες που αμφισβητούσαν τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.

Τι είναι όμως τα ψηφιακά κοινά;

Τα ψηφιακά κοινά είναι οι δημόσιοι πόροι (ραδιόφασμα, τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, ελεύθερο λογισμικό, κοινή γνώση και τέχνη, ανθρώπινη δημιουργικότητα και ευφυΐα) καθώς και οι γύρω από αυτούς κοινοτικές παραγωγικές σχέσεις, που γεννιούνται στην κόψη της τεχνολογίας  και μπορούν να μας επιτρέψουν να τα καταφέρουμε όλα αυτά. Εμφανίζονται και διευρύνονται όταν οι άνθρωποι επιλέγουν να μοιράζονται την δημιουργικότητά τους, αντί να την περιφράσσουν, και να συνεργάζονται για την συλλογική πνευματική πρόοδο της κοινότητας, αντί να ανταγωνίζονται και να εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο. Τα ψηφιακά κοινά ριζώνουν όπου οι άνθρωποι δημιουργούν ριζοσπαστικά δημοκρατικές κοινότητες για τη διαχείρισή τους. Αναπτύσσονται παράλληλα και σε ένταση με τις παραγωγικές σχέσεις, που εμπεδώνονται στην κοινωνία της πληροφορίας από την επίδραση των κρατών και της αγοράς.
Οι θετοί νόμοι είναι αποτέλεσμα συσχετισμών δύναμης. Οι ισχύοντες σήμερα νόμοι ελάχιστη αναγνώριση έχουν για τα ψηφιακά κοινά, ενώ ουσιαστικά εθελοτυφλούν ή διάκεινται εχθρικά ως προς την ύπαρξη των κοινοτικών θεσμών, που δημιουργούνται για τη διαχείρισή τους. Aλλά ακόμη και όσοι νόμοι υπάρχουν που μπορούν να υποστηρίξουν τα ψηφιακά κοινά, παραμένουν ανενεργοί. Η επιβολή στο κράτος να αναγνωρίσει την εξουσία στις κοινότητές μας να διαχειρίζονται με αυτόνομο τρόπο την παραγωγή/αναπαραγωγή των ψηφιακών κοινών είναι μια απάντηση. Η νομική αναγνώριση της σφαίρας των ψηφιακών κοινών και της ελευθερίας των ανθρώπων να μοιράζονται, να συνδημιουργούν και να αυτοδιαχειρίζονται ολόκληρες υποδομές της κοινωνίας της πληροφορίας δεν είναι αμελητέα αλλαγή αλλά αποτελεί πλήρη αντιστροφή της λογικής, με την οποία λειτουργεί σήμερα η έννομη τάξη. Η αλλαγή αυτή δεν θα συμβεί αν δεν πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Πρέπει όμως να αντιληφθούμε ότι έχουμε την δύναμη να το καταφέρουμε.

Πώς;

Δείτε στις απαντήσεις στο Δίκτυο για την ψηφιακή απελευθέρωσηκαι συμπορευτείτε. Αν επιθυμούμε η φωνή των πολιτών στην κοινωνία της πληροφορίας να μην κυριαρχείται από την δύναμη των εταιρειών και των κυβερνήσεων, τότε η ισχυροποίηση των ψηφιακών κοινών είναι η επιλογή, στην οποία πρέπει να στραφούμε και να δώσουμε όλη την ενέργειά μας. Οι αγώνες για τα ψηφιακά κοινά δεν είναι διόλου εύκολοι, επειδή έχουν να κάνουν με τη δημιουργία μεταξύ μας δεσμών άλλων από αυτούς που σήμερα κυριαρχούν, δηλαδή σχέσεων ισότητας, συνεργασίας και αλληλεγγύης. Είναι όμως αγώνες επινοητικοί με την ουσιαστική έννοια, αφού με αυτούς καλούμαστε να χακέψουμε την πραγματικότητα, φτιάχνοντας κοινότητες, που θα διαχειρίζονται με δημοκρατικό τρόπο τον ψηφιακό κοινό μας πλούτο και θα αποθησαυρίζουν αποτελεσματικά τη συλλογική μας ευφυΐα. Τέτοιοι αγώνες αξίζουν τελικά κάθε μας συνδρομή, γιατί έχουν ως ανταμοιβή την απελευθέρωση της δημιουργικότητάς μας και την αδιαμεσολάβητη επιστράτευσή της στην υπηρεσία της κοινωνικής προόδου.

Αυτή την στιγμή το διαδίκτυο βρίσκεται υπό καταστολή, έχει εμπορευματοποιηθεί, τα domains που θα έπρεπε να είναι κοινό κτήμα, πωλούνται και όλα αυτά κάποια στιγμή -όχι αργά- θα οδηγήσουν στην πλήρη εκμετάλλευσή του από τις εταιρείες οι οποίες θα έχουν και τον ολικό έλεγχο στερώντας κάθε ελεύθερη φωνή.

Η σχέση όλων αυτών με την πειρατεία

Επιγραμματικά, αλλά σαφέστατα:
Τα τηλεοπτικά δίκτυα τα οποία έχουν καταλάβει τις συχνότητες, ανήκουν στην βιομηχανία του θεάματος. Στις εταιρείες του Χόλιγουντ οι οποίες είναι είτε εταίροι, είτε άμεσοι ιδιοκτήτες. Το αντίστοιχο συμβαίνει σε κάθε χώρα. Η βιομηχανία του θεάματος είναι αυτή που έχει στην κατοχή της τα κανάλια μα και τα ΜΜΕ γενικότερα. Άρα τα συμφέροντα είναι προφανή και πόσο μάλλον σε μια εποχή που το διαδίκτυο έχει την συνεχώς αυξητική τάση να εκτοπίζει τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Είναι προφανές πως αν σου ανήκει το μέσο (διαδίκτυο στην προκειμένη), ορίζεις τους δικούς σου κανόνες και καλείς όποιους θέλεις στο «πάρτι σου», ανεβοκατεβάζοντας και κυβερνήσεις αν κάποια δεν σου κάνει τα χατίρια.

-Το άρθρο δεν είναι ξεκομμένο, αλλά αποτελεί συνέχεια μια σειράς, όπως τα:

"Πειρατεία" - Ρεπορτάζ των ΜΜΕ - Δικτυακή Καταστολή και Άλλα Όμορφα
O Ερβέ Φαλσιανί η "Λίστα Λαγκάρντ"και το δικαίωμα στην Πληροφορία
Η επίγεια ψηφιακή τηλεόραση
Γιατί ο ακτιβισμός/xακτιβισμός δεν είναι αρκετός
και όσων ακόμα άρθρων βρίσκονται κάτω από το tag: #piracy.

-πληροφορίες συλλέχθηκαν από:
wikipedia, infowar
-βιβλιογραφία:
The Magna Carta Manifesto: Liberties and Commons for All (University of California Press)
The Magna Carta Manifesto - Peter Linebaugh - Paperback
FM/ΑΜ broadcasting in the United States
North American television frequencies

Ποια είναι η σχέση ενός τρακτέρ με το κατέβασμα ταινιών ή μουσικής; Και ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του; Καμία, κι εκείνος που το αγόρασε, θα πείτε. Κι όμως, θα κάνετε λάθος. Ένα όχημα -για την ακρίβεια το ηλεκτρονικό σύστημα που διαθέτει στο ταμπλό του- θα μπορούσε να γίνει pirating machine κι εκείνος που πληρώνει αυτό το όχημα δεν μπορεί καν να επισκευάσει μόνος του το software που το συνοδεύει. Δεν του ανήκει, δεν αποκτά ιδιοκτησία αλλά απλά νοικιάζει μια άδεια χρήσης. Ή τουλάχιστον έτσι λένε κάποιοι κατασκευαστές.

Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε την τρικυμία που μαίνεται στα μυαλά κάποιων αλλά και το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται, όχι στα παρασκήνια πλέον αλλά επί της σκηνής, κι έχει να κάνει με την πλεονεξία των εθισμένων στο χρήμα.

Η είδηση έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και πιο συγκεκριμένα από την χώρα εκείνη που θα μπορούσε να ονομάζεται Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής. Εκεί λοιπόν, σύμφωνα με κάποιες διατάξεις “κατά της καταστρατήγησης”, του ισχύοντος νόμου Digital Millennium Copyright Act (DMCA), ο ιδιοκτήτης ενός (σύγχρονου) οχήματος το οποίο διαθέτει ηλεκτρονικό σύστημα με όλα τα μπλιμπλίκια που έχουμε δει κατά καιρούς, απαγορεύεται να έχει πρόσβαση στο software του συστήματος αυτού για λόγους πέραν της απλής χρήσης. Ούτε καν σε εργαλεία διαγνωστικού ελέγχου που μπορεί να διαθέτει.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;

Αν το software του οχήματος εμφανίσει πρόβλημα, ο ιδιοκτήτης του, που μπορεί να κατέχει master και post-doc στα ηλεκτρονικά αλλά και τα λειτουργικά συστήματα εν γένει και ίσως να γνωρίζει πώς να το επιδιορθώσει μόνος του, δεν πρέπει να έχει αυτήν την δυνατότητα. Αυτό αιτιολογείται ως εξής: εκείνος που θέλει να επέμβει με οποιονδήποτε τρόπο στο λειτουργικό (εδώ περιλαμβάνεται ο ιδιοκτήτης αλλά και κάθε μη εξουσιοδοτημένος μηχανικός), χρειάζεται πρώτα να το αντιγράψει. Άρα παραβαίνει όλους τους γνωστούς και άγνωστους νόμους περί Copyright.
Ως αποτέλεσμα, η πρόσβαση στα ενδότερα του συστήματος είναι κλειδωμένη με την αθλιότητα που ονομάζεται DRM. Ακόμα πιο απλά, ώστε να το καταλάβουμε: ούτε ο ιδιοκτήτης, ο άνθρωπος που πλήρωσε για να αγοράσει το όχημα, δεν έχει πρόσβαση στα εσωτερικά συστήματά του. Take that ιδιοκτησία.
Να σημειωθεί εδώ ότι ο παραπάνω νόμος ουδεμία σχέση είχε με οχήματα αρχικά αλλά πέρασε από το Κογκρέσο ως μέτρο για την καταπολέμηση της “πειρατείας” πολυμέσων και, απλά, κάποιοι χρηματολάγνοι τον τραβούν απ'τα μαλλιά.

Όπως ήταν φυσικό, οι διατάξεις αυτές προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις. Έχουν ήδη κατατεθεί περισσότερα από 40.000 σχόλια καταναλωτών στο αρμόδιο Copyright Office (Υπηρεσία Πνευματικών Δικαιωμάτων), τα οποία προτρέπουν την αποκατάσταση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας ενώ αρκετοί στρέφονται στην αγορά μηχανημάτων παλιότερου τύπου, χωρίς ηλεκτρονικά συστήματα. Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, φορείς όπως το Intellectual Property & Technology Law Clinic, το Digital Right to Repair Coalitionαλλά και το γνωστό μαςElectronic Frontier Foundationμάχονται για την εξαίρεση των ηλεκτρονικών συστημάτων των οχημάτων από τις ως άνω διατάξεις, την αλλαγή του νόμου και την προστασία της ιδιοκτησίας, με δικαστικά μέσα αλλά και παρεμβάσεις στο Κογκρέσο (Automakers Say You Don’t Really Own Your Car). Απέναντί τους βρίσκονται εταιρείες-κολοσσοί, με προεξάρχουσες την κατασκευάστρια αγροτικών μηχανημάτων John Deere (η οποία και ξεκίνησε το γαϊτανάκι αυτού που κάποιοι αποκαλούν “εταιρική αυταπάτη”) αλλά και την General Motors.

Σε μια ανεπανάληπτη επίδειξη ηλιθιότητας, η John Deere επιχειρηματολόγησε υπέρ της “προστασίας” των δημιουργημάτων της, αναφέροντας πως

[...]το να επιτραπεί στους ανθρώπους να τροποποιήσουν τα υπολογιστικά συστήματα του οχήματος θα έχει ως αποτέλεσμα την πειρατεία μουσικής μέσω του ενσωματωμένου συστήματος ψυχαγωγίας, κάτι το οποίο θα είναι ένας από τους πιο περίπλοκους τρόπους αντιγραφής πολυμέσων[...]

Μας λένε δηλαδή ότι ενδέχεται να αγοράσει κάποιος ένα τρακτέρ (ενδεικτικη τιμή $100.000) με μόνο σκοπό να "πειρατεύσει"μουσική. Μάλλον κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στους κυρίους τη διαφορά μεταξύ δυνατού και πιθανού.Εκτός βέβαια κι αν αρχίσουν τα torrent sites να κληρώνουν τρακτέρ στο μέλλον.

Επίσης, ένας αγρότης που θα αγοράσει μηχάνημα με software από την εν λόγω εταιρεία δεν αποκτά ιδιοκτησία επί αυτού αλλά

μια εννοούμενη άδεια για την χρήση του, η οποία διαρκεί όσο ο χρόνος ζωής του οχήματος.

Όλα αυτά στην χώρα όπου, μέχρι πρότινος, ήταν παράνομη η μεταφορά ενός κινητού σε άλλο πάροχο.

Με την παρέμβαση αυτή συντάχθηκαν αρκετοί κατασκευαστές οχημάτων. Κάποιοι υποστήριξαν ότι οι ιδιοκτήτες που κάνουν μετατροπές χωρίς άδεια μπορούν να προσαρμόσουν τα οχήματά τους με κακό τρόπο. Όπως το να τα κάνουν πιο γρήγορα ή να πειράξουν τις μηχανές ώστε να μη συμβαδίζουν με τους κανονισμούς εκπομπής ρύπων. Μα, αυτό είναι στην αρμοδιότητα της αντίστοιχης τροχαίας και δε σχετίζεται με την "προστασία του copyright"που προβάλλουν ως παντιέρα, θα πει κάποιος. Βλέπετε όμως, πάγια τακτική των εταιρειών που θέλουν να βγάλουν απ'τη μύγα ξύγκι ...εχμ... να προστατέψουν τα δικαιώματά τους εννοώ, είναι να ανακαλύπτουν απίθανους λόγους και σενάρια επιστημονικής φαντασίας, εφόσον η λογική δεν είναι σχεδόν ποτέ με το μέρος τους.

Και βέβαια η General Motors το τερμάτισε, ισχυριζόμενη πως οι υπερασπιστές της μεταρρύθμισης του νόμου περί δικαιωμάτων

[...]συγχέουν λανθασμένα την κυριότητα του οχήματος, με την ιδιοκτησία του υποκείμενου λογισμικού σε ένα όχημα.

Κοινώς, σας ανήκει το όχημα (για όσο σας επιτρέπουν εκείνοι) αλλά όχι το εσωτερικό σύστημά του. Έχει και καλύτερο.

Ο αποκλεισμός κάποιων από την πρόσβαση βοηθά στην καινοτομία.

Πώς είπατε; Δεν βγάζει νόημα αυτή η φράση;

Εδώ να τονίσουμε, όπως κάνουν πολύ σωστά και ορισμένα ξένα μέσα, ότι η Tesla Motors -παρόλο που είναι εμπορική εταιρεία και διαθέτει ιδιόκτητο λογισμικό- δεν συμμερίζεταιτις απόψεις των υπόλοιπων κατασκευαστών. Άλλη μια κίνησή της με θετικό πρόσημο.

Όπως καταλάβατε, οι εταιρείες είναι χρόνια μπροστά. Σκέφτονται αυτά που θα κάνουν οι "hackers"πριν ακόμα τα σκεφτούν οι ίδιοι. Κι αυτός είναι ένας έντεχνος τρόπος για να χαρακτηριστεί “πειρατής”, με όλο το βαρύ φορτίο που φέρει η λέξη για ορισμένους, κάποιος που θέλει να επιδιορθώσει, να βελτιώσει τα συστήματα του οχήματός του ή απλά να τα ξεψαχνίσει για να δει πώς δουλεύουν, ακόμα κι αν δεν διανέμει “παράνομα” απολύτως τίποτα. Τώρα που το σκέφτομαι, αγρότες από την μία, (torrent) seeding από την άλλη, βρε μπας κι έχουν δίκιο τελικά; Μεταξύ σοβαρού και αστείου πάντως, εκεί κοντεύει να είναι ενοικιαζόμενος ακόμα κι ο αέρας που αναπνέουν κι εμείς εδώ μιλάμε για τον ΕΝΦΙΑ.

Τα σχετικά καλά νέα είναι ότι ένας Γερουσιαστής κι ένας Αντιπρόσωπος θα φέρουν στο Κογκρέσο το Breaking Down Barriers to Innovation Act of 2015, το οποίο μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, όπως επίσης και ότι οι νομοθέτες σε κάποιες Πολιτείες εισάγoυν την ρύθμιση Fair Repair (Δίκαιη Επισκευή), η οποία διεκδικεί το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να επισκευάζει κάθε είδους ηλεκτρονικό εξοπλισμό που έχει αγοράσει αλλά και ίση πρόσβαση σε πληροφορίες επισκευής, ανταλλακτικών και ενημερώσεις ασφαλείας, ενώ υπάρχουν και μερικά άλλα νομοσχέδια προς την ίδια κατεύθυνση που θα τεθούν προς ψήφιση. Όπως και να έχει, η τελική απόφαση θα ληφθεί κάπου μέσα στον Ιούλιο και σίγουρα τα όποια νέαθα φτάσουν ως εδώ.

Κλείνοντας, να έχετε στο νου σας ότι υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να μεταβληθεί ένας οποιοσδήποτε αμερικανικός νόμος σε παγκόσμια πρακτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί αλλά και όσο το δυνατόν καλύτερα ενημερωμένοι.

Αμερικάνικο Όνειρο: γίνε αδίστακτος και βρες έναν πρωτότυπο τρόπο για να πλουτίσεις.

Αν δεν έχεις καταλάβει πως όλο αυτό που ονομάζεται "πειρατεία", ναι είναι μια πράξη αντιδραστική, αλλά πλέον είναι πολλά περισσότερα που έχουν να κάνουν με μια μάχη απέναντι σε ατομικές ελευθέριες και δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στην πληροφορία, δραστική μείωση του κόστους σε λογισμικό και multimedia και πως όλο αυτό έχει μπει σε ένα τσουβάλι που κουνιέται κατά το δοκούν από τις πολυεθνικές, με νομοθετήσεις από τις κυβερνήσεις, πως όλο αυτό το πράγμα έχει να κάνει με κοινωνικές προεκτάσεις της καθημερινότητας, πως το ηθικό των πολυεθνικών είναι ανήθικο για τους υπόλοιπους και μια παγίδα που περικλείει ακόμα καταπατήσεις ανθρωπίνων και απολύτως ηθικών δικαιωμάτων.
Αν δεν έχεις καταλάβει όλα αυτά, τότε δεν θα πρέπει να παραπονείσαι και για την καταστολή στην υπόλοιπη ζωή σου. Για τους νόμους που εφαρμόζονται ΜΟΝΟ στους κάτω. Στους κάτω στους οποίους ανήκεις κι'εσύ.

Όποιος δεν έχει καταλαβει τι κρύβει η "περίφημη"νομοθεσία DMCA που υποκινήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και ψηφίστηκε, υπό την πίεση και της MPAA, της εκπρόσωπου των πολυεθνικών του θεάματος και -τέλος πάντων- αυτού που γενικότερα ονομάζουν σαν ψυχαγωγία, θα πρέπει να θεωρεί δίκαιη την επιβολή της πειρατείας στην ζωή του από αυτούς που του ορίζουν τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, τι είναι νόμιμο και τι μη νόμιμο.
Ούτε και θα μπούμε στην "λογική"της κλοπής, όπως λένε ότι είναι η πειρατεία. Είναι -ελπίζω- αυτονόητο πως:

Εάν πάρεις το αυτοκίνητό μου, δεν θα το έχω πια.
Αλλά εάν πάρεις ένα αντίτυπο του βιβλίου που έχω γράψει και το χρησιμοποιήσεις για να κάνεις το δικό σου βιβλίο, ακόμη θα έχω το δικό μου βιβλίο.

Το αν η τεχνολογία την οποία χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας -τόσο αυτά που βλέπουμε, όσο και αυτά που δεν φαίνονται αλλά απαιτούνται ώστε να υπάρχουν τα πρώτα- είναι σε πιο χαμηλά επίπεδα από όσο θα μπορούσε (ασχέτως αν συνεχώς μιλάνε για "καινοτομίες"), οφείλεται στα πολλά εμπόδια τα οποία ονομάζονται "πατέντες"και "πνευματικά δικαιώματα". Για όλα αυτά έχουμε μιλήσει τόσο αναλυτικά στο osarena που δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να πούμε (#patents, #piracy, #copyleft).

Όπως ήταν αναμενόμενο, παρά την (και καλά) επιφανειακή διαμάχη, κάποιες δικτυακές πολυεθνικές, όπως η Google για παράδειγμα, τα βρήκανε με τον DMCΑ -άλλωστε η όλη διαμάχη είχε να κάνει με τα κέρδη, Δεν έχει σημασία τι κάνουν αυτές. Αυτές μπορούν και το κάνουν. Έτσι, επειδή μπορούν, αλλά εσύ ΔΕΝ μπορείς.

Βασικά αυτό τι σημαίνει;

Πολύ απλά, πως αν έχεις έναν λογαριασμό οποιουδήποτε είδους, σε εταιρείες οι οποίες στηρίζουν το DMCA και το έχουν εισάγει στους όρους χρήσης τους, αν κρίνουν πως παραβιάζεται αυτό ή αν δεχτούν κάποια σχετική ειδοποίηση, έχουν το δικαίωμα -και το κάνουν- να αφαιρέσουν αυτό το περιεχόμενο από τον λογαριασμό σας και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό να μπορεί να φτάσει μέχρι αποκλεισμό του account και ίσως ακόμα περισσότερο με δικαστήρια και φυλακίσεις.
Περί όλων αυτών ενημερώνουν σχετικά:

Ας πούμε, για παράδειγμα, πως δημοσιεύσατε ένα άρθρο για κάποιο βιβλίο, ή για μια ταινία. Και πως αυτά βρίσκονται ανεβασμένα, από κάποιον άγνωστο σ'εσάς είτε σε κάποια ιστοσελίδα με ανάγνωση και download e-books, είτε σε έναν streaming-server.
Γράψατε στο άρθρο σας, το τι πραγματεύονται, την κριτική σας και παράλληλα δώσατε και το σχετικό link προς την ιστοσελίδα που βρίσκεται διαθέσιμο το περιεχόμενο
Κάποιος όμως ενοχλείται από αυτό. Για τους δικούς του λόγους οικονομικού συμφέροντος (προφανώς). Και το καταγγείλει. Τότε αυτομάτως θα λάβετε μια τέτοια ειδοποίηση:

Tην Chilling Effectsπου αναφέρει, φανταστείτε την σαν μια μηχανή αναζήτησης που εντοπίζει, συλλέγει και αναλύει νομικές καταγγελίες και αιτήματα για την κατάργηση ηλεκτρονικών υλικών που θεωρείται πως καταπατούν πνευματικά δικαιώματα:

Κρίνει δηλαδή πως περιεχόμενο το οποίο απλά και μόνο ευρετηριάζει, είναι κάτι που καταπατά τα "πνευματικά δικαιώματα".

Αν ψάξετε ακόμα περισσότερο το DMCA, θα δείτε πως στην ουσία η πλήρης αποδοχή του (συμβαίνει) θα σημαίνει πως σταδιακά θα ορίζει το τι περιεχόμενο θα πρέπει να υπάρχει στο διαδίκτυο. Το ποια πληροφορία δηλαδή θα είναι επιτρεπτή για τις "μάζες".
Και για όσους πιστεύουν ακόμα, πως το θέμα έχει να κάνει μόνο με τις χαζοταινίες και χαζοσειρές, είναι γελασμένοι. Αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι φυσικά και αυτό που θέλουν οι κυρίαρχες βιομηχανίες της ψυχαγωγίας οι οποίες έχουν την απόλυτη δύναμη να εκλεξουν τους πολιτικούς τους εκπροσώπους για να διευθετήσουν τα όσα επιθυμούν. Και για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, αυτό που επιθυμούν δεν είναι να πατάξουν την πειρατεία. Πρακτικά αυτό δεν μπορεί να συμβεί και το ξέρουν άπαντες. Αυτό που θέλουν είναι να την ελέγχουν ευελπιστώντας σε κάποια ακόμα κέρδη τα οποία ούτως ή άλλως δεν θα είχαν. Λίγο πιο πίσω όμως και αυτό που δεν λέγεται και δεν βλέπουν οι "ηθικολόγοι", είναι πως κάτω από τον DMCA, κάτω από καθεστώς πνευματικής ιδιοκτησίας βρίσκονται επιστημονικά και ιστορικά συγγράμματα. Βιβλία που αποτελούν κληρονομιά της ανθρωπότητας. Πληροφορίες που θα έχει πρόσβαση μόνο μια συγκεκριμένη ελίτ. Αυτή η ελίτ που εκπαιδεύεται ώστε αύριο να εφαρμόζει αυτές και ακόμα σκληρότερες απαγορεύσεις. Αυτή που θα ορίζει τι είναι "σωστό"και τι "λάθος"στις μάζες. Αυτή που, με τον όποιο τρόπο, θα εξουσιάζει. Οι γραβάτες που διαχρονικά δυναστεύουν τον κόσμο και δημιουργούν κοινωνικές τάξεις. Και αυτό δεν είναι καινούργιο. Ποιος θυμάται τον Aaron Swartz; Επειδή εμείς δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Ξέρετε γιατί αυτοκτόνησαν τον Aaron;
Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Έχετε αναρωτηθεί τι σημαίνει η παγκοσμιοποίηση (καλά σχεδόν, είναι και Κιμ, μην τον ξεχνάμε) του DMCA; Έχετε αναρωτηθεί τι συνεπαγόμενα έπεται;
Θέλω να πιστεύω πως οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι όλος αυτός ο πόλεμος κατά της ανωνυμίας και της καταστολής ΚΑΙ στο διαδίκτυο, έχει ως αιχμές του δόρατος δυο πράγματα:

1. "τρομοκράτες/hackers"
2. "πειρατές"

Αρκετά ισχυρά δοσμένα από τα ΜΜΕ και τα άψογα διατυπωμένα κείμενα των νομικών και κυβερνητικών εκπροσώπων που -όπως πάντα- βασίζονται στον φόβο, ενισχύοντας την φοβικότητα και την ανασφάλεια της "μάζας" (=πλέμπας) και παράλληλα επικαλούμενοι την δική τους "ηθική"την οποία και επιβάλλουν μέσω των ισχυρών μέσων προπαγάνδας που διαθέτουν.
To "παιχνίδι"είναι χοντρό και δεν έχει να κάνει με τίποτα από όλα τα όσα λέγονται και γράφονται. Έχει να κάνει με την μεταστροφή του συστήματος, την επιβολή αυτού που ονομάζουν νεοφιλελευθερισμό. Έχει να κάνει πως αυτό το σύστημα είναι ολοκληρωτικό και εταιροκεντρικό. Έχει να κάνει με την συσσώρευση του πλούτου και την δημιουργία ισχυρότερων ταξικών διαφορών, με τους κατέχοντες που θα δουλεύουν για αυτούς που διαφεντεύουν και τους μη έχοντες που θα δουλεύουν σαν παραγωγικές μονάδες, προκειμένου να ικανοποιήσουν τον καταναλωτισμό και την ψυχαγωγία/βίτσια των υπολοίπων.
Δεν είναι ούτε θεωρία συνωμοσίας ούτε κάτι μελλοντικό. Είναι η αναμενόμενη συνέχεια που άπαντες δέχτηκαν πίνοντας νερό στο όνομα του καπιταλισμού. Είναι αυτό που συμβαίνει αυτήν την στιγμή και βρίσκεται μόνο στην αρχή του. Τα πιο πάνω παραδείγματα στις εικόνες με το DMCA είναι αυτά που φαίνονται. Αυτά όμως που δεν φαίνονται είναι ακόμα περισσότερα. Είναι τα δεδομένα μας, είναι η ίδια μας η ζωή. Είναι η επιβαλλόμενη κανονικότητα, δοσμένη μέσα από έναν νόμο που κανείς από εμάς δεν μετείχε.

Προσοχή, ακολουθεί έκτακτη είδηση, για σύλληψη επικίνδυνου κακοποιού που υπέπεσε σε ειδεχθή εγκλήματα:

Τόπος: 12o Δημοτικό Σχολείο Κάτω Ραχούλας
Χρόνος: ένα φθινοπωρινό πρωί

Τα ξέφρενα γέλια των παιδιών διέκοψαν οι εκκωφαντικοί ήχοι των σειρήνων. Σε λίγα λεπτά, το σχολείο είχε περικυκλωθεί από οχήματα και άντρες της Δίωξης, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές ήταν ακροβολισμένοι στα γύρω κτίρια. Τα παιδάκια σταμάτησαν το παιχνίδι κι έτρεξαν τρομαγμένα στην ασφάλεια της τάξης, ενώ ένας συνοφρυωμένος άντρας κατέβηκε από το όχημά του και κατευθύνθηκε προς το μέρος του διευθυντή. Το όνομα του άντρα ήταν ίδιο με εκείνο λαϊκού αοιδού (αλλά δεν ήταν Παντελίδης).

Πλησιάζοντας λοιπόν τον διευθυντή, έβγαλε το υπηρεσιακό του περίστροφο, τον σημάδεψε στο ύψος του μετώπου και ούρλιαξε.
Έντρομος και έφιδρος, ο διευθυντής κάτι ψέλλισε.
Ο συνοφρυωμένος άντρας συνέχισε να ουρλιάζει, ενώ ήταν εμφανές ότι έχανε την ψυχαραιμία του.
...

Το ίδιο βράδυ, η μητέρα του Κωστάκη, αντικρύζοντας στην τηλεόραση την φωτογραφία του γιου της συνοδευόμενη από την λεζάντα, δεν άντεξε τη στεναχώρια και λιποθύμησε.
...

Δύο ημέρες μετά, ο αρχηγός της Δίωξης (όχι ο Παντελίδης) παρασημοφορήθηκε μετά τιμών. Είχε μόλις πετύχει την χιλιοστή του καταδίκη. Το ίδιο βράδυ ήταν καλεσμένος σε ένα αφιέρωμα στο έργο της Δίωξης, στον τηλεοπτικό σταθμό ANT2. Χαλαρός και ευδιάθετος, δεν γνώριζε τι τον περιμένει...

Αυτό εύκολα θα μπορούσε να είναι ένα σενάριο από κάποιο πολύ κοντινό μέλλον. Από ένα μέλλον που απεχθείς πάμπλουτοι εγκληματίες σαν τον Κωστάκη θα παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας, αναγκάζοντας όλους εμάς τους υπολοίπους να πληρώνουμε φόρους ώστε αυτοί οι τύποι - που μένουν σε μέγαρα - να κάνουν ταξίδια στην καραϊβική και να κυκλοφορούν προκλητικά με τις φεράρι τους.
Ευτυχώς όμως, αυτό δεν συμβαίνει για πολύ, καθώς η αποστειρωμένη κοινωνία μας έχει οικοδομήσει ένα κράτος δικαίου με ηθικούς νόμους και έντιμες μονάδες επιβολής του που φροντίζουν να σταματούν το συντομότερο αυτούς τους εγκληματίες, την μάστιγα που δημιουργούν την σαπίλα και την φθορά του όμορφου και ισότιμου κόσμου μας. Ευτυχώς...

Η αρχική και όχι τόσο - πλέον - υποθετική ιστοριούλα του άρθρου ελέχθη κάπου στα μέσα Μαρτίου του παρόντος έτους (2015), από τον Soulrain, με αφορμή την καταστολή της ιστοσελίδας DVD Movies, προκειμένου να τονίσει την απόδοση της λέξης "έγκλημα"που αναφερόταν στα σχετικά δελτία τύπου και στα ποσά τα οποία αποκόμιζε ο ιδιοκτήτης της σελίδας και σε αυτά που "ζημιώνονταν"οι εταιρείες και το κράτος.
Όμως, "για να ξεβρομίσει ο τόπος"χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα, αλλά δεν ανησυχούμε καθόλου γι'αυτό. Είμαστε απολύτως βέβαιοι πως το κράτος ανεπηρέαστο από συμφέροντα και άλλα τέτοια, θα ενεργήσει προς το κοινωνικό όφελος, εξαρθρώνοντας όλες αυτές τις εγκληματικές σπείρες.

Ένα Gamato κράτος;

Και πράγματι, δεν απογοητευτήκαμε καθόλου. Σχεδόν 7 μήνες μετά την καταστολή του DVDmovies, ήρθε και η σειράτου έτερου γνωστού εγκληματικού καρτέλ διακίνησης url με βίντεο.
Ήρθε η ώρα του Gamato λοιπόν, μάλλον της πιο γνωστής ιστοσελίδας με κατηγοριοποιημένες λίστες με url ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και ντοκιμαντέρ, μέσα από μια ιστοσελίδα με υψηλές τεχνικές προδιαγραφές που υπήρχε αλληλεπίδραση των χρηστών και μια κάπως social μορφή.
Η ιστοσελίδα του gamato είναι εδώ και λίγες ημέρες κάτω, αλλά παρουσίαζε την ένδειξη ενός τεχνικού προβλήματος:

Βέβαια, όσο οι μέρες περνούσαν, οι υποψίες μεγαλώνανε και οι φήμες φουντώνανε με αποτέλεσμα μια λιτή ανακοίνωση στην Facebook page του την 20η Οκτώβρη (2015):

Τα αίτια της δίωξης, σύμφωνα με το δελτίο τύπου της ΕΛΑΣ (η σύλληψη και η καταστολή έγιναν από την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος) είναι τα εξής (αποσπασματικά):

Συνελήφθη στην Κω από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ο 32χρονος διαχειριστής της πασίγνωστης ιστοσελίδας Gamatotv.com, για παράβαση της νομοθεσίας για την πνευματική ιδιοκτησία κατ’ εξακολούθηση, μέσω διαδικτύου.
Ο συγκεκριμένος ιστότοπος είχε περίπου 9.300.000 προβολές ανά ημέρα και υπολογίζεται ότι η λειτουργία του προκάλεσε συνολική ζημία των δικαιούχων ύψους 465.000.000 ευρώ και ζημία του Δημοσίου περίπου 230.000.000 ευρώ.
Ο συλληφθείς, με την σε βάρος του σχηματισθείσα δικογραφία, οδηγήθηκε στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Παράλληλα, ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αρχές, προς διενέργεια ελέγχων αρμοδιότητας τους (φοροδιαφυγή, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κλπ).

Προσέξατε τι λέει;   Πως "έδινε τη δυνατότητα στους χρήστες να παρακολουθήσουν", δηλαδή όχι να κατεβάσουν τις ταινίες.
Μέσω ανακατεύθυνσης, δηλαδή με λινκ σε άλλες ιστοσελίδες, δηλαδή όπως το YouTube, το dailymotion κλπ.  Δηλαδή συνελήφθη άνθρωπος επειδή δεν πλήρωνε πνευματικά δικαιώματα ΟΧΙ Ο ΙΔΙΟΣ, αλλά οι τρίτες ιστοσελίδες στις οποίες ήταν αναρτημένα τα έργα.

Δεν είναι η πρώτη φορά:

Να θυμίσουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που κλείνει το gamato και συλλαμβάνονται οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες του, καθώς το ίδιο είχε συμβεί και το 2010. Σύμφωνα με το τότε δελτίο τύπου της ΕΛΑΣ:

Από το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Αθήνας σε συνεργασία με το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια του γενικότερου σχεδιασμού για την πάταξη του φαινομένου της «πειρατείας μέσω Διαδικτύου», διενεργήθηκε συντονισμένη αστυνομική επιχείρηση σε Αθήνα, Λάρισα, Πέλλα και Θεσσαλονίκη όπου σχηματίστηκαν δικογραφίες για ένδεκα (11) ημεδαπούς εκ των οποίων συνελήφθησαν οι έξι (6) κατηγορούμενοι για τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Στο Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Αθηνών προσήλθε εκπρόσωπος της εταιρίας προστασίας οπτικοακουστικών έργων «Ε.Π.Ο.E.» και υπέβαλλε μήνυση, κατά των διαχειριστών ιστοσελίδας οι οποίοι από κοινού εκτός των άλλων ανέβαζαν (upload) και στην συνέχεια διαμοίραζαν χωρίς την προηγούμενη έγκριση των αρμόδιων εταιρειών, παράνομο ψηφιακό υλικό (τραγούδια, ταινίες και παιχνίδια) στην ιστοσελίδα gamato.info την οποία και είχαν την δυνατότητα να τροποποιούν και να υποστηρίζουν τεχνικά.

Κατόπιν των ανωτέρω και μετά από ψηφιακή ανάλυση των καταγγελλομένων κλιμάκια Αστυνομικών του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Αθηνών και Θεσ/νίκης την 9-3-2010 πραγματοποίησαν ταυτόχρονα με Εισαγγελικούς λειτουργούς κατ’ οίκον έρευνες όπου διαπιστώθηκε ότι οι συλληφθέντες συνδέονταν στην ιστοσελίδα gamato.info είτε ως διαχειριστές (MODERATOR) και προέβαιναν στον διαμοιρασμό ψηφιακών αρχείων (τραγούδια, ταινίες, παιχνίδια) είτε ως επίσημα μέλη (VIP member) και προέβαιναν εξίσου στο διαμοιρασμό ψηφιακών αρχείων (τραγούδια, ταινίες, παιχνίδια).
Παράλληλα μέσω της Διεθνούς Αστυνομικής Συνεργασίας ΙΝΤΕΡΠΟΛ ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Αρχές Ευρωπαϊκής χώρας για τις δικές τους ενέργειες καθόσον δύο εκ των κατηγορουμένων διαμένουν στην αλλοδαπή.

Η εν λόγω ιστοσελίδα είχε 850.000 μέλη και δεχόταν καθημερινά 16.000.000 επισκέψεις όπου ήταν το δημοφιλέστερο Ελληνικό site παράνομου διαμοιρασμού Κινηματογραφικών Ταινιών ,Μουσικών κομματιών, Λογισμικού, Παιχνιδιών κ.α. με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη οικονομική ζημιά στις εταιρείες εμπορίας αυτών παράλληλα με την φοροδιαφυγή.
Από τις διενεργηθείσες έρευνες, κατασχέθηκαν συνολικά είκοσι επτά (29) σκληροί δίσκοι, εκ των οποίων οι δύο (2) εξωτερικοί, πέντε (5) φορητοί υπολογιστές, εξακόσιοι τέσσερις (604) οπτικοί ψηφιακοί δίσκοι.
Η λιανική αξία μόνο για παράνομο λογισμικού –που αντιπροσωπεύει το απολεσθέν εισόδημα για την παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού- ξεπέρασε το όριο των $50 δισ. για πρώτη φορά το 2009.
Την εποπτεία όλων των ερευνών είχε ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών κ. Σακελλάκος Ιωάννης παράλληλα με την αρμόδια Εισαγγελέα για την Δίωξη των Ηλεκτρονικών Εγκλημάτων κ. Ράικου Ελένη. Οι συλληφθέντες μαζί με τις σχηματισθείσες δικογραφίες οδηγήθηκαν στους κατά τόπους αρμοδίους Εισαγγελείς.

Και όπως σημείωναν συστημικά μέσα εκείνη την εποχή:

Με εξαίρεση τις απώλειες από τις ισοτιμίες, οι οικονομικές απώλειες για την Ελλάδα ανέρχονται σε €171 εκατομμύρια μόνο για παράνομο λογισμικό ενώ αν προσθέσουμε και τα Πνευματικά δικαιώματα από τις Κινηματογραφικές ταινίες ,μουσικά τραγούδια, παιχνίδια κ.α συνολικά οι απώλειες τα τελευταία 7 έτη σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των εταιρειών πλησιάζουν το 1 δις ευρώ, το οποίο μεταφράζεται σε λιγότερες θέσεις εργασίας και μειωμένη ανταγωνιστικότητα για τον εγχώριο κλάδο της Πληροφορικής, μουσικής και θεαμάτων.

Και έτσι, για την ιστορία, να θυμίσουμε πως το σημερινό κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που είχε την πολιτική επιστασία αυτής της καταστολής, που φώναζε στην κυβέρνηση της εποχής για την αντιμετώπιση που κάνουν στους διαχειριστές της σελίδας, πως τους φέρονται και κατονομάζουν σαν εγκληματίες και άλλες τέτοιες revolution style ατάκες.
Ανάμεσα στα άλλα, χαρακτηριστικά ανέφερε και τα εξής:

Η εκδίκαση της υπόθεσης έγινε το 2013 με ποινή φυλάκισης δύο ετών και χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων ευρώ που επέβαλε το τριμελές εφετείο Θεσσαλονίκης στον 29χρονο που συνελήφθη, καθώς τελικά το δικαστήριο μετέτρεψε το κακούργημα της παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων κατ’ εξακολούθηση, σε πλημμέλημα επειδή δέχτηκε ότι ο συγκεκριμένος χρήστης τελούσε χρέη παρόχου (provider) και ότι δεν ήταν ο διαχειριστής της ιστοσελίδας.
Από την έρευνα που ακολούθησε, προέκυψε ότι οι διαχειριστές της συγκεκριμένης ιστοσελίδας είναι δύο αδέρφια τα οποία βρίσκονται στην Ολλανδία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μια σημαντική διευκρίνηση: το τωρινό Gamato (gamato.com) ΔΕΝ έχει σχέση με την πρώτη ομάδα (gamato.info), απλά είναι ίδια τα ονόματα των σελίδων και ακριβώς ίδιες οι περιπτώσεις.

>>> δείτε σχετικά: "Πειρατεία" - Ρεπορτάζ των ΜΜΕ - Δικτυακή Καταστολή και Άλλα Όμορφα.

Το "Ξέσπασμα":

Η κατάσταση που προέκυψε όμως το 2010 με την καταστολή του gamato σηματοδότησε και μια σειρά εξελίξεων. Και δεν μιλάμε βέβαια γι'αυτές που καρπώθηκαν οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί της ΕΛΑΣ και τέλος πάντων οι μετέχοντες σε όλο αυτό, καθώς τότε είχε παρουσιαστεί σαν κάτι πολύ σπουδαίο και είχε δοθεί τεράστια έκταση και δημοσιότητα, αλλά για το θέμα των "πνευματικών δικαιωμάτων"που τέθηκε για πρώτη φορά στα σοβαρά στο "τραπέζι" (μάλιστα είχε κάνει θραύση τότε ένα απολύτως γραφικό άρθρο του Ματθαίου Τσιμιτάκη στην Καθημερινή (15/06/08), με τίτλο: "Το φάρ ουεστ του ελληνικού διαδικτύου").
Έτσι, την ίδια εποχή, ο ΟΠΙ έκανε την προσπάθεια να θέσει τις βάσεις ενός διαλόγου με τους χρήστες του διαδικτύου πάνω στο θέμα. Αυτή η προσπάθεια απέτυχε παταγωδώς αφού το ερωτηματολόγιο που πρότεινε ο ΟΠΙ συγκέντρωσε ελάχιστες απαντήσεις και, από αυτές, οι περισσότερες αποτελούσαν κριτική ως προς τις ερωτήσεις και τον τρόπο που έγινε η υποτιθέμενη διαβούλευση.

Λίγο νωρίτερα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τίθεται το ίδιο θέμα, κυρίως από ευρωβουλευτές που όπως φάνηκε προωθούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα πολυεθνικών, ενώ στις ΗΠΑ, οι προκάτοχοι του ACTA (κυρίως το Intellectual Property Enforcement Act του 2007) ετοιμάζονται να το φέρουν στην επιφάνεια λίγα χρόνια μετά.
Αντίστοιχες καταστάσεις συμβαίνουν και αλλού (πχ σε Καναδά, Αυστραλία), ενώ κάπου τότε για πρώτη φορά ακούσαμε πως το θέμα αυτό απασχολεί και τις κινεζικές αρχές!
Ήδη η "σκούπα"σε ιστοσελίδες διαμοιρασμού δρομολογείται και συμβαίνει το 2012, με τα όσα επακολουθήσαν, όπως η καταστολή του The Pirate Bay και η σύλληψητων ιδιοκτητών του και η απροκάλυπτη επίθεση από την βιομηχανία του θεάματος και τις μουσικής, προσπαθώντας να εκφοβίσουνκαι να απειλήσουν τον απλό χρήστη.

Αν και στην φοβική Ελλάδα η τεχνολογία μετριέται με τα like και share στο facebook, στον υπόλοιπο κόσμο τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ Steal This Film του 2007 κυκλοφορεί, προσπαθώντας να κάνει κατανοητή την μανία των εταιρειών του θεάματος για το πλουτισμό και το πώς περνάνε αυτά που επιθυμούν, μα και από την άλλη για το πώς όλα αυτά, γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους.

Καλά να πάθει είναι παράνομος. Για κάτι τέτοιους μένουν στρατιές άνεργοι

Αυτή είναι σαφέστατα μια μετά-καπιταλιστική νέο φιλελέ άποψη που θα έχει μια σειρά από "επιχειρήματα"για το πόσο κακό είναι που χάνουν τα αφεντικά των εταιρειών, καθώς αυτό θα έχει επιπτώσεις σε ηθοποιούς, εργαζόμενους, παρελκόμενες επιχειρήσεις κλπ-κλπ και όλοι αυτοί θα μείνουν άνεργοι, θα επέλθει η κατάρρευση του θεάματος και της μουσικής και τέλος πάντων ένα βήμα θα είμαστε πριν από την συντέλεια.
Πριν το αναλύσουμε νομίζω πως θα ήταν σημαντικό να δούμε ορισμένα πράγματα όσον αφορά συγκεκριμένα το Gamato, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να θιχτούν και ν'αναφερθούν από πουθενά:

- Με ποιον ακριβώς τρόπο υπολογίστηκαν αυτά τα τρελά ποσά που υποτίθεται πως χάνουν οι εταιρείες και το κράτος από τους συνεπαγόμενους αυτών φόρους;
Προσωπικά ξέρω πως ένα ποσοστό του πληθυσμού ζει στην επαρχία που μπορεί πλέον να έχουν αστικοποιηθεί οι επαρχιακές πόλεις μικρές και μεγάλες, αλλά δεν έχουν κινηματογράφο ούτε για δείγμα (τουλάχιστον όχι εμπορικό). Αυτοί προφανώς δεν θα έβλεπαν ούτως ή άλλως τις διάφορες ταινίες αφού δεν θα μπορούσαν.
Αλλά και ούτε στην τοπική αγορά θα μπορούσαν να την αποκτήσουν καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν τα σχετικά καταστήματα (video-clubs).
H δε ηλεκτρονική απόκτησή / προβολή τους πάλι δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση, καθώς διάφορες υπηρεσίες (πχ το netflix) έχουν περιορισμούς βάσει διεύθυνσης IP, οι ταινίες δεν είναι πάντα διαθέσιμες με ελληνικούς υπότιτλους, άλλες δεν προβάλλονται καθόλου στο σινεμά (επειδή κρίνονται αντιεμπορικές, υπάρχει καθυστέρηση στην κυκλοφορία τους στην υπόλοιπη αγορά και όποια άλλη νόμιμη λύση απόκτησης ανεβάζει αρκετά περισσότερο το κόστος.
Και επίσης λαμβάνοντας υπόψη πως δεδομένων των εποχών οι τιμές των εισιτηρίων στον κινηματογράφο δεν είναι χαμηλές και έτσι ακόμα και αν έχεις την διάθεση να πας, αν η πόλη σου διαθέτει, πόσες φορές θα μπορέσεις να το κάνεις; Προσθέστε σε αυτά πως αν πεινάσεις ή διψάσεις, οι τιμές στα μπαρ των σινεμά είναι επίσης υψηλές, και έτσι το κόστος και πάλι ανεβαίνει (συν τα έξοδα μετακίνησης).

INFO: Το βασικό επιχείρημα της πολιτιστικής βιομηχανίας ενάντια στο peer-to-peer βασίζεται στην παραδοχή ότι μια δωρεάν πρόσβαση σε ένα πολιτισμικό περιεχόμενο ισοδυναμεί με μια πώληση λιγότερο του ίδιου αγαθού (A Free Download Equals a Lost Sale). Έτσι υπολογίζονται και τα αστρονομικά διαφυγόντα κέρδη που δηλώνει ότι έχει η βιομηχανία.
Όμως η διεθνής έρευνα έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει εάν κάποιος που κατέβασε ένα άλμπουμ μουσικής ή μια ταινία μέσω ενός δικτύου peer-to-peer, εάν δεν είχε αυτήν την δυνατότητα, θα το αγόραζε.

Τα δε καθαρά κέρδη των κινηματογραφικών αιθουσών στην Ελλάδα υπολογίζονται στα 13.000.000 ευρώ στο σύνολό τους και προφανώς με μειωτικές τάσεις δεδομένης της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.

- Το Gamato είχε φροντίσει και είχε δημιουργήσει και μια αναλόγων υποδομών σελίδα με πολλά χαρακτηριστικά και δυνατότητες ανταποκρινόμενο πλήρως σε αυτό που προσέφερε. Δεν ξέρω αν η επισκεψιμότητά του ανταποκρίνεται πράγματι στα νούμερα που αναφέρονται (δηλαδή, παρά κάτι, όλος ο πληθυσμός της ελλάδας), αλλά σίγουρα ήταν πολύ μεγάλη η κίνηση και εμφανώς είχε φροντίσει και τις ανάλογες υποδομές για server και αρκετά ακόμα χαρακτηριστικά που στους τελικούς χρήστες προσέφεραν ένα άρτιο αποτέλεσμα.
Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιοι την κατασκευάσανε και όλα τα υπόλοιπα, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως είχε σημαντικά έξοδα λειτουργίας και κατασκευής. Και όταν λέμε σημαντικά, εννοούμε ακόμα και τετραψήφια νούμερα και συνεπώς το να προσπαθεί να ανταποκριθεί σε αυτά μέσω των διαφημίσεων, που μπορεί να του προσέφεραν και κάποιο κέρδος, δεν νομιζω πως είναι κάτι αθέμιτο, παράλογο ή οτιδήποτε άλλο.

- Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό που διαθέτει το Gamato είναι η πολύ μεγάλη κοινότητα χρηστών. Είναι χαρακτηριστικό πως εκεί θα έβρισκες και άλλες ταινίες πέρα από τις mainstream που τις ανεβάζανε άνθρωποι οι οποίοι είχαν μεράκι με τον κινηματογράφο. Θα έβρισκες ταινίες αριστουργήματα που μπορεί να θεωρήθηκαν αντιεμπορικές κάποτε, αλλά αποτέλεσαν υψηλής ποιότητας κινηματογράφο.
Υπήρχαν moderators, uploaders, εγγεγραμμένοι χρήστες και όποια άλλη αρμοδιότητα μπορεί να χρειαζόταν για την εύρυθμη λειτουργία της σελίδας.
Μετά την κατάσχεση της βάσης δεδομένων του gamato, και αυτά τα δεδομένα των χρηστών έχουν περιέλθει στα χέρια της ΔΗΕ. Θα στοχοποιηθούν άραγε άνθρωποι και θα κατηγορηθούν μελλοντικά, όπως συνέβη για παράδειγμα με τον moderator της σελίδας το 2010;

Και τώρα;

Όλοι εμείς, οι υπόλοιποι τι θα κάνουμε; Θα ψαχτούμε να βολευτούμε με κάποια άλλη αντίστοιχη ιστοσελίδα, έστω και με λιγότερα χαρακτηριστικά, σαν αυτές που αρχίσανε να ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια από το 2010 κι'έπειτα; Μήπως θα έπρεπε άραγε να συμπαρασταθούμε με κάποιο τρόπο στην όποια τέτοια περίπτωση; Επειδή αν έχετε την εντύπωση πως η καταστολή αυτή τελείωσε, κάνετε μεγάλο λάθος.
Και δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζουν κάποιοι, ούτε έχει να κάνει με τον μικρόκοσμό μας. Θυμάστε την Κίνα που αναφέραμε πιο πριν; Λοιπόν, η Κίνα και οι ΗΠΑ υπογράψανε σύμφωνο τον Σεπτέμβρη του 2015 για την καταπολέμηση της δικτυακής πειρατείας (η Κίνα με τις ΗΠΑ για την Πειρατεία. οκ);

Το Trans-Pacific Partnership (TPP) και τα παράγωγά του είναι μια απόδειξη πως το θέμα είναι παγκόσμιο και συν τ'άλλα αυτές οι διακρατικές συμφωνίες προβλέπουν τόσα πολλά για τα πνευματικά δικαιώματα και την καταπάτηση της ιδιωτικότητας που φυσικά δεν περιορίζονται στις βιομηχανίες του θεάματος και της μουσικής αλλά ακόμα χειρότερα στον περιορισμό της γνώσης και της πρόσβασης σε πληροφορίες, συγγράμματα, επιστήμες. Το 2013 αυτοκτόνησαν τον Aaron Swartz (και όχι μόνο) γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο. Και επίσης, για τα ίδια, δεκάδες άλλοι άνθρωποι βρίσκονται έγκλειστοι σε διάφορες φυλακές του πλανήτη.

Η καταστολή έρχεται και θα είναι πιο άγρια. Οι νόμοι ακόμα πιο ταξικοί και οι δυνάμεις εφαρμογής του αμείλικτες. Αντίστροφα πλέον μετράμε για την εποχή που θα τιμωρούμαστε για το οτιδήποτε και, στην περίπτωση που αναφέρουμε, για την επίσκεψή μας σε ιστοσελίδες που είναι "κακές"σύμφωνα με τον "νόμο και την τάξη".

Νομίζω είναι εμφανές και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ποιους είναι αυτούς που ευνοεί πρωτίστως το κλείσιμο τέτοιων ιστοσελίδων σαν το Gamato και όσων θ'ακολουθήσουν. Άλλωστε δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν το γεγονός πως το κράτος, με χρήματα που αντλεί από τους φόρους, στηρίζει και ενεργεί προς όφελος των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να μην ξεφύγουμε και από το θέμα μας, είναι ο έλεγχος από την ΔΗΕ σε συνεργασία με άλλες υπηρεσίες των συχνοτήτων και του διαδικτύου για την κλοπή σήματος ιδιωτικής συνδρομητικής τηλεοπτικής εταιρείας. Άλλωστε αν θυμάστε, πριν κάποια χρόνια και όταν αυτή η εταιρεία ονομαζόταν αλλιώς, στην ουσία η αστυνομία δρούσε σαν τμήμα security κυνηγώντας "παράνομους δέκτες".

Τα δελτία ειδήσεων των ΜΜΕ και oι συστημικές σελίδες όπως ήταν αναμενόμενο μιλάνε ήδη για 'σπείρες", "ξέπλυμα μαύρου χρήματος", "χορό εκατομμυρίων", έχοντας ήδη δικάσει και καταδικάσει, όπως συνήθως συμβαίνει.
Όμως η αλήθεια είναι πως για να καταδικαστούν (από κανονικό δικαστήριο προφανώς) πρέπει να αποδειχθεί ότι:

 [α] οι ταινίες ήταν όντως παράνομα αναρτημένες που ΔΕΝ το ξέρουμε, διάφοροι σκηνοθέτες τις ανεβάζουν οι ίδιοι.
 [β] ότι το ήξεραν αυτοί που ανάρτησαν τα λινκς, το οποίο πολύ θα θέλαμε να μάθουμε πώς αποδεικνύεται.

Απαντήσεις σε λελέδικα λογρίδια

Όπως είπαμε και πιο πάνω, αυτοί με την φιλελέ "ιδεολογία"και "λογική"θα μιλήσουν για τις συνέπειες της πειρατείαςμε κέντρο τα λιγότερα κέρδη για το αφεντικό που θα το αναγκάσουν να κάνει απολύσεις, κλπ-κλπ...
Βέβαια, εδώ είναι λίγο μπερδεμένη η λογική των φίλων της "ελεύθερης αγοράς"και του "ανταγωνισμού"αφού επικροτούν την άποψη δημόσιοι υπάλληλοι (αστυνομικοί και πολιτικοί) να κάνουν τους υπάλληλους ιδιωτικών εταιρειών ασκώντας καταστολή. Εκτός κι'αν αυτό το θεωρούν "ανταποδοτικό τέλος"για τους φόρους που πληρώνουν.
Οπότε ας δούμε λίγο αυτό το κράτος που επιβάλλει νομοθεσίες και τιμωρίες, χωρίς να παρεκκλίνουμε καθόλου από το θέμα μας (παρεμπιπτόντως ασκεί καταστολή ένα κράτος που η Δημόσια Τηλεόρασή του προβάλλει δουλειές δημιουργών χωρίς άδεια).

1. Χάνει φόρους το κράτος και έχουν διαφυγόντα κέρδη οι εταιρείες.
Χωρίς να λογαριάσουμε κανένα άλλο στοιχείο από τα όσα ανά καιρούς κυκλοφορούν, θα πάρουμε τα ποσά τα οποία καταλογίζουν μόνο στο DVDmovies και στο Gamato. 1.400.000 ευρώ στο πρώτο και 700.000 ευρώ στο δεύτερο. Μιλάμε δηλαδή για σχεδόν 2.000.000 ευρώ!
Αν υποθέσουμε εντελώς κουβαρνταλίδικα πως από αυτά το κράτος χάνει 800.000 ευρώ, θα πρέπει να συμπεράνουμε πως οι εταιρείες χάνουν 1.200.000 ευρώ μόνο εξ'αιτίας του gamato και του dvdmovies.
Παίρνοντας τα διάφορα στοιχεία που αν ψάξετε θα τα βρείτε δημοσιευμένα σ'ένα "άρθρο"με τίτλο: "Η πειρατεία σκοτώνει το σινεμά"του 2013 από την Καθημερινή (ξανά), αναφέρει πως το συνολικό ποσόν διαφυγόντων κερδών για το 2013 ξεπέρασε το 1 δις (!!!). Μιλάμε δηλαδή πως η κινηματογραφική αγορά της ελλάδας είναι ένα μικρό Χόλιγουντ!
  Σ'ένα άλλο σημείο αναφέρει πως για την ίδια χρονιά και μέσα σε ένα μήνα έγιναν 3.200.000 ολοκληρωμένα downloads. Σοβαρά;
Χρησιμοποιώντας την ίδια ορολογία με τις νομικές υπηρεσίες του Χόλιγουντ θέλει να μας πείσει πως αυτοί που κατέβασαν όλες αυτές τις σειρές ή ταινίες, υπήρχε περίπτωση να τις δουν όλες πληρώνοντας το σχετικό αντίτιμο Και αυτό λαμβάνοντας ως δεδομένο πως υπάρχουν όλες στην αγορά (κάτι που δεν ισχύει πάντα).
  Νομίζω πως αν κάποιος δεν τα προσπεράσει όλα αυτά με μια βιαστική ανάγνωση, μπορεί να καταλάβει τον παραλογισμό της υπόθεσης και το υστερικό ψέμα που υπάρχει.
  Και προσέξτε, δεν μιλάει κανείς για ζημιά. Μιλάνε για διαφυγόντα κέρδη και όχι για μειωτικές απώλειες εσόδων.

2. Θεσμοθετεί και καταστέλλει με διατάξεις ένα κράτος που αδυνατεί να διαχωρίσει την διαφορά ανάμεσα στα ηλεκτρονικά παίγνια τζόγου τύπου "Καζίνο"και του Angry Birds.
Και θεσμοθετεί με βάση τα όσα προτείνουν οι ιδιώτες συνεργάτες της κάθε κρατικής υπηρεσίας που φυσικά δεν είναι άλλοι από αυτούς που έχουν και τα συγκεκριμένα συμφέροντα. Επειδή δεν νομιζω να έχει δει κανείς μας ως τώρα πραγματική πολιτική βούληση ώστε να λυθεί ή έστω περιοριστεί αυτό το φαινόμενο με τις ιλιγγιώδεις ζημίες όπως λένε. Προφανώς, δεδομένης της κατάστασης, πριν τσεκουρώσεις μισθούς και συντάξεις, δεν θα έπρεπε να κοιτάξεις να δημιουργήσεις ένα νομοθετικό πλαίσιο που να μπορείς να εξασφαλίσεις αυτό το διαφυγόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ;
  Δεν είναι δυνατόν σαν κράτος να διορίζεις ένα ιδιωτικό πρόσωπο να ενεργεί σαν δημόσιος οργανισμός χωρίς να υφίσταται τον παραμικρό έλεγχο και ενεργώντας χωρίς κανένα πρόσχημα για συγκεκριμένα συμφέροντα. Ναι, για την ΑΕΠΙμιλάμε.
Προφανώς, αν ενδιαφερόσουν, θα τα είχες επιλύσει και δεν θα αντιμετώπιζες γραφικές καταστάσεις όπως για παράδειγμα αυτό με την Sony και τον "εθνικό"ύμνο.

3. Με όλη αυτήν την παραπληροφόρηση και την παρουσίαση της πειρατείας σαν μάστιγας με τρελά νούμερα, άπαντες παραβλέπουν πως στην ουσία υπάρχει μια αδυναμία προσαρμογής από την πλευρά της βιομηχανίας διασκέδασης.
Είναι προφανές πως έχει αλλάξει πλήρως τόσο το τεχνολογικό και το οικονομικό περιβάλλον, όσο και το κοινωνικό, αλλά τα πρότυπα των πολυεθνικών αυτών αδυνατούν να συμβαδίσουν με την πελατειακή αντιμετώπιση των ανθρώπων. Μάλλον δεν θέλουν να αντιληφθούν πως ναι μεν υπάρχει αυτήν την στιγμή ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός "πελατών", αλλά από την άλλη αυτοί έχουν γίνει περισσότερο απαιτητικοί και φυσικά δεν διαθέτουν το ίδιο κεφάλαιο για την διασκέδασή τους, ούτε με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα.
Αγνοούν επιδεικτικά το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με φαγητό, αλλά θέλει να θρέψει και το πνεύμα του. Όμως πώς θα το κάνει αυτό όταν το μόνο που υπάρχει είναι το κέρδος;
Η οικονομία - όπως λέγεται - υπάρχει για να υπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου, και όχι ανάποδα. Οι παραθέσεις αριθμών χωρίς μεθοδολογία και στήριξη πηγών, που δίνουν άπαντες αυτοί, είναι ανούσια και είναι παραπάνω από εμφανές πως εμπεριέχει σκοπιμότητες.
Εξ'άλλου, την βιομηχανία του θεάματος και της μουσικής αυτό που τους ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να ελέγξει η ίδιατην πειρατεία και τα κέρδη που ευελπιστεί από αυτό.

4. Επειδή το maistream και το βιομηχανοποιημένο ξεχύνεται από τους τηλεοπτικούς βόθρους και τα αδέλφια τους δικτυακά και έντυπα κατασκευάσματα, δεν σημαίνει πως υπάρχει μόνο αυτό.
Άραγε έχετε ακούσει ποτέ αναφορά από αυτά τα μέσα για τους δεκάδες Έλληνες καλλιτέχνες που αποφεύγουν τις δισκογραφικές εταιρίες βγάζοντας μόνοι τους την δουλειά τους έξω, με ποιότητα και καλή τιμή; Επειδή εμείς όχι, και μόνο για εταιρείες και για καλλιτέχνες που είναι mainstream και περιουσιακά τους στοιχεία ακούμε και διαβάζουμε.

5. Πρέπει να θυμίσουμε κάτι που επίσης δεν θα ειπωθεί, πως το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε δύο αποφάσεις του (Svensson και BestWaters) έκρινε ότι η τοποθέτηση λινκς σε έργο που είναι ελεύθερα προσβάσιμο στο διαδίκτυο ΔΕΝ αποτελεί "διάθεση στο κοινό", αφού το κοινό είναι ένα και το αυτό, που θα έβρισκε την αναρτημένη ταινία είτε υπήρχε, είτε δεν υπήρχε το Gamatotv. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μάλλον δεν έχει ενημερωθεί για τις δικαστικές αποφάσεις και ελπιζουμε -θα χαρουμε πολύ αν συμβεί- να εκθέσει την ήδη εκτεθειμένη χώρα σε ευρωπαικό επίπεδο με αυτά που αναγράφονται στο δελτίο τύπου.
Το δε π.δ. 131/2003 ορίζει ότι ο πάροχος φιλοξενεί χωρίς ευθύνη αν δεν γνωρίζει ότι ειναι παράνομο το περιεχόμενο που ανεβάζει ο τρίτος. Άρα αυτός που παραπέμπει στον πάροχο καλύπτεται από την ίδια άρση της ευθύνης. Δεν μπορεί ο πάροχος να απαλλάσσεται και ο τρίτος που παραπέμπει να είναι .... υπεύθυνος!

>>> δείτε σχετικά: H Πειρατεία, η Βιομηχανία του Θεάματος και οι Κοινοί Πόροι των Συχνοτήτων.

Η Πειρατεία κοινωνικά και ιστορικά

Όπως και να έχει, η ουσία είναι πως το θέμα δεν μπορεί να ειδωθεί αποστειρωμένα καθώς έχει να κάνει με τον κοινωνικό ιστό και συνεπώς θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι κοινωνικές και πολιτισμικές πρακτικές είναι αποτέλεσμα ενός σύνθετου πλέγματος παραγόντων σε αλληλεπίδραση, μπορούμε να αναρωτηθούμε τι τους ώθησε στην υιοθέτηση τέτοιων πρακτικών; Τι μας λέει δηλαδή το φαινόμενο "πειρατεία"για την κοινωνία και τον σύγχρονο πολιτισμό, για την οικονομία και την τεχνολογία.
Έτσι, αντί να εξετάσουμε το θέμα με όρους ηθικής (ο διαμοιρασμός προστατευόμενου περιεχομένου στο διαδίκτυο είναι ηθικά αποδεκτή πρακτική ή όχι ;) ή με όρους διαφημιστικών σλόγκαν ("η πειρατεία σκοτώνει την μουσική", "το δωρεάν download είναι κλοπή "), είναι προτιμότερο να αναζητήσουμε και να κατανοήσουμε τους λόγους που ευνοούν την ανάπτυξη του διαμοιρασμού στο διαδίκτυο θέτοντας στις πραγματικές τους διαστάσεις τις επιπτώσεις και τα διακυβεύματά του.
Καταρχάς πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο νόμος σε κάθε ιστορική συγκυρία, και δη αυτός που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, δεν είναι θέσφατο αλλά αντικατοπτρίζει το εκάστοτε κοινωνικό, οικονομικό και τεχνολογικό γίγνεσθαι. Όταν αυτό αλλάξει, είναι δυνατό να τροποποιηθεί και η σχετική νομοθεσία στην βάση των νέων συνθηκών και συσχετισμών δυνάμεων. Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Η νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας γεννήθηκε καταρχάς ως εμπορικό δίκαιο, στην Αγγλία του 18 ου αιώνα. Το Statute of Anne του 1710, που θεωρείται η πρώτη νομοθετική πράξη η οποία επέβαλε την ιδέα του copyright, δεν είχε αρχικά ως βλέψη την προστασία των δημιουργών, με τον νόμο να είναι το αποτέλεσμα της διελκυστίνδας μεταξύ βασιλικής εξουσίας και Κοινοβουλίου.
Μέχρι τότε οι ευρωπαϊκές μοναρχίες εκχωρούσαν το απεριόριστο μονοπώλιο έκδοσης βιβλίων στους αρεστούς τους εκδότες, με στόχο φυσικά τον έλεγχο και την λογοκρισία. Το κοινοβούλιο ήθελε να περιορίσει αυτήν την αυθαίρετη εξουσία και να ενδυναμώσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εκδοτών. Για τον λόγο αυτό θέσπισε το αποκλειστικό δικαίωμα των εκδοτών να εκδίδουν ένα βιβλίο για δεκατέσσερα χρόνια χωρίς την άδεια της βασιλικής εξουσίας.
Έτσι, αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά επίσημα ο δημιουργός ως αρχικός ιδιοκτήτης του περιουσιακού δικαιώματος εκμετάλλευσης του έργου του. Χωρίς την άδεια του συγγραφέα, ο εκδότης δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο. Η εγκαθίδρυση του δημιουργού ως κεντρικού παράγοντα της πολιτιστικής (εκδοτικής) βιομηχανίας στην Ευρώπη είναι προϊόν του Διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης.
Διαφωτιστές, όπως ο Diderot κι ο Beaumarchais, χρησιμοποίησαν την πνευματική ιδιοκτησία του δημιουργού ως αντίβαρο στην βασιλική εξουσία αλλά και στο προνομιακό ολιγοπώλιο που η τελευταία έδινε στους αρεστούς εκδότες.
Οι πρώτοι νόμοι στην ιστορία που αναγνώρισαν τα περιουσιακά δικαιώματα των δημιουργών πάνω στα έργα τους επιβλήθηκαν κατά την περίοδο της Γαλλικής επανάστασης (1791, 1793).
Με άλλα λόγια, η ανάδυση της ιδέας της πνευματικής ιδιοκτησίας υπήρξε προοδευτική κατάκτηση ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας και την λογοκρισία. Ήταν ένας τρόπος χειραφέτησης της αστικής τάξης από τον έλεγχο της μοναρχίας και της εκκλησιαστικής εξουσίας.
Παρόλο που οι Διαφωτιστές και οι φορείς της Γαλλικής επανάστασης υποστηρίζουν το φυσικό και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα του δημιουργού πάνω στο έργο του, ωστόσο έχουν συνείδηση της διττής του φύσης: ένα έργο ανήκει στον δημιουργό αλλά ταυτόχρονα ανήκει και στο κοινό που το προσλαμβάνει και το οικειοποιείται. Ένα πνευματικό έργο δεν μπορεί να υπάρξει ως τέτοιο αν δεν κοινωνικοποιηθεί.
Αυτός είναι κι ο λόγος που στον 18ο και 19ο αιώνα η ιδέα και, κυρίως, η εφαρμογή της πνευματικής ιδιοκτησίας παραμένει σχετική. Για παράδειγμα, ο πρώτος νόμος περί copyright στις ΗΠΑ (1790) αφορούσε μόνο την εγχώρια παραγωγή, κάτι που επέτρεψε για δεκαετίες στους αμερικάνους εκδότες να αντιγράφουν συστηματικά τα βιβλία που προέρχονταν από την Μεγάλη Βρετανία.

Εξαρχής, η πνευματική ιδιοκτησία διαφοροποιοείται από την ιδιοκτησία φυσικών αγαθών ακόμη και για τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της. Το αμερικανικό Σύνταγμα, σε πλήρη εναρμόνιση με το αγγλοσαξονικό δίκαιο που εμπνέεται από το Statute of Anne, θεωρεί την πνευματική ιδιοκτησία μέσο για την πρόοδο της επιστήμης και της τέχνης και όχι αυτοσκοπό.
Από αυτήν την κεντρική ιδέα πηγάζει η χρηστική προσέγγιση που διέπει την αγγλοσαξονική έννοια του copyright. Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν επιχειρείται η διεθνοποίηση της πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω της συνθήκης της Βέρνης (1886), οι σχετικές συζητήσεις στις οποίες πρωτοστατούν κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Βίκτορας Ουγκώ, ο Μπαλζάκ κι ο Ντυμά, προσπαθούν να βρουν την χρυσή τομή μεταξύ των συμφερόντων των δημιουργών, των εκδοτών και αυτών του κοινού. Το θέμα θεωρείται ως πρόβλημα εξισορρόπησης του ιδιωτικού και του δημόσιου συμφέροντος και όχι απλώς ως πρόβλημα επιβολής ενός ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
Εξ ου και μια σειρά από εξαιρέσεις στην πνευματική ιδιοκτησία (αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, παράθεση αποσπασμάτων, χρήση για λόγους ενημέρωσης) που δεν υπάρχουν και ούτε δικαιολογούνται στο δίκαιο περί ιδιοκτησίας γενικότερα (δεν υπάρχει για παράδειγμα εξαίρεση στην ιδιοκτησία ενός αυτοκινήτου). Η ύπαρξη αυτών των εξαιρέσεων είναι άμεση παραδοχή των δικαιωμάτων του κοινού επί των πνευματικών έργων.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι και σε αυτήν την πρώιμη περίοδο, η σχετική νομοθεσία είναι αποτέλεσμα πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών συσχετισμών και όχι απόλυτη εφαρμογή μιας υποτιθέμενης καθολικής αρχής της πνευματικής ιδιοκτησίας, ανεξάρτητης από το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο επιβάλλεται.

Στον 20ο αιώνα, μέχρι την δεκαετία του 70 τα πνευματικά δικαιώματα δεν αποτελούσαν σοβαρό οικονομικό διακύβευμα αφού αφορούσαν έναν τομέα με σχετικά περιορισμένο οικονομικό βάρος, όπως αυτός της έκδοσης βιβλίων και αργότερα της μουσικής βιομηχανίας και του κινηματογράφου.
Από την δεκαετία του 70 κι έπειτα όμως, όταν η πολιτιστική βιομηχανία αναρριχήθηκε σταδιακά στο κέντρο του σύγχρονου καπιταλισμού μέσω των ΜΜΕ, άρχισε να πιέζει τον νομοθέτη για να αυξήσει την περίοδο της πνευματικής ιδιοκτησίας και να αυστηροποιήσει το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τάσης ήταν η εξέλιξη της αμερικανικής νομοθεσίας:
Ο πρώτος ομοσπονδιακός νόμος περί copyright στις ΗΠΑ ψηφίστηκε το 1790 και η διάρκεια προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας ήταν 14 χρόνια από την ημερομηνία έκδοσης ενός έργου, με δυνατότητα ανανέωσης μία φορά για άλλα 14. Ο δεύτερος νόμος ψηφίστηκε το 1909 και έθεσε την περίοδο στα 28 χρόνια με τις ίδιες προϋποθέσεις.
Το Copyright Act του 1909 ίσχυσε για σχεδόν 70 χρόνια. Το 1976 ψηφίστηκε νέος νόμος με σκοπό να εκμοντερνίσει το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσε η πολιτιστική βιομηχανία και η οποία στο μεταξύ είχε μεγαλώσει, απαριθμώντας ισχυρά ηλεκτρονικά ΜΜΕ όπως η τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Το Copyright Act του 1976 έθεσε την διάρκεια της πνευματικής ιδιοκτησία στα 50 χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού, ή στα 75 όταν πρόκειται για δημιουργία μιας επιχείρησης. Στα πλαίσια του νόμου αυτού, το 1998 έληγε η προστασία των χαρακτήρων και έργων της Walt Disney η οποία είχε ιδρυθεί το 1923.
Η αμερικανική πολιτιστική βιομηχανία, με πρώτη την Walt Disney, πίεσε τότε την αμερικάνικη κυβέρνηση με αποτέλεσμα την ψήφιση ενός νέου νόμου, αποκαλούμενου και Mickey Mouse Protection Act 7, ο οποίος επέκτεινε την διάρκεια προστασίας των έργων στα 70 χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού ή στα 95 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση εάν πρόκειται για ιδιοκτησία επιχείρησης. Η ίδια περίοδος ισχύει στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με υπολογισμούς στην βάση στοιχείων για την μέση διάρκεια ζωής, η προστασία των έργων ισχύει πλέον για τουλάχιστον 100 χρόνια. Μάλιστα, ένα σχέδιο οδηγίας που υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πριν λίγους μήνες, προτείνει την επέκταση της διάρκειας της πνευματικής ιδιοκτησίας για τα μουσικά έργα, φτάνοντας τα 95 χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού.
Είναι σαφές ότι πλέον η επιμήκυνση της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν αφορά πρωτίστως τους δημιουργούς (πώς να στηριχτεί οικονομικά ένας δημιουργός που είναι νεκρός εδώ και 90 χρόνια;) αλλά τις εταιρείες διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων και τους εκδότες.
Από την στιγμή που πλέον η μαζική επικοινωνία αποτελεί σοβαρό οικονομικό διακύβευμα για μια βιομηχανία με υψηλή κερδοφορία και απαιτητικούς μετόχους, τόσο οι πιέσεις για σκλήρυνση της νομοθεσίας και επιμήκυνση της προστασίας θα αυξάνονται.

To διαδίκτυο αλλάζει τα πράγματα

Ωστόσο η έλευση του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής εποχής δημιούργησε ριζοσπαστικές αλλαγές και ανατροπές καθώς ιστορικά, η νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας είναι συνυφασμένη με την λειτουργία της παραδοσιακής πολιτιστικής βιομηχανίας, δηλαδή με την πώληση πολιτιστικών προϊόντων σε υλική μορφή: βιβλία, δίσκοι, εφημερίδες περιοδικά, DVD κλπ.
Τα παραδοσιακά πολιτιστικά προϊόντα είναι σύνθετα, αφού συνδυάζουν ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο (κείμενο, ήχο, εικόνα) και ένα συγκεκριμένο υλικό μέσο (χαρτί, δίσκος κτλ) στο οποίο είναι παγιωμένο το περιεχόμενο. Αγοράζοντας το υλικό μέσο, αποκτάμε πρόσβαση στο περιεχόμενο.

Η συνθήκη αυτή επηρεάζει την οικονομία της πολιτιστικής βιομηχανίας αφού παράγει σημαντικά μεταβλητά κόστη (πρώτες ύλες, διανομή, στοκ) και περιορίζει την έκθεση των προϊόντων (ένα βιβλιοπωλείο έχει χώρο μόνο για Χ αριθμό βιβλίων και άρα πρέπει να επιλέξει ποια θα παρουσιάσει στους πελάτες του).
Η πνευματική ιδιοκτησία, έτσι όπως νοείται από τον 18 ο αιώνα κι έπειτα, είναι παράγωγο αυτών των υλικών περιορισμών και της οικονομικής διάρθρωσης που πηγάζει από αυτούς. Η ψηφιοποίηση και η επιγραμμική διάθεση των πολιτιστικών αγαθών διαχωρίζει το περιεχόμενο, μεταφρασμένο σε δυαδική πληροφορία, από το συγκεκριμένο υλικό μέσο.

Σαν αποτέλεσμα, το πολιτιστικό αγαθό γίνεται πολλαπλασιασμένο με μηδενικό κόστος. Ο χαρακτήρας του γίνεται μη-συναγωνιστικός και μη-αποκλειστικός, δηλαδή η χρήση του αγαθού από ένα άτομο δεν επηρεάζει την χρήση του από άλλα άτομα ούτε μειώνει την ποσότητα του διαθέσιμου αγαθού. Κατά συνέπεια, η διαθεσιμότητα των αγαθών αυτών δεν επηρεάζεται από τον αριθμό των ατόμων που τα χρησιμοποιούν / καταναλώνουν.
Ο συνδυασμός ψηφιοποίησης και επιγραμμικής διανομής πολιτιστικών αγαθών αναιρεί επίσης το πρόβλημα της απόστασης και του χώρου.
Η διαδικτυακή προσφορά πολιτιστικών αγαθών δεν περιορίζεται ούτε από την φυσική απόσταση, αφού καθένας μπορεί να επισκεφτεί οποιονδήποτε ιστότοπο από οποιοδήποτε σημείο, ούτε από τον διαθέσιμο αποθηκευτικό χώρο. Σε ένα δωμάτιο με λίγες δεκάδες ηλεκτρονικούς υπολογιστές μπορούν να αποθηκευτούν εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικά βιβλία ή ταινίες.
Κατά συνέπεια, η ψηφιοποίηση και η επιγραμμική διάθεση αναιρούν την βασική αρχή της σπανιότητας στην οποία στηρίζεται η πολιτιστική βιομηχανία σε ό,τι αφορά το κομμάτι της αποθήκευσης και της διανομής.
Στο διαδίκτυο δεν υπάρχει σπανιότητα πολιτιστικών αγαθών, όπως στον φυσικό κόσμο, αλλά πληθώρα. Το πρόβλημα είναι λιγότερο το αν μια πληροφορία υπάρχει στο διαδίκτυο αλλά το πού ακριβώς βρίσκεται.

Η προστιθέμενη αξία μετακινείται σταδιακά από τους παραγωγούς και τους παραδοσιακούς διανομείς της πληροφορίας όπως η πολιτιστική βιομηχανία, και τα ΜΜΕ στους πληροφοριακούς ενδιάμεσους όπως οι μηχανές αναζήτησης και τα κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook, η Google και το The Pirate Bay. Αυτό γίνεται σαφές αν παρατηρήσει κανείς τα οικονομικά μεγέθη αυτών των παικτών στο διαδίκτυο και τα συγκρίνει με αυτά της πολιτιστικής βιομηχανίας.
Ταυτόχρονα, η ευκολία αντιγραφής και διαμοιρασμού των ψηφιακών αρχείων καθιστά την δυνατότητα αποκλεισμού ενός μέρους του κοινού από αυτά πολύ δύσκολη.
Ενώ ο ιδιοκτήτης της πνευματικής ιδιοκτησίας μπορεί να εμποδίσει κάποιον που αρνείται να πληρώσει για ένα βιβλίο να το πάρει στην κατοχή του, ελέγχοντας το δίκτυο διανομής και βάζοντας ας πούμε σεκιούριτι στην πόρτα του βιβλιοπωλείου, αδυνατεί να εμποδίσει την αντιγραφή και την διανομή ενός αρχείου όταν αυτή γίνεται με χαμηλό ή μηδενικό κόστος.

Άμεση συνέπεια της ψηφιοποίησης είναι λοιπόν η διάχυση των πολιτισμικών περιεχομένων στο διαδίκτυο σήμερα με τρόπο πολύ πιο αποτελεσματικό και μαζικό από οποιαδήποτε άλλη ιστορική συγκυρία. Από τη μία η εξέλιξη αυτή αποσταθεροποιεί τα οικονομικά μοντέλα της πολιτιστικής βιομηχανίας. Από την άλλη, όμως, επιτρέπει μια άνευ προηγουμένου δημιουργικότητα για εκατομμύρια απλούς χρήστες σε όλο τον πλανήτη.

Μέτρα αντιμετώπισης;

Τα μέτρα κατά της ανταλλαγής περιεχομένου στο διαδίκτυο, τα οποία υποστηρίζει η πολιτιστική βιομηχανία, έχουν σαν στόχο την τεχνητή επιβολή στο ψηφιακό περιβάλλον των περιορισμών που ισχύουν στην παραγωγή και διανομή υλικών πολιτιστικών προϊόντων. Με άλλα λόγια, στόχος της βιομηχανίας είναι η επαναφορά του συναγωνιστικού χαρακτήρα στα ψηφιακά προϊόντα ούτως ώστε η αγορά να επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τους εξής τρεις τρόπους:

- Είτε με καταστολή των χρηστών που διαμοιράζουν προστατευόμενο περιεχόμενο (πρόστιμο, φυλάκιση, διακοπή σύνδεσης κλπ).
- Είτε με φιλτράρισμα του διαδικτύου (traffic shaping, αποκλεισμός ιστότοπων και υπηρεσιών).
- Είτε με επιβολή Περιορισμών Ψηφιακής Διαχείρισης (DRM), δηλαδή τεχνολογιών υπαγωγής των χρηστών στον έλεγχο κάποιου τρίτου, ο οποίος παρέχει περιεχόμενο.

Το ζήτημα είναι κατά πόσον το ισοζύγιο αυτών των μέτρων μεταξύ προσδοκώμενων αποτελεσμάτων και ανεπιθύμητων παρενεργειών είναι θετικό ή αρνητικό. Σε γενικές γραμμές οι αρνητικές συνέπειες των παραπάνω μέτρων είναι δυσανάλογες για το δημόσιο συμφέρον, και για τις ατομικές ελευθερίες.

Η καταστολή των χρηστών που ανταλλάσουν περιεχόμενο, χωρίς να έχουν οικονομικό κέρδος, επιφέρει δυσάρεστες επιπτώσεις για τους ίδιους οι οποίες είναι εντελώς δυσανάλογες ως προς την βαρύτητα του αδικήματος.
Το πρόσφατο παράδειγμα του Gamato και DVDmovies είναι υπό αυτήν την έννοια εύγλωττο: απλοί χρήστες συνελήφθηκαν με τρόπο κινηματογραφικό, ψάχτηκαν τα σπίτια τους, κατασχέθηκαν υπολογιστές και σκληροί δίσκοι, προφυλακίστηκαν και όλα αυτά γιατί είχαν ανταλλάξει ταινίες και μουσική με άλλους χρήστες του διαδικτύου χωρίς οικονομικό όφελος αφού δεν ήσαν ιδιοκτήτες παρά μόνο συντονιστές ή διαχειριστές (moderators) του ιστότοπου. Ακόμη και η πιο σοφτ εκδοχή της καταστολής, η περιβόητη αρχή του three strikes, που εφαρμόζεται στην Γαλλία και ψηφίστηκε στην Βρετανία, δημιουργεί πολλά προβλήματα σχετικά με την προστασία της ιδιωτικότητας, τις ατομικές ελευθερίες αλλά και την ίδια την αποτελεσματικότητα της μεθόδου που στην πραγματικότητα δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί.

info: η αρχή του three strikes σημαίνει ότι σε περίπτωση που ένας χρήστης πιαστεί να διαμοιράζει προστατευόμενο περιεχόμενο τις δύο πρώτες φορές δέχεται μια προειδοποίηση και την τρίτη του κόβεται η σύνδεση στο διαδίκτυο για έξι μήνες με ένα χρόνο, συν την επιβολή προστίμου.

Επιγραμματικά, ο σχετικές νομοθεσίες παρουσιάζουν τα εξής προβλήματα:

- Αντικαθιστούν το δικαστήριο – μόνο αρμόδιο να αποφασίσει αν υπάρχει παρανομία στην περίπτωση ανταλλαγής αρχείων και ποια είναι η ενδεδειγμένη τιμωρία – από μια απλή διοικητική Αρχή (αυτό το σημείο αναιρέθηκε από το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο).

- Επιτρέπουν σε εταιρείες να παρακολουθούν ιδιωτικές χρήσεις του διαδικτύου για να εντοπίσουν τυχόν παραβάσεις της νομοθεσίας περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

- Εκλαμβάνουν αυτόματα ως ένοχο τον ιδιοκτήτη μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο και επισείει διακοπή της τελευταίας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη περιπτώσεις κατά τις οποίες η παραβίαση του copyright προέρχεται από άλλο φυσικό πρόσωπο που χρησιμοποίησε την σύνδεση. Εκ των πραγμάτων κάτι τέτοιο δημιουργεί προβλήματα στην προσφορά δημόσια προσβάσιμου wifi.

- Βασίζονται σε μεθόδους ανίχνευσης των πρωτοκόλλων peer-to-peer με πολλές ατέλειες των οποίων τα αποτελέσματα είναι συχνά λανθασμένα. Άσχετοι χρήστες, των οποίων η διεύθυνση ΙΡ ανιχνεύτηκε από λάθος, κινδυνεύουν να υποστούν συνέπειες για παραβάσεις που δεν έκαναν.

- Βαρύνουν με υπέρογκο κόστος τους φορολογούμενος αφού η επιβολή του απαιτεί σημαντικές επενδύσεις εκ μέρους του κράτους. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να διατεθούν για την ενίσχυση της δημιουργίας.

- Παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας αφού για ένα πταίσμα (αντιγραφή ή / και διάθεση ενός αρχείου) επισείει μια πολύ αυστηρή τιμωρία, την διακοπή της σύνδεσης για έξι με δώδεκα μήνες.

- Έρχονται σε αντίθεση με την τροπολογία 138 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το πακέτο τηλεπικοινωνιών αλλά και με την απόφαση του γαλλικού Συνταγματικού Συμβουλίου που αποφάνθηκε ότι η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι βασικό ατομικό δικαίωμα.
Η δεύτερη δυνατότητα για την καταστολή του διαμοιρασμού στο διαδίκτυο είναι το φιλτράρισμα του διαδικτύου. Κάτι τέτοιο αναγκαστικά προϋποθέτει την συνεργασία των παρόχων οι οποίοι είναι και οι μόνοι που μπορούν να το φέρουν εις πέρας. Το φιλτράρισμα του διαδικτύου μπορεί να σημαίνει είτε διάκριση εις βάρος κάποιων πρωτοκόλλων (πχ. τα προγράμματα peer-to-peer) ή το μπλοκάρισμα της πρόσβασης σε "πειρατικούς"ιστότοπους (πχ The Pirate Bay).

Μια τέτοια εξέλιξη όμως καταπατά την βασική αρχή της δικτυακής ουδετερότητας (Net Neutrality) που προβλέπει ότι όλες οι πληροφορίες πρέπει να διακινούνται χωρίς διάκριση, ανεξάρτητα της φύσης και του σκοπού τους, από τους πάροχους σύνδεσης.
Επουδενεί δεν εναπόκειται στον πάροχο να λογοκρίνει ιστότοπους, εφαρμογές ή περιεχόμενα εκ των προτέρων.
Θα ήταν σαν να ζητάγαμε από τους πάροχους τηλεφωνικής σύνδεσης να ακούνε τις συζητήσεις και να φιλτράρουν αυτές που έχουν παράνομο περιεχόμενο.

Παράλληλα, αυτή η προοπτική εγείρει κι άλλες κρίσιμες ερωτήσεις:

Πώς θα γίνει η διάκριση μεταξύ νόμιμης και παράνομης χρήσης προγραμμάτων peer-to-peer;
Ποιος εγγυάται ότι μια τέτοια πρακτική δεν θα παραβιάσει προσωπικά δεδομένα των χρηστών;
Με ποια κριτήρια θα αποφασισθεί ποιες πληροφορίες πρέπει να έχουν προτεραιότητα;
Ποιος θα αποφασίζει την μαύρη λίστα εφαρμογών και ιστότοπων και με ποια κριτήρια.

Το παράδειγμα της Αυστραλίας είναι προς αποφυγή: μεταξύ των χιλίων ιστότοπων που στους οποίους η πρόσβαση απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση υπήρχαν και κάποιοι, όπως η Wikipedia, που μπλοκαρίστηκαν για ανεξήγητους λόγους (ανθρώπινο ή τεχνικό λάθος).
Γενικότερα μια τέτοια προσέγγιση είναι επικίνδυνη γιατί δημιουργεί τις βάσεις ενός συστήματος μαζικού ελέγχου του διαδικτύου και μπορεί να εξελιχθεί σε λογοκρισία. Εκτός της Αυστραλίας, έως σήμερα μόνο απολυταρχικά καθεστώτα όπως αυτά της Κίνας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας έχουν υιοθετήσει αυτήν την μέθοδο.

Η τρίτη επιλογή της πολιτιστικής βιομηχανίας, η επιβολή DRM στα πολιτιστικά αγαθά, εγκαταλείφθηκε κι από τους πιο ένθερμους οπαδούς της γιατί κρίθηκε αναποτελεσματική και αντιπαραγωγική.
Το παράδοξο είναι ότι εν τω μεταξύ η βιομηχανία, μέσω πιέσεων προς τον νομοθέτη, κατάφερε να επιβάλλει δρακόντειες νομοθεσίες υπέρ των DRM (Digital Millenium Act, 1998, DADVSI, 2006) που δεν τηρήθηκαν ποτέ αφού η ίδια η βιομηχανία εγκατέλειψε σταδιακά την χρήση τους!

Τα μέτρα καταστολής της ανταλλαγής περιεχομένου στο διαδίκτυο, όπως αναφερθήκαν, υπάρχουν εδώ και δέκα χρόνια. Ακόμα όμως δεν κατάφεραν τα κάμψουν το φαινόμενο το οποίο μάλιστα σε πολλές χώρες έχει αυξητικές τάσεις. Αυτό, γιατί κάθε φορά που η βιομηχανία και το κράτος καταστέλλουν με επιτυχία μια συγκεκριμένη τεχνολογία, οι χρήστες την αντικαθιστούν με μια άλλη.
Από το Napster που δημιούργησε στο εφηβικό του δωμάτιο ο Shawn Fanning, και όλα όσα συνέβησαν στο ενδιάμεσο, φτάσαμε στο 2015 με το Popcorn Τime να έχει δημιουργήσει ένα νέο φαινόμενοπου δεν είναι απλά αντιδραστικό αλλά είναι βαθειά κοινωνικό και δημιούργημα εξ'αιτίας της απληστίας. Ένα δημιούργημά τους που σαν την Πειρατεία άλλωστε δημιούργησε και έθρεψε ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Το πως σήμερα η καταστολή ενάντια στα δίκτυα peer-to-peer κατάφερε να μειώσει την χρήση τους, δεν σημαίνει και πολλά λοιπόν αφού όπως δείχνουν διαφορετικές έρευνες, το κομμάτι του τράφικ που αποδίδεται σε εφαρμογές peer-to-peer έχει όντως μειωθεί σημαντικά τα τελευταία δύο χρόνια αλλά δυστυχώς για τους αντιπροσώπους της πολιτιστικής βιομηχανίας αυτό δεν σημαίνει ότι οι χρήστες του διαδικτύου σταμάτησαν ξαφνικά να μοιράζονται περιεχόμενο. Το αντίθετο μάλιστα.
Στις ίδιες έρευνες φαίνεται ότι οι χρήστες είναι τόσο συνηθισμένοι πλέον στην ανταλλαγή περιεχομένου, που είναι έτοιμοι να αλλάξουν εργαλεία προκειμένου να την διαφυλάξουν.
Οι χρήστες έχουν περάσει από μια λογική αποθήκευσης του περιεχομένου και κατανάλωσής του σε δεύτερο χρόνο, που αντιστοιχεί στην χρήση του peer-to-peer, σε μια λογική άμεσης πρόσβασης η οποία αντιστοιχεί στο streaming και το direct downloading. Αυτή η τάση δεν μπορεί παρά να οξυνθεί όσο η τεχνολογική πρόοδος αυξάνει την διαθέσιμη ευρυζωνικότητα.
Η σταδιακή μείωση του κόστους του bandwidth και του storage επέτρεψε τον πολλαπλασιασμό δικτυακών υπηρεσιών προβολής περιεχομένου καθώς και άλλων περιφερειακών. Για παράδειγμα υπάρχουν πλέον εργαλεία που επιτρέπουν στους χρήστες να αποθηκεύσουν το περιεχόμενο ταυτόχρονα σε πολλαπλές υπηρεσίες, άλλα που φιλτράρουν τους συνδέσμους κρύβοντας την προέλευση των χρηστών που κατεβάζουν ένα αρχείο κλπ.

>>> δείτε σχετικά: Πειρατεία και Ηθική.

So, what?

Με την εικόνα κάποιων στοιχείων του 2009 μιας χρονιάς που σηματοδότησε την έναρξη για μεγάλη δίωξη και καταστολή σε ό,τι αποκαλείται ως "πειρατεία"σε διεθνές επίπεδο, η εικόνα των διαφόρων τομέων της πολιτιστικής βιομηχανίας είναι αντιφατική. Για παράδειγμα, ενώ οι πωλήσεις μουσικής μειώθηκαν το 2009 σε κάποιες χώρες (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ισπανία, Ιταλία), σε άλλες αυξήθηκαν (Μ. Βρετανία, Αυστραλία, Σουηδία) ή έμειναν σταθερές (Γαλλία). Οι επιγραμμικές πωλήσεις ανέβηκαν κατακόρυφα σε παγκόσμιο επίπεδο, +9,2 %, για το 2009 φτάνοντας τα 4,31 δις. δολάρια. Πλέον αποτελούν το 25,3 % του συνόλου των πωλήσεων παγκοσμίως 15 .
Στην Ελλάδα, οι πωλήσεις δίσκων εξακολούθησαν την πτωτική πορεία το 2007 αφού η αγορά έχασε σε αξία 28,6% (από 42,4 εκατομμύρια ευρώ έπεσε στα 30,3), ενώ σε αριθμό CD, οι πωλήσεις έπεσαν από τα 7,6 εκατομμύρια στα 5,6 16. Η επιγραμμική προσφορά ελληνικών πολιτιστικών περιεχομένων παραμένει από εμβρυακή ως ανύπαρκτη.
Σε αντίστοιχα επίπεδα και ακόμα πιο χαμηλά κινούνται και το 2014-2015.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα τελευταία τέσσερα χρόνια ενώ τα έσοδα της κινηματογραφικής βιομηχανίας από την πώληση παραδοσιακών DVD μειώθηκαν, αυξήθηκαν οι πωλήσεις DVD υψηλής ευκρίνειας Bluray. Από την άλλη, οι επισκέψεις σε κινηματογραφικές αίθουσες δείχνουν διάφορες τάσεις αυξομείωσης που έχουν να κάνουν με την χρονιά και σίγουρα με τις ταινίες που έβγαιναν στις αίθουσες και συνεπώς τα δείγματα αυτά δεν μπορούν να δείξουν κάτι για το θέμα της πειρατείας.
Η δε γενικότερη τάση στην πολιτιστική βιομηχανία είναι η οικονομική συγκέντρωση γύρω από μεγάλα επικοινωνιακά συγκροτήματα που συχνά φτάνει σε επίπεδα ολιγοπωλιακής συγκέντρωσης

Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι η βιομηχανία του δίσκου κυριαρχείται από τέσσερις majors (Sony / BMG, Universal, EMI, Warner) που ελέγχουν πάνω από το 80% της παγκόσμιας αγοράς. Στην Ελλάδα βρίσκουμε επίσης στις πρώτες θέσεις των πωλήσεων δύο εταιρείες που εξαρτώνται από ομίλους, τη Heaven του Ομίλου Κυριακού και την ΕΓΕ του Ομίλου Γιαννίκου.
Το βασικό γνώρισμα των μεγάλων παικτών της μουσικής βιομηχανίας είναι το ότι συγκεντρώνουν την παραγωγή τους σε εμπορικά είδη με μικρό ρίσκο χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τα κανάλια προώθησης που διαθέτουν για να ενισχύσουν τις πωλήσεις (ραδιόφωνο, τηλεόραση, ριάλιτυ κλπ).

Οι σπάνιες ανεξάρτητες έρευνες πάνω στο θέμα όπως μια των Oberholzer-Gee και Strumpf δείχνουν ότι ο διαμοιρασμός στο διαδίκτυο επηρεάζει σε μικρό βαθμό τις πωλήσεις, και με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με το κάθε περιεχόμενο. Η έρευνα έδειξε ότι συχνά τα περιεχόμενα που διακινούνται περισσότερο στα δίκτυα peer-to-peer είναι αυτά που επιτυγχάνουν τις μεγαλύτερες πωλήσεις. Πολλές άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι χρήστες που ανταλλάσουν περιεχόμενο, σε βάση ισοτιμίας, έχουν επίσης υψηλά ποσοστά αγοράς πολιτιστικών προϊόντων κυρίως σε ό,τι αφορά την επιγραμμική διάθεση.

Σε γενικές γραμμές, έστω κι αν παραδεχτεί κανείς ότι ο διαμοιρασμός περιεχομένου στο διαδίκτυο έχει αρνητικές επιπτώσεις στα κέρδη της πολιτιστικής βιομηχανίας, αυτές είναι λιγότερο σφοδρές από ό,τι υποστηρίζουν οι παράγοντές της. Ο διαμοιρασμός είναι ένας από τους λόγους της πτώσης των πωλήσεων πολιτιστικών αγαθών αλλά όχι ο κυριότερος.
Το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο αλλά και η τάση της βιομηχανίας για ομογενοποίηση των προϊόντων της είναι εξίσου αν όχι πιο σημαντικοί λόγοι που εξηγούν την κρίση της δισκογραφικής βιομηχανίας.

Ταυτόχρονα οι πωλήσεις αντικειμένων (CD, DVD) δεν είναι παρά ένα μόνο κομμάτι της δραστηριότητας της πολιτιστικής βιομηχανίας. Τα έσοδα άλλων τομέων όπως τα εκτελεστικά δικαιώματα και οι επιγραμμικές πωλήσεις είναι σε άνοδο, υπερκεράζοντας σε πολλές περιπτώσεις την κρίση του CD και του DVD. Η οικονομική κατάσταση της πολιτιστικής βιομηχανίας στο σύνολό της είναι λοιπόν πολύ καλύτερη από ό,τι πιστεύεται συχνά. Η δραματοποίηση της κατάστασης από τους εκπροσώπους της βιομηχανίας χρησιμεύει πολλές φορές ως μέσο πίεσης προς το κράτος για την υιοθέτηση υποστηρικτικών προς αυτήν μέτρων.

Η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι βασικά πρόβλημα εξισορρόπησης μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου συμφέροντος. Από την μία οι δημιουργοί και οι εκδότες υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να βιοπορίζονται από την δουλειά τους. Κάτι που είναι φυσικά απαραίτητο για την διαιώνιση της πνευματικής δημιουργίας.
Από την άλλη, το κοινό θέλει να επωφεληθεί από όλες τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία ούτως ώστε να μπορεί να οικειοποιηθεί την πνευματική δημιουργία σε όλο το εύρος της. Και θα το επιχειρήσει άσχετα εάν αυτές οι δυνατότητες θεωρούνται νόμιμες ή παράνομες, χωρίς πολλές φορές να αναρωτηθεί για τις επιπτώσεις των πρακτικών του στην ίδια την δημιουργία.

Ακόμα, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά αφήνουν απ'έξω έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα που ας τον ονομάσουμε "ποιότητα".
Θεωρούν δηλαδή δεδομένο πως θα τρέξουμε σαν τρελοί να αγοράσουμε τα προϊόντα από κάθε εφήμερο "καλλιτέχνη"που πλασάρουν και αρνούνται να συνειδητοποιήσουν πως αυτό που βγάζουν είναι απλά σκουπίδια και η βασική αιτία των χαμηλών πωλήσεων / προβολών.

Δίνει μια μορφή λύσης η πρόταση Aigrain;

Όσο και αν εσείς νομίζετε πως είναι παράλογο και πρακτικά αδύνατο να είστε σε θέση να γνωρίζετε, όταν βάζετε ένα λινκ στο fb ή άλλου, αν το βίντεο έχει αναρτηθεί νόμιμα ή όχι στο YouTube ή αλλού, αυτό δεν δείχνει να το συμμερίζεται η βιομηχανία του θεάματος και αυτοί που νομοθετούν υπέρ των συμφερόντων της.

Και σίγουρα είναιεπίσης παράλογη η τακτική της βιομηχανίας να προσπαθεί να αποκλείσει το κοινό από τις δυνατότητες κοινωνικής πρόσληψης του πολιτισμού που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία (ανταλλαγή, διαμοιρασμός, σχολιασμός, επανεκτέλεση / remix, κριτική κλπ). Συνιστά αναχρονισμό η τεχνητή επαναφορά των χρήσεων της πνευματικής δημιουργίας σε συνθήκες 19ου και 20ου αιώνα.
Το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι η με κάθε τρόπο επιβίωση μιας βιομηχανίας, εν προκειμένω της πολιτισμικής, με τους όρους του παρελθόντος. Πόσο μάλλον που η συγκεκριμένη βιομηχανία, στην πλειοψηφία της, αποτελεί φορέα ομογενοποίησης και οικονομικής εκμετάλλευσης του πολιτισμού και όχι πειραματισμού και προαγωγής της ποικιλομορφίας.

Το ζητούμενο πρέπει να είναι η αναζήτηση ενός κοινωνικοοικονομικού, τεχνολογικού και νομικού πλαισίου παραγωγής και διάχυσης πολιτισμού το οποίο θα τηρεί τους εξής όρους:

- Πρώτον, θα εξασφαλίζει την πολιτισμική ποικιλομορφία.
- Δεύτερον, θα επιτρέπει στους δημιουργούς να ζουν από τη δουλειά τους σε καλές συνθήκες.
- Τρίτον, θα διασφαλίζει στο κοινό το δικαίωμα για χρήση που θα καλύπτει τις πολιτιστικές και κοινωνικές ανάγκες του.

Για να συμβεί κάτι τέτοιο στο πλαίσιο της ψηφιακής οικονομίας, όπου τα πολιτιστικά αγαθά είναι μη συναγωνιστικά, είναι απαραίτητη η κοινωνικοποίηση ενός σημαντικού μέρους του κόστους παραγωγής πολιτισμού. Αυτό σημαίνει την λειτουργία αναδιανεμητικών μηχανισμών που θα προσφέρουν πόρους στην πρωτογενή δημιουργία και τους παράγοντες που την αποτελούν.
Τέτοιοι μηχανισμοί υπάρχουν ήδη: δημόσιες επιχορηγήσεις σε φεστιβάλ, στην παραγωγή ταινιών, θεατρικών έργων, συναυλιών κλπ.
Ο φόρος στα ψηφιακά αναλώσιμα είναι κι αυτός ένας τρόπος κοινωνικοποίησης του κόστους παραγωγής πολιτισμού. Ο νόμος δέχεται ότι ο καθένας έχει την δυνατότητα αντιγραφής ενός έργου για προσωπική χρήση σε ψηφιακό μέσο και ταυτόχρονα, μέσω της φορολόγησης αυτών των αναλώσιμων, χρηματοδοτεί την δημιουργία. Για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός της χρηματοδότησης της πνευματικής δημιουργίας από τις διαδικτυακές χρήσεις τους, έχουν γίνει πολλές προτάσεις.

Μία από τις πιο επεξεργασμένες είναι αυτή του Philippe Aigrain. Η βασική ιδέα είναι κοντά σε αυτήν του φόρου αναλώσιμων.
Ο Aigrain προτείνει να αναγνωριστεί το δικαίωμα ελεύθερης μη κερδοσκοπικής ανταλλαγής περιεχομένου υπό copyright στο διαδίκτυο. Με άλλα λόγια, προτείνει να νομιμοποιηθούν τα δίκτυα διαμοιρασμού υπό την πρόθεση ότι δεν έχουν σαν στόχο την επίτευξη κερδών.
Προτείνει επίσης να διευρυνθεί το δικαίωμα παράθεσης και επανεκτέλεσης. Έτσι, ικανοποιείται η ανάγκη του κοινού για ελεύθερη και δημιουργική πρόσληψη του έργου αφού δημιουργείται μια μη αγοραία πολιτιστική σφαίρα στο διαδίκτυο.

Ο Aigrain προτείνει την ταυτόχρονη θέσπιση φόρου επί κάθε ευρυζωνικής σύνδεσης, το κόστος του οποίου θα μοιράζεται μεταξύ χρηστών και παρόχων. Το ποσό που θα συγκεντρώνεται, έτσι θα διαμοιράζεται με διαφανή κριτήρια από έναν οργανισμό υπό δημόσια επίβλεψη στους δικαιούχους πνευματικής ιδιοκτησίας, με τρόπο που να ευνοεί τους νέους και πρωτότυπους δημιουργούς εις βάρος των προϊόντων του σταρ σύστεμ. Μια τέτοια αναθεώρηση του νομικού πλαισίου περί πνευματικής ιδιοκτησίας είναι σύμφωνη με βασικές αρχές όπως η Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και η Συνθήκη της Βέρνης.
Ο Aigrain υπολόγισε ότι με έναν φόρο της τάξης των 3 με 7 ευρώ μηνιαίως, επί κάθε ευρυζωνικής σύνδεσης, το ποσό που θα συγκεντρώνεται ετησίως στην Γαλλία είναι ανώτερο από αυτό που αποφέρει η εκμετάλλευση του συνόλου των άλλων πηγών της πνευματικής ιδιοκτησίας (δικαιώματα αντιγραφής, εκτελεστικά δικαιώματα, φορολόγηση αναλώσιμων).

Αυτή η πηγή εισοδήματος θα μπορούσε να συμπληρωθεί από μια φορολογία επί των κερδών των μεγάλων παικτών του διαδικτύου. Πράγματι, το διαδίκτυο αποτελεί έναν τομέα που επιφέρει τεράστια κέρδη σε μια σειρά από παράγοντες όπως η τηλεπικοινωνιακή βιομηχανία (πάροχοι σύνδεσης) και οι διαδικτυακές υπηρεσίες (μηχανές αναζήτησης).
Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι από αυτούς τους πόρους κατευθύνονται προς την πολιτιστική βιομηχανία: η Google και ο ΟΤΕ επωφελούνται από την δωρεάν διανομή πνευματικών έργων στο διαδίκτυο χωρίς ωστόσο να συνεισφέρουν το ελάχιστο στην δημιουργία τους. Η φορολόγηση των κερδών τους, με στόχο την στήριξη της δημιουργίας, θα μπορούσε να εξισορροπήσει αυτήν την κατάσταση.

Η παραπάνω πρόταση μπορεί να ακούγεται ικανοποιητική αλλά και δυσάρεστη από αρκετούς καθώς σε μια εποχή που το μόνο που υπάρχουν είναι φόροι, η επιβολή ενός ακόμα ασχέτως ποσού ακούγεται άσχημα, ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτές οι προτάσεις είναι βασισμένες σε μια προσέγγιση πολιτικής οικονομίας.
Απομακρύνονται δηλαδή από ρομαντικές και ανεδαφικές προσεγγίσεις είτε αυτές προέρχονται από την μία πλευρά (απόλυτο και φυσικό δικαίωμα του δημιουργού να ορίζει το έργο του και την συνθήκες πρόσληψής του) είτε από την άλλη (απόλυτα ελεύθερη ροή της πληροφορίας με κάθε τίμημα).
Παρά τις δυσκολίες εφαρμογής η κοινωνικοποίηση του κόστους παραγωγής έχει ένα βασικό πλεονέκτημα: ορίζει τον πολιτισμό και την πνευματική δημιουργία ως δημόσια αγαθά, τα οποία ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και ως τέτοια πρέπει να προστατευθούν.
Και όλα αυτά προφανώς κάτω από το πρίσμα του καπιταλιστικού κόσμου που ζούμε, επειδή σ'έναν διαφορετικό κόσμο ο καλλιτέχνης και ο σκηνοθέτης θα ενδιαφερόντουσαν για το πόσοι άνθρωποι θα έβλεπαν ή ακούγανε το έργο τους.

Με όλα τα πιο πάνω προσπαθήσαμε να δούμε το θέμα απ'όλες του τις πτυχές, επειδή όχι μόνο είναι κοινωνικό και ταξικό φαινόμενο, αλλά και άμεσα συνδεδεμένο με άλλα όπως η ιδιωτικότητα και οι ατομικές ελευθερίες. Το θέμα το λένε αρκετά καλύτερα άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με αυτό, όπως για παράδειγμα η Lexi Alexander, σκηνοθέτης του Χόλιγουντ, ακόμα και ο Πούτιν, αλλά και άνθρωποι όπως η Έλενα Ακρίτα που γνωρίζει καλύτερα την πραγματικότητα του χώρου, η οποία με αφορμή την πρόσφατη καταστολή του Gamato έκανε την εξής ανάρτηση στο facebook προφίλ της:

Όπως τονίσαμε κατ'επανάληψη, το θέμα είναι βαθειά κοινωνικό και σίγουρα η νομοθεσία και η απόδοση της "δικαιοσύνης"μια καθαρά ταξική υπόθεση και είναι ευνόητο πως τέτοιες αποφάσεις εγκυμονούν ακόμα χειρότερους αμεσομελλοντικούς κίνδυνους για κάθε έννοια της ελευθερίας.

UPDATE: Μια απάντηση από έναν εκ'των διαχειριστών του Gamato (22/10/15).

[το άρθρο είναι συνεργατικό]

Πηγές - Βιβλιογραφία:

Πνευματικά Δικαιώματα και Διαδίκτυο [Νίκος Σμυρναίος- Πάντειο Πανεπιστήμιο -2010]
Κόμμα Πειρατών Ελλάδας
Βασίλης Σωτηρόπουλος (e-layer)
Digital Rights, Απάντηση στη «διαβούλευση» του ΟΠΙ για την "πειρατεία"[ 13/05/08]
Ronan Deazley, On the origin of the right to copy: charting the movement of copyright law in eighteenth-century Britain (1695-1775), Hart Publishing [2004]
Jan Baetens, Alain Berenboom, Le combat du droit d'auteur: anthologie historique, Les Impressions Nouvelles [2001]
Florent Latrive, Du bon usage de la piraterie [Exils, 2004]
Christine Harold, OurSpace: resisting the corporate control of culture, University of Minnesota Press [2007]
Éric Brousseau, Nicolas Curien (eds.), Internet and digital economics, Cambridge University Press [2007]
Matthew David, Peer to Peer and the Music Industry: The Criminalization of Sharing, SAGE Publications Ltd [2010]
Jonathan Zittrain, The Future of the Internet--And How to Stop It, Yale University Press [2009]
Sandvine -2009 Global Broadband Phenomena
FOCUS 2009 - World Film Market Trends [2004-2008]
Oberholzer-Gee Felix et Strumpf Koleman, « The Effect of File Sharing on Record Sales. An Empirical Analysis », Journal of Political Economy [ 2007]
Bauwens Michel, Sussan Rémi, « Le peer to peer : nouvelle formation sociale, nouveau modèle
civilisationnel », Revue du Mauss no 26 2005/2, p. 193-210.
Bourreau Marc et Labarthe-Piol Benjamin, « Le peer to peer et la crise de l’industrie du
disque. Une perspective historique », Réseaux, no 125 2004/3, p. 17-54.
Gensollen Michel, « Economie non rivale et communautés d’information », Réseaux no 124,  2004/2, p.110-204.
Bustamante Enrique, « Cultural industries in the Digital Age : some provisional conclusions
και με συγκέντρωση στοιχείων από συστημικά μέσα και σχετικώνδημοσιεύσεων τους από το 2007 μέχρι και σήμερα (Οκτώβρη 2015), καθώς και σχετικών δικαστικών αποφάσεων.

Με δεδομένες τις εξελίξεις καταστολής σε ιστοσελίδες, όπως το Gamato, το DVDmoviesκαι στις υπόλοιπες σελίδεςδιαμοιρασμού αρχείου και ευρετηρίασης περιεχομένου, την γενικότερη κατάσταση στην διεθνή σκηνή με την αναπόφευκτη επιβολή του TTP / TTIP, να θυμίσουμε πως η καταστολή που θα επέλθει θα είναι πιο σκληρή, πιο μαζική και οι ποινές πιο εξαντλητικές, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κλίμα φόβου.
Στην Ελλάδα αυτό έχει ξεκινήσει από το 2010 και σηματοδοτήθηκε εκ'νέου το 2013 με μια επιχείρηση της Δίωξης Ηλεκτρονικού "Εγκλήματος"η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και θα συνεχίσει (δείτε σχετικά).
Δεδομένου του ιστορικού πέντε χρόνων πριν (2010), με την καταστολή στο τότε gamato και σε άλλες σελίδες διαμοιρασμού torrents αρχείων, ως ακόμα και σε σελίδες διανομής υποτίτλων, είναι βέβαιο πως αυτά θα ξανασυμβούν. Σε μια βδομάδα; Σε μήνες; Σε έναν χρόνο; Το μόνο βέβαιο είναι πως θα συμβούν. Το θέμα όμως είναι πως πλέον τα περιθώρια στενεύουν περισσότερο δεδομένης της υφιστάμενης τεχνολογίας και νομοθεσίας σε παγκόσμια κλίμακα.
Για να μην τα επαναλαμβάνουμε, παρακαλώ αφιερώστε λίγα λεπτά από τον χρόνο σας και διαβάστε τα παρακάτω άρθρα:

Gamato το Κράτος και οι Επιβολείς του Νόμου
"Πειρατεία" - Ρεπορτάζ των ΜΜΕ - Δικτυακή Καταστολή και Άλλα Όμορφα

Τα δε πρόσφατα συμβάντα στο PopCorn-Time, θα πρέπει όχι μόνο να προβληματίσουν, αλλά να βαρέσουν δυνατά και σήμα συναγερμού, καθώς τα πάντα μπορεί να χαθούν από την μια στιγμή στην άλλη. Η κατάσταση πλέον χρειάζεται δυναμική αντίσταση και συλλογικές απαντήσεις. Γνωρίζουμε καλά πως όσοι και όσες διαχειριζόσαστε σελίδες ευρετηρίασης περιεχομένου και υποτίτλων, δεν τα πάτε όλοι καλά μεταξύ σας και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν δημιουργηθεί υψηλές εντάσεις και μεγάλες αντιπαλότητες. Δεν έχει καμία σημασία να εξεταστεί το γιατί της κάθε "βεντέτας". Είναι κατανοητό πως σε αυτές τις σελίδες εμπλέκονται άνθρωποι που απλά προσπαθούν να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι από ads και δωρεές προκειμένου να συντηρηθούν και να επιβιώσουν σε αυτές τις σκατένιες εποχές. Πλούσιος κανείς δεν πρόκειται να γίνει, το ξέρουμε όλοι καλά αυτό, όπως ξέρουμε και πόση γελοιότητα έχουν οι αριθμοί που δίνουν οι μπάτσοι και αναπαράγουν τα καθεστωτικά μέσα και οι πρόθυμοι ηλίθιοι. Στο γενικό σύνολο όμως, όλες και όλοι γουστάρουν αυτό που κάνουν, έχουν καλή σχέση με τον κινηματογράφο και όλοι στην ουσία έχουν τον ίδιο τελικό σκοπό.

Τι γίνεται τώρα;

Αφ'ενός συλλαμβάνονται άνθρωποι που, όπως όλοι εσείς, προσέφεραν κάτι στο διαλυμένο κοινωνικό σύνολο. Μια μικρή δίωρη απόδραση με περιεχόμενο που κανείς δεν θα μπορούσε να πάει να το δει σε κινηματογράφους, είτε να το αποκτήσει με άλλον τρόπο, επειδή μπορεί να μην είχε χρήματα, να μην είχε σινεμά στην πόλη του, να μην υπήρχε η ταινία, να μην υπήρχαν οι υπότιτλοι και ένα σωρό ακόμα παράγοντες.
Το σημαντικό είναι πως συλλαμβάνουν έναν από εμάς.

Σήμερα αυτούς, αύριο ποιους;

Βλέπετε, ακόμα και να κλείσετε αυτήν την στιγμή την σελίδα σας, ο νόμος προβλέπει και τα παρελθόντα και έτσι σε καιρούς κρίσης κάθε κοινωνικού ιστού εις όφελος του κέρδους. Κανείς δεν είναι ασφαλής, κανείς δεν πρέπει στο εξής να αισθάνεται ήσυχος.

Τι προτείνουμε:

1.Δημόσια (public) FTP
Ανεβάστε τις βάσεις των δεδομένων σας σε δημόσιους FTP ανωνύμους severs. Την πρώτη φορά μπορεί να πάρει λίγο χρόνο αν υπάρχουν μεγάλες βάσεις δεδομένων, μα στην συνέχεια 2-3 φορές τον μήνα να ανεβάζετε το νέο περιεχόμενο που προστέθηκε στις σελίδες σας, η διαδικασία θα είναι ελάχιστα λεπτά.

INFO: Το File Transfer Protocol (FTP), (ελληνικά: Πρωτόκολλο Μεταφοράς Αρχείων) είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο πρωτόκολλο σε δίκτυα τα οποία υποστηρίζουν το πρωτόκολλο TCP/IP (δίκτυα όπως internet ή intranet). Ο υπολογιστής που τρέχει εφαρμογή FTP client, μόλις συνδεθεί με τον server, μπορεί να εκτελέσει ένα πλήθος διεργασιών όπως ανέβασμα αρχείων στον server, κατέβασμα αρχείων από τον server, μετονομασία ή διαγραφή αρχείων από τον server κ.ο.κ. Το πρωτόκολλο είναι ένα ανοιχτό πρότυπο. Είναι δυνατό κάθε υπολογιστής που είναι συνδεδεμένος σε ένα δίκτυο, να διαχειρίζεται αρχεία σε έναν άλλο υπολογιστή του δικτύου, ακόμη και εάν ο δεύτερος διαθέτει διαφορετικό λειτουργικό σύστημα.
Το FTP επέτρεψε σε μια νέα κατηγορία χρηστών να εισέρχονται (login) στον FTP server. Οι χρήστες αυτοί δεν χρειάζεται να έχουν λογαριασμό, αντιθέτως χρησιμοποιούν έναν γενικής χρήσης. Ο λογαριασμός αυτός ονομάζεται "anonymous FTP"και δεν απαιτείται κωδικός πρόσβασης, συνήθως όμως χρησιμοποιείται κατά σύμβαση ο κωδικός "guest"ή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) του χρήστη.
Η σύνδεση "anonymous"χρησιμοποιείται κυρίως για αρχεία που είναι ανοιχτά στο κοινό, σαν αποθήκη πληροφοριών (όπως λογισμικό, έγγραφα, εικόνες κλπ.) Συνήθως, με αυτόν τον τρόπο παρέχεται πρόσβαση σε αρχειοθετημένες mailing lists. Οι χρήστες που εισέρχονται ως "anonymous"πρέπει να έχουν περιορισμένα δικαιώματα πρόσβασης σε αρχεία του host. Διαφορετικά, εάν μπορούν να διαβάσουν οποιοδήποτε αρχείο ή να δημιουργήσουν νέα, δημιουργούνται προβλήματα ασφαλείας.

Με μια αναζήτηση θα βρείτε πολλούς, για παράδειγμα εδώ: Anonymous FTP Sites.
Να μάθετε και να μάθουμε να χρησιμοποιούμε και την FileWatcher.org, την μηχανή αναζήτησης αρχείων σε ftp servers.
Σαν osarena ευχαρίστως να δώσουμε την σχετική τεχνογνωσία γι'αυτό σε όσους την χρειάζονται.

2.Συμπαράσταση και αλληλεγγύη

Την στήριξή μας σε όσους συλλαμβάνονται. Κάντε άρθρα στις σελίδες σας (είτε είναι με ταινίες, είτε υπότιτλους), σε ορατό σημείο, ώστε να ενημερώνεται ο κόσμος, διαψεύδοντας την προπαγάνδα. Κάντε το ίδιο στα socials, χρησιμοποιήστε τα για αγκιτάτσια, δηλαδή για προπαγάνδα που αποσκοπεί στην παρακίνηση των μαζών σε κινητοποίηση (με λόγους, καταγγελίες, συνθήματα, συλλαλητήρια, πορείες κ.λπ.) για διεκδίκηση πολιτικών ή κοινωνικών αιτημάτων. Το θέμα είναι απόλυτα κοινωνικό. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές.

Παράλληλα, διοργάνωση συγκεντρώσεων και μαζική παρεύρεση στις εκδικάσεις των υποθέσεων όσων έχουν συλληφθεί και θα συλλαμβάνονται.

Ώρα για δράση λοιπόν, παραμερίζοντας διαφορές και παρελθόν. Μόνο συλλογικά κερδήθηκαν οι μάχες και οι διεκδικήσεις, και ήλθαν οι ανατροπές.
Ποτέ με διχόνοια, μυστικοπάθεια και ανταγωνισμό.

Όλα αυτά τα θέτουμε σε δημόσιο διάλογο, σε καμία περίπτωση δεν πατρονάρουμε, μα επισημαίνουμε πριν είναι πολύ αργά και ο καθένας / καθεμιά βρεθεί μόνος/η.

Τι είναι "ηθικό"και τι "ανήθικο"; Πώς ορίζονται αυτά; Μπορεί ένας νομοθέτης να αποφασίζει ή είναι κάτι που απόκειται στις κοινωνίες στις διάφορες χρονικές περιόδους; Είναι πράγματα που απόκεινται στους στοιχειώδεις κανόνες της ανθρώπινης συμβίωσης ή αποτελέσματα μιας θεσμοθετημένης και επιβεβλημένης κανονικότητας;
Και στο περί ου ο λόγος για το φαινόμενο που έχει βαπτιστεί ως "Δικτυακή Πειρατεία". Από την μια οι πειρατές λογισμικού, και από την άλλη όσοι προσπαθούν να προστατεύσουν τις πατέντες λογισμικού˙ και οι δύο πλευρές προσεγγίζουν την ηθική της πειρατείας, μα από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες. Δύο αντίθετες απόψεις περί ηθικής όσον αφορά το ζήτημα της πειρατείας˙ και οι δύο έχουν τα επιχειρήματά τους.
Επιχειρήματα που έχουν να κάνουν με την "ηθική"και την "ανηθικότητα"του θέματος. Εν'ολίγοις, η ουσία αυτού, αμφότερων των πλευρών, έχει να κάνει με την Πληροφορία και το εξής "δίλημμα" - που, κατά την άποψή μας, δεν έπρεπε καν να υφίσταται:

Η πληροφορία χρειάζεται να είναι Ελεύθερη. - Δεν υπάρχει λόγος η πληροφορία να είναι ελεύθερη.

Βλέπετε, η έννοια της πειρατείας είναι πολυεπίπεδη και έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες (πχ λογισμικό, multimedia, βιβλία κλπ). Ανάμεσα σε αυτά όμως, έχει να κάνει και με την ουσιαστική Πληροφορία, της Γνώσης. Συγγράμματα, ιατρικές, ντοκουμέντα. "Πράγματα"που θα πρέπει κανονικά να είναι κοινό κτήμα της ανθρωπότητας. Και, βέβαια, στο εμπορικό κομμάτι (πχ: ταινίες, παιχνίδια, βιβλία, λογισμικό) και πάλι έχει να κάνει με δυο διαφορετικούς παράγοντες που είναι οι μικροί δημιουργοί και οι πολυεθνικές αντίστοιχα [δείτε: Ο Aaron Swartz και η Πικρή Γεύση των Πνευματικών Δικαιωμάτων].
Άλλωστε η ανθρώπινη εξέλιξη έχει δείξει πως από τις πρώτες ζωγραφιές των σπηλαίων ως και τα μουσικά όργανα, ενέχουν την δημιουργικότητα και την ανταλλαγή γνώσεων και ιδεών σαν βασικά συστατικά, με τα οποία χτίσαμε τον πολιτισμό, την φιλία και την κοινωνία. Η δημιουργικότητα και η ανταλλαγή γνώσεων, καθώς και οτιδήποτε άλλο μας εμπνέει, είναι θεμελιώδη στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινα όντα.

Δεν θα επεκταθούμε σε αυτό, καθώς θέλουμε να περάσουμε στην ουσία και στα γεγονότα και σε γενικές γραμμές το έχουμε κάνει [δείτε: Πειρατεία και Ηθική, μα και στα όσα ανά καιρούς έχουμε αναφέρει: #piracy].

Συμβάντα και Δελτία Τύπου

Τα συμβάντα με το Gamatoήταν αφορμή για αμέτρητη δικτυακή μελάνη και φυσικά να ειπωθούν τα χίλια μύρια. Βέβαια, η βάση της μεγαλύτερης παραπληροφόρησης ξεκίνησε από τα ίδια τα όργανα του κράτους, όταν η Δίωξη Ηλεκτρονικού "Εγκλήματος"ανακοίνωνε κάποια τεράστια νούμερα χασούρας των εταιρειών και του ελληνικού δημοσίου. Πρακτικά αναφερόταν σε ζημιές της τάξης του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ ΜΟΝΟ για το κράτος και, συνεπώς, τουλάχιστον τα διπλάσια από τις εταιρείες.
Δηλαδή, μόνο μια σελίδα, το Gamato, προκαλούσε απώλειες της τάξης του ενάμιση δισεκατομμυρίου ευρώ στην ελληνική οικονομία και προφανώς με αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια!

Aν πράγματι είναι έτσι, τότε είμαι μαζί με το κράτος και την δίωξη, να κλείσουμε όλες τις αντίστοιχες ιστοσελίδες, διότι σύμφωνα με αυτά τα νούμερα μόνο για μια ιστοσελίδα -αντίστοιχα έχουν δοθεί και για την περίπτωση του DVDmovies- αυτό θα σημαίνει πως από την επόμενη κιόλας ημέρα, όχι μόνο θα λυθεί το πρόβλημα της επονομαζόμενης "κρίσης"και 'χρέους", με συνέπεια μεγάλους μισθούς, συντάξεις και αναζωπύρωση της αγοράς, αλλά θα συμβάλλει και στην τόνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ποιος δεν θα το ήθελε αυτό;

Αν όμως δεν ισχύουν αυτά τα νούμερα (για παράδειγμα η ομάδα του Gamatoαναφέρει έσοδατης τάξης των 25.000 ευρώ σε 5 χρόνια - από ads και δωρεές -, χωρίς να περιλαμβάνονται τα λειτουργικά έξοδα δημιουργίας, συντήρησης και φιλοξενίας της ιστοσελίδας), τότε σημαίνει πως ισχύει αυτό που βιώνουμε εδώ και χρόνια από τις δυνάμεις καταστολής του κράτους (ασχέτως εξουσίας), ότι δηλαδή η αποχουντοποίηση δεν έγινε ποτέ και συνεχίζονται οι αντίστοιχες μέθοδοι καταστολής, εκφοβισμού και προπαγάνδας και φυσικά να υποπτευτούμε πως ακόμα μια κρατική υπηρεσία δουλεύει προς όφελος πολυεθνικών και τοπικών μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Έχουμε δηλαδή, αυτό που λίγο-πολύ γνωρίζουμε όλοι, ασχέτως του τι κάνουμε: την αλχημεία της Αλήθειας στο Κοινωνικό Matrix.

Αν και κανονικά, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει όταν δίνουν τέτοια νούμερα. καθώς το σύνθημα της σχετικής καταστολής έχει δοθεί από το 2012, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ είμαστε σχεδόν όλοι παράνομοι: [7 στους 10 Έλληνες χρήστες είναι “πειρατές”]. Έτσι, γενικώς και αδιαιρέτως...
Πάντως με επίσημα στοιχεία για λογαριασμό ιδιωτών, χρηματοδοτούμενα όμως από το κράτος, του 2009-2010, λένε το ακόλουθο, κάτι που σημαίνει πως το Gamatoαπό μόνο του - σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔΗΕ - με το 1μιση δις, πρέπει να είχε γονατίσει το Χόλιγουντ. Όνομα και πράγμα gamatoδηλαδή:

από το καθεστωτικό site voria.gr (link πιο κάτω)

Είναι - κατ'εμάς - πρόβλημα το γεγονός πως παρ'όλ'αυτά επικρατεί ένα κλίμα αδιαφορίας και ευδαιμονίας, επικρατώντας μια άποψη του στυλ:

Ένα κλείνει, δέκα θ'ανοίγουν.

Το παρελθόν, σε αντίστοιχες και παρόμοιες περιπτώσεις, έχει δείξει πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Από την άλλη όμως αυτό είναι και κομματάκι ηλίθιο.
Ο πρώτος λόγος είναι επειδή δείχνει αδιαφορία. Σαφώς και οι άνθρωποι που συλλαμβάνονται, όπως οι προαναφερόμενοι, χρειάζονται κάθε είδος συμπαράστασης.
Ο άλλος λόγος είναι επειδή τα δεδομένα αλλάζουν και μεταβάλλονται. Την δεδομένη χρονική στιγμή, το θέμα της 'πειρατείας"είναι κάτω από την σκέπη μιας σειράς πραγμάτων που κατά βασικό λόγο έχουν να κάνουν με τον έλεγχο και την υπερκερδοφορία. Τα νομοσχέδια / συμφωνίες TTP και τα παράγωγά τουείναι μια παγκόσμια πραγματικότητα που θα οδηγήσει όλη την ροή της ανθρώπινης ιστορίας σε διαφορετικές καταστάσεις, αναμφίβολα δυστοπικές.

Δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν πως κέρδος και ανθρωπισμός συμβαδίζουν, ακόμα και αυτοί οι (φι)λελέδες που αναφέρουν πως "ο καπιταλισμός εξισορρόπησε αυτό το πράγμα". Το οικονομικό σύστημα που δημιουργήθηκε προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανθρώπινες ανάγκες πριν μερικούς αιώνες, πλέον υπηρετεί μόνο αυτούς που μπορούν να το εκδίδουν και να το ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια κοινωνική πυραμίδα με άνισο διαμοιρασμό αγαθών, ευθύνης και βαρών. Και επειδή αυτή ακριβώς η πυραμίδα πλέον είναι σαθρή και αδύνατο να σταθεί, αυτό το ελεγχόμενο οικονομικό σύστημα την μεταβάλλει, και οι συμφωνίες τύπου TTPδεν είναι παρά μόνο η απαρχή αυτής της μεταβολής. Εις όφελος ποιων και εις βάρος ποιων, νομίζω είναι κάτι που δεν θέλει ανάλυση.
Και βέβαια ρόλο σημαντικό παίζει και η σημερινή τεχνολογία και τεχνογνωσία, καθώς και τα χρηματικά ποσά που δαπανώνται γι'αυτά, προκειμένου οι κρατικές υπηρεσίες να ενεργούν για συγκεκριμένα συμφέροντα.
Χωρίς να προσθέσουμε την μεταβατική περίοδο για κάτι τέτοιο, τα προβλήματα και ένα σωρό ακόμα παράγοντες. Νομίζω πως τα παραδείγματα του Napsterπαλιά και του The Pirate Bay πιο πρόσφατα, είναι σαφή και γεγονότα που βιώσαμε.

Ενημερωτικά πάντως να σημειώσουμε πως μετά την καταστολή στο Gamato, μέχρι και την στιγμή που συντάσσεται το παρόν (26/10/15), έχουμε εντοπίσει 5 σελίδες με url-links προς streamimg-servers με περιεχόμενο που είχε ελληνικούς υπότιτλους να έχουν κλείσει.

Και μάλλον δεν θα πρέπει να εκπλήσσει αυτό που έγινε με την καταστολή από την ΔΗΕ στο DVDmovies, στο Gamato, μα και σε άλλες σελίδες. Ούτε και σημαίνει πως θα σταματήσει.
Έχει ξεκινήσει οργανωμένα και σε παγκόσμια κλίμακα, μέσα από νομοθετήματα και όρους σε φαινομενικά άσχετα νομοσχέδια.
Έχει ξεκινήσει από το 2012 με την μεγάλη καταστολήσε σελίδες διαμοιρασμού και το 2013, ανακοινώθηκε και στην Ελλάδα, μέσα από μια μικρή και φανερά εκφοβιστική δήλωση του αρχηγού της ΔΗΕ (Μανώλης Σφακιανάκης):

Δεν υπάρχει ανωνυμία στο διαδίκτυο, το πάρτι τελείωσε, τέρμα οι εκβιασμοί, υπάρχει αστυνομία, υπάρχει κράτος, υπάρχει έλεγχος.

Νομίζω δεν χωράει την παραμικρή αμφιβολία: "υπάρχει αστυνομία, υπάρχει κράτος, υπάρχει έλεγχος". Και αυτό ακριβώς εφαρμόζουν.
Δεν θα πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως το θέμα της "πειρατείας"είναι και κάτι που υπάγεται στο διεθνές "δίκαιο".

Επειδή θέλουμε να προχωρήσουμε να δούμε και κάτι ακόμα σημαντικό με αυτό, δεν χρειαζεται να πούμε κάτι περισσότερο γι'αυτά.
Άλλωστε, ήδη αναλύονται πλήρως εδώ:

"Πειρατεία" - Ρεπορτάζ των ΜΜΕ - Δικτυακή Καταστολή και Άλλα Όμορφα.
Gamato το Κράτος και οι Επιβολείς του Νόμου
Μια Πρόταση και Έκκληση προς τις Σελίδες με Ταινίες και Υπότιτλους
H Πειρατεία, η Βιομηχανία του Θεάματος και οι Κοινοί Πόροι των Συχνοτήτων

"Το μοιρολόι του τσάμπα"

Αυτό που έχει και πρώτη-πρώτη μια εικόνα hacker-style, είναικάτι που μας ξεπερνάει

Αξίζει (;) όμως να περάσουμε λίγο σε μια άλλη διάσταση του όλου θέματος. Και αυτό επειδή είναι μια "άποψη"που κυκλοφορεί ευρέως σαν επιχείρημα. Είναι όμως;

Ο πιο πάνω τίτλος που διαβάσατε, ("Το μοιρολόι του τσάμπα"), είναι ένα άρθρο κάποιου Πάνου Παπαδόπουλουστο Protagon [donot-link] που - φυσικά - το επικρότησε πρώτη και καλύτερη η Lifo, όπου ο γραφικός Άρης Δημοκλίδης, καταπιάνεται ΚΑΙ με αυτό, για να μας πει - ανάμεσα στα υπόλοιπα τετριμμένα και χιλιοειπωμένα εδώ και χρόνια που βρήκε δεξιά κι'αριστερά - πως:

Έχοντας παρακολουθήσει τις εξελίξεις στα πειρατικά σάιτ απ'τα τέλη των '90ς ως σήμερα, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Όσο κι αν έχουν κυνηγηθεί, δεν μπορούν να ελεγχθούν πλήρως και πάντα θα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Η βιομηχανία της διασκέδασης πρέπει μεν να κυνηγάει τους παράνομους αλλά κυρίως να βρει (και) άλλους τρόπους να συνεχίσει να έχει έσοδα.

Αφήνοντας τον Άρη να παρακολουθεί τις εξελίξεις και ουχί αυτά τα ίδια τα κακά αντικαπιταλιστικά / αντιφιλελέ σάιτ (από τα τέλη των 90s - wow!), o Πάνος Παπαδόπουλος, ανάμεσα στα άλλα, κουνώντας δικτυακά το δάχτυλο προς όλους όσους έχουν δει "πειρατικό"περιεχόμενο (αυτός δεν το έχει κάνει ποτέ προφανώς), γίνεται κριτής των πάντων, πιάνοντας το όλο θέμα από μια άλλη πλευρά η οποία όμως, κακά τα ψέματα, είναι υπαρκτή.
Αναφέρει λοιπόν σε κάποιο σημείο το εξής:

Εκλεισε λοιπόν το gamatotv.org. Ο εξαιρετικά δημοφιλής ιστότοπος στον οποίο οι έλληνες χρήστες του Internet «κατέβαζαν» συστηματικά και έβλεπαν κάθε μέρα ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Τσάμπα. Γιατί το τσάμπα (ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας) είναι ωραίο, είναι ελευθερία, είναι και γαμάτο. Και αμέσως – με το που ανακοινώθηκε το κλείσιμο - ξεκίνησε στα social media ένα εθνικό μοιρολόι για τη χαμένη διασκέδαση του καημένου του Έλληνα εν καιρώ κρίσης και άλλα τέτοια συγκινητικά.

Εντάξει, χωρίς σχόλιο ο πρόλογος, είναι εμφανές πως χαλαρά κάνει καριέρα σε Megaμου, Ant1, Skai, κλπ. Σε όλα αυτά δηλαδή τα μέσα, τα οποία εδώ και δεκαετίες καταχρώνται ραδιοτηλεοπτικά κοινά, τα οποία είναι κοινό κτήμα, μην αποδίδοντας τα οφειλόμενα στο κοινωνικό σύνολο που παρεμπιπτόντως ζει εξουθενωμένο μέσα από της πανάκριβες τιμές για προϊόντα καθημερινής διατροφής και υπηρεσίες (πχ, ρεύμα).
Συνεχίζοντας και αποδεχόμενος έτσι ξερά τα νούμερα που έδωσε η ΔΗΕ για το μισό εκατομμύριο έσοδα και επισκέψεις ίσα με τον πληθυσμό της Ελλάδας, λέει:

Το site έκλεισε ύστερα από παρέμβαση της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Διότι σε όλη αυτήν την ωραία ιστορία υπήρχε, βλέπετε, ένα μικρό προβληματάκι: Τα πνευματικά δικαιώματα όλων αυτών των αμέτρητων ανθρώπων που είχαν εργαστεί στο παρελθόν για να γίνουν οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές, τα οποία παραβιάζονταν κατάφωρα. Εν ολίγοις, έκλεισε γιατί διέπραττε μια σειρά από αξιόποινες πράξεις.

Δεν ξέρω αν ο Πάνος Παπαδόπουλος είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος (έτσι τουλάχιστον γράφει κάτω από κείμενά του), αλλά ό,τι κι'αν είναι, σαν δημόσιος αρθρογράφος, δείχνει πως είναι αδιάβαστος, ανενημέρωτος και πως το μόνο που κάνει είναι να ξεχύνει προπαγάνδα και πρόθυμη ηλιθιότητα. Και αυτά για τους εξής λόγους (παραβλέποντας πως χρησιμοποιεί πληθυντικό και αναφέρει μόνο ένα):

Τo Gamatoστο οποίο και αναφέρεται ΔΕΝ διέπραττε καμία αξιόποινη πράξη, αφού το θέτει έτσι, υπό το πρίσμα της επιβεβλημένης "νομιμότητας". Το Gamato, ΔΕΝ διακινούσε αρχεία totrrents / magnet links, δεν έδινε ούτε καν links προς torrent περιεχόμενο. Έδινε μονάχα url-links σε streaming servers - δες εδώ [Streaming Servers: Τι είναι και μια ματιά στις πιο δημοφιλείς υπηρεσίες] τι είναι αυτοί Πάνο, αφού δεν το γνωρίζεις.
Και αυτό  φίλτατοι "Πάνοι"ΔΕΝ είναι αδίκημα, ΔΕΝ είναι αξιόποινη πράξη.
Αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά η σχετική νομολογία της ΕΕπου σαν φιλοευρωπαϊστές θα έπρεπε να το γνωρίζατε.
Ή μήπως το γνωρίζατε, αλλά δεν έχει σημασία, αφού με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνονται συνειδήσεις και "ειδήσεις";

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει γίνει καμία αναφορά για το ποιοι θίγονται από αυτό το "μισό δις"που "έκλεψε"το Gamato. Μας το λέει παρακάτω και αυτό, ο Πάνος, μην ανησυχείτε, αφού προηγουμένως κάνει ένα λογύδριο όπου κατακεραυνώνει όσους τόλμησαν να εκφέρουν άποψη ενάντια της "νομιμότητας"και να εκφράσουν την άποψή τους όσον αφορά τις κρατικές προτεραιότητες:

Αλλά αυτή η παρανομία, σε μια χώρα που το τσάμπα έχει γίνει ιδεολογία, λίγη σημασία έχει.
Αμέσως κινητοποιήθηκε η γνωστή λογική του συμψηφισμού που όλα τα αλέθει. Όπως όταν σου κόβει κλήση ο τροχονόμος το επιχείρημά σου, εσένα του παράνομου, είναι «τους άλλους γιατί δεν τους γράφετε;», έτσι επιστρατεύτηκε γενικά ο κουβάς της διαφθοράς στη χώρα – από τη λίστα Λαγκάρντ μέχρι το πόθεν έσχες, απ’ όλα έχει ο μπαξές, άρα γιατί μας κλείνετε, κύριε αστυνόμε, το site όπου βλέπουμε παράνομα ταινίες;

Αναφερόμενος στο γνωστό σχόλιο της Έλενας Ακρίτα (δείτε το στο τέλος αυτού του άρθρου, αν δεν γνωρίζετε), συνεχίζει διαπράττοντας άλματα λογικής και προφανώς ευρισκόμενος μακριά από την κοινωνική πραγματικότητα:

Και από τις πρώτες στο μοιρολόι, η Έλενα Ακρίτα, εξαίρετη ομολογουμένως συγγραφέας και αρθρογράφος, έδωσε τον τόνο για να ξετυλιχθεί το γαϊτανάκι της συλλογικής οργής για το κράτος που «μας κόβει τη διασκέδασή μας»
Όπως ήταν αναμενόμενο αμέσως το σχόλιο αναπαρήχθη: Χιλιάδες likes και shares και νέα σχόλια για την «υποκρισία» του κράτους και βεβαίως των πολιτικών «που μας κλέβουν αλλά τους πείραξε το gamato». Καμία κουβέντα για τα πνευματικά δικαιώματα των ανθρώπων. Είπαμε, το τσάμπα είναι η υπέρτερη αρχή, η προτεραιότητα. Γιατί; Γιατί έτσι.

Κάνοντας παράλληλα και μια αποτυχημένη προσπάθεια σε στυλ προειδοποίησης / έμμεσης απειλής / αδιόρατης υπόσχεσης (κάπως έτσι τέλος πάντων το καταλάβαμε), να παραλληλίσει αυτό με την επικείμενη έκδοση ενός βιβλίου της (αν δηλαδή της κάνανε "πειρατεία").

- Και τώρα πάμε στο ζουμί που αναφέραμε και πιο πριν:

Ποιοι θίγονται; Ποιοι είναι χαμένοι σε αυτό, αν πράγματι υπάρχουν τέτοιοι;

Ενώ λίγο πριν ο Πάνος απορρίπτει ως μη αποδεκτή την άποψη της Έλενας Ακριτα, άσχετα αν είναι και αυτή στον χώρο, συμμερίζεται όμως αυτή του (προφανώς) ομοϊδεάτη του τραγουδοποιού Στάθη Δρογώση, βάζοντάς την ως επιμύθιο:

Κα Ακρίτα είστε και σεις πνευματικός δημιουργός. Ξέρετε πόσο κοστίζει μια ταινία ή μια σειρά για να γυριστεί. Ξέρετε επίσης ότι στην Ελλάδα οι συντελεστές μια δισκογραφικής δουλειάς (ηχολήπτες, μουσικοί, γραφίστες) πληρώνονται με ψίχουλα. Το ίδιο ισχύει και για τις τηλεοπτικές σειρές. Και υπερασπίζεστε μαφιόζους που βάζουν διαφημίσεις και κονομάνε κλέβοντας τη δουλειά μας.
Πραγματικά απογοητευτική στάση από έναν άνθρωπο που είναι πνευματικός δημιουργός. Το γαμάτο δεν ήταν ένα μικρό μπλογκ σινεφίλ. Οι τύποι έβγαλαν άπειρα λεφτά κλέβοντας από τους άνεργους μουσικούς και τραγουδοποιούς. Και σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Και σας τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που έδωσε δωρεάν τον προηγούμενο δίσκο του από το site του. Το έκανα συνειδητά. Τον πήραν όμως άλλοι τύποι και τον πουλούσαν στα πειρατικά τους site. Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια.
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε αυτά τα θέματα. Εγώ δε λέω να φυλακίζουμε ιδιοκτήτες μικρών σινεφίλ μπλογκ. Αλλά επιχειρήσεις πειρατικές που βγάζουν τρελά λεφτά κλέβοντας τους μικρούς καλλιτέχνες είναι τουλάχιστον ανήθικο να λειτουργούν.
Με εκτίμηση Στάθης Δρογώσης.

Όπως φαίνεται και ο ίδιος δεν είναι ενημερωμένος, αλλά εμφανώς προκατειλημμένος. Φαίνεται ξεκάθαρα από αυτό το σημείο που αναφέρει κάτι που διαψεύσαμε λίγες γραμμές πιο πάνω:

Το γαμάτο δεν ήταν ένα μικρό μπλογκ σινεφίλ. Οι τύποι έβγαλαν άπειρα λεφτά κλέβοντας από τους άνεργους μουσικούς και τραγουδοποιούς. Και σκηνοθέτες και ηθοποιούς.

Και αυτό, πως (κάθε) gamato κατάφερε "να κλέψει άνεργους μουσικούς και τραγουδοποιούς", μας έκανε να κρασάρει ο εγκέφαλος και να μας επιστρέψει το μήνυμα: "fuck logik".

Δεν θα μπήκαμε καθόλου στην διαδικασία, όπως είδατε, να ασχοληθούμε με το άλλο που αναφέρει ο... δημοσιογράφος, πως η κοινωνία μας τα έχει κάνει ένα χαρμάνι και μιλάει για άλλες κοινωνικές προτεραιότητες και αδικίες, θεωρώντας πως παρανομία δεν είναι στο Gamato που πέσανε και τα φώτα της δημοσιότητας, μα σε αυτά που αποκρύπτονται από αυτήν (την δημοσιότητα). Αυτό είναι ακραίως λαϊκιστικό, μια σιχαμερή άποψη της νέο-φιλελέ "κουλτούρας"και της δημοσιογραφικής σχολής του συνάδελφου του Καμπουράκη (αυτού που είχε αποκαλέσει "μαλακισμένα"τους ανθρώπους που αντιστέκονταν με δράση ενάντια σε τράπεζες και οικονομική δικτατορία).
Και κατά τον συντάκτη είναι παράλογο ένας καθημερινός άνθρωπος που βλέπει το άδικο να τον χτυπάει από παντού με ταξικούς νόμους, να ζητάει, να θέλει, να απαιτεί αυτή η περιβόητη "νομιμότητα"να εφαρμοστεί μια τιμημένη φορά προς όφελος, από ένα κράτος δκαίου που να ιεραρχεί το δίκαιο και το άδικο, αρχίζοντας από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο. Για το καλό της κοινωνίας των πολλών και όχι των λίγων. "Το κράτος είναι ένα, ενιαίο και έχει συνέχεια". Έτσι δεν λένε;

μα επειδή είμαστε άνθρωποι και μας πνίγει και το άδικο είναι αδύνατο να μη κάνουμε και συνειρμούς...

>>> δείτε: Πνευματικά δικαιώματα και Download.

Ο Γιώργος Μίχος, διευθυντής της Εταιρίας Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (ΕΠΟΕ), σε συνέντευξη του στον Θ. Κουτσογιαννόπουλο, λέει:

Από το 2009 έως σήμερα, ο αριθμός των πειρατικών ιστοσελίδων που έχουν επίσημα καταμετρηθεί ότι έχουν κλείσει, ως αποτέλεσμα των ενεργειών της ΕΠΟΕ, ξεπερνά τις εκατόν ογδόντα (180). Έχει υπολογιστεί ότι, σήμερα, θα λειτουργούσαν περισσότερες από τετρακόσιες πενήντα (450) παράνομες ιστοσελίδες! Σήμερα, οι ενεργές πειρατικές ελληνικές ιστοσελίδες, συμπεριλαμβανομένων των ιστοσελίδων που διαθέτουν παρανόμως υποτίτλους για οπτικοακουστικά έργα, ανέρχονται σε ογδόντα πέντε (85), περίπου όσες υπήρχαν και πριν 4 χρόνια, περίοδο με μικρότερη ευρυζωνικότητα και καλύτερες οικονομικές συνθήκες.

Θα συνεχίσουμε όμως, για να δούμε ποιοι ακόμα είναι οι θιγόμενοι.
Την σκυτάλη εδώ παίρνει ο Άρης Δημοκλίδηςτης free πρέζας Lifo που αναφέραμε και στην αρχή. Ο Άρης μέσα σε ένα κείμενο που διακατέχεται χωρίς την παραμικρή αμφιβολία από διπολικό σύνδρομο [donot-link], ξεκινάει το άρθρο του με διάθεση Che, τόσο από τον τίτλο, όσο και από την αρχική εικόνα που έχει βάλει σε αυτό:

LOL όμως;

Kαι αφού, όπως ήδη είδαμε, μας ενημερώσει πως τα ξέρει αυτά από τα 90s και ο ίδιος είναι συνειδητός παράνομος, θα καταλήξει να μας πει, ποιοι είναι οι πραγματικά θιγόμενοι από όλη αυτήν την ιστορία. Και για να μας πείσει περί αυτού, επικαλείται την μαρτυρία του Γιάννη Ζαχόπουλου, ιδιοκτήτη του σινεφίλ βίντεο-κλαμπ AZAπου εξ'αρχής μας προκαταβάλλειξεκαθαρίζει ο Άρης, πως πρόκειται για "άνθρωπο ο οποίος έχει πληγεί άμεσα και βάρβαρα απ'το παράνομο downloading".

Ο Γιάννης Ζαχόπουλοςλοιπόν, τον οποίον δεν γνωρίζουμε προσωπικά, όπως ούτε και το video-club του, μεταφέρει μια άποψη, που πρέπει ν'ακούσουμε και να την μεταφέρουμε:

Στα παλιά μου τα παπούτσια για τις 15-20 χιλιάδες οικογένειες που είναι στον δρόμο, κινηματογράφοι, βίντεο-κλάμπς, κινηματογραφικές εταιρίες που έκλεισαν... Εγώ κοιμάμαι ήσυχη... Στα παλιά μου τα παπούτσια γιατί γουστάρω και την παρανομία....γουστάρω και πιο πολύ το τζάμπα...(αντί για λιγότερο από 2 ευρώ την ταινία πού θα νοίκιαζα, και θα άκουγα και καμιά όμορφη πρόταση για ωραίο σινεμά). Ενώ οι κουτόφραγκοι που σέβονται τούς νόμους τους, δεν ρισκάρουν μερικά χιλιάρικα πρόστιμο για ένα παράνομο κατέβασμα...
Ας αφήσει πάντως η κα Ακρίτα το υπονοούμενο και τις ψεύτικες δικαιολογίες για την κρίση! Το παράνομο κατέβασμα άρχισε πολύ πριν την κρίση, και μείωσε σημαντικά το ποσοστό των σινεφίλ που γοητεύτηκαν από αμερικάνικες σειρές και άλλα χολυγουντιανά μη-κινηματογραφικά κατασκευάσματα.
Πόσο δικιο έχει ο Ρένος Αποστολίδης στην ανάλυση του ότι ο Έλληνας είναι «εξυπνάκιας» και όχι έξυπνος (Κριτική του Μεταπολέμου).
Ξέρω, ξέρω... φωνή βοώντος εν τή ερήμω... Ξέρω, θα με βρίσετε κιόλας. Δεν αλλάζει όμως την δικιά σας πραγματικότητα….
Δεν θα μάθουμε ποτέ τον «σεβασμό» για τον εαυτό μας, για τους κανόνες της κοινωνίας, για τον δημιουργό, για τον γείτονα, για τον άνεργο συνάνθρωπο...»

Ομολογώ πως αυτά τα λεγόμενα δεν μας αφήνουν και πολλά περιθώρια. Νομίζω πως και ο πλέον αδαής, μπορεί να διακρίνει πως ο Γιάννης Ζαχόπουλοςμέσα από ένα μελοδραματικό και εξαίσια λυρικό ύφος, απαγγέλει κατηγορίες στους συνανθρώπους του, λέγοντας τους πως αυτοί ευθύνονται για την ανεργία και τις απολύσεις στον κλάδο του (επειδή στους άλλους πάνε όλα πρίμα), καθώς όλοι τους είναι "πειρατές"και "παράνομοι"έναντι νομίμων ανθρώπων όπως ο ίδιος προφανώς (κάτι που δεν θα το αμφισβητήσουμε, άλλωστε δεν φοροδιαφεύγουν όλες οι επιχειρήσεις, έτσι δεν είναι;).

Βέβαια για την ταμπακιέρα δεν γίνεται κουβέντα. Δεν παραθέτει κανένα ουσιαστικό στοιχείο, καμία ανεξάρτητη έρευνα. Τίποτα απολύτως. Απλά κάνει το μόνο εύκολο, να αναζητήσει έναν εχθρό, που τον υποδεικνύει το ίδιο το σύστημα και αυτός να είναι ο άνθρωπος της διπλανής του πόρτας. Μάλιστα τον βλέπουμε να συντάσσεται και με τους κινηματογραφιστές.
Δηλαδή στα 90s ποιοι έκαναν την ζημιά στους κινηματογράφους που σαν παιδί και έφηβος τους θυμάμαι να υπάρχουν κάθε 10-15 οικοδομικά τετράγωνα στην πόλη, με τους αναρίθμητους και πανέμορφους καλοκαιρινούς "σινεμάδες"; Αν ανατρέξει κάποιος στην ειδησιογραφία της εποχής, θα το ανακαλύψει. Οι άμεσοι υπαίτιοι ήταν τα video-clubs που ξεπηδούσαν σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά.

Θα ήταν όμως ψέματα να καταλογίσουμε ευθύνες μόνο στα video-clubs που στο φινάλε ξεπρόβαλαν σαν νόμιμες επιχειρήσεις φέρνοντας την τεχνολογία μιας συγκεκριμένης εποχής.
Δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει το Harvard για να καταλάβεις πως νομοτελειακά η εξέλιξη αλλάζει την παραγωγή, τις μορφές απασχόλησης, την ποιότητα ζωής, την ένδυση, την διατροφή κλπ-κλπ. Και ούτε πως αυτά δημιουργούν μια ανεργία που είναι κυκλική. Από την εποχή της πέτρας περάσαμε στον χαλκό, για να φτάσουμε με τους αιώνες στην εποχή της βιομηχανικής επανάστασης όπου οι μηχανές άρχισαν να αντικαθιστούν το ανθρώπινο δυναμικό.
Πως οι δημιουργίες ενόχων για τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν και συνεχίζουν να χάνονται κυρίως, έχουν να κάνουν πρωτίστως με τις νέες τεχνολογίες οι οποίες άλλαξαν την παροχή / ενοικίαση υπηρεσιών, προώθηση και πώληση των οπτικοακουστικών προϊόντων που αναπόφευκτα κινούνται γύρω από τους ρυθμούς του κέρδους και του συμφέροντος.

 
εικόνες όχι τόσο μακρινές, αλλά ίσως με μια δόση νοσταλγίας;

Τα σινεμά τα έφαγε επίσης κι η ίδια η πόλη, οι αυξημένες αστικές απαιτήσεις, η αναδιάταξη των γειτονιών η εμπορικοποίηση αρτηριών, η ιδιωτική τηλεόραση και αρκετοί ακόμα κοινωνικοί μα και οικονομικοί παράγοντες.
Τα δε βίντεο κλαμπς άρχισαν να κλείνουν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και κράτησαν μόνο όσα βρίσκονταν σε κεντρικά σημεία σε γειτονιές, είχαν συν τ'άλλα ενοικιάσεις video-games. Αυτά με την σειρά τους άρχισαν να παρακμάζουν όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα internet-cafe, που όπως όλοι ζήσαμε είχαν μετατραπεί σε κέντρα ψυχαγωγίας.
Η μεγαλύτερη ειρωνεία όμως είναι πως ζημιά στα video-clubs έκανε και η ίδια τους η τεχνολογία, όταν βγήκαν στην αγορά τα video-recorders μηχανήματα και στην συνέχεια όταν ακολούθησε η εποχή των dvd και των αντίστοιχων μηχανημάτων.

Από την άλλη, ενθυμούμενος εκείνες τις εποχές και τις φορές που νοίκιαζα βίντεο-κασέτα ή dvd από κάποιο συνοικιακό video-club, σχεδόν ποτέ δεν είχα πάρει το αυθεντικό αλλά κόπιες. Κάτι ευνόητο και θεμιτό, καθώς έτσι εξυπηρετούνταν πιο πολλοί και αποφεύγονταν ζημίες με την καταστροφή ή την απώλεια του πρωτοτύπου. Βέβαια, όσοι έζησαν εκείνη την εποχή και θυμούνται, με αυτό είχε προκύψει και πάλι "θεματάκι νομιμότητας", καθώς στην ουσία έκαναν πειρατεία, έκλεβαν τους δημιουργούς και το ίδιο το κράτος είχε διαφυγόντα κέρδη. Ζημιά σε αυτά έκανε επίσης και η ιδιωτική τηλεόραση, καθώς αν θυμάστε με την είσοδό της, οι ταινίες και το κάθε είδους θέαμα δίνονταν σωρηδόν, καθ'ότι εποχές "παχειών αγελάδων". Και εδώ μια αναδρομή στον τύπο της εποχής θα φρεσκάρει τις μνήμες.

Να θυμίσω ακόμα την εποχή του βινυλίου και την τότε "πειρατεία"της κασέτας ή στο τότε "download"με τα ράδιοκασετόφωνα;
Ή μήπως και τις εποχές με τις βιντεοκασέτες και τα dvd "κάτω από το ράφι"; Ή τα "πειρατικά" cd παιχνιδιών; Όσοι, για παράδειγμα, είχαμε Playstationξέραμε καλά πως λίγα καταστοστάρικα (επί δραχμής) ή με 5-6 ευρώ πιο μετά, παίρναμε από το συνοικιακό video-club όποιο μα όποιο "σπασμένο"παιχνίδι θέλαμε. Κάτι που συνεχίστηκε φυσικά και αργότερα με τα PC-games.
Αυτά τα αναφέρω μόνο προς υπενθύμιση απλά, επειδή ο (κάθε) Γιάννης μιλάει για "νομιμότητα"των άλλων. Δεν τα κατακρίνω όμως στο ελάχιστο.

Τώρα αυτό θα μπορούσαμε να το πάμε μέχρι τους παγοπώλες με τα τρίκυκλα και την εμφάνιση των ψυγείων, αλλά νομιζω πως έγινε προφανές τι εννοούμε. Τα πράγματα έχουν να κάνουν με την ίδια την τεχνολογία την οποία μπορεί και να εμπορεύεσαι (για παράδειγμα, θυμάστε την εποχή με τα video-clubs που είχαν μέσα και υπολογιστές για gaming και ταινίες;) και τις εποχές. Ως ακόμα και με την εξέλιξη της γειτονιάς / πόλης, πράγματα που έχουν να κάνουν με ακόμα περισσότερους κοινωνικούς παράγοντες. Οι κινηματογράφοι που έκλεισαν έγιναν parking και super-markets στο σύνολό τους, ας μην το παραβλέπετε αυτό.

Θα ρισκάρω ωστόσο να υποθέσω πως ο Γιάννης Ζαχόπουλοςδεν θα είχε αντίρρηση, αν αύριο πέρναγε ένας νόμος, μια διάταξη (που έλεγε και κάποιος) με την οποία θα απαγορευόταν να είχαν σύνδεση όλοι οι πολίτες ή να είχαν περιορισμένη με πρόσβαση σε 10 νόμιμες ιστοσελίδες ο καθένας, και να κηρυσσόταν εκτός νόμου οι κινηματογράφοι.
Ή μήπως όχι; Δεν θα έπρεπε να είχε κανείς άλλος πρόσβαση στο διαδίκτυο εκτός από αυτούς;
Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του καθεστωτικού site Voria [donot-link], ένας συνάδελφος του αναγνωρίζει πως φταίει γενικότερα αυτό που γνωρίζει ως διαδίκτυο ο μέσος Έλληνας:

Το FB φταίει για όλα. Νάσο Αθανασίου μαζί σου, ας φορολογήσουμε τον Ζούκεμπεργκ.

Ωστόσο, αν και ίσως φαίνεται έτσι, δεν επιτίθεμαι σε αυτόν άνθρωπο που ούτε καν γνωρίζω, αλλά χρησιμοποιώ επίσης την ίδια ροή επιχειρημάτων με αυτόν και τους όσους έχουν αντίστοιχες απόψεις. Άλλωστε, αν σταθείς χωρίς καμία κριτική σκέψη στα όσα λένε πιο πάνω ακούγονται λογικά, έτσι δεν είναι;
Όμως στ'αλήθεια ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος και ποιος είναι αυτός που μασάει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας, κάνοντας τον (κάθε) Γιάννη από εμάς να κυνηγάει τα ψίχουλα βλέποντας ως αντιπάλους τους όσους δεν τον αφήνουν να τα μαζέψει όλα αυτός; Είναι ανησυχητικά ταυτόσημες οι απόψεις του με αυτές της Odeonκαι αυτό είναι προφανώς ένα σοβαρό και ενδεικτικό πρόβλημα:

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: οι πιο πάνω πληροφορίες από το Voria (με τα screenshots) κυκλοφορούν ευρέως. επέλεξα το συγκεκριμένο,
καθώς είναι ένα θεωρητικά ειδησιογραφικό site, με πηγές πληροφορίας από τρίτους και παρ'όλ'αυτό έχει κλειδώσει το δεξί κλικ (copy).
Όχι πως δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε το κείμενο, αλλά θέλω από την μια να επισημάνουμε
την ανοησία και την κατάχρηση της εννοούμενης πνευματικής ιδιοκτησίας και το πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι (πχ screenshots).

Βλέπω ακόμα πως υπάρχει και ένα είδος επιλεκτικής αμνησίας ως προς τις εφημερίδες και τα κάθε είδους έντυπα που κάνανε ασύστολες προσφορές με dvd ταινιών. Με το τσουβάλι κυριολεκτικά.
Ξέρετε πόσες ταινίες δεν κυκλοφορούν πλέον καθώς μετά από αυτήν την συνεχή προσφορά των έντυπων ΜΜΕ, οι εταιρείες διανομής έκριναν ασύμφορο να την ξαναβγάλουν; (μια τέτοια περίπτωση αναφέρουμε λίγο πιο κάτω).

Για να το κάνουμε πιο λιανά, επειδή ο (κάθε) Γιάννης δεν πρόκειται να το πει, αν είσαι αυτό που αποκαλείται "σινεφίλ"και θέλεις να δεις επιλεκτικά κάποιες πιο παλιές ταινίες ουσιαστικά με νόμιμο τρόπο, μπορεί να αποδειχτεί αδύνατο σε πολλές περιπτώσεις.
Οι κινηματογράφοι (με εξαίρεση κάποιους κολεκτιβιστικούς και δημοτικούς) προβάλλουν μόνο τις mainstream ταινίες, στα δε dvd-clubs απλά δεν υπάρχουν και ίσως μπορέσουν να βρεθούν με κάμποσο ψάξιμο σε κεντρικά σημεία και συνήθως χρησιμοποιημένα).

Και εδώ μια εύλογη απορία:

Αφού λοιπόν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί δεν δημιουργούν on-line stores, γιατί δεν προχωράνε σε δημιουργία πλατφορμών όπως το Netflixή το TV-Show-Timeκαι εδώ στην Ελλάδα;
Το Spotifyγια παράδειγμα, το Hulu, το Steam, είναι μεν πλατφόρμες με διαφορετικό περιεχόμενο αλλά είναι στην ίδια πλευρά του νομίσματος όσον αφορά την "πειρατεία"και όπως φαίνεται έχουν πετύχει.

we see piracy as a problem of service.

είχε πει ο Gabe Newell, το αφεντικό του Steamκαι, όπως δείχνουν τα πράγματα, είχε απολύτως δίκιο.

Η τεχνολογία υπάρχει και σαν επένδυση με τα ποσά που αναφέρονται, φαίνεται όχι απλά συμφέρουσα αλλά χρυσωρυχείο.
Ποιος σας εμποδίζει σε αυτό; Ποιος με μια μικρή συνδρομή, τον μήνα δεν θα προτιμούσε να δει κανονικά τις ταινίες που θέλει, σε υψηλή ποιότητα, επαγγελματικά υποτιτλισμένες και σωστά συγχρονισμένες; 
Ο Μπάμπης ο Σουγιάςαπό τις Κουκουβάουνες που μπαίνει στο Gamato ή τα πνευματικά δικαιώματα ανά χώρα (ΙΡ), οι μεσάζοντες και όλα αυτά; Η έλλειψη πολιτικών κινήσεων και συμφωνιών ή η Κούλα η κομμώτριααπό το Μενίδι που επειδή δεν πάνε καλά οι δουλειές, μέχρι να σταυρώσει πελάτη, χαζεύει καμία ταινία στο διαδίκτυο;

Και γιατί δεν μιλάει κανείς σας για τους τρόπους διαλογής που είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού; Δηλαδή, δεν βλέπετε εσείς το πρόβλημα σε αυτό, στην εποχή του διαδικτύου και της "πειρατείας"όπως λέτε;
Δεν είναι παραπάνω από προφανές πως οι παραδοσιακοί τρόποι είναι όχι μόνο ξεπερασμένοι αλλά και μη βιώσιμοι;
Μήπως άραγε ο (κάθε) Γιάννης τελικά βλέπει τα πράγματα εγκλωβισμένος στο δικό του και συντεχνιακό συμφέρον;

Και γιατί συν τ'άλλα, δεν αναφέρουν πόσοι ήταν αυτοί που με διάφορα εργαλεία και addons αλλαγής διεύθυνσης δημιούργησαν λογαριασμό στο Nerflix, χωρίς να κάνουν κάτι "μη νόμιμο"και "πειρατεία"; Προσωπικά με μια γρήγορη σκέψη μου έρχονται στο μυαλό αμέσως-αμέσως καμία δεκαριά άτομα από τον κύκλο μου που έχουν κάνει ακριβώς αυτό.
Το ίδιο δεν είχε γίνει και πιο παλιά με την μουσική άλλωστε και τις διάφορες ιστοσελίδες;

Να προσθέσω εδώ πως στην αναζήτησή μας, όλες οι πρόσφατες έρευνες που εντοπίσαμε αναφέρουν συνεχώς αυξητικές τάσεις των κινηματογραφικών εισιτηρίων σε παγκόσμιο επίπεδο. Εύκολα και άμεσα μπορεί να το εξακριβώσει ο οιοσδήποτε.

Κατεβάζω από το πατάρι τη συσκευή. Βίντεο. Το συνδέω με την οθόνη. Βάζω μια βιντεοκασέτα με σκηνές από την ταινία του. Η συσκευή τρίζει και μέσα από χιόνια εμφανίζονται οι εικόνες του:
Τότε που ταξιδέψαμε σε διπλανά καθίσματα ολομόναχοι, τα γραφεία υπερωριών της θλίψης, θάλασσες, ξαπλώστρες, σκυλιά φύλακες άγγελοι, η μάχη των Δερβενακίων, τόσα πολλά τα sos στην ιστορία, συμμαθητές που γίναν σύντροφοι, πάρτι, κλαμπ στο αεροδρόμιο, αφισοκολλήσεις, αναμονές, θυμοί, απουσίες, ένας νέος με ναυτικό καπέλο που δείχνει να κοιτά κάτι απροσδιόριστο, γύρω γύρω νύχτες, λέξεις σαν υπνωτικές παστίλιες... σαν σεκάνς από ένα φιλμ νουαρ της μνήμης. [...]

[Αποσπάσμα από το βιβλίο του Τέλλου Φίλη, Ένας απλός υπάλληλος βιντεοκλάμπ, εκδ. Εντευκτηρίου 2015]

Θα το φας εδώ, να το κάνω πακέτο για το σπίτι ή να στο κατεβάσω;

Εδώ θα ήθελα να κάνουμε μια στάση που είναι σημαντική και να επισημάνω ένα συμβάν το οποίο αναφέρει η Gimli, κριτικός κινηματογράφου και συντάκτρια της σελίδας cinepivates.grπου σημειώνει το εξής, μετά από μια περίπτωση που αναφέρουμε πιο πάνω αναζητώντας μια ταινία του 1997 ("Η Ζωή είναι Ωραία") που δεν υπήρχε, εντοπίζοντάς την μόνο σε κεντρικό σημείο.
Αναφέρει λοιπόν τον διάλογό της με τον υπάλληλο ή ιδιοκτήτη (δεν γνωρίζουμε) του DVD-club που πήγε να την αγοράσει:

Η απάντηση του υπαλλήλου του καταστήματος ήταν σοκαριστική:

«Κάνει (x) ποσό για να το αγοράσετε, (y) ποσό για να το νοικιάστε και (z) ποσό για να σας το κατεβάσω από το ίντερνετ»

Νόμιζα ότι δεν άκουσα καλά. Ο υπάλληλος είδε το σάστισμα μου και πρόσθεσε, απολογητικά:

«Τι να κάνουμε, αφού δεν μπορούμε να εξαλείψουμε την πειρατεία, τουλάχιστον ας βγάλουμε κάτι από όλο αυτό».

Άντε τώρα να του εξηγήσω ότι είμαι κριτικός κινηματογράφου και είμαι κατά της πειρατείας, χωρίς να βρω τον μπελά μου.
Τελικά, αγόρασα το χρησιμοποιημένο dvd, μιας που σαν κόστος δεν απείχε πολύ από το να το νοίκιαζα κι έφυγα…

Προσωπικά, το βρίσκω θεμιτό αυτό που έκανε ο υπάλληλος. Προφανώς οι γνωστές και υπό καταστολή σελίδες θα βοηθούσαν σε αυτό.

Ελπίζω με τα μέχρι τώρα γραφόμενα, να έχει γίνει κατανοητό πως δεν ρίχνουμε μομφή σε κανέναν ούτε χειραγωγούμε. Αναφέρουμε γεγονότα και επιχειρηματολογούμε ακριβώς επάνω στα όσα λέγονται για την πειρατεία (τουλάχιστον στα αρνητικά).
Ούτε πιπιλίσαμε την ηλίθια καραμέλα της υπερκοστολόγησης καθώς, όπως ήδη τονίσαμε, στην ίδια καθημερινότητα ζούμε και γνωρίζουμε.
Ξέρουμε πόσο έχει ανέβει το κόστος των πάντων, αλλά ούτε εδώ νομίζουμε πως φταίνε ο Μπάμπης ο Σουγιάς και η Κούλα η κομμώτρια. Υπεύθυνοι γι'αυτά δεν είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας αλλά ένα σύστημα από μια κάστα που τα δημιουργεί (ή το "αόρατο χέρι της αγοράς"όπως συνηθίζουν να λένε οι λελέδες). Και αυτό είναι εξ'ίσου εχθρικό σε όλους μας και συνεπώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά, και όχι με ατομικά και ομαδικά συμφεροντολογικά.
Και νομίζω είναι σαφές πως διαχωρίζουμε πλήρως τα πράγματα όσον αφορά τους μικρούς δημιουργούς και τις πολυεθνικές. Στην ουσία δεν νομίζω πως συμπίπτουν καν τα συμφέροντα των μεν με τους δε.

Δηλαδή, η προβολή ταινιών μέσω διαδικτύου δεν έκανε κακό στα video-clubs και στους κινηματογράφους;

Αυτό θα ήταν παντελώς ηλίθιο να το ισχυριστεί κάποιος. Φυσικά και έκανε. Σε καμία περίπτωση τα νούμερα που ισχυρίζονται αλλά έκανε. Σίγουρα κάποιες φορές είναι πιο βολικό να δεις μια ταινία αραχτά στο σπίτι σου και σίγουρα πιο οικονομικά.
Και αυτό αξίζει να το δούμε καλύτερα ώστε να το καταλάβει και ο (κάθε) Γιάννης. Με μια έρευνα στο διαδίκτυο βρήκαμε αμέτρητες περιπτώσεις στα ελληνικά και στα αγγλικά, μα θα το προσωποποιήσω με συγκεκριμένα συμβάντα:

Την εποχή εκείνη που αναφέρονται τα συμβάντα με το κλείσιμο σχεδόν των μισών εναπομείναντων video-clubs της χώρας, τυχαία είχα βρεθεί την ίδια ημέρα στα Village στο Παγκράτι και λίγο πιο αργά σε αυτά επί της Κηφισίας, στην Αθήνα.
Είναι μια εποχή που οι dsl συνδέσεις υπάρχουν και μάλιστα έχουν αναβαθμιστεί, το Facebookγνωστό και σε άνθιση, το Piratebayκαι οι γνωστές εκείνη την εποχή ελληνικές σελίδες με torrents αρχεία, ενώ μόλις είχαν αρχίσει να εμφανίζονται με λίγο περιεχόμενο στην αρχή 1-2 σελίδες με links σε streamimg-servers. Τα δε tutorials για torrent-clients και τα σχετικά how-to's αμέτρητα σε κάθε γλώσσα του κόσμου ανάμεσά τους και στα ελληνικά (ιδίως σε αυτά).
Και στις δυο περιοχές λοιπόν, υπήρχε αμέτρητο πλήθος. Μπλοκαρισμένος στην αρχή ρώτησα τι συμβαίνει και μου θυμίσανε πως ήταν η τέταρτη ημέρα προβολής της ταινίας Avatarτου James Cameron. Και συνειρμικά θυμήθηκα πως είχε ήδη κυκλοφορήσει και στο διαδίκτυο και με πολλούς υπότιτλους (αν θυμάμαι καλά, είχαν βγει και ελληνικοί).
Παρ'όλ'αυτά ο κόσμος ήταν τεράστιος, όλες οι αίθουσες φουλ και τα εισιτήρια προπωλημένα ημέρες πριν!

Τον Γενάρη του 2014, κάποια από την ομάδα μας βρισκόταν στη Νέα Υόρκη στις ΗΠΑ. Ήταν τις μέρες που θα προβαλλόταν σε 200 (αν δεν κάνω λάθος στον αριθμό) αίθουσες των ΗΠΑ η ταινία "The Interview". Αυτό που περιέγραψε ήταν το εξής:

Οι μπάτσοι έχουν στήσει μπλόκα και έχουν ακροβολιστεί γύρω από τον κινηματογράφο ενώ σίγουρα μυστικοί κυκλοφορούν τριγύρω. Τα εισιτήρια έχουν προπωληθεί βδομάδες πριν, κι'όμως έξω από τον κινηματογράφο έχει τεράστια ουρά για την πρεμιέρα της ταινίας. Πήγαμε να βγάλουμε φωτογραφίες με το κινητό και μας την έπεσαν σε δευτερόλεπτα μπάτσοι να τα κλείσουμε και να διαγράψουμε μπροστά τους την φωτογραφία που πήραμε. Νομίζω πως την γλυτώσαμε έτσι γιατί είμαστε λευκές.

Aν δεν θυμάστε, η συγκεκριμένη ταινία, σύμφωνα με τα όσα λέγονταν εκείνη την εποχή, είχε "χακευτεί"από τους servers της Sonyλόγω του περιεχομένου της για τον ηγέτη της καρδιάς μας, Κιμ. Όπως ήταν αναμενόμενο η ταινία αυτή, μαζί με άλλες ακυκλοφόρητες της Sony κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και κυριολεκτικά γονατίσανε τα torrents από τα downloads που έγιναν, ενώ οι υπότιτλοι σε κάθε πιθανή και απίθανη γλώσσα του γαλαξία κυκλοφόρησαν σε χρόνο dt. Κι'όμως, παρ'όλ'αυτά, ο κόσμος έτρεξε να την δει και στους κινηματογράφους αφού λίγο μετά την πρεμιέρα της κυκλοφόρησε κανονικά στις αίθουσες σημειώνοντας εισπρακτική επιτυχία (έτσι δεν μετριέται η ποιότητα μιας ταινίας στις μέρες μας;), συνεχίζοντας μετά αντίστοιχη επιτυχία πωλήσεων στα αμερικάνικα video-clubs και σε κάθε δικτυακή συνδρομητική υπηρεσία νόμιμης προβολής περιεχομένου.

Μέχρι και στο Youtube κυκλοφορούσε

Σε αυτό το σημείο όμως, ο (κάθε) Γιάννης, Άρης, Πάνος, ή δεν ξέρουν, είτε δεν θέλουν να πουν τι άλλο συνέβη τότε. Αυτό που είχε συμβεί, ήταν ένα από τα σκαλοπάτια που οδήγησαν στα σημερινά TTP / TTIP και πιο συγκεκριμένα το ZompieSopa.
Και αυτά - αν δεν τα βλέπεις μόνο συντεχνιακά - δεχόμενος την κάθε κοινωνική αδικία, απλά για να είσαι εσύ "ο καλύτερος του χωριού" (κάπως έτσι δεν είναι η "λογική;), είναι πράγματα τα οποία καθορίζουν τον παρόν και το μέλλον μας. Τον τρόπο ζωής μας, τις ελευθερίες μας, συλλογικά και ατομικά. Είναι αυτό που επικαλούνται οι υμνητές της "νομιμότητας", μιλώντας για "τον κόσμο που θα δώσουμε στα παιδιά μας"και άλλα τέτοια όμορφα.
Επειδή πλέον και μόνο το δικαίωμα της σκέψης θα αντίκειται στα πνευματικά δικαιώματα [Πνευματικά Δικαιώματα και το Έγκλημα της Σκέψης].

Μια άλλη προσωπική περίπτωση που έτυχε πρόσφατα ήταν όταν σε χειμωνιάτικη επίσκεψη φίλων και με εκδρομή στο χωριό, το βράδυ και ενώ έκαιγε το τζάκι, είπαμε να δούμε κάποια ταινία.
Το πιο εύκολο θα ήταν ν'ανοίξουμε την σύνδεση, να συνδέσουμε ένα laptop στην μεγάλη οθόνης της τηλεόρασης και με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο ή στο Popcorn-Time να εντοπίζαμε ό,τι θέλαμε, έχοντας παράλληλα και αμέτρητες εναλλακτικές, αν προέκυπτε "μάπα'η επιλογή μας.
Παρ'όλ'αυτά, βγαίνοντας για τα απαραίτητα συνοδευτικά (μπύρες, φαγητά), νοικιάσαμε και από ένα και μοναδικό video-club της πόλης 3 ταινίες. Νοικιάσαμε 3 ως εναλλακτικές, καθώς οι 2 που θέλαμε αρχικά, δεν υπήρχαν. Όχι επειδή είχαν νοικιαστεί από άλλους, αλλά επειδή ΔΕΝ υπήρχαν.

Με το πιο πάνω συμβάν, σε μια μόλις πρόταση έχουμε κάποια σημαντικά δεδομένα:

1. Το μοναδικό βίντεο-κλαμπ (οκ, DVD-club) στην πόλη (θα μπορούσε να είναι και γειτονιά).
2. Οι 2 στις 3 επιλογές μας δεν υπήρχαν γενικά καθόλου διαθέσιμες.

Το δε κόστος με την σημερινή οικονομική πραγματικότητα, λαμβάνοντας πως λόγω των συνθηκών καθυστερήσαμε δυο μέρες να τις επιστρέψουμε, ήταν κάπως τσουχτερό.

Ας το δούμε όμως και πρακτικά, με δεδομένες τις σημερινές συνθήκες:

Για να κάνουμε όσο το δυνατό πιο απλό το παράδειγμά μας, παίρνουμε την περίπτωση ενός ανθρώπου που μένει μόνος (ή με άλλο ένα άτομο), δεν έχει οικογένεια, δεν έχει ίχνος ζωής, δεν αγοράζει νέα ρούχα, δεν βγαίνει για καφέ και διασκέδαση, δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν έχει χόμπι και ζει με νοίκι σε αστικό κέντρο, καταναλώνοντας τα αναγκαία, έχοντας ας πούμε έναν μισθό της τάξης των 900 ευρώ.
Εντελώς ρεαλιστικά, γνωρίζοντας το κόστος ζωής, ασχέτως πως το... κοστολογεί ο καθένας, 700 με 800 ευρώ θα είναι μόνο τα έξοδα διαβίωσής του: νοίκι, ρεύμα, τηλέφωνα / σύνδεση, νερό, διατροφή, έξοδα μετακινήσεων στην εργασία του.
Θα του μένουν λοιπόν 100 με 200 ευρώ τον μήνα, από τα οποία θα πρέπει να κρατάει ένα ποσό για να πληρώσει διάφορα έξοδα στο κράτος, όπως για παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ για το χωράφι με το γκρεμισμένο κοτέτσι στην Άνω Κωλοπετρομαγούλα, τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιστρα κλπ.
Και πάντα, δεν λαμβάνουμε υπόψη πως θα του τύχει κάποια αναποδιά, κάποια υλική ζημιά, ένα ατύχημα, ένα πρόβλημα υγείας, μια κλοπή ή κάτι άλλο που θα χαλάσει έκτακτα χρήματα.
Πόσα λοιπόν του μένουν να δαπανήσει; Και άραγε αν αποφασίσει να κάνει κάποιο έξοδο διασκέδασης, η πρώτη του επιλογή θα είναι μια ταινία;

Δηλαδή μας λένε, πως από την μια υπάρχει η δυνατότητα (λεφτά υπάρχουν), από την άλλη πως όσοι βλέπουν ταινίες μέσω διαδικτύου κάνοντας "πειρατεία"αν δεν υπήρχε αυτή (η "πειρατεία"), θα έτρεχαν σωρηδόν σε κινηματογραφικές αίθουσες και video-clubs.
Προσωπικά, με τα όσα έχω διαβάσει ως τώρα, πιστεύω πως αν μπορούσε να σταματήσει η "πειρατεία", όλοι αυτοί στην καλύτερη περίπτωση θα έβλεπαν τα έσοδά τους ν'αυξάνονται κατά 20, άντε και 50 ευρώ μερικές φορές τον μήνα. Κάπου στα 250 με 500 ευρώ τον χρόνο δηλαδή.
Λογαριάστε τα λοιπόν, δεν είναι τα μαθηματικά του χάους, και έχετε την αλήθεια. Εκτός αν όλο αυτό γίνεται γι'αυτά τα ποσά, οπότε πάσο...

Η περίπτωση GoT, TWDead και SoA, με... σως απόψεις από το Χόλιγουντ

Πριν την σύνταξη του άρθρου αποφασίσαμε να μην βάλουμε συγκεντρωτικά και αριθμημένα σε μορφή λίστας τα αντεπιχειρήματα, αλλά αυτά να κυλούν συνεχώς μέσα στο άρθρο, κείμενο (όπως θέλετε πείτε το).
Θέλουμε εδώ να παραθέσουμε δυο πολύ γνωστά παραδείγματα των σειρών "Game of Thrones", "The Walking Dead"και "Sons of Anarchy".
Μήπως υπάρχει κάποιος που αμφιβάλλει πως αυτές οι δυο σειρές (που δεν ειναι μόνο αυτές), έχουν γίνει best-seller, με μια ολόκληρη βιομηχανία να ανθεί γύρω τους, έχοντας εμπορευματοποιήσει το οτιδήποτε γίνεται, από αυτές;
Μήπως υπάρχει κάποιος που αμφιβάλλει πως κάθε βδομάδα που προβάλλεται νέο επεισόδιο, το παρακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη από σελίδες σαν το Gamato και torrents;
Μήπως υπάρχει κάποιος που αμφιβάλλει πως όλη αυτή η επιτυχία, όλο αυτό το χρήμα που εισρέει, δεν οφείλεται στην "πειρατεία"σ'έναν πολύ μεγάλο βαθμό;
Μήπως να θυμίσουμε την περίπτωση που είχε βγει ο διευθυντής του ΗΒΟκαι δήλωσεότι δεν έχουν καμιά ζημιά από την παράνομη προβολή του Game of Thrones, το ξέρουν ότι γίνεται, και συνέστησε να συνεχιστεί;

Και για να μείνουμε λίγο στα celebrities, η σκηνοθέτις του Χόλυγουντ, Lexi Alexander, που σκηνοθέτησε την ταινία Punisher War Zone και Green Street, αφ’ ενός δεν απορρίπτει εντελώς το torrenting και το filesharing (το κατέβασμα και τον διαμοιρασμό), αφ’ ετέρου διατυμπανίζει πως και τα στούντιο φταίνε το ίδιο - αν όχι περισσότερο - για το flopping (αποτυχία κερδών) των ταινιών. [Λέγοντας flopping, εννοούν ότι τα στούντιο δεν βλέπουν τις εισπράξεις τους να… απογειώνονται].

Παράλληλα, χαρακτηρίζει την χασούρα που διεκδικούν οι γραβατοφόροι της MPAAως "μαλακίες".
Σε μια συνέντευξήτης μάλιστα στην Daily Record, η Lexi Alexanderχαρακτηρίζει την ποινικοποίηση του διαμερισμού αρχείων ως αξιολύπητη. Πρόκειται για ένα ζήτημα που απασχολεί τα περίφημα golden boys ή fat cats του Χόλυγουντ. Οι δημιουργοί (ταινιών) δεν καίγονται και τόσο [δείτε σχετικά: Hollywood καλεί Hollywood για την Πειρατεία].
Και αυτό είναι απλά ένα ενδεικτικό παράδειγμα, επειδή αν αρχίσουμε και γράφουμε, θα μας πάρει μέρες. Ένα κλικ μακρυά σας είναι το πεδίο αναζήτησης για να εξακριβώσετε πως ολοένα και περισσότεροι σκηνοθέτες και κινηματογραφιστές παραδέχονται ότι οι ίδιοι χρησιμοποιούν ιστοσελίδες πειρατικές, επιδίδονται στο torrent-κατέβασμα, κάτι που πολλές φορές είναι αναγκαίο και για την δουλειά τους.
Ο δε Grammatik, ο γνωστός raper που διαθέτει την μουσική του ελεύθερα, μέσα σε αυτόν τον διεθνή αρμαγεδδώνα διώξεων δήλωνε:

Λένε πως η πειρατεία είναι έγκλημα, εγώ λέω πως είναι απελευθερωτική.

Κάποιους μήνες νωρίτερα η ίδια η Κομισιόν, ανακοίνωνεμε κάθε σοβαρότητα:

Η πειρατεία υποβοηθάει τις πωλήσεις της μουσικής βιομηχανίας.

Κάνοντας να ακούγονται παραπάνω από γελοίες και απελπιστικά γραφικές οι δηλώσεις του Bonoλίγο διάστημα αργότερα, εμφανώς υπαγορευμένες από στην τσέπη του και τα νέα μηδενικά στους τραπεζικούς του λογαριασμούς.

>>> δείτε επίσης: Πνευματικά δικαιώματα, copyleft ή καθόλου copy; [συνέντευξη με τον Luis Villa του Wikimedia].

Ύαινες του κέρδους

Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος την βιομηχανία του θεάματος και της μουσικής. Το αφήσαμε προς το τέλος αυτό, ούτως ώστε να είναι ένα από τα σημεία που θα μείνουν στην μνήμη όσων διαβάσουν αυτό το κείμενο.
Γνωρίζετε άραγε πως με αγορά κάποιων αγαθών όπως για παράδειγμα, εκτυπωτών, scanners, φωτοτυπικών μηχανημάτων, cd / dvd recorder ή έστω και μιας τηλεόρασης που μπορεί να γράψει το πρόγραμμα σε ψηφιακό μέσο, σκληρό δίσκο, memory stick, κάρτα μνήμης, κενό dvd / cd, ένα πακέτο χαρτιού Α4 και πολλά άλλα, ένα ποσόν από 4% ως 6% πηγαίνει σαν τέλος υπέρ της πιθανής αντιγραφής έργων πνευματικής ιδιοκτησίας; Και αυτό το πληρώνουν άπαντες, ακόμα και αυτοί που δεν θα το κάνουν ποτέ (χαρακτηρίζεται ως αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση - άρθρο 18 του ν. 2121/93 - περί έργων πνευματικής ιδιοκτησίας). Εδώ δηλαδή ο νομοθέτης, γνωρίζει πως πρακτικά είναι αδύνατοννα πιάσεις τον χρήστη και να στηρίξεις εις βάρος του κατηγορία και παράλληλα δεν αποφέρει κέρδος σε κανέναν (ως και η Βρετανία που ήταν η πρωτη χώρα που το είχε ποινικοποιήσει, αναθεώρησελίαν συντόμως) και ετσι δημιούργησε αυτά τα μεσοσταθμικά τέλη.

Τα πράγματα μπλέκουν ακόμα περισσότερα νομικά, καθώς υπάρχει ένα χάος, λίγοι ενημερωμένοι νομικοί και τεχνολογικά αναλφάβητοι στο σύνολό τους δικαστικοί.
Ή και όταν κοιτώντας καλύτερα λύσεις που τουλάχιστον για εμάς τους τελικούς χρήστες φαντάζουν καλές, τα μοντέλα Spotify, Netflix κλπ που αναφέραμε, έχουν σαν αποτέλεσμα ακόμα μικρότερα κερδη και δικαιώματα για τους δημιουργούς. Το Spotify αν μη τι άλλο είναι μια ατράνταχτη απόδειξη αυτού, καθώς υπήρξε σωτήριο για τις δισκογραφικές, αλλά ζημιογόνο για τους δημιουργούς.

Αυτά τα νομοθετήματα και διατάξεις που περνάνε, στην ουσία ποινικοποιούν τον δανεισμό. Δηλαδή το να δανείσει ο ένας στον άλλον ένα βιβλίο θα θεωρείται παράνομο. Προφανώς θα πρέπει να μετρανε αντίστροφα οι δανειστικές βιβλιοθήκες, αφού με την λογική αυτή επίσης παρανομούν και κάνουν ένα είδος "πειρατείας" (και στο θέμα των βιβλίων τα πράγματα δικτυακά είναι ακόμα πιο ακραία, αυταρχικά και με σοβαρά θέματα ατομικών δικαιωμάτων).
Δεν είδαμε και κανέναν από όλους αυτούς τους υπερασπιστές της "νομιμότητας", να θέτουν και ένα ακόμα ζήτημα που για εμάς είναι σημαντικό (αλλά το έθεσε το Κόμμα των Πειρατών):

Πόσο είναι τo κόστος που πληρώνουμε ως πολιτεία για να ασχολούνται οι αστυνομικοί του ηλεκτρονικού "εγκλήματος",  να κυνηγάνε τέτοιου τύπου σελίδες, προστατεύοντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών;

Συνεχίζοντας (η ανακοίνωση από το Κ.Π), κάνει και τον πολύ απλό συλλογισμό που προφανώς και αρκετοί σκεφτήκαμε:

Αλήθεια, γιατί να προστατεύονται με πατέντες και με πνευματικά δικαιώματα, δημιουργήματα που κανένα πραγματικό όφελος δεν προσφέρουν προς το κοινωνικό σύνολο; Θα πρέπει η πολιτεία να αποφασίσει ποια δημιουργήματα έχουν πραγματικό όφελος προς το κοινωνικό σύνολο, και μόνο αυτά τα δημιουργήματα να προστατεύονται τα πνευματικά τους δικαιώματα και οι πατέντες τους, από τις κρατικές υπηρεσίες που πληρώνονται με τους φόρους του Έλληνα πολίτη.
Ας αναλάβουν οι πολυεθνικές εταιρίες να εκσυγχρονίσουν το μοντέλο λειτουργίας τους με διάθεση σε πολλαπλά κανάλια, ώστε να μην υπάρχει κόστος προστασίας των δημιουργημάτων τους, και να μην αναγκάζουν (μέσω μιας νομοθεσίας που ψηφίζεται στο κοινοβούλιο από βουλευτές που υποστηρίζουν το λόμπι των πολυεθνικών αυτών εταιριών) μια κρατική υπηρεσία όπως η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος να λειτουργεί ως παράρτημα τους.

Δεν είναι μυστικό και ξέρουμε καλά πως οι πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα, εκτός από την επικινδυνότητά τους για τις ανθρώπινες ελευθερίες, είναι και απολύτως γελοία πράγματα (παράδειγμα δυο πρόσφατες περιπτώσεις: [- 1 -] και [- 2 -]) και γραφικοί χαρακτήρεςπου ξεπερνούν ως ακόμα και τους κινηματογραφικούς.

Η περίπτωση με το PopCorn-Time

Αυτά όσον αφορά το Gamato, και όσες αντίστοιχες σελίδες κατεστάλησαν ή πρόκειται να τους συμβεί.
Όμως πολύ κοντά με αυτό ήρθε, και άλλο ένα συμβάν που τάραξε τα πράγματα και θα έπρεπε να προβληματίσει. Και αυτό δεν ήταν άλλο απο τις ξαφνικές εξελίξεις στο PopCorn-Time, το λογισμικό που άλλαξε ριζικά τον τρόπο παρακολούθησης ταινιών δημιουργώντας ένα νέο φαινόμενο.
Η διαφωνίαανάμεσα στα μέλη της ομάδας που είχε έντονο το οικονομικό στοιχείο ίσως ακούγεται κάπως άσχημα από μερικούς, αλλά στο φινάλε ποιος μπορεί να γνωρίζει τις ανάγκες των ανθρώπων, τις ανάγκες τους για να ζήσουν και όλα αυτά που συμβαίνουν στην @@ εποχή μας, με τους ανθρώπους να μιλάνε πρώτα για επιβίωση και μετά για ζωή.

Όπως και να έχει, οι καταστάσεις αυτές δημιούργησαν και τα αποτελέσματα αυτά, ενώ στο μυαλό μας είναι ακόμα νωπές οι μνήμες από την πρόσφατη καταστολήξανά στους servers του Pirate Bayστην Σουηδία που οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα αδυναμίας προβολής περιεχομένου στο PCT, καθώς όλη η ραχοκοκαλιά των torrents, στηρίζεται στο PB, απ'όπου αντλούσε και το περιεχόμενο το PCT, τα οποία πήραν κάμποσο διάστημα μέχρι να διορθωθούν, ενώ όπως φαίνεται υπάρχει και αρκετό χαμένο υλικό.

Η υπάρχουσα κατάσταση με την τρέχουσα έκδοσηως γνωστόν έχει πρόβλημα εγκατάστασης σε πολλούς υπολογιστές, ενώ η μια και μοναδική αντίστοιχη εφαρμογή που έχει παραμείνει, το Stermio, θέλει ακόμα δουλειά καθώς του λείπει κάμποσο περιεχόμενο.
Αυτό από μόνο του είναι πρόβλημα, και είναι απολύτως σαφές. Αν το πάρουμε συνδυαστικά με το Gamato (που κατά την γνώμη μου ήταν ο κορμός των ιστοσελίδων του είδους για τα ελληνικά δεδομένα και μακράν το πιο ενημερωμένο site), το θέμα είναι αρκετά ανησυχητικό. Δοκίμασα αυτές τις μέρες να εντοπίσω κάποιες ταινίες και επεισόδια σειρών που υπό άλλες συνθήκες θα τα έβρισκα με την μια στο GMTή στο PCTκαι σε κάποιες περιπτώσεις ζορίστηκα, ενώ εξακρίβωσα πως αρκετές σελίδες που "σερβίρουν" url's όπως το GMT, αργούσαν να ενημερωθούν ακόμα και αν είχαν κυκλοφορήσει ώρες πριν οι υπότιτλοι.

Δεδομένων  λοιπόν των καταστάσεων που αναλύσαμε πιο πάνω, της παγκόσμιας διάστασης της "πειρατείας", της επιβολής παγκόσμιων συμφωνιών και νομοθετημάτων, της τεχνολογίας που επιτρέπει πιο εύκολα εντοπισμό και καταστολή, το όλο θέμα μπορεί να φτάσει σε επικίνδυνα σημεία, σε... "zero-days'για άγνωστο χρονικό διάστημα.

Εναλλακτικές;

Πιστεύοντας πως έχουμε κάνει μια από τις πιο εμπεριστατωμένες αναλύσεις και ανοιχτοί σε κάθε διάλογο και άλλες απόψεις για όλα αυτά και έχοντας επισημάνει πως οι άνθρωποι που συλλαμβάνονται χρειάζονται την συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας, ήρθε η ώρα να δούμε ποιες και πόσες εναλλακτικές υπάρχουν αυτήν την στιγμή, τόσο για θέαση περιεχομένου όπως την έδινε το GΜΤ, όσο και σε επίπεδο PCT.
Αν και είχαμε σκοπό να τα βάλουμε όλα σ'ένα άρθρο, εν'τούτοις όπως βλέπετε μας πήρε αρκετά περισσότερο απ'ό,τι υπολογίζαμε η πιο πάνω ανάλυση (ας την πούμε έτσι) και έτσι προτιμήσαμε αυτό το κομμάτι να το κάνουμε σε δεύτερο μέρος, ώστε να είναι πιο αναλυτικά, κατανοητά και με δυνατότητα συγκρίσεων, με τα υπέρ και τα κατά της κάθε περίπτωσης. 
Αυτό, επειδή ξέρουμε καλά πως δεν υπάρχει καμία άλλη σελίδα εκτός, του οσαρένα, αυτήν την στιγμή στο ελληνόφωνο διαδίκτυο που μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο· και, εδώ που τα λέμε, ελάχιστες θα το τολμούσαν μέσα σε όλο αυτό το φοβικό κλίμα.

>>>Δείτε: Εναλλακτικά για PopCorn-Time και Gamato.

Σύμφωνα με διάφορες ιδιωτικές έρευνες, σχεδόν το 60% του παγκοσμίου πληθυσμού είναι "πειρατές"και όσον αφορά την ελλάδα, κάπου οι 8 στους 10 χρήστες του διαδικτύου. Χορό δισεκατομμυρίων ανακοίνωσε η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος που κατέστειλε τα Gamato και DVDmovies. Ποσό που θα έφτανε να καλύψει και την επερχόμενη δόση της χώρας των 2 δις ευρώ! Τα δε ποσά τα οποία δίνει το Χόλιγουντ προκαλούν πραγματικό ίλιγγο που αν τα βάλεις κάτω, ισοδυναμούν με το παγκόσμιο χρέος του πλανήτη (wtf?)
Ευρισκόμενοι στον Νοέμβρη του 2015, τα πράγματα είναι περισσότερο άσχημα από ποτέ. Ακόμα και από τότε που κατέστειλαν το PirateBay. Μεγάλοι κόμβοι torrents περιεχομένου είναι πλέον κάτω οριστικάκαι με ένα μυστήριο να καλύπτει το τι πραγματικά έχει συμβεί. Το PoPCorn-Time υπάρχει και δεν υπάρχει. Ένα σωρό εφαρμογές, βασισμένες στα torrents, παρουσιάζουν προβλήματα. Υπάρχει μια καταστολή σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Κίνα, στην Ινδία και στην Πολωνία, την στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές συμβαίνει ένα τρομερό κυνηγητό και δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό θα επεκταθεί σχεδόν παντού.

Ο όρος “πειρατεία” χρησιμοποιείται γενικά για να περιγράψει την ηθελημένη καταπάτηση του Πνευματικού Δικαιώματος σε εμπορική κλίμακα.

Ένα νόμισμα με δυο πλευρές ή όχι;

Όμως, εδώ και καιρό τα πράγματα είναι απολύτως σαφή. Τα νομοσχέδια και οι διακρατικές συμφωνίες, όπως τα SOPA, PIPA, ACTA, το επερχόμενο TTP / TTIP, το περιλαμβάνουν ρητά και κατηγορηματικά. Το Χόλιγουντ μιλάει ανοιχτά γι'αυτό. Οι πιέσεις στα κοινοβούλια και οι εξαγορές πολιτικών είναι πραγματικότητα. Και αν δεν καταλάβατε για τι μιλάμε, να σας θυμίσουμε αυτό που αναφέρεται εδώ και πολύ καιρό, στον ιστότοπο της IFPI (Διεθνής Ομοσπονδία Φωνογραφικής Βιομηχανίας) η οποία εκπροσωπεί τις περισσότερες δισκογραφικές ανά τον κόσμο:

Συστήματα όπως το Gnutellaκαι το Freenetαποτελούν παραδείγματα μιας νέας μορφής υπηρεσίας ανταλλαγής αρχείων που λειτουργούν χωρίς την χρήση server, κάνοντας δύσκολο τον εντοπισμό τους. Αυτά αποτελούν απειλή όχι μόνο για την μουσική, και προκαλούν τις κυβερνήσεις και τις κοινωνίες να αντιμετωπίσουν ένα μεγαλύτερο θέμα, τον έλεγχο του Internetκαι την δωρεάν και συνήθως ανώνυμη διάθεση υλικού (κατά την IFPI, πορνογραφικού, ρατσιστικού και άλλου τύπου).

Όμως, προεκτείνοντας το όλο θέμα, είναι εμφανές πως πολλά βασικά προβλήματα των κοινωνιών ξεκινούν ή ξεπηδούν από το φαινόμενο της ιδιοκτησίας, το οποίο είναι εφάμιλλο, τρόπο τινά, των πνευματικών δικαιωμάτων. Ο κόσμος μας, γαλουχημένος στις αρχές του τεχνητού συστήματος τ’ οποίο ονομάζεται καπιταλισμός, έχει μια πλάνη σχετικά με το θέμα της ιδιοκτησίας και οι περισσότεροι αδυνατούν να καταλάβουν την σημασία και την αναγκαιότητά του: Όλα είναι Κοινά.
Αδυνατεί να καταλάβει τις αλλαγές, με την έννοια της ισοτιμίας που θα έφερνε στις κοινωνίες ένα φαινόμενο κοινοκτημοσύνης και ελεύθερης πρόσβασης σε όλα όσα αφορούν την αξιοπρεπή διαβίωση. Είναι αδύνατον, για παράδειγμα η συντριπτική μάζα εκεί έξω, να καταλάβει την τεράστια αλλαγή σε τρόπο διαβίωσης και συμπεριφορών προς το καλύτερο και το δικαιότερο που θα έφερνε κάτι όπως για παράδειγμα η ισότητα των εισοδημάτων.

Αυτά βέβαια, είναι αμφότερες απόψεις σ'έναν κόσμο που ο καθένας είναι κριτής των πάντων και εκφέρει άποψη προσαρμοσμένη στην δική του αντίληψη η οποία όμως απέχει από την πραγματικότητα [δείτε: Η μετά PopCorn-Time και μετά Gamato εποχή: Μύθοι, θύτες, θύματα].
Κι'όλα τα υπόλοιπα αναλύονται πλήρως εδώ:

"Πειρατεία" - Ρεπορτάζ των ΜΜΕ - Δικτυακή Καταστολή και Άλλα Όμορφα.
Gamato το Κράτος και οι Επιβολείς του Νόμου
Μια Πρόταση και Έκκληση προς τις Σελίδες με Ταινίες και Υπότιτλους
H Πειρατεία, η Βιομηχανία του Θεάματος και οι Κοινοί Πόροι των Συχνοτήτων

και για περισσότερα: #piracy.

"Piracy" poll-quiz

Με όλα αυτά λοιπόν στο προσκήνιο, σκεφτήκαμε να κάνουμε μια έρευνα με την μορφή ενός ανώνυμου poll, συγκεντρώνοντας 30 ερωτήσεις σχετικά με αυτό το θέμα, με τις αντίστοιχες επιλογές από κάτω, προκειμένου με την συμμετοχή να δούμε αν τελικά γνωρίζουμε σωστά τα όσα λέγονται, τι άποψη επικρατεί, μα και τα συμπεράσματα τα οποία μπορούν να εξαχθούν από αυτό - που αναμφίβολα θα ενδιαφέρουν και τους ανθρώπους που είτε με ιστοσελίδες, είτε σαν developers, ή σαν υποτιτλιστές, είτε με οποιοδήποτε άλλον τρόπο και μέσο, ασχολούνται με αυτό το θέμα.

Η - ας την πούμε - "ψηφοφορία"που έχει θέμα: "Πόσο καλά γνωρίζεις για την Δικτυακή Πειρατεία;"ακολουθεί αμέσως πιο κάτω. Οι ερωτήσεις κυλάνε αυτόματα η μια μετά την άλλη μετά την επιλογή της απάντησης, ή πατώντας τις τελίτσες από κάτω.
Λέμε να την αφήσουμε ανοιχτή έναν μήνα, δηλαδή μέχρι και 1η Δεκέμβρη (2015), και μετά να δημοσιοποιήσουμε τα αποτελέσματα. Όλα τα στοιχεία που αναφέρονται, αν δεν γνωρίζετε κάτι - αφού τελειώσετε το "κουίζ" - και θέλετε περισσότερες πληροφορίες, θα τις βρείτε στο οsarena, κυρίως στο tag που δώσαμε πιο πάνω ή με μια απλή αναζήτηση.

Αν έχετε ιστοσελίδα / blog και θέλετε να δημοσιεύσετε και εσείς το poll, ο κώδικάς του είναι αυτός (αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες ή κάτι στο μέγεθος, αφήστε σχόλιο από κάτω):

<script type="text/javascript" src="//cdn.playbuzz.com/widget/feed.js"></script>
<div class="pb_feed" data-embed-by="b6c6ccec-f739-4b20-b8f1-3db9dbe6998a" data-game="/osr1hr10/10-31-2015-10-59-30-am" data-recommend="false" data-game-info="false" data-comments="false" data-shares="false"></div>

- Ιδού και οι ερωτήσεις:

Έχουν φάει τα λυσσακά τους με τις σελίδες διαμοιρασμού. Η μία μετά την άλλη κατεβάζουν ρολά. Ζούμε στην εποχή της καταστολής και επ'αυτού δεν νομίζω να υπάρχει ουδεμία αμφιβολία.

Δεν έχουν περάσει παρά μόνον λίγες μέρες από τις ξαφνικές εξελίξεις στο PopCorn-Time, το λογισμικό που άλλαξε ριζικά τον τρόπο παρακολούθησης ταινιών δημιουργώντας ένα νέο φαινόμενο.
Η διαφωνίαανάμεσα στα μέλη της ομάδας που είχε έντονο το οικονομικό στοιχείο ίσως ακούγεται κάπως άσχημα από μερικούς, αλλά στο φινάλε ποιος μπορεί να γνωρίζει τις ανάγκες των ανθρώπων, τις ανάγκες τους για να ζήσουν και όλα αυτά που συμβαίνουν στην @@ εποχή μας, με τους ανθρώπους να μιλάνε πρώτα για επιβίωση και μετά για ζωή.

Όπως και να έχει, οι καταστάσεις αυτές δημιούργησαν και τα αποτελέσματα αυτά, ενώ στο μυαλό μας είναι ακόμα νωπές οι μνήμες από την πρόσφατη καταστολήξανά στους servers του Pirate Bayστην Σουηδία που οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα αδυναμίας προβολής περιεχομένου στο PCT, καθώς όλη η ραχοκοκαλιά των torrents, στηρίζεται στο PB, απ'όπου αντλούσε και το περιεχόμενο το PCT, τα οποία πήραν κάμποσο διάστημα μέχρι να διορθωθούν, ενώ όπως φαίνεται υπάρχει και αρκετό χαμένο υλικό.

Η υπάρχουσα κατάσταση με την τρέχουσα έκδοσηως γνωστόν έχει πρόβλημα εγκατάστασης σε πολλούς υπολογιστές, ενώ η μια και μοναδική αντίστοιχη εφαρμογή που έχει παραμείνει, το Stermio, θέλει ακόμα δουλειά καθώς του λείπει κάμποσο περιεχόμενο.

Και ερχόμαστε σήμερα σε ένα ακόμα κατέβασμα ιστοσελίδας.

Η δημοφιλής ομάδα YTSτων YIFY torrentsκλείνει οριστικά την επίσημη ιστοσελίδα της. Η απρόσμενη διακοπή της λειτουργίας της σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας.
Πριν από 10 μέρες (τρέχουσα ημερομηνία 31 Οκτωβρίου 2015) η δημοφιλής ιστοσελίδα torrent ταινών YTS, σταμάτησε να λειτουργεί.

Το timing (η συγκεκριμένη χρονική στιγμή), που συνέβη, εγείρει ανησυχία μεταξύ πολλών χρηστών BitTorrent· αν μη τι άλλο, επειδή ο ιστότοπος που ανήκει στην ομάδα YIFY, για torrent ταινιών, εδώ και αρκετά χρόνια ήταν η δημοφιλέστερη εκ των δημόσιων ιστοσελίδων BitTorrent.

Σήμερα, η κυριαρχία της αυτή έλαβε τέλος. Οι YIFY και YTS έκλεισαν οριστικά.

Οι πληροφορίες από επιβεβαιωμένες πηγές λένε πως δεν έχουμε κάποιο come back της YTS / YIFY (κοινώς, δεν θα επιστρέψουν / ανέβουν ξανά). Το όλο εγχείρημα έχει σταματήσει, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα εμφανίζονται άλλες νέες επίσημες κυκλοφορίες ταινιών από το YIFY, σε καμία ιστοσελίδα torrent.
Περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τις ακριβείς συνθήκες, θα δημοσιοποιηθούν στο άμεσο μέλλον.

Ο διαχειριστής του YTS / YIFY, εν τω μεταξύ, τηρεί σιγήν ιχθύος.

Η είδηση σηματοδοτεί το τέλος μιας αξιόλογης εποχής. Το YIFY έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση στο προσκήνιο το 2010· και η ομάδα του, από τότε ως σήμερα, έχει διαμοιραστεί πάνω από 6.000 κυκλοφορίες ταινιών.

Είναι γεγονός πως η ιστοσελίδα της ομάδας (YTS.to), τα τελευταία χρόνια, ανέβαινε συνεχώς σε δημοτικότητα. Σύμφωνα με τα στατιστικά που είχε δώσει ο διαχειριστής του YTS μέσα στο 2015, το site είχε ένα εκατομμύριο μοναδικούς επισκέπτες και έξι εκατομμύρια προβολές την ημέρα.

Όπως είπαμε, η σελίδα του yify-torrent.org είναι κανονικά επάνω και δίνει το υπάρχον περιεχόμενο, αλλά οι ανανεώσεις τελειώσανε:

Το κλείσιμο YTS / YIFY δεν σημαίνει ότι τελειώνει και η πειρατεία. Σίγουρα όμως είναι μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές στο τοπίο της πρόσφατης ιστορίας.
Ήδη έχει ξεκινήσει σε παγκόσμιο επίπεδο μια καταστολή σε ιστοσελίδες του είδους, ενώ η Google ετοιμάζεται να βγάλει από τις αναζητήσεις της ενάμιση εκατομμύριο σελίδες που της έχουν υποδειχτεί ως παράνομες, λόγω παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων.
Το αμέσως επόμενο διάστημα θα είναι δύσκολο και δεν έχει αντίκτυπο μόνο στο θέμα multimedia περιεχομένου, αλλά στο ίδιο το διαδίκτυο που θα γίνει πιο φτωχό καθώς οι ασκοί του Αιόλου έχουν ανοίξει.

Σημείωση: Όπως πάντα, σε τέτοιες περιστάσεις, αρκετοί είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Το ίδιο συνέβη και τώρα.
Τις τελευταίες ημέρες, πολύς κόσμος την έχει πατήσει από YTS «μαϊμού» σελίδες, διάφορους λογαριασμούς στο Facebook και απατεώνες.

Πηγή