Ακόμα και ιδέα να μην είχατε, ούτε καν αν δεν γνωρίζατε το παρελθόν του Star Wars (ο Πόλεμος των Άστρων), σίγουρα ήδη γνωρίζετε πως το προσεχές διάστημα πρόκειται να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους αυτή η ταινία. Μια ταινία που όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν οι διαφημιστικές και οι διάφοροι συντελεστές, απέχει ριζικά από το Star Wars που γνωρίσαμε κάποτε. Δεν ξέρω πόσο "βέβηλο"ακούγεται σε μερικούς, αλλά εμένα ούτε οι αρχικές μου αρέσανε και ούτε διέκρινα όλο αυτό βάθος που τόσοι πολλοί συζητούν και ασχολούνται. Φυσικά η αρχική τριλογία είχε ορισμένα σημεία τα οποία σήμερα τα βλέπουμε σαν meme και γενικότερα σαν αστεία (πχ, Darth Vader, Yoda, Leia) ή και σαν ατάκες (πχ: "Luke i'm your father", "η Δ(Χ)ύναμη μαζί σου", κλπ) και γενικότερα μια δικτυακή αναπαραγωγή αυτών.
Πιο συγκεκριμένα, αυτό το επεισόδιο έχει τίτλο "Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνά"  που έρχεται 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία του Τζορτζ Λούκας και μια δεκαετία έπειτα από το προηγούμενο επεισόδιο: "Η Εκδίκηση των Σιθ", ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς, ο δημιουργός της τηλεοπτικής σειράς "Lost"και σκηνοθέτης των κινηματογραφικών επιτυχιών "Mission Impossible III"και "Star Trek", επιστρέφει με το νέο κεφάλαιο των διασημότερων ταινιών επιστημονικής φαντασίας.

Τα δύο επίσημα teasers τα οποία κυκλοφόρησαν έσπασαν το διαδίκτυο, σημειώνοντας εκατομμύρια views, ενώ έδωσαν παράλληλα την αφορμή στο κοινό να προσπαθήσει να τα «αποκωδικοποιήσει», με διάφορες ερμηνείες και σενάρια για το τι θα δούμε στην νέα τριλογία συμπαραγωγής Lucasfilm και Disney.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους, αμέσως μετά την πρεμιέρα της την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου (2015) στο Λος Άντζελες, με τους κριτικούς να γράφουν τα καλύτερα, κάτι που εμένα προσωπικά μου επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για μια χολιγουντιανή χαζομάρα, πλαισιωμένη με ψηφιακά εφέ, με τα οποία είμαστε πλέον όλοι εξοικειωμένοι (δεν βρισκόμαστε στα 80's), ακριβοπληρωμένους και καλογυαλισμένους ατσαλάκωτους ηθοποιούς και με όλο το marketing του Χόλιγουντ να κάνει επίδειξη των δυνατοτήτων του, έχοντας στήσει ένα ξέφερνο πάρτυ δολαρίων, και με την Disney να κάνει τους μετόχους της ακόμα πιο πλούσιους.
Η δε πρεμιέρα χτισμένη με την συνήθη γκλάμουρ (μη) αισθητική του Χόλιγουντ, ήταν επίσης άρτια σκηνοθετημένη, με κλου, την εμφάνιση των droid: BB-8, C-3PO και R2-D2, στο κόκκινο χαλί έξω από το κινέζικο θέατρο Γκράουμαν και με τον σκηνοθέτη της νέας ταινίας Τζ. Άμπραμς να δηλώνει εντελώς "αυθόρμητα"και έκπληκτος", λέξεις γεμάτες νόημα που θα χαραχτούν στα κινηματο-γραφικά quotes:

Είναι σουρεαλιστικό. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο. Είναι τρελό.

Στην ελλάδα αναμένεται στις κινηματογραφικές αίθουσες την παραμονή των χριστουγέννων (α, ρε μάδερ-φάκερ Παπακαλιάτη).

Η Ηλιθιότητα μαζί τους

Αν νομίζετε πως η ταινία έχει "ιστορική"συνέχεια, λόγω της εμφάνισης του καστ των παλιών ηθοποιών, όπως για παράδειγμα ο Χάρισον Φορντ, κάνετε λάθος.
Η Disney αγόρασε τα δικαιώματα των ταινιών από τον Τζορτζ Λούκας (τον σκηνοθέτη που εμπνεύστηκε το σύμπαν του Star Wars, ο οποίος και παρευρέθηκε στην πρεμιέρα) και σχεδιάζει αρκετές ταινίες Star Wars το επόμενο διάστημα, είτε που να εντάσσονται στο ευρύτερο σύμπαν του Star Wars είτε που να αφορούν μεμονωμένους χαρακτήρες.
Ευνόητο προφανώς, αφού το όλο θέμα πουλάει πολύ. Πάρα πολύ! Η ηλιθιότητα των ανθρώπων που εξηγεί και το γιατί πουλάει, θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε αυτήν την πρόταση που έγραψαν τα χαζοχαρούμενα συστημικά έντυπα:

Ήθελα να δω τα παλιά μέλη του καστ, καθώς μεγάλωσα με αυτές τις ταινίες.

είπε η Ναταλί Αρνέτ, η οποία ήρθε από το Παρίσι στο Λος Άντζελες.

Πάντως, μία μεγάλη έκπληξη περίμενε περίπου 150 άτομα που είχαν κατασκηνώσει εδώ και μέρες για να βρουν εισιτήριο: προσεκλήθηκαν όλοι σε ένα από τα τρία σινεμά που προβλήθηκε η ταινία. Δύο από αυτούς αρνήθηκαν: η Κάρολιν Ρίτερ και ο Αντριου Πόρτερς που είχαν έρθει να παντρευτούν στην ουρά του Star Wars, καθώς είχαν κανονίσει την γαμήλια τελετή τους.

Disney: Dollar$ i'm yours mother

Όπως είναι ευνόητο, πρόκειται για μια υπέρ-παραγωγή που έχει σχεδιαστεί έτσι ούτως ώστε να κάνει box-office, σπάζοντας σειρά ρεκόρ. Δεν σχεδιάστηκε δηλαδή ώστε απλά να δώσει κέρδος, αλλά έτσι ώστε το μεγαλύτερο κέρδος να έρθει χωρίς καν να προβληθεί η ταινία. Νομίζω, πως και ο πλέον αδαής μπορεί να αντιληφθεί, πως από την στιγμή που κυκλοφορούν μέχρι και πορτοκάλια "Star Wars"και πως για το κάθε τι πληρώνεται η χρήση του λογότυπου, αναφορά της ταινίας, κλπ, του τι έχει συμβεί και του τι έχει ακόμα κυκλοφορήσει:

Τίποτα δεν είναι φτιαχτό, όλα αυτά είναι μερικά από αυτά που υπάρχουν. Γενικότερα, το τι κυκλοφορεί, ξεπερνάει και την φαντασία.

Η ταινία ήδη κυκλοφορεί στα torrents. Μάλιστα, ελάχιστα πριν και κατά την σύνταξη του παρόντος, την εντόπισα και σε καλή ανάλυση, ενώ ήδη έχουν αρχίσει να είναι διαθέσιμοι και υπότιτλοι σε διάφορες γλώσσες.

Η δε εφαρμογή "Star Wars"της Ντίσνεϊ, έχει πιάσει αστρονομικά νούμερα σε downloads.

Τι κάνει αυτή η mobile-app;

Μαθαίνεις πληροφορίες σχετικές με το σύμπαν του Star Wars, με μια σωρεία από διαφημίσεις σχετικών προϊόντων, μα και - κυρίως αυτό - να παίρνεις selfies και να τις αλλοιώνεις ώστε να μοιάζουν σαν να της πήρες από κάποιο πλάνο της ταινίας.

Η Google, σαν διαφημιστική εταιρεία που είναι, έσπευσε να πάρει και το δικό της μερίδιο σε αυτά - όπως συνήθως κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις - βάζοντάς σε να διαλέξεις, μέσα από το google.com/starwars, αν θες να είσαι με την Φωτεινή Πλευρά ή την Σκοτεινή Πλευρά.

Τι 'ναι τούτο, και τι κάνει;

Φέρνει αλλαγές στην εμφάνιση των: Android Wear, Chrome, Chromecast, Gmail, Inbox by Gmail, Ημερολόγιο Google, Χάρτες Google, Google Now, Αναζήτηση Google, Μετάφραση Google, Waze και YouTube. Για παράδειγμα, όταν φορτώνεις το Gmail, η μπάρα φόρτωσης έχει αντικατασταθεί από ένα φωτόσπαθο. Μόλις μπεις στο mail σου, θα δεις το φόντο να έχει αλλάξει, ανάλογα με την πλευρά που διάλεξες.
Χρειάζεται να πούμε πως κάνει θραύση;

Στο Facebook νομίζω δεν χρειάζεται να αναφέρουμε την αλλαγή του αβατάρ με το φωτόσπαθο. Μάλλον θα μετριούνται στα δάχτυλα όσες και όσοι και δεν το έχουν βάλει ακόμα.

Στα socials, χαμός. Επίσημες, ανεπίσημες σελίδες, ανεξέλεγκτος αριθμός από status και αναδημοσιεύσεις σχετικά με την ταινία, ενώ και στο υπόλοιπο διαδίκτυο, οι συζητήσεις σε forums, blogs και κάθε είδους σελίδες, αντιστοιχεί σε τόσα πατήματα πλήκτρων, όση και η περίμετρος του γαλαξία. Δυο φορές!

Και φυσικά, κάθε σελίδα που "σέβεται"τον εαυτό της, - δεν έχει καμία απολύτως σημασία η βασική της θεματολογία - έχει αναλάβει την υψίστη υποχρέωση να μας ενημερώσει για οτιδήποτε σχετικό:

Πώς μυρίζει η κλανιά του Chewbacca; Πόσο πιο πράσινος γίνεται o Yoda όταν πίνει μπάφο; Ποια είναι η κοινωνικό-οικονομικό-ταξική κατάσταση στον πλανήτη Τζακού; Είναι ο Τζακού ή να είναι ο Τατουίν; Είναι αινιγματικός ο Φιν; Κλάνουν τα μπαρμπούνια στο διάστημα;

Και άλλα τέτοια σπουδαία, με banners που μοιάζουν λες και φωταγωγήθηκε την ίδια στιγμή Νέα Υόρκη, τάζοντας δώρα star-wars, εκπλήξεις star-wars, εισιτήρια star-wars, προφυλακτικά strar-wars (σοβαρά), αποκλειστικότητες strar-wars. Και με όλα αυτά, να γονατίζουν servers από τα κλικ.

INFO: Αν έχετε μπουχτίσει από τα δικτυακά Star-Wars γενικώς και αδιαιρέτως, και χρησιμοποιείτε τους Chrome / Chromium browsers, μπορείτε να τα μπλοκάρετε με το addon: Force Block.

Star-Wars και Πειρατεία

Συνήθως, αυτό που διαβάζουμε, είναι το box-office της ταινίας. Τα εισιτήρια, δηλαδή, και αν θα καταφέρει να σπάσει το ρεκόρ. Και φυσικά για τα πόσο κόστισε. Τα νούμερα που ακούγονται και στις δυο περιπτώσεις προκαλούν ίλιγγο. Τα δε κασέ των πρωταγωνιστών, άνετα φτάνουν για ν'αγοράσουν μια χώρα της Αφρικής ή της Ασίας. Πολύ σπάνια, μπορεί να μάθουμε και τα συνολικά έσοδα από τις πωλήσεις κάποιου προϊόντος σχετικά με την ταινία. Νομίζω, πως είναι ευνόητο, ότι για να διακινηθεί στην αγορά (επίσημα έστω), οτιδήποτε που αφορά την ταινία υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα. Δηλαδή η Disney πληρώνεται, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις - κάτι που συμβαίνει στην περίπτωση της Disney - που διαθέτουν δικές τους θυγατρικές γι'αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Η παραγωγή δηλαδή, αρχίζει να έχει κέρδη, απλά και μόνο με την ανακοίνωση της ταινίας, πριν καν ολοκληρωθεί και το καστ πολλές φορές. Το έχουμε δει να συμβαίνει πολλές φορές, το βλέπουμε και με τον πιο κραυγαλέο τρόπο να συμβαίνει και αυτήν την στιγμή με το Star-Wars. Για την ακρίβεια, έχει αρχίσει εδώ και έναν χρόνο πριν, ίσως και πιο πολύ.

Υπάρχει άραγε, κάποιος που αμφιβάλει πως η Disney έχει βάλει σαν στόχο να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ; Ή έστω πως το συγκεκριμένο επεισόδιο του Star-Wars, θα σκαρφαλώσει στο top-10 όλων των εποχών; Η ίδια η στρατηγική της από την αρχή το φανερώνει άλλωστε. Η σκληρή μυστικότητα στο σενάριο, οι δηλώσεις των συντελεστών, η προώθησή της, όλα βρίσκονταν κάτω από μια άριστη σκηνοθεσία Σίγουρα το τμήμα marketing της Disney έκανε σκληρή δουλειά και αξίζει με το παραπάνω τα bonus του.
Άλλωστε όλη η πιο πάνω Star-Wars μανία, εξαπλώνεται πλέον και με γιγαντοαφίσες, μα και σε οποιοδήποτε εμπορικό σημείο των πόλεων. Ζούμε στους ρυθμούς του Star-Wars, ντυμένου με χριστουγεννιάτικο καταναλωτισμό και προσφορές (προπαντός).
Οι εταιρείες προώθησης και των μαζικών αιθουσών προβολής έχουν στήσει ολόκληρο μηχανισμό προώθησης σε ΜΜΕ, ΜΜΜ, εμπορικά κέντρα, πολυκαταστήματα, super-markets, περίπτερα, μαγαζιά, προϊόντα, ηλεκτρονικά μέσα και παντού.
Όποια και όποιος δεν έχει δει κάτι σε Star-Wars γύρω του, μάλλον ζει σε σπηλιά στα Ιμαλάια, εξορύσσοντας ροζ αλάτι (για τα γιορτινά τραπέζια της δύσης).

Σίγουρα το Star-Wars, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας θρίαμβος του καπιταλισμού. Προβάλλεται τις μέρες που γεννιέται ο χριστούλης - και που προς τιμήν του πρέπει να καταναλώσουμε τα κέρατά μας - τόσοι άνθρωποι έβγαλαν χρήματα από αυτό (αναμφίβολα οι εργάτες των σκηνικών, οι αφισοκολλητές, το προσωπικό καθαριότητας κλπ, θα έλυσε το οικονομικό του πρόβλημα για κάποιες γενιές, όμοια με τους πρωταγωνιστές, τα στελέχη, το διοικητικό συμβούλιο και τους μετόχους της Disney).

Μήπως αμφιβάλλει επίσης κάποιος πως, όπου προβάλλεται η ταινία, θα συμβεί το αδιαχώρητο; Αν όχι, οι προπωλήσεις των εισιτηρίων, μπορούν να δώσουν μια σαφή απάντηση. Η εισπρακτική επιτυχία που λέγαμε, το box-office, για να το πούμε και στα ελληνικά να καλοκαταλαβαινόμαστε. Στις αίθουσες μέσα και έξω θα γίνεται χαμός, και φυσικά τα ΜΜΕ θα είναι εκεί για να το καταγράψουν.

Δεν ξέρω αν ακόμα το έχετε παρατηρήσει, μα όλος αυτός ο τρελός χορός των δισεκατομμυρίων και βάλε, κινείται κατά 99% ανάμεσα σε πολυεθνικές.

- Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής:

Αν κάποια στιγμή αργότερα, διαβάσετε πως η πειρατεία, κάνει κακό στα στούντιο του Χόλιγουντ (η Disney είναι από τους πρωτοστάτες στην πίεση για ψήφιση νομοσχεδίων και ελέγχου του διαδικτύου για την "καταπολέμηση της πειρατείας", όπως λέει) και ζημιώνει καλλιτέχνες, στελέχη κλπ, θα το πιστέψετε;

[το άρθρο είναι συνεργατικό]

Η πειρατεία αποτελεί αγαπημένο θέμα των Μέσων και το μπαμπούλα του homo catanaloticus. Τη βλέπεις συχνά-πυκνά να παίζει στα δελτία και να αναπαράγεται ως είδηση σε διαδικτυακούς τόπους. Συνήθως το μοτίβο πάει κάπως έτσι: ένας “ειδικός” επί του θέματος ή “άνθρωπος του χώρου” αναλύει τις προθέσεις και την ψυχοσύνθεση των πειρατών και δεν παραλείπει να αναφέρει ότι η πειρατεία έχει κόστος και πρέπει να καταπολεμηθεί άμεσα.

Επειδή όμως το μικρόνοο αλλά φιλοθέαμον κοινό δεν πείθεται τόσο εύκολα, χρειάζονται στοιχεία. Στοιχεία που φυσικά δεν υπάρχουν, γιατί κανένας ποτέ δεν κάθησε πραγματικά να ψάξει αν υπάρχει χασούρα και πόση είναι αυτή. Αυτό βέβαια δεν πτόησε ποτέ κανέναν. Κι αν δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία, μπορούμε να κατασκευάσουμε αυτά που θα υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς μας. Θυμηθείτε, κανένας δεν το ψάχνει πραγματικά κι έτσι δε μπορεί να υπάρξει ουσιαστική διάψευση. Ή τουλάχιστον αυτό νομίζουν.

Έτσι, ακούγονται κατά καιρούς διάφορα ποσά (στο εύρος των εκατομμυρίων) με τα οποία υποτίθεται ζημιώνεται η εκάστοτε βιομηχανία από την πειρατεία. Μια μικρή παρατήρηση εδω: έχετε προσέξει ότι σχεδόν πάντα γίνεται αναφορά σε βιομηχανία κι όχι σε πραγματικούς δημιουργούς και επιμέρους συντελεστές; Θα περίμενε λοιπόν κάποιος πως -με δεδομένο ότι λίγο-πολύ όλος ο κόσμος θα πειρατεύσει κάτι σε κάποια στιγμή της ζωής του- οι εταιρείες και τα στούντιο θα κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Αντ'αυτού όμως βλέπουμε να συνεχίζονται οι μεγάλες, άρα και ακριβές παραγωγές, το περίφημο Hollywood ζει και βασιλεύει, ενώ πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί/τραγουδιστές βγάζουν με μία δουλειά τους ποσά ίσα με το ΑΕΠ ολόκληρων χωρών της Αφρικής. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Παρ'όλα αυτά, εξακολουθεί να γίνεται λόγος για διαφυγόντα κέρδη και μάλιστα υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που πιστεύουν ότι όντως ισχύει κι ότι η πειρατεία κόβει εκατομμύρια. Το θέμα έχει αναλυθεί πάμπολλες φορές και δε θα μπω στον κόπο να το εξηγήσω άλλη μία.

Επειδή όμως η πράξη είναι πιο αποτελεσματική από τη θεωρία, ένας καλός άνθρωπος φρόντισε να ξεφτιλίσει κάθε παραλογισμό με έναν πολύ απλό και πρακτικό τρόπο, εύκολα κατανοητό από τον κοινό νου. Ο καλός άνθρωπος της ιστορίας μας δεν είναι άλλος από τον Peter Sunde. Τον γνωρίζετε ως συνιδρυτή του Pirate Bay και μέγα αρχιερέα της πειρατείας. Ίσως να αγνοείτε ορισμένες μικρές λεπτομέρειες, όπως ότι έχει ιδέες τις οποίες δεν πρόδωσε ούτε όταν φυλακίστηκε, ότι απομακρύνθηκε από το ίδιο του το δημιούργημα όταν αυτό έπαψε να πρεσβεύει τις ίδιες ιδέες και μετατράπηκε σε κάτι ξένο και ότι, αν και πειρατοπατέρας, δεν κολυμπάει στο χρήμα. Αυτά όμως δεν είναι και τόσο σημαντικά για τη σημερινή μας αφήγηση.

Τι έκανε λοιπόν ο Peter; Αποφάσισε να γκρεμίσει μόνος του ολόκληρη τη βιομηχανία της μουσικής, κατασκευάζοντας την απόλυτη πειρατομηχανή. Όχι γιατί είναι κακός αλλά για να αποδείξει κάτι. Επειδή βέβαια αυτό δε θα είχε νόημα αν δεν το μάθαινε ο κόσμος, έκανε την παραπάνω πειρατομηχανή μέρος ενός έργου τέχνης, ενώ υπέβαλε και αίτηση για να εισαχθεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Εδώ ίσως να απορήσετε λίγο αλλά όλα θα εξηγηθούν παρακάτω.

Πάμε λοιπόν να δούμε από τι αποτελείται αυτό το μηχάνημα-τέρας: ένα Raspberry Pi, μια οθόνη LCD και λίγα γραμμάρια Python. Γελάσατε; Και με το δίκιο σας. Το μηχάνημα βαφτίστηκε “Kopimashin” (από τις αρχές του kopimi) και σε πρώτη φάση έχει ένα και μοναδικό λόγο ύπαρξης: να οδηγήσει σε πτώχευση τον καλλιτέχνη Gnarls Barkley, δημιουργώντας πειρατικά αντίγραφα του τραγουδιού “Crazy”. Κι όταν λέμε αντίγραφα, εννοούμε 100 αντιγραφές το δευτερόλεπτο, κάτι που μεταφράζεται σε περισσότερα από 8 εκατομμύρια αντίγραφα τη μέρα, με αξία 10 εκατομμυρίων δολλαρίων (σύμφωνα πάντα με τα εξωγήινα οικονομικά των εταιρειών).

Όπως καταλαβαίνετε, ο κακόμοιρος ο Gnarls δεν έχει καμία τύχη και σε λίγο καιρό θα βγει στο δρόμο. Φανταστείτε επίσης τι μπορεί να κάνει το ταπεινό Pi αν στοχεύσει ολόκληρες δισκογραφίες ή ταινίες.

Βέβαια, κάποιοι στέκονται υπερβολικά στις τεχνικές λεπτομέρειες και τονίζουν ότι, εφόσον κανένα αντίγραφο δεν αποθηκεύεται πραγματικά αλλά όλα στέλνονται στο /dev/null (γνωστό και ως μαύρη τρύπα), δεν υπάρχει πραγματική πειρατεία. Λες και θα ήταν δύσκολο να αλλάξει η τοποθεσία προορισμού σε κάποιο φυσικό μέσο αποθήκευσης.

Ας δούμε όμως καλύτερα τι λέει ο ιθύνων νους:

“Θέλω να δείξω τον παραλογισμό σχετικά με τη διαδικασία του να δίνουμε αξία σε ένα αντίγραφο.
Το μηχάνημα έχει φτιαχτεί για να είναι πολύ αμβλύ και ανοιχτό αναφορικά με το γεγονός ότι δεν αποτελεί κίνδυνο για καμία βιομηχανία.”

“Όμως σύμφωνα με τη ρητορική και το σκεπτικό τους, θα τους χρεοκοπήσει. Θέλω να δείξω με ένα φυσικό παράδειγμα -που είναι επίσης πραγματικά όμορφο με τον τρόπο του-
ότι το να βάζουμε τιμή σε ένα αντίγραφο είναι μάταιο”.

 Αν διακρίνετε τώρα το παράλογο της όλης υπόθεσης, σκεφτείτε ότι ο Sunde καταδικάστηκε στον πραγματικό κόσμο για υποθετικά ποσά όπως τα παραπάνω. Κάπως πρέπει να το σταματήσουμε αυτό, δε νομίζετε;
Μέχρι τότε, ο ίδιος σχεδιάζει να ολοκληρώσει 13 ανάλογα μηχανηματάκια, τα οποία είτε θα εκτεθούν είτε θα πωληθούν, ενώ ανέφερε ότι το Pi που έχει στο σπίτι του βρίσκεται κάπου στα 120 εκατομμύρια αντίγραφα, έχοντας προκαλέσει υποθετική ζημία της τάξης των 150 εκατομμυρίων δολλαρίων (πάλι σε εξωγήινα οικονομικά).

Κάπου εδώ θα σας αφήσω, με την εξής απορία: πού τα κρύβει τόσα λεφτά ο κουφάλας ο Sunde;

To PirateBay, η σελίδα σταθμός στην ιστορία των Torrents, μετά την καταστολήπου δέχτηκε από την σουηδική αστυνομία με την κατάσχεση των servers που οδήγησε στην απώλεια της βάσης δεδομένων του, δρομολόγησε μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων.
Σημαντικότερο ήταν η διάθεση της βάσης δεδομένων του, το Open Bay, με τ'οποίο ο καθένας μπορεί να στήσει ένα Pirate Bay, είδαμε λογισμικά σαν το BitCannonπου μπορεί να φέρει τα Torrents στον υπολογιστή μας και off-line, ενώ είδαμε να επανέρχεται η ίδια η ιστοσελίδα του PirateBay, με έναν μετρητήστην αρχή και με ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα, ένα παιχνίδι που έκανε με τους επισκέπτες της.
Βέβαια, πλέον η ομάδα έχει αλλάξει και οι αρχικοί ιδρυτές του μετά από μια σειρά περιπετειών και φυλακίσεων έχουν αποχωρήσει εντελώς από το πρότζεκτ.
Παρ'όλ'αυτά, η σελίδα εξακολουθεί να διαθέτει  μια από τις μεγαλύτερες βάσεις δεδομένων και να αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό εύρεσης torrent αρχείων κάθε είδους.

Ενώ είναι ακόμα διαθέσιμο το thepiratebay.se, η διαχειριστική του ομάδα, αποφάσισε να κινηθεί κάπως διαφορετικά και να βγάλει από το συρτάρι, ένα από τα παλιά της domain που αν και το είχε για χρόνια, δεν το είχε - μέχρι τώρα - χρησιμοποιήσει. Πρόκειται για ένα Montserrat-based domain name, καθώς όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί πως το μέλλον των domain, com, org, se είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο. Όχι πως δεν είναι και τα ms domains, αλλά τουλάχιστον αυτήν την στιγμή μοιάζουν πιο σίγουρα από κάθε τι άλλο.

Έτσι λοιπόν, στο εξής, το The Pirate Bay, θα το βρίσκετε και στην διεύθυνση:

thepiratebay.ms

Λίγο-πολύ, οι περισσότεροι/-ες γνωρίζετε πως ο κεντρικός άξονας για όλο αυτό που ονομάζεται «πειρατικό» (και όχι μόνο) download και sharing είναι το Pirate Bay (TPB), εδώ και αρκετά χρόνια. Αν και οι βασικοί δημιουργοί του βρέθηκαν στην φυλακήως στυγνοί εγκληματίες (έτσι ακριβώς τους χαρακτήρισαν οι γραβατωμένοι δικηγόροι των πολυεθνικών και οι πληρεξούσιοί τους δικαστές), εν'τούτοις το ΤΡΒμε διάφορους τρόπους κατάφερε να ελίσσεται και να παραμένει στον αέρα. Όπως λέει και ένας εκ των ιδρυτών του, ο Peter Sunde:Φυλακή και Πνευματικά Δικαιώματα δεν διαφέρουν.

Θυμάστεπου πριν από μια εβδομάδα περίπου (τρέχουσα ημερομηνία 18/01/2016) η διαχειριστική του ομάδα, αποφάσισε να κινηθεί κάπως διαφορετικά και να βγάλει από το συρτάρι, ένα από τα παλιά της domain που αν και το είχε για χρόνια, δεν το είχε - μέχρι τώρα - χρησιμοποιήσει. Ο λόγος για ένα Montserrat-based domain name, καθώς όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί πως το μέλλον των domain, com, org, se είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο. Όχι πως δεν είναι και τα ms domains, αλλά τουλάχιστον αυτήν την στιγμή μοιάζουν πιο σίγουρα από κάθε τι άλλο.

Δεν πέρασαν λίγες μέρες και το Μητρώο Ονομάτων Internet ανέστειλε την λειτουργία του domain (thepiratebay.ms) του Pirate Bay.

Ένοχο γαρ για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.

Είναι βέβαια ακόμα διαθέσιμο το thepiratebay.se.

Έτσι λοιπόν, στο εξής, το The Pirate Bay θα το βρίσκετε στην διεύθυνση:

thepiratebay.se

[Πηγή]

To τι σημαίνει αυτό όμως, για οποιοδήποτε domain αυτήν την στιγμή, κάτω από το πρόσχημα των πνευματικών δικαιωμάτων ή όποιου άλλου, μπορείτε να το αναλογιστείτε. Το διαδίκτυο έχει χαθεί...

Το γνωρίζετε πως στην δικτυακή πειρατεία, οφείλεται ένα μεγάλο ποσοστό της επιλεγόμενης "κρίσης";  Πως αυτή είναι υπαίτια σε έναν βαθμό για τις περικοπές των συντάξεων, μισθών και το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων;
Να, για παράδειγμα, γνωρίζετε πως στην ελλάδα εξ'αίτιας της "δικτυακής πειρατείας", υπάρχουν συνολικές απώλειες που φτάνουν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ;

Τι πάει να πει, ότι λέω ηλιθιότητες και πως το ποσόν της μεικτής απώλειας (κράτους και εταιρειών) του 1 δις ευρώ τον χρόνο (ναι, τον χρόνο!), είναι πρακτικά αδύνατο, αναλογικά του πληθυσμού;

Μα τα λένε οι εκθέσεις και οι έρευνες.

Ποιες και πού είναι αυτές;

Ιδέα δεν έχω, μα κάπου θα είναι, κάποιοι θα τις έχουν δημιουργήσει και κάπου θα αναφέρουν και αυτό. Δεν μπορεί τόσοι εκλεκτοί άνθρωποι που επικαλούνται όλα αυτά, να μην έχουν κάποια βάση ή κάποιο στοιχείο.

Γίνεται; Δεν γίνεται.

Άλλωστε η έρευνα, η πληροφόρηση και η ειδησεογραφία, είναι αμερόληπτα, αντικειμενικά και κάτω από διαφάνεια, έτσι δεν είναι; Έχουμε νόμους, έχουμε κράτος εξάλλου.

Τώρα γιατί δεν δίνουν κάποιο link, pdf ή οτιδήποτε άλλο προς αυτές τις έρευνες,  δεν το γνωρίζω και η αλήθεια είναι πως έχω μπερδευτεί λιγάκι.
Και έχω μπερδευτεί, όπως και αρκετοί άλλοι προφανώς, επειδή ναι μεν το 1δις σαν αριθμός παίζει παντού, μα....
Υπάρχει ένα θέμα που για αρκετούς είναι σημαντικό, καθώς πρόκειται για θέμα αξιοπιστίας. Την Δίωξη Ηλεκτρονικού "Εγκλήματος", την ελληνική αστυνομία, τις θεωρείτε αξιόπιστες, έτσι δεν είναι; Δίπλα στο πλευρό του πολίτη σε βάθος χρόνων και πάντα για την προστασία του, χωρίς να έχουν επιρροές από τους κομματικούς μηχανισμούς, χωρίς να παραποιούν στοιχεία, χωρίς να κατασκευάζουν ενόχους κλπ...  (ΝΕΤΙ?).
Σίγουρα όμως, όλοι αυτοί που δημοσιεύουν σχετικά με την πειρατεία και του τι ζημιά έχει επιφέρει σε δύστυχους επιχειρηματίες, εργαζόμενους και στο κράτος, θα την θεωρούν αξιόπιστη, καθώς παραθέτουν τα στοιχεία της.

Και ποια στοιχεία είναι αυτά;

Μα αυτά που είπαμε πως  μας / με μπερδεύουν.
 - Ας δούμε κάποια πρόσφατα, τα οποία απασχόλησαν και την ειδησεογραφία:
 

Μάρτιος 2015: Καταστολή του DvdMovies.

Είναι κάπου μέσα του Μάρτη, όταν το παράνομο κανάλι του ΑΝΤ1 (κατέχει πειρατικά ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες οι οποίες είναι κτήμα του ελληνικού λαού), έκανε ένα ρεπορτάζ σχετικά με την πειρατεία. Φυσικά, η λέξη ρεπορτάζ είναι σχετική, καθώς η μονταζιέρα δούλεψε άψογα και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήταν: [Η μονταζιέρα του ANT1 μιλάει για την πειρατεία και λυνόμαστε στα γέλια].

Ελάχιστες ώρες αργότερα (τυχαία;), οι μπάτσοι της ΔΗΕ, εισέβαλαν και κατέστειλαν την ιστοσελίδα του DvdMovies. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσαν, ανάμεσα στα άλλα, ανέφεραν το εξής:

[...] Με τον τρόπο αυτό, προκλήθηκε, σύμφωνα με την Εταιρεία Προστασίας Οπτικοαουστικών Έργων, σημαντική απώλεια εσόδων για τους νόμιμους δικαιούχους, ύψους 1.400.000 ευρώ περίπου, καθώς και για το κράτος από τη μη είσπραξη των αντίστοιχων φόρων. [...]

[δείτε σχετικά: Μπράβο στα λαγωνικά της Δίωξης, κατατρόπωσαν το έγκλημα, κλείνοντας το DvdMovies].

Ας σημειώσουμε αυτό το νούμερο: 1.400.000ευρώ.
 

Οκτώβριος 2015: Καταστολή του Gamato.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη της ιδίας χρονιάς (2015), οι κρατικοί μηχανισμοί απέδειξαν για μια ακόμα φορά την αποτελεσματικότητά τους, κατατροπώνοντας το έγκλημα και σώζοντας ανθρώπους από την ανεργία, επιχειρηματίες από την καταστροφή και φυσικά το κράτος στην αύξηση των εσόδων του για να πληρώνει τους διεθνείς τοκογλύφουςκαλούς μας δανειστές.
Η ιστοσελίδα του Gamato, πραγματικά θα πρέπει να ήταν κράτος εν κράτει. Κάτι σαν μια εκκλησία, ας πούμε. Ναι, τόσο δυνατό και ισχυρό και αναμφίβολα επιζήμιο για την οικονομία μας και άμεσα υπεύθυνο για την κατάσταση που βρισκόμαστε.
Σύμφωνα με την πάντα αξιόπιστη ΔΗΕ - η οποία φυσικά, σαν κρατική υπηρεσία δεν γίνεται φερέφωνο και προστάτης καμίας εταιρείας - εδώ μιλάμε για μεγιστάνες πειρατές. Στην ανακοίνωσή τους, μαζί με τα υπόλοιπα, λένε και το εξής:

[...] Ο συγκεκριμένος ιστότοπος είχε περίπου 9.300.000 προβολές ανά ημέρα και υπολογίζεται ότι η λειτουργία του προκάλεσε συνολική ζημία των δικαιούχων ύψους 465.000.000 ευρώ και ζημία του Δημοσίου περίπου 230.000.000 ευρώ. [...]

[δείτε σχετικά: Gamato το Κράτος και οι Επιβολείς του Νόμου].

Να σημειώσουμε αυτά το νούμερα: 465.000.000 + 230.000.000 = 695.000.000ευρώ.

Δηλαδή, μέχρι τώρα, από δυο και μόνο ιστοσελίδες που - σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της ΔΗΕ - τις επισκέπτεται αριθμός που ισοδυναμεί με τον συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας, μιλάμε για απώλειες της τάξης: των 696.400.000 ευρώ!
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί κατ'αρχάς, το πόσο ωφέλιμο θα ήταν στην οικονομία αυτό το έσοδο και αφ'ετέρου να σχηματίσει το συμπέρασμα πως το 99,9% του ελλαδικού πληθυσμού είναι πειρατές. Ακόμα και η θειά η Ζαχάρω (είναι από το χωριό, δεν την ξέρετε).

Όμως, αυτοί οι αριθμοί - σύμφωνα πάντα με την έγκυρη ελληνόφωνη ανεξάρτητη, αδέσμευτη, μαχητική, super-duper ειδησεογραφικότητα - το ποσόν αυτό, είναι ακόμα πιο υψηλό, φτάνοντας σχεδον το 1δις ευρώ:

[...] Η παράνομη εκμετάλλευση έργων δημιουργών και καλλιτεχνών μέσω του πειρατικού downloading έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και στη χώρα μας, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις του κλάδου να έχουν απώλειες πάνω από 615 εκ. ευρώ το χρόνο και το κράτος να χάνει κοντά στα 315 εκ. ευρώ από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος. [...]

Η πρόσθεση δηλαδή, μας δίνει: 615 εκ. + 315 εκ. = 930 εκατομμύρια ευρώ και μάλιστα ανά χρόνο!

Μιλάμε δηλαδή, για καθαρό έγκλημα και για Εσκομπάρ της πειρατείας, αμείλικτους πειρατοβαρόνους που βυθίζουν την χώρα μας στο κενό, οδηγούν τα παιδιά μας μετανάστες και τους πατεράδες μας στην αυτοκτονία. Αν αναλογιστούμε πως μόνο τα τελευταία πέντε (5) χρόνια με τις απώλειες αυτές που αναφέρονται, υπήρξε ζημία της τάξης των σχεδόν 5 δις ευρώ (!!!), ξέρουμε πολύ καλά τι φταίει.

Και ποιοι αναφέρουν αυτά τα νούμερα;

Μα, είπαμε και στην αρχή: η mainstream ειδησεογραφία, τα τουρλού-τουρλού θεματολογίας ιστολόγια, τα ιδιωτικά κανάλια που έχουν κάνει κατάληψη (πειρατεία) των συχνοτήτων, οι εφημερίδες και έντυπα που έχουν πλήρη απαλλαγή από τέλος χαρτού και μια ακόμα σκανδαλώδη σειρά απαλλαγών και προνομίων και μια ακόμα στρατιά πολιτικάντηδων από κάθε κομματικό εύρος. Και επίσης όλοι οι πρόθυμοι ηλίθιοι.
Θυμάστε το θέμα που προέκυψε πρόσφατα - για μικροπολιτικές ανάγκες - λίγο μετά τα μέσα Γενάρη (20/1), σχετικά με την υποτιθέμενος φόρο σε tables και άλλες συσκευές, υπό το πρόσχημα των πνευματικών δικαιωμάτων; Κάτι που φυσικά, με την ισχύουσα κατάσταση, την πρακτική αδυναμία εφαρμογής του τώρα, και τα παράλληλα προβλήματα που θα επέφερε κάτι τέτοιο, δεν πρόκειται να μπορέσει να εφαρμοστεί. Μπάζει από παντού άλλωστε [δείτε σχετικά: Φόρος στα Tablets ή φόρος στην Ηλιθιότητα;].

Σε κάποιους όμως, δεν άρεσε αυτό και για τους δικούς τους λόγους ανακινούν συνέχεια το θέμα. Ένα θέμα που φυσικά δεν έχει να κάνει με κάτι ηθικό, αλλά με την καταστολή - μέσω κρατικών μηχανισμών - για κάποια υποθετικά οικονομικά μικροοφέλη ορισμένων. Αυτήν την φορά, έρχεται από το ιστολόγιο του Ριζόπουλου, με άρθρο του (editorial) της 27ης Ιανουαρίου, 2016 [do-not-link] που φέρει τον τίτλο:

Ο Μπαλτάς κήρυξε πόλεμο στους παράνομους πειρατές.

Τώρα, τι εννοεί με τους "παράνομους πειρατές"και του ποιοι συνεπώς, είναι οι "νόμιμοι" (αυτός ίσως;), δεν το γνωρίζω.
Ερχόμενος στην συνέχεια ο συντάκτης, να μας ενημερώσει και να μας νουθετήσει, μιλώντας για "θετική έκπληξη"και τα λοιπά γνωστά που ανά καιρούς διαβάζουμε, τα οποία θυμίζουν copy-paste στην (μη) ουσία τους:

To γεγονός πως ρίχνοντας μια ματιά στο ιστολόγιό του, είδαμε ότι υπάρχει μια... Μπαλτό-λαγνεία, είναι μάλλον τυχαίο. Και φυσικά, "έγκυρο".
Σωστά - δεν - είδατε. Επειδή δεν παραθέτει καμία παραπομπή γι'αυτά, πέρα από το εμφανές γλείψιμο στον υπουργό και τις φιλελέ μονότονες κουβέντες του, για τους ανθρώπους που ζουν ολόγυρά του. Kαι το τσουβάλιασμα που κάνει στην αρχή και ο τρόπος που το αναφέρει είναι πάμφθηνος λαϊκισμός με μηδενική επιχειρηματολογία, όπως και τα υπόλοιπα άλλωστε.

Όμως εδώ, θα κάνουμε μια διευκρίνηση που είναι αναγκαία να γίνει. Ποιοι δίνουν αυτά τα στοιχεία και αυτούς τους τόσο μεγάλους αριθμούς; Μπορεί ο κάθε Ριζόπουλος να "ξεχνάει"να το αναφέρει, μα το λέει η ΔΗΕ:

Η Εταιρεία Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (EΠΟΕ).

Και τι είναι η EΠΟΕ;
Μα τι άλλο από μια ΜΚΟ; Ένας από τους πιο καλούς τρόπους να έχεις κρατική υποστήριξη και χρήμα, χορηγούς και άλλους αρωγούς χωρίς να επενδύεις ούτε μισό ευρώ και χωρίς να δίνεις λογαριασμό πουθενά για τα έσοδά σου. Έχει νομική προσωπικότητα (άρθρo 784 ΑΚ), που λειτουργεί ως Οργανισμός Συλλογικής Προστασίας Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων δυνάμει της σχετικής άδειας τού Υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠ.ΠΟΛ. 11086/ 5-12-1997) και σύμφωνα με τον Ν. 2121/93.

Και για ποιους ενεργεί;

Ενδεικτικά, ορισμένα (νυν και πρώην) ονόματα:

Μέλη της στην Ελλάδα:                                         

AUDIOVISUAL A.E
VIDEOSONIC Α.Ε.
VILLAGE ROADSHOW
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Α.Ε
ODEON A.E.
ΣΠΕΝΤΖΟΣ ΒΙΝΤΕΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΠΕ
CAMELOT MEDIA
ALPHA ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε.
ALTER CHANNEL
ΑΝΤΕΝΝΑ ΤV Α.Ε.
MEGA CHANNEL
Ι.Μ.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΗΣ & ΣΙΑ ΕΠΕ (JT TV FILM INTERNATIONAL CO.)
ΣΟΝΥ ΕΛΛΑΣ Α.Ε
HOLLYWOOD CINE VIDEO TV

Μέλη της  στο εξωτερικό:

COLUMBIA PICTURES INDUSTRIES INC
TWENTIETH CENTURY FOX INTERNATIONAL CORPORATION
UNIVERSAL INTERNATIONAL FILMS INC
BUENA VISTA INTERNATIONAL INC
MOTION PICTURE ASSOCIATION INC
METRO GOLDWYN MAYER STUDIOS INC
WARNER BROS Α division of Time Warner Entertainment LP
PARAMOUNT PICTURES CORPORATIONS

Είναι νομίζω, περισσότερο από προφανές, πως πρόκειται για την αντίστοιχη ΑΕΠΙ, αλλά για τις ταινίες. Και το γιατί δίνουν αυτά τα νούμερα είναι προφανές. Το ελεγχόμενο και υπό καταστολή διαδίκτυο και γενικότερα κάθε τομέας αυτού που ονομάζεται "αγορά", για τις εταιρείες, έχει την λογική πως όλοι θα αναγκάζονται να πηγαίνουν στις σελίδες / υπηρεσίες τους και να αγοράζουν τα προϊόντα τους, ενώ φυσικά στο βάθος η μια προσπαθεί να κατασπαράξει την άλλη και βλέποντας τελικά να επιβιώνουν μόνο οι πολυεθνικές σ'ένα σχεδόν μονοπώλιο των πάντων.
 

Μια απόρριψη:

Στο τέλος του Δεκέμβρη (2015), κυκλοφόρησε το νέο επεισόδιο της ταινίας "Star Wars". Σύμφωνα με τα όσα καθιέρωσε σε παγκόσμια κλίμακα, η προπαγάνδα του Χόλιγουντ, η ταινία θα ήταν αμφίβολο αν θα είχε εισπρακτική επιτυχία, καθώς οι 7 στους 10 του παγκοσμίου πληθυσμού είναι "πειρατές". Δηλαδή, μια πολυεθνική σαν την Disney, έπαιρνε ένα ρίσκο δισεκατομμυρίων, καθώς δεν διαθέτει στο δυναμικό της αναλυτές και άλλους πιο ειδικευμένους κλάδους που να ασχολούνται με αυτά πριν την οποιαδήποτε απόφαση (έξοδα και αναμενόμενα έσοδα, αν η "αγορά"θα ανταποκριθεί κλπ-κλπ).

Τι συνέβη τελικά;

Αστρονομικό box-office, τεράστια έσοδα για τις αίθουσες που προβλήθηκε, υπέρμετρη κατανάλωση προϊόντων γύρω από την ταινία (παιχνίδια, ρούχα, βιβλία κλπ) και με εισπρακτικό αποτέλεσμα ικανό να εξαλείψει τα χρέη (σε ποιους;) των περισσοτέρων χωρών του πλανήτη [δείτε σχετικά: Block the Force και ολίγα περί Πειρατείας].
Τεράστιες ουρές, υστερία, αμερικανιές, προπωλήσεις εισιτηρίων και έναν μήνα μετά ο χαμός συνεχίζεται!

Λοιπόν;

Δεν νομιζω να εκπλήσσει κανέναν/μια, ούτε είχαμε την ουσιαστική ανάγκη κάποιου pollγια να ξέρουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία προτιμάει να δει μια ταινία στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ούτε και πως στο μεγαλύτερο ποσοστό της επαρχίας δεν υπάρχουν κινηματογράφοι (λέμε τώρα, πόσο μάλλον που απουσιάζουν στοιχειώδεις υποδομές).
Μα ούτε και πως η εμφάνιση, σχεδόν παντού στον πλανήτη, του Netflix θα άλλαζε κάτι ή θα ήταν ουσιαστικό. Γιατί να πρέπει να πληρώσει συνδρομή στο κάθε Νetfix ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει αγγλικά; Επειδή ελληνικούς υπότιτλους δεν είδαμε να διαθέτει και όπως έχει γίνει γνωστό θα αργήσει να εισάγει (και αν); [δείτε σχετικά: Netflix: Ορισμένα πράγματα γι'αυτό].

Αναρωτιέμαι, αν αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο επικίνδυνα ηλίθιοι, που γράφουν πράγματα σαν τα πιο πάνω του Ριζόπουλου και ο κάθε Μπαλτάς που σαν αληθινός μπαλτάς θα τα κατατροπώσει, για τους λόγους που το κάνουν. Ηλιθιότητα δεν είναι σίγουρα. Και αν δεν είναι ηλιθιότητα, τότε πάμε στην σκοπιμότητα που μπορεί να ποικίλει (μικροπολιτικά συμφέροντα, οικονομικά κλπ).
Αναρωτιέμαι επίσης, γιατί κανείς από αυτούς δεν αναφέρει και τα εξής:

- Εισιτήριο κινηματογράφου 10-15 ευρώ / άτομο.
- Ένα CD / DVD το λιγότερο 15-20 ευρώ.
- Ένα παιχνίδι Η/Υ ή κονσόλας από 40 -60 ευρώ.
- Ενοικίαση μιας ταινίας (ηλεκτρονικά και σε κατάστημα) από 2-5 ευρώ.

Ενδεικτικές τιμές και χωρίς να λογαριάσουμε πρόσθετα έξοδα, όπως για παράδειγμα, τα έξοδα μετακίνησης, τις χρεώσεις στις ηλεκτρονικές αγορές, κάρτες κλπ. Πόσα θα μπορούσε να αντέξει ο καθένας, δεδομένων των συνθηκών;
Και αυτά πάλι, χωρίς να σημαίνει πως οι κινηματογράφοι θα φέρουν τις ταινίες που θέλει να δει κάποιος/α και χωρίς να αναφέρουμε καθόλου τις τηλεοπτικές σειρές. Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου είναι άλλωστε να παρακολουθεί ό,τι τον ευχαριστεί. Επειδή, αν για να το κάνουμε αυτό, προσθέσουμε και τα έξοδα από τα συνδρομητικά κανάλια, τότε μάλλον θα πρέπει να μιλάμε για ανθρώπους συγκεκριμένων εισοδημάτων και που παράλληλα μένουν σε πολύ μεγάλα αστικά κέντρα.

Η άγνοια προέρχεται επίσης από ανθρώπους που κυριολεκτικά καταστέλλουν την αλήθεια ή την καταπνίγουν ή προσπαθούν να την κάνουν τόσο συγκεχυμένη, που οι άνθρωποι να σταματήσουν να νοιάζονται για το τι είναι αληθινό και τι όχι.

Το αν μερικοί είναι τόσο ηλίθιοι, που δεν μπορούν να καταλάβουν πως με το πρόσχημα της πειρατείας η καταστολή και η λογοκρισία στο διαδίκτυο, σ'ένα μέσο που δημιουργήθηκε να είναι ελεύθερο, θα επιφέρει χειρότερες συνέπειες και άρση κάθε ιδιωτικότητας και ελευθερίας, δεν σημαίνει πως πρέπει να μας κουνάνε το δικτυακό τους δάχτυλο, κάνοντάς μας μαθήματα της δικής τους ηθικής και μπουρδολογίας. Ας βάλουν το δάχτυλό τους εκεί που ξέρουν, ώστε να κάνει παρέα και με το "αόρατο χέρι της αγοράς". Νισάφι πια!

Τίποτε περισσότερο, το έχουμε αναλύσει τόσο πολύ το θέμα "πειρατεία", που δεν πάει άλλο: #piracy.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην γνωρίζει ή να αμφιβάλλει πως τα Windows αποτελούν την βασική αφορμή για το φαινόμενο της πειρατείας λογισμικού. Κατ'αρχάς, μόνο μυστικό δεν είναι ότι τα ίδια τα Windows αποτελούν το πρώτο μεγαλύτερο λογισμικό που είναι πειρατικό. Μπορεί η Microsoft να μην είναι χαρούμενη γι'αυτό, μα έτσι είναι τα πράγματα. Το μονοπώλιο που δεκαετίες πριν εφάρμοσε με συμφωνίες και δεσμεύσεις "κάτω από το τραπέζι", επιβάλλοντας τα Windows σαν το λειτουργικό σύστημα του πλανήτη, ήταν αναμενόμενο να είχε αυτά τα αποτελέσματα. Θεωρώ αδιανόητο να μην το είχαν αντιληφθεί από αρκετά νωρίς.
Αυτά υποστηρίζει και μια νέα έρευνα που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα και έγινε από τον πανεπιστημιακό ερευνητή Arne Rogde Gramstad, για το πανεπιστήμιο του Όσλο.

Παρουσιάζοντας αυτά σε ένα έγγραφο με τίτλο: “Software Piracy and Linux Adoption”, ο Gramstad εξετάζει την σχέση μεταξύ των τοπικών ποσοστών πειρατείας λογισμικού (με βάση τα δεδομένα της BSA) και την χρήση του Linux ως λειτουργικό σύστημα desktop, με ταυτόχρονο έλεγχο για ενδεχομένους παρεμβατικούς παράγοντες όπως το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν ανά κεφαλή και τις τοπικές προσπάθειες για την καταπολέμηση της πειρατείας.
Αυτό οδηγεί σε ένα μοντέλο, το οποίο προβλέπει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν το Linux αν πειρατεία λογισμικού, σε γενικές γραμμές, ήταν λιγότερο διαδεδομένη στην χώρα.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Gramstad (σε ερωτήσεις που του έγιναναπό το Torrent-Freak):

Θεωρώ ότι μια αύξηση στο ποσοστό πειρατείας κατά 1% σε μια χώρα, αναμένεται να μειώσει το ποσοστό των χρηστών του Linux κατά περίπου 0,5%. Αν και υπάρχει κάποιο επίπεδο αβεβαιότητας σχετικά με την ακριβή εκτίμηση, η κατεύθυνση είναι αρνητική με ένα υψηλό επίπεδο στατιστικής βεβαιότητας. Αυτό σημαίνει, ότι αν η πειρατεία εξαφανιζόταν ολοκληρωτικά, ο αριθμός των χρηστών του Linux θα αυξανόταν κατά 50%. Αν και αυτό είναι ένας εντυπωσιακός αριθμός, η σχετική επίδραση θα είναι μέτρια. Στις περισσότερες χώρες το Linux χρησιμοποιείται από περίπου 1% των χρηστών (σαν οικιακό desktop), το οποίο θα αυξηθεί σε 1,5%.

Αυτό όμως, φέρνει στην επιφάνεια ένα ενδιαφέρον ζήτημα - όπως αφήνει να εννοηθεί - ότι δηλαδή, η δεσπόζουσα θέση της Microsoft στην πραγματικότητα ενισχύεται μέσα από την πειρατεία.
Νομίζω, ότι τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν πως υπάρχουν έξοδα για την πειρατεία λογισμικού, εκτός από τις απώλειες σε εταιρικά κέρδη.
Για τα λειτουργικά συστήματα, η πειρατεία έχει συμβάλει στην δεσπόζουσα θέση των Windows, η οποία στην πραγματικότητα έχει υπονομεύσει τον ανταγωνισμό, ανάμεσα στις εναλλακτικές λύσεις ανοικτού κώδικα, όπως το Linux.

Σίγουρα απαιτείται περισσότερη έρευνα για να δούμε πώς και άλλοι εξωτερικοί παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν την σχέση μεταξύ της πειρατείας και στην υιοθέτηση του Linux, αλλά ο Gramstad είναι πεπεισμένος ότι η κατεύθυνση των αποτελεσμάτων είναι σταθερή.
Ενώ είναι αμφίβολο ότι η Microsoft πρόκειται να ενθαρρύνει την πειρατεία, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η επίδραση της πειρατείας λογισμικού δεν είναι πάντα τόσο εύκολη, όσο θα νόμιζε κανείς.

Σχεδόν δυο μήνες μετά από τον προηγούμενο σάλο, σχετικά με την επιβολή τέλους 2% στην τιμή πώλησης των υπολογιστών, το θέμα φαίνεται να επανέρχεται και το πιο πιθανό να οδηγηθεί προς ψήφιση. Αφορά το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στα τέλη του 2015 στην Βουλή υπό τον τίτλο «Νόμος για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων και για την χορήγηση πολυεδαφικών αδειών για επιγραμμικές χρήσεις μουσικών έργων και άλλα πολιτιστικά θέματα».
Στο θέμα έχουμε αναφερθεί διεξοδικά εκείνο το διάστημα (Γενάρη 2016), με το άρθρο: Φόρος στα Tablets ή φόρος στην Ηλιθιότητα;

Επανερχόμενο το θέμα, αξίζει να το δούμε καλύτερα, καθώς η επιβολή αυτού του ειδικού τέλους θα σημάνει ακόμα περισσότερα και οι παρερμηνείες σε όλο αυτό θα δώσουν και θα πάρουν.
Οπότε, ας τα δούμε λίγο καλύτερα τα πράγματα:
 

Τι ακριβώς είναι αυτή η προσαύξηση του 2% στις τιμές των υπολογιστών;

Αυτό λοιπόν, το σχέδιο νόμου ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία την Οδηγία 2014/26 για την συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων καθώς και για την χορήγηση πολυεδαφικών αδειών για επιγραμμικές χρήσεις μουσικών έργων στην εσωτερική αγορά και, όπως σημειώνει ο υπουργός πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς:

Εισάγει νέους κανόνες για τη βελτίωση της λειτουργίας των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης και προστασίας και προβλέπει διαδικασίες συναινετικής επίλυσης διαφορών (συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ οργανισμών και αντιπροσωπευτικών ενώσεων χρηστών, διαμεσολάβηση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας, διαιτησία)...

Και όπως διευκρίνισε, μετά τις αντιδράσεις για την επαναφορά της αμοιβής επί της αξίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών:

Η εύλογη αμοιβή, δεν συνιστά φόρο αλλά αποζημιωτικό αντιστάθμισμα της ζημίας του δημιουργού από την ελεύθερη αναπαραγωγή του έργου του από τρίτους για ιδιωτική χρήση.

θυμίζοντας πως προβλεπόταν ήδη στο άρθρο 18 παρ. 3 του Ν. 2121/1993.
 

Τι είναι όμως, αυτός ο νόμος 2121 του 1993;

Ο νόμος αυτός (2121/93) που πέρασε από το υπουργείο πολιτισμού, επί υπουργίας Ντόρας Μπακογιάννη - και η ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που υιοθέτησε τον θεσμό της ιδιωτικής αναπαραγωγής- επέβαλε «εύλογη αμοιβή» επί της αξίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών το έτος 1993. Καταργήθηκε, όμως, το έτος 2002.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο συγκεκριμένος νόμος, εκείνη την εποχή (1993) που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «καινοτόμος» και λειτούργησε ως παράδειγμα για την εισαγωγή της εύλογης αμοιβής από τους Η/Υ στην νομοθεσία δεκατεσσάρων ευρωπαϊκών κρατών!

Το σημαντικό εδώ όμως είναι ότι οι αντιδράσεις γι'αυτόν τον νόμο υπήρξαν λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα, το 1997. Την ίδια χρονιά δηλαδή που άρχισαν να δημιουργούνται οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και να ζητούν την καταβολή της εύλογης αμοιβής από τους οφειλέτες.

Και αυτόν ακριβώς, τον καταργημένο νόμο, πάνε να επαναφέρουν τώρα, με κάποιες προσθήκες και βελτιώσεις.
 

Η αντίφαση:

Προσπαθώντας να το δούμε από την πλευρά της οικονομικής εξουσίας του κράτους, είναι αστείο, καθώς σαν πρόσχημα προβάλλεται ο «πολιτισμός». Και το αστείο είναι το πως, αν και η ελλάδα με τους πατριώτες της, είναι αυτή που υπερηφανεύεται για τον πολιτισμό της, την ίδια στιγμή είναι από εκείνες τις χωρείς που τον προστατεύουν λιγότερο (θυμάστε την περίπτωση του «εθνικού» ύμνου;), Λαμβάνοντας υπόψιν το επίπεδο του σημερινού νεοελληνικού «πολιτισμού», βλέπουμε πως αυτή η χώρα, διαθέτει και βιβλία και θέατρο και μουσική και οτιδήποτε τέλος πάντων, θα μπορούσε να ονομαστεί ως «πολιτισμός».
Βλέποντας όμως και τους ανθρώπους που προβάλλονται από τα media και την εξουσία ως φορείς πολιτισμού (πχ: Δημουλίδου, Ράμφος, Λαζόπουλος, Σφακιανάκης, Σεφερλής και σία), προκύπτει εύκολα και η απάντηση του γιατί στο σύνολό της αυτή η χώρα έχει λοβοτομημένους πολίτες, όπως ακριβώς δηλαδή μια χώρα η οποία δεν θα είχε τίποτα από αυτά (βιβλία, τέχνες, τραγούδια κλπ).

Παρ'όλα αυτά, είναι λάθος οπτική αυτή.
Αν λογαριάσουμε πως στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει, είναι η εξουσία και τα συνεπαγόμενα συμφέροντα, να νομοθετεί όπως θέλει, ορίζοντας το σωστό και το λάθος, το νόμιμο και το μη νόμιμο, το ηθικό και το ανήθικο, προφανώς ο ίδιος μηχανισμός, ορίζει και τον πολιτισμό.
 

Ναι, μα οι δημιουργοί, δεν δικαιούνται αμοιβή;

Δεδομένου του οικονομικού συστήματος (καπιταλισμός, ελεύθερη αγορά), σαφώς και δικαιούνται, δεν είπε κανένας το αντίθετο. Μα όπως είναι και το λογικό, η αμοιβή τους θα προέρχεται από τους ανθρώπους τους οποίους αγοράζουν το έργο τους (πχ, ένα βιβλίο, ένα cd / dvd, εισιτήριο, κλπ). Θα ήταν παράλογο για παράδειγμα, να υποχρεωθούμε άπαντες δια νόμου, να πληρώνουμε για την δημιουργία τραγουδιών κάποιους συνθέτες, μουσικούς και καλλιτέχνες.
Συνεπώς, η αμοιβή των δημιουργών, ερμηνευτών, κλπ, προέρχεται κυρίως από τους ανθρώπους που θα διαδράσουν οικονομικά με το έργο τους και το τελικό κέρδος τους εξαρτάται από τις συμφωνίες που έχουν κάνει με μεσάζοντες, managers και την εταιρεία την οποία τους «χτίζει». Αν πιστεύουν πως η αμοιβή τους δεν είναι ικανοποιητική ή η αναμενόμενη, προφανώς είναι ένα θέμα που πρέπει να διευθετήσουν μόνοι τους και δεν πρόκειται για ένα πολιτικό ζήτημα, το οποίο θα πρέπει να μεταφερθεί στο κοινοβούλιο ή να αποτελέσει δημόσιο θέμα.
Σαφή και εύλογα όλα αυτά.

Μα και πάλι, εδώ όσα και να λέμε, η κανονικότητα της νομοθεσίας, το έχει ήδη ορίσει, αφού η  εύλογη αμοιβή δεν αφορά τις καθεαυτού περιπτώσεις παράνομης αναπαραγωγής αλλά εκείνες τις περιπτώσεις που ο νόμος, κάμπτοντας τον κανόνα του απόλυτου χαρακτήρα του copyright, αναγκάζει τον δημιουργό να ανεχθεί την, χωρίς άδεια, χρήση του έργου του. Για'αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις, προβλέπει ο νόμος την εύλογη αμοιβή ως μια ελάχιστη αποζημίωση του δημιουργού.
Όχι βέβαια, πως αυτό αλλάζει πολλά από την ουσία, όπως θα καταλάβετε και πιο κάτω.
 

Υπάρχει όμως και η πειρατεία...

Φυσικά και υπάρχει. Πάντα υπήρχε. Από την εποχή που τα δισκοπωλεία μιας άλλης εποχής έγραφαν κασέτες, μέχρι τα video-clubs που δίνανε κόπιες αντιγραμμένες. Απλά, το φαινομενο εξελίσσεται με τις εποχές, τα μέσα και την τεχνολογία. Όπως μαζί του εξελίσσεται και η παραγωγή των «σταρς» και του περιεχομένου (πλέον, οι ταινίες, βιβλία, τραγούδια κλπ, βγαίνουν με ρυθμούς πολυβόλου, κάθε εβδομάδα).
Είναι γνωστά επίσης κάποια ακόμα:

1. Η ζήτηση της πειρατείας, έχει να κάνει με τις οικονομικό-κοινωνικές συνθήκες.
2. Οι καλλιτέχνες, συγγραφείς, ηθοποιοί, τραγουδιστές κλπ, είναι επίσης προϊόντα για κάποια από τις λίγες πολυεθνικές που επικρατούν στον χώρο, είτε σε τοπικό επίπεδο. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τους εκδοτικούς οίκους.
3. Πως όλο αυτό το οποίο ονομάζεται ως «πολιτισμός», αποτελεί ένα προϊόν και υπάγεται στους κανόνες του κέρδους της αγοράς.
4. Αν δεχτούμε ως πραγματικές, όλες τις εκατέρωθεν μετρήσεις, στατιστικά κλπ, τότε αυτό που προκύπτει είναι πως η πειρατεία είναι ουδέτερη, ούτε μείωσε, ούτε αύξησε τα έσοδα. Προφανώς το ζητούμενο των πολυεθνικών είναι να ελέγξουν και αυτόν τον χώρο, για επιπλέον κερδοφορία.

Η μοιρασιά

Με τις παρούσες συνθήκες, αυτό το τέλος, μπορεί να ονομαστεί σαφέστατα με μια λέξη: «χαράτσι». Βέβαια, οι νομικές και νομοθετικές ορολογίες, είναι εντελώς διαφορετικές απ'ό,τι τις προτάσσει η κοινή γνώμη και στην τελική, ως γνωστόν τα πάντα καθορίζονται γύρω από αυτές τις διατάξεις.
Συνεπώς, με βάση αυτά, αυτό το τέλος, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν φόρος. Φόρους άλλωστε έχει δικαίωμα να εισπράξει μόνο το κράτος και κανένας ιδιωτικός φορέας.
Αυτό λοιπόν το «τέλος» - που στην τελική, απ'όποια πλευρά και αν το δεις, δεν παύει να είναι μια ακόμα επιβάρυνση - ο νομοθέτης το έχει ορίσει σαφέστατα: «εύλογη αμοιβή».. Η «εύλογη αμοιβή» δηλαδή, αποτελεί αμοιβή εργασίας και ως γνωστόν, τα ποσά που αποκτά κανείς από την εργασία του φορολογούνται.

Συνεπώς, ανοίγει τις πόρτες για διεκδίκηση από τους συγκεκριμένους φορείς και μάλλον κόβει το μονοπώλιο είσπραξης από την επικρατούσα μέχρι τώρα ΑΕΠΙ. Στην διεκδίκηση, καθώς τους αφορά άμεσα, έχουν εμπλακεί και άλλοι (σύλλογοι μουσικοσυνθετών, στιχουργών και άλλων), οι οποίοι επικροτούν την λήψη αυτού του τέλους, ασκώντας και πολιτικές πιέσεις, καθώς με όλα αυτά δικαιούνται και το δικό τους μερίδιο.

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί, καθώς σε αυτό το τέλος του 2%, δικαιούχοι είναι και οι δημοσιογράφοι όπως και οι ιδιοκτήτες των εφημερίδων (!!).

Ωραία, και γιατί να τα πληρώσω εγώ αυτά;

Πολύ απλά, επειδή χρησιμοποιείς υπολογιστή / smartphone / tablet και ο υπολογιστής / smartphone / tablet είναι ένα μέσο που μπορεί να γίνει πειρατεία και με την πειρατεία θεωρείται πως θίγονται τα κέρδη των δημιουργών, μεσαζόντων και εταιρειών. Με την ίδια λογική δηλαδή, θα μπορεί να μπει ένα πρόσθετο τέλος και στα γυαλιά οράσεως, επειδή συντελούν στην ανάγνωση πειρατικού περιεχομένου. Ή στο ηλεκτρικό ρεύμα, με το οποίο τροφοδοτούνται οι υπολογιστές που συμβάλλουν στην πειρατεία και πάει λέγοντας.
Εν δυνάμει δηλαδή, θεωρείται όλο το σύνολο του πληθυσμού ως «εγκληματίες» (καθώς ως έγκλημα, καταδικάζεται και η πειρατεία), ζητώντας του να καταβάλλει ένα πρόστιμο εκ'των προτέρων, για κάτι που ίσως κάνει, ίσως όχι, ίσως να μην γνωρίζει κλπ.

Πρακτικά δηλαδή, θα μπορούσαμε να πούμε πως, η ανεπάρκεια μηχανισμών από το κράτος και τις ιδιωτικές εταιρείες, με τους αμέτρητους ενδιάμεσους και εμπλεκόμενους, θα πρέπει να μετακυλίσει στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. 
Οι απόψεις που έχουν ακουστεί γι'αυτό είναι αμέτρητες από κάθε πλευρά. Κάποιοι μάλιστα, πρότειναν σαν χρυσή τομή, να καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό (!). Δηλαδή έχουμε πολέμιους του κρατισμού αλλά με έξοδα του κράτους και, στην ουσία, η επιβάρυνση να μετακυλίεται και πάλι στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Λαμπρό, έτσι;

Το πώς και πού τελικά, θα μοιράζεται αυτό το ποσόν που προφανώς θα είναι πολύ μεγάλο, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία πού θα χρησιμοποιηθεί ως συνήθως, δηλαδή για πολιτικά και κομματικά συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Δεν είναι μυστικό άλλωστε η προβληματική είσπραξη των δικαιωμάτων των δημιουργών, από ιδιωτικές εταιρείες σαν την ΑΕΠΙ, οι οποίες όμως έχουν κρατική δομή και στήριξη.

Η... «επιχειρηματολογία»

Αν και όλο αυτό δεν στέκει και έχει άπειρα κενά, μπάζοντας από παντού, δυστυχώς, δεν έχει και ισχυρό αντίλογο. Δεν ξέρω - αν αυτό το τέλος -, θα έχει επιπτώσεις και τι για μια χώρα που δεν παράγει σχεδόν τίποτα και στην προκειμένη κάνει εισαγωγές ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Ούτε αν θα έχει έσοδα το δημόσιο από αυτό και πόσα, καθώς θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η προσαύξηση του τέλους που θα επιβαρύνει στο εξής την αγορά τους (και για το δημόσιο).
Ούτε μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα αν και κατά πόσο θα επηρεάσει την αγορά των ηλεκτρονικών υπολογιστών, λαμβάνοντας ως δεδομένο πως η εποχή είναι τέτοια, που η απόκτηση νέων η/υ είναι καθημερινή, συνεχής και με αυξητικές τάσεις.
Και ούτε φυσικά, αν αυτή η επιβάρυνση - που θα είναι προφανώς μεγάλη - θα επηρεάσει εισαγωγές και την χοντρική / λιανική πώληση, δημιουργώντας επιπτώσεις στην αγορά (πχ, μείωση μισθών ή και προσωπικού).

Αν και θεωρούνται γκρίζες ζώνες, εν'τούτοις έχει αποδειχθεί και μάλιστα έντονα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, πως και ακόμα πιο μικρές προσαυξήσεις, έχουν τινάξει στον αέρα την αγορά, κυρίως με απολύσεις, μειώσεις μισθών και κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων.
Και φυσικά μέχρι τώρα, με το δημόσιο να μην έχει πραγματικά κέρδη, ενώ αντιθέτως τα σκάνδαλα διαφθοράς και διανομής δημοσίου χρήματος σε μια συγκεκριμένη οικονομική ελίτ, να είναι καθημερινά, με μια ατιμωρησία και την μετακύλιση της ζημιάς στο κοινωνικό σύνολο.

Πόση είναι αυτή η επιβάρυνση τελικά (σε €);

Εδώ η «επιχειρηματολογία», είναι η εξής:

Έλα μωρέ, χαράς το πράγμα. Δυο καφέδες είναι.

Και λογικό να λέγεται αυτό, όταν στην λοβοτομημένη κοινωνία που παράγει τον πολιτισμό που της ταιριάζει και ανάγει όλο και πιο γελοίους σε αξιώματα, ένας άκρως γλοιώδης υπουργός υγείας δήλωνε:

Έλα μωρέ, τι είναι τα 5€ εισιτήριο στα δημόσια νοσοκομεία;

Αυτή άλλωστε, είναι η λογική και η κανονικοτητα που έχει νομιμοποιηθεί με θεσμούς και ψηφίσματα.
Πάνω-κάτω, τα έχουμε αναφέρει και εδώ: Μπαλτάδες, Ριζόπουλοι, Πειρατεία και Κρίση.

Τι σημαίνει όμως αυτό, με πραγματικά χρήματα;

Αν θεωρήσουμε, πως με τα σημερινά δεδομένα, - σε ένα διαδίκτυο που γίνεται ολοένα και πιο βαρύ και σε λογισμικά πιο πολύπλοκα και απαιτητικά - ένας αξιοπρεπής υπολογιστής κοστίζει περίπου 600€.
Με την προσαύξηση αυτού του 2%, η τιμή του θα ανέλθει στα 612€.
Όσο θα στοίχιζε δηλαδή, ένα πληκτρολόγιο ή ένα mouse ή ένα καλύτερο ανεμιστηράκι κλπ. Ή όσο πέντε πακέτα μακαρόνια ή κάποια κιλά, ψωμί, πατάτες και ό,τι άλλο.

Είναι πολλά;

Τι να πω; Όταν το ΦΠΑ βρισκεται στο 23% και όταν πας στο super-market και παίρνεις το φθηνότερο από τ'οτιδήποτε σχεδόν, λογαριάζοντας ακόμα και τα 10, 20 λεπτά του ευρώ, όταν η συμπίεση των μισθών είναι κάτω από τα πραγματικά όρια της αγοράς, όταν οι λογαριασμοί πληρώνονται σε δόσεις, όταν προσπαθούμε να εξοικονομήσουμε έστω και 2 ευρώ από οποιαδήποτε περικοπή σε λογαριασμούς, πάγια, ασφάλειες κλπ, προφανώς είναι πρόβλημα.
Όταν τα μόνα νέα (εκτός τις διαφθορές) είναι φόροι και ακόμα περισσότεροι νόμοι, τότε το πρόβλημα και το όλο θέμα, ανάγεται σε ακόμα πιο σημαντικό και επικίνδυνο.
Αφ'ενός ανοίγουν πόρτες για πρόσθετα τέλη και αλλού, με αντίστοιχα προσχήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως (και) αυτό το τέλος σταδιακά θα αυξάνεται. Αφ'ετέρου, είναι σχεδόν βέβαιο πως στο άμεσο μέλλον, οι εταιρείες θα διεκδικήσουν πολλά περισσότερα, έχοντας όλα τα νομικά ερείσματα.

Βέβαια, όλα αυτά, τα περί ακρίβειας, μεγάλου ΦΠΑ, φτώχειας και των λοιπών, σύμφωνα με τους θεσμούς και την ισχύουσα κανονικότητα (η οποία παράγει και τον αναφερόμενο πολιτισμό), είναι αποσταθεροποιητικοί παράγοντες και συνεπώς επικίνδυνα, ως και μη νόμιμα.
Εδώ, κοινωνικοποίησαν τα χρέη τραπεζών, κομμάτων και άλλων επιχειρήσεων του οικονομικού κατεστημένου της εξουσίας, με νόμους και διατάγματα, στο 2% επί των υπολογιστών θα ήταν το πρόβλημα; Και πόσο μάλλον, όταν αυτό δεν παρουσιάζεται ως φορολογία, ενώ παράλληλα έχει την στήριξη κάποιων κοινωνικών μονάδων.

Το αν κάποιοι επιθυμούν «η συλλογική διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων συνθετών και στιχουργών θα μπορεί να ασκείται στην Ελλάδα με απόλυτη διαφάνεια, χωρίς μονοπωλιακές πρακτικές και αστυνομικά μέτρα» και θεωρούν πως αυτό είναι σωστό να γίνει με επιβάρυνση του κοινωνικού σύνολου και κρίνοντας εξ'ορισμού άπαντες παράνομους (σύμφωνα με την ισχύουσα κανονικότητα), έμενα μάλλον κλαδική / συνδικαλιστική απαίτηση μου θυμίζει.

Να θυμίσουμε πως υπάρχει ήδη σχετική φορολόγηση της τάξης του καθόλου ευκαταφρόνητου 4% σε χαρτί και γραφική ύλη, γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Ενώ, (αν δεν κάνω λάθος) 0,8% είναι για μέσα αναπαραγωγής (cd / dvd κλπ).

Τραγέλαφος μάλλον, αφού στην πράξη, δεν αποζημιώνει για παράνομες αντιγραφές, μα αποζημιώνει για νόμιμες αντιγραφές.
Για παράδειγμα, αυτό το πλαίσιο, κάλυπτε την περίπτωση που αγόραζες έναν δίσκο βινυλίου και μετά τον έκανες αντιγραφή σε κασέτα.
Προφανώς αυτό πρακτικά, δεν ισχύει πλέον καθώς αν αγοράσεις κάποιο mp3/mp3, ftl και οποιοδήποτε άλλο αρχείο (μουσική, ταινία), μπορείς να το αναπαράγεις σε οποιαδήποτε συσκευή θέλεις.

Δεν είναι εργασία η δημιουργία;

Σαφώς και είναι και ήδη το αναφέραμε. Άλλωστε, με τα όσα εφαρμόζονται, ως τέτοια αντιμετωπίζεται. Η «εύλογη αμοιβή» όμως δεν είναι κοινωνική υποχρέωση ως προς την καταβολή της.
Από την άλλη, στο τι θεωρεί ο κάθε άνθρωπος ως «δημιουργία» είναι κάτι σχετικό.
Αν πάμε με την ίδια λογική, υπάρχουν και άλλες κοινωνικές ομάδες που ζημιώνονται με την ύπαρξη του διαδικτύου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή στην προκειμένη.
Δεν θα έπρεπε και αυτές να αιτηθούν κάτι αντίστοιχο και μετακυλιόμενο φυσικά στην υπόλοιπη κοινωνία;
Οι εκπαιδευτικοί, οι μηχανικοί, οι προγραμματιστές, για παράδειγμα, δεν παράγουν έργο; Δεν αναρτάται αυτό στο διαδίκτυο;

Προφανώς, η δημιουργία και η παραγωγή, αποτελούν μείζονες παράγοντες για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας, όμως ποιος ορίζει τι είναι αυτά;
Και στο φινάλε, γιατί έμμεσα ή άμεσα να επιχορηγούνται;
 

Ναι, αλλά...

Με την επιβολή αυτού του τέλους όμως, προκύπτει ένα ακόμα θέμα που τουλάχιστον μέχρι να ραφτεί στις ανάγκες της εξουσίας, θα δημιουργήσει αρκετά προβλήματα σε τυχόν δικαστικές διαμάχες. Το γιατί είναι απλό: Αφού οι αγοραστές, θα πληρώνουν εξ'αρχής, δεν θα πρέπει να καταργηθούν παράλληλα και όλοι εκείνοι οι νόμοι και να ακυρωθούν και διάφορες συμφωνίες, που απαγορεύουν την μη εξουσιοδοτημένη αναπαραγωγή των έργων; Αφού ήδη πληρώνουμε, και μάλιστα προκαταβολικά για αυτό, γιατί να θεωρείται πλέον παράνομο;

Και, οι δημιουργοί που παράγουν έργα κάτω από άδεια Creative Commοns, θα δικαιούνται κάτι από αυτά τα χρήματα;
Ποιος και πώς θα τα εισπράττει για λογαριασμό τους αυτά, πώς και πού θα τα διανέμει;

Από την άλλη, πως είναι δυνατό να θεωρούμε ως υπεύθυνο τον χρήστη, όταν το διαδίκτυο απαρτίζεται από εταιρείες, σαν την Google, το Facebook, το Twitter, την Microsoft και άλλες, οι οποίες και χρησιμοποιούν τα προσωπικά μας δεδομένα προκειμένου να έχουν κέρδη;

Είναι επίσης αστείο, καθώς αρκετοί από αυτούς που προασπίζονται την επιβολή αυτού του τέλους, είναι και οι ίδιοι που ανεβάσανε το περιεχόμενό τους στο διαδίκτυο.
Σίγουρα υπάρχουν και οι περιπτώσεις (ιδιαίτερα σε multimedia) που το περιεχόμενο αναρτάται στο διαδίκτυο από τρίτους και όχι από τον δημιουργό, μα τέτοιες λύσεις, θυμίζουν και κάπως άλλα πράγματα, καθώς είναι σαν να λέμε, πως επειδή έκλεψε ένας από την Κρήτη, θα πρέπει να τιμωρηθούν όλοι οι κρητικοί.
 

Εν'κατακλείδι

Είναι ώρα να σταματήσει αυτή η γελοιότητα με την πνευματική ιδιοκτησία και τις πατέντες. Η λεγόμενη πειρατεία υπάρχει χάρη σε αυτά και μόνο. Ας βρει έναν άλλον τρόπο το σύστημα, να απεξαρτηθεί από τις πολυεθνικές, τους μεσάζοντες και τα κανάλια διανομής.
Για σκεφτείτε το λίγο: Πνευματικά Δικαιώματα και το Έγκλημα της Σκέψης.
Ακόμα και αν δεχτούμε όλες τις αρλούμπες περί κρίσης και ανάπτυξης της οικονομίας, είναι παράλογο, ένας από τους ελάχιστους κλάδους που μπορεί να αποδώσει σε παραγωγικότητα, να συνθλίβεται κάτω από τις απαιτήσεις μια συγκεκριμένης βιομηχανίας.
Και φυσικά, είναι εξίσου απαράδεκτο, οι διάφοροι δημιουργοί, επειδή αδυνατούν να τα βάλουν με τις εταιρείες, να μετακυλούν τις ευθύνες στην υπόλοιπη κοινωνία.

Είναι παράλογο, επειδή εμμέσως πλην σαφώς, κατά κάποιον τρόπο, ποινικοποιούνται οι υπολογιστές.
Μετά τι; Το διαδίκτυο ίσως;

Αυτοί που έχουν λόγους συμφέροντος και κέρδους, είναι και αυτοί που δημιουργούν τους νόμους και επιβάλλουν την ηθική της κοινωνίας, βάσει των δικών τους κανόνων κερδοφορίας. Η αλήθεια είναι όμως, πως κάποιους κανόνες τελικά, τους ρυθμίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Παρ'όλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως οι κανόνες αυτοί επικρατούν της υπάρχουσας νομοθεσίας και δοθείσης ηθικής. Σε μια παγκόσμια κοινωνία που έχει χαθεί κάθε ίχνος τιμής και αξιοπρέπειας, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.
Είμαστε μάρτυρες πλέον ενός πολιτεύματος ξεκάθαρα ολιγαρχικού και ψευδεπίγραφα δημοκρατικού, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται μέσα από ένα απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα, με ποινικοποίηση και φορολόγηση της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο τροφοσυλλέκτης άνθρωπος, από τις αρχέγονες εποχές, δημιούργησε διαμοιραζόμενος και ανταλλάσσοντας, σε έναν κοινό πλανήτη, πατώντας το ίδιο χώμα και κάτω από τον ίδιο ουρανό.
Σε ποιο σημείο εμπορευματοποιήθηκαν τα πάντα, ως και ο αέρας που αναπνέουμε, δεν το γνωρίζω.

Και επειδή σκοπός δεν είναι η σύνταξη κάποιου επαναστατικού μανιφέστου, μα να μιλήσουμε για τον ανώνυμο διαμοιρασμό, να θυμίσουμε πως τίποτε δεν είναι παράνομο, τίποτε δεν είναι ανήθικο. Οι μόνοι παράνομοι και ανήθικοι, είναι οι πολυεθνικές που ζουν στον δικό τους παραλογισμό του πλουτισμού και της βιομηχανοποίησης της διασκέδασης.
Οι ανήθικοι και οι αισχροί, είναι τα πιόνια των πολυεθνικών που με κρατικές στηρίξεις και νομοθετήματα καταδυναστεύουν το αυτονόητο, τρομοκρατούν και φυλακίζουν. Καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτοί που πρωτίστως επικαλούνται αυτά.
Αυτοί είναι οι ψεύτες, αυτοί είναι οι ανήθικοι, αυτοί και οι εγκληματούντες.

Το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση με τις πολιτικές ελευθερίες.

Αυτή είναι και η μόνη αλήθεια, αυτή είναι η αίτια της υποβάθμισης του πολιτισμού, του χαμηλού επιπέδου της ανθρώπινης κουλτούρας, της έλλειψης σεβασμού για την ζωή και το περιβάλλον.

Και για να μην υπάρχει παρερμήνευση, να ξεκαθαρίσω για μια ακόμα φορά, πως στηρίζουμε τον μικρό και ανεξάρτητο παραγωγό/μουσικό και είμαστε ενάντια σε κάθε πολυεθνική και στους υπάλληλους της, είτε αυτοί είναι κυβερνώντες, είτε "αρμόδια"διαπλεκόμενα όργανα. Αχυράνθρωποι δηλαδή.
Σαν osarena και σαν άνθρωποι, πιστεύουμε πως όλα είναι κοινάκαι έχοντας αντιληφθεί εδώ και καιρό, πως το διαδίκτυο, όπως και όλες οι υπόλοιπες ελευθερίες μας, βρίσκονται υπό αφανισμό, περνάμε σε μια νέα εποχή, όπου ένα μεγάλο μέρος της αρθρογραφίας μας, θα έχει να κάνει με το διαδίκτυο που δεν γνωρίζουν οι πολλοί/ες.
Με το πώς παρακάμπτουμε παρόχους και απαγορεύσεις. Για το πώς διαμοιραζόμαστε αυτά που θέλουμε, όποτε θέλουμε. Πώς διαφυλάσσουμε με όλα αυτά την ανωνυμία μας και άλλα πολλά, προκειμένου να παρακάμπτουμε περιορισμούς και απαγορεύσεις.
Ό,τι είναι "νόμιμο και ηθικό", για τους έχοντες την εξουσία, είναι ανήθικο και αναίσχυντο για εμάς. Διαμοιράζουμε γνώση, δεχόμαστε αυτήν την γνώση αλληλεπιδρώντας και αυτό δεν είναι καθόλου ανήθικο.

Έτσι, θα έρθουμε με ένα ανανεωμένο άρθρο, σχετικά με το πώς μπορείτε να κατεβάσετε, ανεβάσετε και διαμοιραστείτε torrents αρχεία με υψηλά επίπεδα ανωνυμίας.
Λέω «ανανεωμένο» , αφού ήδη υπάρχει ένα πολύ καλό μα παλιότερο άρθρο [Πώς κατεβάζω Ανώνυμα Torrents και τρόποι για να προστατέψω την ιδιωτική μου ζωή].

Ευρισκόμενοι σε μια εποχή που η υποτέλεια στους νόμους των συμφερόντων υφίσταται και λαμβάνει όλο και πιο τρομακτικές διαστάσεις (μην ξεχνάτε τα TTP / TTIP), είναι ζήτημα χρόνου πλέον η ΔΗΕ, να αρχίσει να κινείται εναντίον καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι από την ΙΡ διεύθυνσή τους, κατεβάσανε ένα torrent ή και που επισκεφθήκαν έναν ιστότοπο τζιζ-κακό. Ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τόσο άμεσα ή έμμεσα, κάτι τέτοιο ισχύει.
Το μέλλον είναι μαύρο, θα βασίζεται επάνω σε επιβεβλημένες διατάξεις και κώδικες ηθικής, επιβαλλόμενα από ισχυρές δυνάμεις καταστολής, εις βάρος όσων δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Όλων των υπολοίπων ανθρώπων δηλαδή.

Επομένως, ας δούμε λίγο καλύτερα, τρόπους με τους οποίους μπορείτε να έχετε υψηλή ανωνυμία όταν κατεβάζετε torrent αρχεία ή και κάνετε χρήση magnet-links, μα και - σε κάποιες περιπτώσεις - και όταν επισκεπτόσαστε ιστοσελίδες streaming περιεχομένου.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι το πρωτόκολλο BitTorrent (και άλλα), δεν έχει σχεδιαστεί με στόχο την ανωνυμία αυτών που μετέχουν και κάνει χρήση των IP διευθύνσεων τους (σε πολλές εφαρμογές, θα έχετε δει και τα εικονίδια με τις σημαίες από τις χώρες που προέρχεται ο κάθε χρήστης, δίπλα από την IP του).
Η διεύθυνση IP είναι ο μοναδικός αριθμός που αποδίδεται από τον παροχέα υπηρεσιών διαδικτύου (I.S.P) σε έναν υπολογιστή όταν συνδέεται στο ίντερνετ για να μπορεί να λαμβάνει και να αποστέλλει δεδομένα.
Ο κάθε τράκερ, προκειμένου να συνδέσει δυο χρήστες που ανταλλάσσουν αρχεία, πρέπει και να γνωρίζει τις IP διευθύνσεις τους και να γνωστοποιεί στον έναν την διεύθυνση του άλλου.
Αυτό σημαίνει ότι η διαδικτυακή ταυτότητα ενός χρήστη του τράκερ είναι διαθέσιμη τόσο στους διαχειριστές του τράκερ, όσο και στους υπόλοιπους χρήστες που ανταλλάζουν αρχεία μαζί του, πρακτικά δηλαδή σε όλους!
Έτσι είναι εύκολο για κάποιον που θέλει να εντοπίσει τις IP διευθύνσεις των χρηστών ενός τράκερ να μπει σαν ένας άλλος χρήστης στο δίκτυο και να κατεβάσει υλικό από αυτούς.
Ο μόνος βέβαια που μπορεί να κάνει την ταυτοποίηση του χρήστη μέσω της IP διεύθυνσής του είναι αυτός που του την έδωσε, δηλαδή ο παροχέας της σύνδεσης στο ίντερνετ.

Ακόμα, πρέπει να λάβετε ΣΟΒΑΡΑ υπόψη σας, κάποιους κανόνες που υφίστανται όσον αφορά τον διαμοιρασμό:

Πρώτα απ'όλα, πρέπει να γίνει σαφές πως πρόκειται για μια συμμετοχική υπόθεση.
Είναι σημαντικό, να καταλάβουμε και να μην ξεχνάμε, πως τα αρχεία δεν βρίσκονται σε κάποιον τεράστιο σκληρό δίσκο που είναι μόνιμα συνδεδεμένος στο ίντερνετ, αλλά στους προσωπικούς υπολογιστές των χρηστών του τράκερ (της υπηρεσίας που παρέχει το σχετικό αρχείο torrent).

Όταν αρχίζει η διαδικασία του download, ουσιαστικά αντιγράφουμε αυτό το αρχείο από τους σκληρούς δίσκους των διαφόρων χρηστών που βρίσκονται στον ίδιο τράκερ.
Από ποιους θα κατεβάσουμε, το κανονίζει ο tracker με βάση κάποια στοιχεία (για παράδειγμα το πόσο εύρος ζώνης (bandwidth) έχει ο κάθε χρήστης).
Με το που αρχίζει η διαδικασία του κατεβάσματος, αυτόματα το πρόγραμμα που έχουμε, αρχίζει να στέλνει το μέρος του αρχείου που έχουμε κατεβάσει και σε άλλους χρήστες που ίσως ξεκίνησαν να το κατεβάζουν μετά από εμάς.Με αυτόν τον τρόπο, το εύρος ζώνης του δικτύου χρησιμοποιείται όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα και είναι προφανές ότι το ΒitΤorrent λειτουργεί καλύτερα όσο μεγαλύτερος είναι και ο αριθμός των χρηστών.

Δεν διανοείται να μιλάμε για συμμετοχικότητα, αν δεν πράξουμε το ίδιο με αυτό που λάβαμε.
Πιο απλά, αν πήραμε, μια φορά ένα αρχείο, ΠΡΕΠΕΙ να το διαμοιράσουμε μια τουλάχιστον φορά ολόκληρο. Το 100% αυτού που λάβαμε, το διαμοιράζουμε επίσης στο 100%.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, με την ολοκλήρωση του κατεβάσματος ενός αρχείου, να μην διαγράψουμε το τόρρεντ από τον BitTorrent Client, ώστε να επιτρέψουμε τον γρηγορότερο διαμοιρασμό του και σε άλλους χρήστες που το ζητούν.

Στο άρθρο: Κάντε Ιδιωτικό Διαμοιρασμό χωρίς ενδιάμεσους servers, θα βρείτε τις βασικές τεχνικές, μα και το πόσο εύκολα δημιουργείται ένα αρχείο torrent.

Λαμβάνοντας αυτά υπόψιν λοιπόν, ας περάσουμε στο ρεζουμέ, που δεν είναι άλλο από λογισμικά, εργαλεία και υπηρεσίες που μας εξασφαλίζουν υψηλά επίπεδα ανωνυμίας κατά τον διαμοιρασμό αρχείων torrent:
 

1. Χρήση VPN

Ίσως και μια από τις πιο καλές λύσεις, όχι μόνο για torrents, μα και για γενικότερα στο διαδίκτυο που πλέον έχει σπάσει, με την ιδιωτικότητα, ασφάλεια και ανωνυμία να αποτελούν ανέκδοτα.
Το Virtual Private Network (Ιδιωτικό Εικονικό Δίκτυο) ή VPN, είναι μια ομάδα υπολογιστών (ή διακριτά μεταξύ τους δίκτυα) που είναι δικτυωμένα μεταξύ τους μέσω ενός δημόσιου δικτύου, δηλαδή το ίντερνετ. Τα VPNs χρησιμοποιούνται για να συνδέσουν μεταξύ τους απομακρυσμένα κέντρα δεδομένων και τα άτομα να μπορούν να χρησιμοποιούν τα VPNs για να αποκτήσουν πρόσβαση σε πόρους δικτύου όταν δεν είναι φυσικά συνδεδεμένα (πχ. με κάποιο καλώδιο πάνω σε έναν διακομιστή) στο ίδιο το LAN (local area network/τοπικό δίκτυο*) ή ως μια μέθοδος για την ασφάλεια και για την κρυπτογράφηση των επικοινωνιών τους, όταν γίνεται χρήση μιας σύνδεσης πάνω σε ένα μη αξιόπιστο δημόσιο δίκτυο.
Δηλαδή, το VPN εξασφαλίζει την σύνδεση του υπολογιστή στο internet για να διασφαλιστεί ότι όλα τα δεδομένα, είτε αποστολή είτε λήψη, είναι κρυπτογραφημένα από τα αδιάκριτα βλέμματα.

 Δείτε αναλυτικότερα: Τι είναι VPN και γιατί να το χρησιμοποιήσω;

Η χρήση VPN είναι σημαντική τόσο στο παρόν, όσο και στο άμεσο μέλλον και επίσης σε καμία περίπτωση να μην εμπιστευόσαστε ιστοσελίδες που έχουν άρθρα του στυλ: "Τhe 10 top VPN's"κλπ, καθώς στην ουσία είναι διαφημίσεις και - σε όχι λίγες περιπτώσεις - αμφίβολα. Αυτό, επειδή οι υπηρεσίες VPN δεν είναι πάντα δωρεάν, μα ούτε και πάντα ανώνυμες. Δηλαδή μπορεί να έχετε επίπεδα ανωνυμίας κατεβάζοντας και διαμοιράζοντας κάποιο torrent αρχείο, μα όλες οι καταγραφές παραμένουν στους servers της υπηρεσίας που την παρέχει.
Άλλωστε τα VPNs δεν είναι δημιουργημένα όλα εξίσου το ίδιο και υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Στο πιο πάνω άρθρο για το VPN, έχουμε δώσει κάποιους VPN providers που είναι δωρεάν και που με τα υπάρχοντα δεδομένα, θεωρούνται αξιόπιστοι.
Η προσθήκη του μπορεί να γίνει πλέον πολύ εύκολα μέσω του network-manager (κάποια παλιότερα προβλήματα με την συμπλήρωση στοιχείων έχει επιλυθεί) ή να επιλέξετε έναν OpenVPN server:

Παρ'όλα αυτά, υπάρχουν και υπηρεσίες με desktop clients που πολύ εύκολα μπορείτε να τρέξετε κάποιον από τους VPN-servers που παρέχουν. Δυστυχώς, επειδή αλλάζουν ανά διαστήματα, ενώ έχει συμβεί να αλλάζουν και οι πολιτικές απορρήτου διαφόρων VPN υπηρεσιών, θα πρέπει πιο πριν να ελέγξετε στην σελίδα του παρόχου VPN, την πολιτική απορρήτου του.

Θα μπορούσατε ωστόσο να δοκιμάζατε τα πιο κάτω, τα οποία είναι και πολύ απλά στην χρήση τους:

1. Fruho
2. Hamachi 
3. GAdmin

Επίσης, καθαρά εμπειρικά, ορισμένες αξιόλογες υπηρεσίες διαμοιρασμού με ισχυρή ανωνυμία και χωρίς καταγραφή δεδομένων, είναι οι εξής:

- BTGuard
Οι άνθρωποι του BTGuard «δεν τηρούν καμία καταγραφή απολύτως». Δέχονται Bitcoin και δεν είναι υπό την δικαιοδοσία των ΗΠΑ.

- TorGuard
Ακόμας ένας φιλικός πάροχος VPN όπου δεν θα καταγράψει την κίνησή σας.

- IPreadator
Λέγεται, ότι το τρέχουν τα παιδιά του Pirate Bay. Αν αυτό αληθεύει, τότε αυτοί ξέρουν να σέβονται στα σίγουρα την προστασία της ιδιωτικής σας ζωής.

- TorrentPrivacy
Επίσης μια υπηρεσία χωρίς καταγραφή δεδομένων, κάνοντας χρήση ενός ανώνυμου BitTorrent proxy.

ΣΗΜΙΕΩΣΗ: Σε περίπτωση που και τα torrents σας, τα διαχειριζόσαστε μέσω KODI, δείτε: Χρησιμοποιήστε VPN στο KODI [XBMC] για πρόσβαση παντού, ανωνυμία και ασφάλεια.

2. Χρήση Seedbox

To Seedbox, πρόκειται για έναν server ο οποίος είναι αφιερωμένος αποκλειστικά για το ανέβασμα /κατέβασμα αρχείων με την χρήση του πρωτοκόλλου BitTorrent. Συνήθως το seedbox είναι συνδεδεμένο σε ένα δίκτυο υψηλής ταχύτητας, με bandwidth 100Mbit/s ή παραπάνω. Αφού ξεκινήσει η λήψη των αρχείων από το torrent site, συνεχίζεται στον υπολογιστή σας με υψηλές ταχύτητες μέσω των πρωτοκόλλων HTTP, FTP, SFTP ή rsync. Αυτό επιτρέπει την ανωνυμία καθώς επίσης και την αναλογία(ratio), εξασφαλίζοντας ratio ίσο με 1. Αυτό κάνει τα seedboxes πολύ ελκυστικά για τους χρήστες των private trackers.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι ο χρήστης μπορεί να διαχειριστεί τα torrents του μέσα από κάποιον Web browser απ’ οπουδήποτε, ακόμη και από κινητό.
Τέλος, αν ο ISP περιορίζει την κίνηση μέσω torrents ή για κάποιο λόγο απαγορεύονται τα downloads με αυτήν την μέθοδο, το seedbox παρακάμπτει εντελώς αυτά τα προβλήματα.
Το μειονέκτημα των seedboxes είναι ότι δεν διατίθενται δωρεάν, αλλά στοιχίζουν, καθώς ο χρήστης πρέπει να καταβάλλει ένα μηνιαίο πάγιο. Όμως, σήμερα μπορεί να βρει κάποιος seedbox σε προσιτή τιμή.
Επιπλέον, δεν τα χρειάζονται όλοι οι χρήστες, αλλά όσοι κατεβάζουν πολλά αρχεία και θέλουν να διατηρήσουν υψηλό ratio σε έναν σημαντικό private tracker.
Το Seedbox μπορεί να τρέξει στα περισσότερα λειτουργικά συστήματα όπως Linux, Windows OSX και άλλα ακόμα Unix based).

Πρακτικά και εδώ, είναι αδύνατο να δώσει κάποιος προτάσεις, αφού συνεχώς υπάρχουν μεταβολές. Εμπειρικά μόνο και αυτό από έμπειρους χρήστες.
Εμείς, αυτά που μπορούμε να δώσουμε είναι τα εξής:

1.Στήσε τότε τον δικό σου Deluge Torrent server [SeedBox]: Βήμα - βήμα οδηγός, για να στήσετε, ένα δικό σας SeedBox σε κάποιον υπολογιστή.
2.Ένα εργαλείο σύγκρισης seedbox. αν αποφασίσετε να προχωρήσετε στην αγορά ενός: Seedbox Comparison Table.

3. Χρήση desktop εφαρμογών

Υπάρχει και η δυνατότητα χρήσης κάποιων desktop εφαρμογών, οι οποίες εξασφαλίζουν τα υψηλά επίπεδα ανωνυμίας κατά τον διαμοιρασμό torrent αρχείων. Οι πραγματικά αξιόλογες, είναι oι εξής δυο:

1. Tribler:
Πρόκειται μια παραλλαγή του δημοφιλούς BitTorrent, αλλά έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μην “πέφτει” υπό οποιαδήποτε συνθήκη, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων από κυβερνήσεις και αντιπειρατικές οργανώσεις, ακόμα και όταν όλες οι μηχανές αναζήτησης torrents, οι κατάλογοι και οι ιστοσελίδες-trackers (τα fora που ανεβάζουν torrent links) είναι offline. Αυτό επιτυγχάνεται επειδή το Tribler δεν τρέχει μέσω κάποιου κεντρικού server, επομένως δεν υπάρχει κεντρικό σημείο για να δεχτεί επίθεση, με τους χρήστες να ανταλλάζουν αρχεία χωρίς καμία διακοπή τα τελευταία οχτώ χρόνια (όσα υπάρχει δηλαδή).
Είναι διαθέσιμο για Linux, Windows, OSX και πλέον έχει έτοιμο εκτελέσιμο για όλους.

Δείτε αναλυτικότερη παρουσίασή του: Tribler: Κατεβάστε Torrents Ανώνυμα και με Ιδιωτικότητα μέσω TOR.
>>> η ιστοσελίδα του Tribler.

2. Anomos:
Το Anomos είναι ένα πρόγραμμα διαμοιρασμού αρχείου, τ'οποίο φυσικά βασίζεται στο BitTorrent, σε συνδυασμό μ'ένα πρωτόκολλο ανωνυμίας, με το πρόσθετο πλεονέκτημα της κρυπτογράφησης end-to-end.
Για να το πούμε πιο απλά, ο συνδυασμός αυτών των τεχνολογιών προσφέρει πλήρη ανωνυμία, καθώς κανείς από τους υπολοίπους που διαμοιραζόσαστε δεν θα έχει την παραμικρή πληροφορία, σχετικά με το ποιοι συμμετέχουν στο peer-to-peer.
Από την στιγμη που ξέρετε να χειριζόσαστε το BitTorrent, δεν θα συναντήσετε τίποτα το διαφορετικό, πέραν της ονομασίας των αρχείων που ονομάζονται atorrent, αντί για torrent.
Είναι διαθέσιμο για Linux, Windows και OSX.

Δείτε προηγούμενη παρουσίασή του: Anomos: Ένα encrypted peer-to-peer εργαλείο.
>>> η ιστοσελίδα του Anomos.

4. Χρήση εναλλακτικών πλατφορμών

Υπάρχουν ορισμένες ακόμα λύσεις διαμοιρασμού torrents (και όχι μόνο) αρχείων.
Πρόκειται για κάποιες πλατφόρμες, δοκιμασμένες εδώ και πολλές δεκαετίες, ανθεκτικές και που αποτέλεσαν την ψηφιακή βιβλιοθήκη όγκου πληροφοριών και γνώσης (κάποια από αυτά τα δίκτυα χρησιμοποιούσε ο Swartzκαι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν και άλλοι άνθρωποι σαν αυτόν).
Αυτές, εκτός των άλλων που παρέχουν, δίνουν και την δυνατότητα ανταλλαγής αρχείων (torrents, κλπ), ενώ βασίζονται σε δίκτυο ανάμεσα στους χρήστες, χωρίς την παρεμβολή κανενός ενδιάμεσου.
Είναι οι εξής (κατά σειρά προσωπικήςπροτίμησης):

1. FreeNet:

Το Freenet, είναι λογισμικό το οποίο επιτρέπει σε κάποιον να περιηγηθεί στο διαδίκτυο, να διανέμει αρχεία, καθώς επίσης να μιλά σε forum αλλά και να επισκέπτεται ιστοτόπους - μέσω του προγράμματος αυτού - ανώνυμα. Είναι σχεδιασμένο ούτως ώστε να αποκεντρώνει το δίκτυο των υπολογιστών κάνοντας τον χρήστη ανώνυμο αλλά και λιγότερο ευάλωτο σε επιθέσεις.
Η επικοινωνία μεταξύ των υπολογιστών είναι κρυπτογραφημένη και το δίκτυο δεν περιλαμβάνει εξυπηρετητές και καθοδηγείται μέσα από άλλους κόμβους, πράγμα που κάνει πολύ δύσκολο να βρεθεί ποιος ζητά πληροφορία, ποιος την έλαβε αλλά και ποιο είναι το περιεχόμενό της. Οι χρήστες του Freenet, συνεισφέρουν στο δίκτυο τμήμα από το εύρος ζώνης της επικοινωνίας τους καθώς και ένα μέρος από τον εσωτερικό σκληρό δίσκο του υπολογιστή τους για την αποθήκευση δεδομένων. Τα δεδομένα είναι κατακερματισμένα και κρυπτογραφημένα σε περίπτωση που ξεπερνούν το μέγεθος του 1MB.
Όταν κάποιος υπολογιστής ζητήσει δεδομένα, ρωτάει πρώτα τους γειτονικούς σε αυτόν. Εάν κάποιος τα έχει, του τα αποστέλλει, εάν όχι, ρωτάει και αυτός τους γειτονικούς σε αυτόν μέχρι να βρεθούν τα δεδομένα που έχουν ζητηθεί. Τα δεδομένα δεν μπορούν να αποθηκευτούν απεριόριστα.
Ανάλογα με το πόσο δημοφιλή είναι, κρατούνται ή απορρίπτονται δίνοντας χώρο σε νέα ή πιο δημοφιλή.
Το Freenet είναι ιδανικό για διαμοιρασμό αρχείων, καθώς τα κατακερματισμένα αρχεία βρίσκονται σε πολλούς κόμβους αλλά δεν είναι ιδανικό για παιχνίδια πραγματικού χρόνου και για άμεση συνομιλία λόγο της χρονικής καθυστέρησης που εισαγάγει η ύπαρξη πολλών κόμβων.

>>> Δείτε αναλυτικότερα:

- Τι είναι το FreeNet και πώς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε
- Πώς να έχετε πιο ασφάλεια και υψηλή ανωνυμία στο FreeNet
>>> η ιστοσελίδα του Freenet.

2. Gnutella:

Το Gnutella είναι ένα αποκεντρωμένο δίκτυο Peer to Peer ανταλλαγής πληροφοριών με δημοσιεύσεις και λήψη κάθε είδους αρχείου χρησιμοποιώντας το δίκτυο Gnutella.
Το πρωτόκολλο Gnutella είναι ένα ανοιχτό πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται κυρίως για διαμοιρασμό αρχείων.
Ο όρος Gnutella επίσης επιλέχθηκε για το ιδεατό δίκτυο από υπολογιστές που έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και τρέχουν κάποια εφαρμογή που μιλάει το πρωτόκολλο Gnutella. Οι κόμβοι του Gnutella, ονομάζονται servents και εκτελούν λειτουργίες που σχετίζονται τόσο με εξυπηρετητές (servers) όσο και με πελάτες (clients).
Παρέχουν διεπαφές μέσω των οποίων οι χρήστες μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και να δουν τα αποτελέσματα, να δεχτούν ερωτήσεις από άλλους servents, να ελέγξουν αν μπορούν να απαντήσουν, και αν ναι, να στείλουν τα αποτελέσματα. Οι ίδιοι κόμβοι είναι υπεύθυνοι για την διαχείριση της κίνησης η οποία υπάρχει και χρησιμοποιείται για την ακεραιότητα του δικτύου (όπου κόμβος, κάποιος υπολογιστής, ένας χρήστης δηλαδή).
Για να μπορέσει ένας νέος κόμβος να συνδεθεί στο Gnutella, πρέπει πρώτα να συνδεθεί με έναν από ένα πλήθος γνωστών κόμβων οι οποίοι είναι πάντοτε διαθέσιμοι (π.χ router.limewire.com).

>>> Δείτε αναλυτικότερη παρουσίασή του: Gnutella: Το αποκεντρωμένο δίκτυο ανταλλαγής πληροφοριών [P2P].
>>> η ιστοσελίδα του Gnutela.

3.Usenet:

Το Usenet πρόκειται για μια τεχνολογία η οποία έρχεται από πολύ παλιά (τεχνολογικά) και συγκεκριμένα, κάπου στην αρχή της δεκαετίας του 1980. Οι χρήστες του usenet μπορούν να διαβάζουν (read) και να "ανεβάζουν" (post) μηνύματα ή αρχεία, τα οποία ονομάζονται άρθρα (articles) ή posts, σε μία ή περισσότερες κατηγορίες που ονομάζονται "ομάδες συζήτησης" (newsgroups). Σε εκείνες τις εποχές αυτός ήταν και ο τρόπος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών.
Η πρόσβαση στους servers είναι είτε ανώνυμη είτε επώνυμη είτε περιορισμένη από άλλους παράγοντες. Από την άλλη, αν είσαστε χρήστης που τον ενδιαφέρει να "κατεβάζει"αρχεία επιλέγοντας από μία τεράστια ποικιλία με την μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορεί να "πιάσει"η σύνδεσή σας, τότε η επιλογή ενός εμπορικού server είναι μονόδρομος. Τα πακέτα που προσφέρουν οι εμπορικοί servers είναι αρκετά φθηνά και αν το ψάξετε λίγο θα ανακαλύψετε, όπως και εμείς, ότι τελικά είναι πολύ φθηνότερα και πιο αξιόπιστα από άλλες παρόμοιες υπηρεσίες του internet όπως είναι το rapidshare και άλλα τέτοια site.
Εννοείται πως το usenet δεν συγκρίνεται με τα p2p δίκτυα και ότι είναι πολύ πιο αξιόπιστο και γρήγορο. Συνεπώς, η επιλογή ενός usenet server είναι ανάλογη με το τι χρήση θέλετε να κάνετε. Ένας εμπορικός server είναι απαραίτητος για το "κατέβασμα"αρχείων με μεγάλες ταχύτητες ενώ για χρήση των text posts, ένας οποιοσδήποτε ελεύθερος server είναι αρκετός.

>>> Δείτε αναλυτικότερη παρουσίασή του: Usenet Τι είναι και γιατί θα πρέπει να το ξέρουμε.

4. Maidsafe:

Η λειτουργία του είναι αντίστοιχη όπως των Freenet και Gnutela και έχει επιλέξει να ονομάζεται: SAFE (Secure Access For Everyone = Ασφαλής Πρόσβαση Για τον Καθένα). Και εδώ όταν ανεβαίνουν δεδομένα τεμαχίζονται και κρυπτογραφούνται, γίνεται απόκρυψη της ip σας ως μέρος του συστήματος κρυπτογράφησης του δημόσιου κλειδιού, ο κωδικός πρόσβασης δεν μεταδίδεται στο δίκτυο και δεν υπάρχει τρόπος οι άλλοι να δουν τι έχει ανεβάσει και ποιος. Το MaidSafe διατηρεί 4 κρυπτογραφημένα αντίγραφα των δεδομένων σας και κινούνται γύρω από τους κόμβους που είναι διαθέσιμα.
Η διαφορά εδώ συγκριτικά με τα Freenet/Gnutella είναι πως, αν θέλετε να έχετε πρόσβαση σε περισσότερα δεδομένα από ό,τι έχουν διατεθεί από το δίκτυο και δεν επιθυμείτε να δώσετε περισσότερους από τους πόρους του υπολογιστή σας, θα πρέπει να πληρώσετε για την πρόσβαση χρησιμοποιώντας Safecoins (κρυπτονομίσματα, αντίστοιχα του BitCoin που έχει δημιουργήσει το Maidsafe).

>>> Δείτε αναλυτικότερη παρουσίασή του: Maidsafe: Αποκεντρωμένη Δικτυακή Πλατφόρμα.
>>> η ιστοσελίδα του Maidsafe.

  Συστήματα όπως το Gnutella, το Freenet και το Usenet) αποτελούν παραδείγματα μιας νέας μορφής υπηρεσίας ανταλλαγής αρχείων που λειτουργούν χωρίς την χρήση server, κάνοντας δύσκολο τον εντοπισμό τους.
Αυτά αποτελούν απειλή όχι μόνο για την βιομηχανία θεάματος, και προκαλούν τις κυβερνήσεις και τις κοινωνίες να αντιμετωπίσουν ένα μεγαλύτερο θέμα, τον έλεγχο του Internet και την δωρεάν και συνήθως ανώνυμη διάθεση υλικού (κατά την IFPI, πορνογραφικού, ρατσιστικού και άλλου τύπου).
Αυτό, επειδή το δίκτυο λειτουργεί χωρίς έναν κεντρικό υπολογιστή. Τα αρχεία ανταλλάσσονται άμεσα μεταξύ των χρηστών (peer to peer ή P2P).
Παρ'όλα αυτά όμως και τα τρία τους απαιτούν μια καμπύλη εκμάθησης και μια γενικότερη διαδικασία για την εγκατάσταση και την είσοδο στα δίκτυά τους.
Πρόσφατα όμως, εμφανίστηκε μια νέα - σχεδόν - αντίστοιχη λύση, πιο απλή, πιο σύγχρονη, πιο εύχρηστη και πιο προσιτή:

5. ZeroNet:

Είναι ένα Ανοιχτού Κώδικα λογισμικό που χρησιμοποιεί την κρυπτογραφία του Bitcoinκαι την τεχνολογία BitTorrent για να οικοδομηθεί ένα αποκεντρωμένο δίκτυο ανθεκτικό στην λογοκρισία. Ο κάθε χρήστης θα μπορεί να δημιουργήσει στατικές ή δυναμικές ιστοσελίδες στο ZeroNet και οι επισκέπτες μπορούν να επιλέξουν να εξυπηρετούν επίσης τις ιστοσελίδες.
Αυτοί οι δικτυακοί τόποι θα μπορούν να παραμένουν οn-line, ακόμη και αν εξυπηρετούνται από μόνο ένα άτομο (peer). Όταν μια σελίδα ενημερώνεται (με νέα δημοσίευση), όλοι οι κόμβοι που εξυπηρετούν αυτόν τον χώρο (οι προηγούμενο επισκέπτες δηλαδή) θα λάβουν μόνο τις αθροιστικές αλλαγές που γίνονται στο περιεχόμενο του ιστοτόπου (δηλαδή την νέα δημοσίευση). Το γεγονός πως χρησιμοποιεί βάση δεδομένων SQL, καθιστά εύκολη την δυνατότητα δημιουργίας "βαριών"ιστοσελίδων. Και φυσικά δεν επιβαρυνόσαστε με έξοδα για hosting.
Πρόκειται για κάτι σπουδαίο που αν και ακόμα βρίσκεται στα σπάργανα, έρχεται για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα πραγματικά αδέσμευτο και ελεύθερο διαδίκτυο. Έτσι όπως δηλαδή, σχεδιάστηκε εξ'αρχής να είναι, πριν το μολύνουν οι πολυεθνικές και οι e-μπάτσοι.

>>> Δείτε αναλυτικότερη παρουσίασή του: Zeronet: Το άλλο web είναι εδώ. Ταινίες, διαμοιρασμός, ομιλία, ελεύθερα, χωρίς ενδιάμεσους.
>>> η ιστοσελίδα του ZeroNet.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Για να μην υπάρξει σύγχυση: κάποιες άλλες desktop εφαρμογές, όπως για παράδειγμα ο PirateSnoop, ή το VPN του Opera browser, και διάφορα browsers addons σαν τα Zen Mate και Browsecγια παράδειγμα ή ακόμα και το  obfsproxy, δεν κάνουν p2p διαμοιρασμό, μα σας είναι χρήσιμα για την δικτυακή σας κίνηση και χωρίς ανωνυμία σε κάθε επίπεδο, αφού οι καταγραφές μένουν στους servers των υπηρεσιών.
Τουλάχιστον, ακόμα δεν έχει ποινικοποιηθεί το download ενός αρχείου, μα ο διαμοιρασμός αυτού.

Το ζήτημα της ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο είναι πολύ σοβαρό και θα συνεχίσει να γίνεται ακόμη πιο σοβαρό, τους αμέσως επόμενους μήνες. Θύτες και θύματα μιας νομοτελειακής και ανήθικης πολιτικής, θα έρθουν ξαφνικά στην δημοσιότητα και άπαντες/σες θα πιαστούμε εξ'απροόπτου.
Μπορούμε όμως, να αντιτάξουμε τους δικούς μας κανόνες, κάνοντας χρήση τέτοιων υπηρεσιών και παράλληλα εφαρμόζοντας την κρυπτογράφησηστην καθημερινότητά μας. Στην εποχή της οποίας έχουμε ήδη περάσει το κατώφλι, κάθε διαφορετικότητα από την ορίζουσα κανονικότητα και νομιμότητα, θα θεωρείται παρέκκλιση και θα τιμωρείται.
Μέχρι να έρθει η στιγμή που οι άνθρωποι θα καταλάβουν ποια είναι η πραγματική σήψη της ζωής τους και να ξεσηκωθούν από κοινού, ας κάνουμε την ζωή πιο δύσκολη σε όσους ασκούν επιτήρηση και τιμολογούν τα πάντα.

Δεν είναι μόνο η τέχνη της παραπλάνησης που ανθεί στην εποχή μας κάτω από τον όγκο συνεχούς ροής πληροφοριών, μα και η παράνοια στην χρησιμοποίησή τους, καθώς αυτό γίνεται κατά το δοκούν, ανάλογα τις περιστάσεις και την χρονική περίοδο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι έχουν σχηματίσει λαθεμένες και συγκρουόμενες απόψεις, σχετικά με πολλά θέματα. Ένα από αυτά και τα πνευματικά δικαιώματα, μα και οι πατέντες που αν και δεν είναι ίδια ακριβώς, στην ουσία επιφέρουν αντίστοιχα αποτελέσματα..
Κατά βάση, οι ίδιοι άνθρωποι που ανήκουν στην κατηγορία «εγώ-δεν-έχω-τίποτα-να-κρύψω», είναι και οι ίδιοι που λένε: «ναι-μα-για-τον-δημιουργό-δεν-λέτε-κάτι».
Πιο απλά, είναι οι άνθρωποι που δεν κατανοούν τι σημαίνει η ανθρώπινη ελευθερία τους, και την άμεση σύνδεση τόσο ανάμεσα στην επιβολή του μονοπωλίου των πατεντών και στην μαζική παρακολούθηση, όσο και ανάμεσα στην μαζική παρακολούθηση και στην έλλειψη της Ελευθερίας του Λόγου.
Πρακτικά και σύμφωνα με τα ισχύοντα νομοθετικά πλαίσια, είναι αδύνατο να συνυπάρχουν ελευθερία του λόγου, μαζί με το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων.
Αυτό, δεν χρειάζεται πολύ λογική για να το διακρίνει ο/η οιοσδήποτε. Παρατηρήστε καλύτερα τι συμβαίνει στο διαδίκτυο, μα και σε φυσικές καταστάσεις. Νομίζετε πως το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων μπορεί να επιβληθεί χωρίς την μαζική επιτήρηση / παρακολούθηση;
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μάθεις τι λέγεται σε μια ιδιωτική συνομιλία η οποία διεξάγεται μέσα σε ένα ψηφιακό περιβάλλον από το αρχείο ήχου που μεταφέρεται (και προστατεύεται από το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων), αν δεν κοιτάξεις - κοινώς, παρακολουθήσεις - τι μεταφέρεται. Από εκεί πέρα, το απόρρητο της αλληλογραφίας έχει σπάσει και έχει παρεισφρήσει η μαζική παρακολούθηση [δείτε σχετικά: Βιομηχανία Copyright και NSA].

Απλό παράδειγμα, είναι οι αλγόριθμοι. Έχετε παρατηρήσει ποτέ, σε - υποτίθεται - ιδιωτικές σας συνομιλίες με «προσωπικά» μηνύματα στο Facebook, πως ανάλογα το τι λέτε, ορισμένες φορές, σας εμφανίζει και κάποιες σχετικές με το θέμα της «προσωπικής» συζήτησής σας διαφημίσεις;
Και για να γίνει πιο κατανοητό αυτό, ορίστε ένα προσωπικό παράδειγμα, από μια «προσωπική» συζήτηση (με μηνύματα) που το θέμα ήταν οι κρέπες. Αμέσως, έσκασε στο πλάι, μια διαφήμιση για αυτό:

Με αυτό, θέλουμε να πούμε το πόσο εύκολο είναι η παρακολούθηση. Αυτό συμβαίνει παντού άλλωστε. Αν μη τι άλλο, τα e-books αποτελούν ένα πολύ καλό παράδειγμα.

Η βιομηχανία του copyright είναι μια επιχείρηση όπως οποιαδήποτε άλλη. Ανταγωνίζεται για χρήματα, βασισμένη σε αυτό που προσφέρει.
Δεν έχει το δικαίωμα να διαλύει τις ατομικές ελευθερίες, ακόμη και αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλον τρόπο, και ίσως ειδικά αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλον τρόπο. Για κάποιον λόγο, η βιομηχανία του copyrightέχει ξεφύγει κάνοντας ακριβώς αυτό: διαλύοντας τις ατομικές ελευθερίες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αρχές κατάσχουν domains στο διαδίκτυο χωρίς καμία απολύτως νόμιμη διαδικασία, σπάζοντας τον χώρο του DNS. Αυτό δεν περιορίζει απλώς την ελευθερία του λόγου και τον πολιτικό λόγο – δημιουργεί επίσης ένα σενάριο υποκλοπών, καθώς μπορούν να δούνε ποιος επισκέφθηκε κάποιον συγκεκριμένο τομέα. Και οι δύο αυτές ενέργειες κανονικά απαιτούν την έκδοση εντάλματος, το οποίο αν ήμουν πρόεδρος δικαστηρίου, δεν θα χορηγούνταν ποτέ. Αλλά οι αρχές εγκρίνουν τέτοιες ενέργειες δεχόμενες απλά την άποψη της βιομηχανίας του copyright.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δικαστήρια δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να σπάσουν το Διαδίκτυο λογοκρίνοντας ορισμένα ονόματα χώρων. Δίνουν ακόμα και ειδικές εντολές σε Παρόχους Διαδικτύου να χρησιμοποιούν το προ-εγκατεστημένο φίλτρο παιδικής πορνογραφίας προκειμένου να εντοπίσουν παραβιάσεις του μονοπωλίου copyright. Βλέπετε; Υπάρχει λόγος που η βιομηχανία του copyright αγαπά τόσο πολύ την παιδική πορνογραφία.
Αν ψάξετε για την αντίστοιχη σουηδική λέξη στην σουηδική ιστοσελίδα Netopia του λόμπι του copyright, θα βρείτε 62 άρθρα. Αν κάποιος δεν γνώριζε τον λόγο για αυτήν την πολύ ισχυρή συσχέτιση με την βιομηχανία του copyright, θα ήταν πράγματι πολύ προβληματισμένος.

[Rickard Falkvinge]

Οι πατέντες, copyrights, πνευματικά δικαιώματα, είναι ο ορισμός της απόλυτης παράνοιας και σαν τρίτος, μόνο ηλίθιος άνθρωπος θα μπορούσες να χαρακτηριστείς.
Είτε μιλάμε για «παράνομο» download, για «πειρατεία» λογισμικού, είτε οτιδήποτε παρεμφερές, όπως για παράδειγμα, οι διατροφικές πατέντες, περιλαμβάνουν όχι απλά χλεύη της νοημοσύνης, μα ισοπέδωσής της και δείγμα του πώς οι πολυεθνικές θέλουν να είναι ο άνθρωπος. Αλλιώς, τι άλλο να πεις, όταν βλέπεις πως κάποιοι πάνε να κατοχυρώσουν με πνευματικά δικαιώματα μια λέξη; Ή ακόμα πιο γραφικές περιπτώσεις, όπως επί παραδείγματι, αυτή με τα μίξερή την άλλη με τα κοτόπουλα; Και η λίστα φυσικά δεν έχει τελειωμό και μαζί της και ο ξεπεσμός της νοημοσύνης, ίσως και της ίδιας της αξιοπρέπειας.

Η φεουδαρχία, η αποικιοκρατία και ο μερκαντιλισμός είναι η ρίζα όλου αυτού. Αυτό που οι πολυεθνικές δηλώνουν ευθαρσώς, μέσω των νομικών τους συμβούλων, πως:

Τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι εδώ για να παραμείνουν.

Δεν απέχει από την επικρατούσα «λογική» του 17ο αιώνα που σαν κοινή λογική θεωρούνταν:

Η δουλεία είναι εδώ για να παραμείνει.

Ένας πακτωλός χρημάτων και μιας ακαταγάστης προπαγάνδας με προσχήματα, γνωστές ευαίσθητες χορδές χειραγώγησης της μάζας, όπως «τρομοκρατία», «πορνογραφία» και άλλα συναφή, ανάλογα την περίσταση, έχουν καταστήσει σαν ακραίο και επικίνδυνο ή, αν όχι αυτό, σαν γραφικό, όποιον άνθρωπο τολμήσει να εκφέρει την απλή άποψη:

Γιατί έχουμε τις πατέντες και ποιος στο καλό είναι ο λόγος ύπαρξής τους; Δεν θα ήμασταν καλύτερα χωρίς αυτές;

Το Ελεύθερο Λογισμικό είναι μία σαφής περίπτωση για την κατάργηση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και ως εκ τούτου και ο κύριος υπερασπιστής αυτής της κατάργησης. Αλλά το Ελεύθερο Λογισμικό είναι μία μόνο πτυχή, αν και ταυτόχρονα είναι και σημαντική κινητήρια δύναμη, της αλλαγής που βρίσκεται στο προσκήνιο. Ζούμε την αυγή μιας νέας εποχής στον τομέα της τεχνολογίας (ειδικά στο λογισμικό), μιας μαζικής μετακίνησης από την έλλειψη, στην αφθονία των ψηφιακών αγαθών˙ παρόμοια με τις μεγάλες ασυνέχειες που συνέβησαν στην ιστορία, της ίδιας τάξης μεγέθους με την μετάβαση από το κυνήγι και την συλλογή, στην γεωργία ή από τα μη βιομηχανικά και τα χειροποίητα αγαθά, στην εκβιομηχανισμένη και αυτοματοποιημένη παραγωγή αγαθών.
Οι νεοφερμένοι διαταράκτες, έχουν το εξής κοινό: θέλουν να απαλλαγούμε από το υπάρχον σύστημα, αφαιρώντας τα εργαλεία που διατηρούν την υφιστάμενη κατάσταση, η αφίσα της οποίας είναι το σύστημα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι σημερινοί παράγοντες που διαταράσσουν το status quo, μιλούν μαζικά ενάντια στις πατέντες λογισμικού [δείτε σχετικά: Κατάργηση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας: Πάρα πολύ νωρίς ή πολύ αργά;].

Έχουν άραγε, αναρωτηθεί όλοι αυτοί οι σύγχρονοι «φιλελεύθεροι» και υπέρμαχοι των πατεντών και πνευματικών δικαιωμάτων, το γιατί η ακαδημαϊκή έρευνα, κατάντησε να γίνει «πειρατική»;
Άραγε, είναι τόσο δύσκολο να κατανοηθεί το ολοφάνερο; Πως τα πνευματικά δικαιώματα ποινικοποιούν την σκέψη;
Ευτυχώς βέβαια, δεν σκέφτονται όλοι έτσι και ακόμα περισσότερο, δεν κάθονται άπραγοι. Δείτε την περίπτωσητου Aaron Swartzπου παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ποινή φυλάκισης 35 ετών και 1 εκατομμύριο δολάρια πρόστιμο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να «πάρει» μία τέτοια απόφαση.

Η πληροφορία είναι δύναμη. Όμως, όπως κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Ολόκληρη η παγκόσμια επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά, η οποία δημοσιεύθηκε στην διάρκεια των αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, ολοένα ψηφιοποιείται και κλειδώνεται από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες.
Θέλετε να διαβάσετε τις δημοσιεύσεις που έχουν τα πιο διάσημα αποτελέσματα των επιστημών;
Θα πρέπει να στείλετε τεράστια ποσά σε εκδότες, όπως η Reed Elsevier.

Υπάρχουν εκείνοι που αγωνίζονται για να αλλάξει αυτό.
Το Κίνημα Ανοικτής Πρόσβασης έχει αγωνιστεί γενναία για να διασφαλιστεί ότι οι επιστήμονες δεν μεταβιβάζουν τα πνευματικά δικαιώματά τους αλλά, αντί αυτού, εξασφαλίζεται ότι η εργασία τους δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με όρους που επιτρέπουν σε όλους να έχουν πρόσβαση.
Αλλά ακόμη και κάτω από τα καλύτερα σενάρια, το έργο τους θα είναι διαθέσιμο μόνο για τα πράγματα που δημοσιεύονται στο μέλλον. Τα πάντα μέχρι τώρα έχουν χαθεί.
Αυτό είναι πάρα πολύ υψηλό τίμημα.
Ο εξαναγκασμός των ακαδημαϊκών να πληρώνουν χρήματα για να διαβάσουν το έργο των συναδέλφων τους;
Σαρώνουν ολόκληρες βιβλιοθήκες, αλλά μόνο για όσους επιτρέπει το Google να τα διαβάσουν;
Παρέχουν επιστημονικά άρθρα σε ελίτ πανεπιστήμια στον Πρώτο Κόσμο, αλλά όχι στα παιδιά του Παγκόσμιου Νότου;
Είναι εξωφρενικό και απαράδεκτο.

Μανιφέστο Αντάρτικου Ανοιχτής Πρόσβασης

Το νομοσχέδιο CFAAείναι ήδη εδώ. Οι διακρατικές συμφωνίες TTIP / TTP, ήδη τίθενται σε ισχύ.
Αν τα δείτε, η κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών πάνε χέρι-χέρι με τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα.

Το θέμα λοιπόν, είναι το τι κάνουμε ή θα πρέπει να κάνουμε ως άνθρωποι, επειδή το σύστημα ΔΕΝ χτυπιέται εκ'των έσω [δείτε περισσότεραγια τις πατέντες / πνευματικά δικαιώματα].

Το μικρό comic που ακολουθεί, έχει τίτλο:

Copyright Warnings

δηλαδή:

Προειδοποιήσεις πνευματικών δικαιωμάτων

Και πρόκειται για πολύ έξυπνη σάτιρα όλης αυτής της παράνοιας, μα και που εμμέσως πλην σαφώς καταδεικνύει την δυσκολία του να καταπολεμηθεί απόλυτα αυτό που ονομάζεται ως «πειρατεία».

Είναι από τον Peter Chiykowski,και δείχνει όλον αυτόν τον παραλογισμό με την πολεμική ενάντια στην πειρατεία, από την βιομηχανία του Χόλιγουντ.
Το πρότυπο είναι στα αγγλικά, εμείς το δημιουργήσαμε στα ελληνικά και το μεταφέρουμε:

Η πιο κάτω είδηση κυκλοφορεί τα τελευταία 24ωρα (τρέχουσα ημερομηνία 11/8/16) και, όπως θα δείτε, είναι αρκετά παράξενη:

Ελληνίδα στην λίστα των πλέον καταζητούμενων της Interpol, κατηγορούμενη για... πειρατεία

Ελληνίδα γυναίκα προστέθηκε στην λίστα των πλέον καταζητούμενων εγκληματιών της Ιντερπόλ καθώς αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανέβασμα (uploading) ταινιών του Χόλιγουντ στο NinjaVideo, στην ιστοσελίδα streaming (συνεχούς, real-time αναμετάδοσης mutlimedia περιεχομένουήχου ή και εικόνας, σε πολλαπλούς χρήστες, μέσω internet) που (εδώ και δέκα περίπου χρόνια) βρίσκεται εκτός λειτουργίας.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε την βοήθεια της Ιντερπόλ προκειμένου να συντονίσουν από κοινού μια νέα επιχείρηση εναντίον πολιτών άλλων χωρών που ασχολούνται με την πειρατεία ταινιών, προσθέτοντας τα ονόματά τους στην λίστα με τους πλέον καταζητούμενους εγκληματίες στον κόσμο. Στην λίστα αυτήν συμπεριλαμβάνονται 22 Έλληνες υπήκοοι που καταζητούνται από την Ιντερπόλ καθώς εκκρεμούν κατηγορίες για σοβαρά αδικήματα - από φόνο και εμπορία ναρκωτικών, μέχρι απαγωγή και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου.

Στην ίδια λίστα της Ιντερπόλ (γνωστή ως Interpol ή ICPO - International Criminal Police Organization) προστέθηκε και η 41χρονη Ελληνίδα Ζωή Μερτζάνη, η οποία στο διαδίκτυο είναι γνωστή με το ψευδώνυμο «Tik», την ώρα που στις ΗΠΑ εκκρεμούν κατηγορίες εις βάρος της για παράνομο ανέβασμα πολλών ταινιών στο σάιτ NinjaVideo. Ο λόγος για τις υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ, «Avatar» του James Cameron, «Iron Man 2», «2012» και «Τhe A-Team». Μάλιστα, από την αμερικανική υπηρεσία μετανάστευσης, έχει εκδοθεί αίτημα για την έκδοση της 41χρονης στις ΗΠΑ.

Οι κατηγορίες εις βάρος της, όπως αναγράφονται, είναι:

1) Conspiracy to Commit Criminal Copyright Infringement 2) Criminal Copyright Infringement By Distributing a Copyrighted Work on a Computer Network (4 counts) 3) Criminal Copyright Infringement by Electronic Means

δηλαδή κατηγορείται για τα ακόλουθα 3 αδικήματα:

1) Συνωμοσία για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.
2) Εγκληματική παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων μέσω διανομής προστατευόμενου έργου σε δίκτυο υπολογιστών.
3) Εγκληματική παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων με ηλεκτρονικά μέσα.

Η Ζωή Μερτζάνη - μαζί με τέσσερις ακόμα, τους Hana Beshara (ιδρύτρια της ιστοσελίδας), Matthew Smith, Joshua Evans και Jeremy Andrew - κατηγορείται για συνωμοσία στην διάπραξη παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων και προσβολής με ηλεκτρονικά μέσα. Και κυρίως γιατί

supervised most of the European-based uploaders, including directing uploaders to locate specific infringing copyrighted content

επειδή δηλαδή:

επέβλεπε τους περισσότερους uploaders ταινιών σε ιστοσελίδες που είχαν ως βάση τους την Ευρώπη και τους καθοδηγούσε να εντοπίζουν περιεχόμενο το οποίο προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα.

Το TorrentFreak - που πρώτο εντόπισε το όνομα της Ζωής Μερτζάνη στην λίστα της Interpol - επισημαίνει ότι η μία εκ των 5 κατηγορουμένων της εν λόγω υπόθεσης, η ιδρύτρια του σάιτ NinjaVideo και κάτοικος του New Jersey, Hana Beshara, η οποία στο διαδίκτυο χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Phara», το 2011 δήλωσε ένοχη στις κατηγορίες που της αποδόθηκαν από την δικαιοσύνη και εξέτισε ποινή κάθειρξης 22 μηνών.

Στα ξένα μέσα ενημέρωσης γίνεται μνεία για το παράξενο της υπόθεσης· στην λίστα των πλέον καταζητούμενων της Ιντερπόλ μια γυναίκα που την βαραίνει ένα κατηγορητήριο ασυνήθιστα δριμύ για ένα σάιτ το οποίο είναι σχετικά μικρό εν συγκρίσει με άλλες πειρατικές (sic) ιστοσελίδες.

Πηγές [1] - [2]

Εμείς αυτό που βρήκαμε, είναι πως η λίστα με τους ελληνικής καταγωγής καταζητούμενους από την Interpol είναι πιο παλιά και περιλαμβάνει:

   - Ανδρουτσόπουλος Δημήτριος- Αθανάσιος 38 ετών (ελληνοαμερικανικής καταγωγής)- Καταζητείται για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού και για απόπειρα ανθρωποκτονίας πρώτου βαθμού
   - Λοφατέρ Φλότις 70 ετών (ελληνικής καταγωγής)- Καταζητείται για την βιαιοπραγία και την απειλή κρατικών λειτουργών εν ώρα υπηρεσίας
   - Αμασιάδης Δημήτριος 44 ετών- Παραβίαση των όρων αναστολής- Παράνομη πτήση για να αποφύγει την φυλάκιση- Σεξουαλική επίθεση κατά ανηλίκου κάτω των 13 ετών- Σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου κάτω των 13 ετών
   - Πετρικόπουλος Αριστοτέλης 49 ετών (ελληνοαλβανικής καταγωγής)- Απάτη
  -  Καραγιαννίδης Ιωάννης 49 ετών- Συνωμοσία για παράνομη μεταφορά πετρελαίου και ανάμειξη του, για να εμποδίσει την διαδικασία Οργανισμού και να εξαπατήσει τις ΗΠΑ- Λαθραία εξαγωγή πετρελαίου και ανάμειξη
  - Μερτζάνη Ζωή, 38 ετών- Συνωμοσία για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων- Εγκληματική παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων μέσω διανομής προστατευόμενου έργου σε δίκτυο υπολογιστών- Εγκληματική παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων με ηλεκτρονικά μέσα
   - Κολλίντζας Γεώργιος 70 ετών (ελληνοαμερικανός)- Ηθελημένη κακοδιαχείριση τοπικών κυβερνητικών κεφαλαίων- Ψευδείς δηλώσεις σε ομοσπονδιακό πράκτορα
   - Γιανάκοφ Γιούρι, 51 ετών (Ελληνορωσικής καταγωγής)- Ανθρωποκτονία, απαγωγή
  - Ζιγηριάδης Ελευθέριος- Πέτρος, 41 ετών- Λαθρεμπόριο
   - Καρατσίδης Γιώργος (Ελληνορωσικής καταγωγής)- Πρόκληση βαρέων σωματικών βλαβών
   - Προστόφ Βιατσέσλαβ, 44 ετών (Ελληνικής, Ρωσικής και Γεωργιανής καταγωγής)- Καταδικασμένος για επίθεση και ληστεία, απαγωγή με την βία και κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή, βίαιες σεξουαλικές πράξεις με την βοήθεια τρίτων, εκβιασμός
   - Στυλίδου Μερόπη 49 ετών, (Ελληνοκαναδικής καταγωγής)- Απαγωγή ανηλίκου κάτω των 14 ετών
   - Δαλαγεώργος Κωνσταντίνος, 45 ετών- Διεθνές ένταλμα σύλληψης για δολοφονία (και απόπειρα βιασμού η οποία έχει παραγραφεί)
   - Οικονόμοφ Αλεξάντρε, (ελληνορώσος)- Δολοφονία
   - Θεόδωρος Γεωργακόπουλος, 56 ετών- Συνωμοσία και κατάθεση ψευδών δηλώσεων με οικονομικά
   - Σαββίδης Ηρακλής, 58 ετών (ελληνορώσος)- Δολοφονία
   - Αδαμίδου Σοφία, 57 ετών (ελληνορωσικής καταγωγής)- Απάτη

Και επίσης, πολλαπλές αναφορές με το όνομα της Ζωής και το NinjaVideo.net, ιδιαίτερα την περίοδο του 2011:

Τα τελευταία 24ωρα (τρέχουσα ημερομηνία 1/10/16), κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και μάλιστα αφειδώς, η είδηση σχετικά με την δυνατότητα ανώνυμης καταγγελίας για παράνομο λογισμικό σε επιχειρήσεις, προς όφελος μιας εταιρείας με το όνομα BSΑη οποία και εκπροσωπεί έναν αριθμό κραταιών και πολυεθνικών τεχνολογικών εταιρειών. Αρκετοί το δημοσίευσαν θεωρώντας το ως καλό, άλλοι και πολύ σωστά, κατέκριναν την BSA και την ρουφιανιά, άλλοι μόνο την ρουφιανιά.
Έτσι, εμείς, προσπαθούμε να δούμε ποια είναι αυτή η εταιρεία εκπρόσωπος που δρα σαν αστυνομική αρχή και τι θα μπορούσε να γίνει, αν λάβετε κάποια ειδοποίηση από αυτήν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρόκειται για έρευνα και έτσι το συνεργατικό άρθρο είναι εκ'προοιμίου «αντιεμπορικό», δηλαδή μεγάλο. Κάτι που δεν μας απασχολεί, καθώς απευθύνεται σε ανθρώπους που σκέφτονται, αμφισβητούν, που θέλουν να δουν και μια άλλη πλευρά. Και δίνοντας συγχρόνως απάντηση και σε έναν φίλο που πρόσφατα σε ένα forum-thread αναρωτήθηκε, πρόκειται για «αντιπληροφόρηση» που στέκει απέναντι στην παραπληροφόρηση.
Σημαντικά στοιχεία προέρχονται από τον Αλέξανδρο Χαλκίδηκαι από τον νομικό Γ. Μηλιώνη ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα τεχνολογίας, διαδικτύου, πνευματικών δικαιωμάτων.

Μια μικρή αναδρομή:

Είναι 2001 και η Αργεντινή μαστίζεται από τις πολιτικές και οικονομικές συνέπειες της τοπικής και παγκόσμιας εξουσιαστικής ελίτ και όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις κάνουν και την εμφάνισή τους τα παρασιτικά σκουλήκια, τα οποία διαμορφώνουν και ένα ευρύτερο κλίμα πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ένα από τα «σκουλήκια» εκείνη την εποχή, ήταν και η Business Software Alliance (BSA) η οποία σε μια εκστρατεία τρόμου (στην Αργεντινή) εκτόξευε συγκαλυμμένες απειλές ότι οι άνθρωποι που διαμοιράζονταν προγράμματα / λογισμικό, θα γινόταν θύματα βίας.

Είναι η ίδια εποχή που στις ΗΠΑ καθιερώνεται ο (από το 1998 ψηφισμένος) νόμος, Digital Millennium Copyright Act (DMCA), περί ψηφιακών πνευματικών δικαιωμάτων, ο οποίος εδραιώνει την νομική βάση για να περιορίσει την ανάγνωση και τον δανεισμό των ηλεκτρονικών βιβλίων (όπως επίσης και άλλων έργων). Στην άλλη όχθη, ακριβώς την ίδια εποχή (2001), η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε παρόμοιους περιορισμούς με μια οδηγία της, περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Με αρχή από την Γαλλία, χαρακτηρίστηκε ως έγκλημα (δεν είναι μεταφορική η λέξη) η κατοχή του DeCSS που αποκρυπτογραφεί κάποιο βίντεο σε DVD. Την ίδια ακριβώς στιγμή όταν στις ΗΠΑ, ο γερουσιαστής Hollings, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από την Disney, πρότεινε ένα νομοσχέδιο ονόματι SSSCA, σύμφωνα με το οποίο θα απαιτείται από κάθε νέο υπολογιστή να έχει προ-εγκατεστημένες λειτουργίες οι οποίες αναγκαστικά θα περιορίζουν την αντιγραφή και τις οποίες, φυσικά, ο χρήστης δεν θα μπορεί να παρακάμψει. Αυτό δηλαδή που αρχίζουν να εφαρμόζουν οι Microsoft και Apple.

Πάντα την ίδια χρονιά, οι ΗΠΑ άρχισαν την προσπάθειά τους να χρησιμοποιήσουν την προτεινόμενη συνθήκη για Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (FTAA) ώστε να επιβάλλουν τους ίδιους κανόνες σε όλες τις χώρες του δυτικού ημισφαιρίου. Το σχέδιο ALCA είναι μία από τις λεγόμενες συμφωνίες του ελεύθερου εμπορίου, οι οποίες στην πραγματικότητα σχεδιάστηκαν για να δώσουν στις εταιρείες αυξημένη ισχύ και να μπορούν να επιβάλλονται στις δημοκρατικές κυβερνήσεις. Η όλη λογική είναι να επιβάλλουν οι εταιρείες τους νόμους που θέλουν και που τους βολεύουν. Μία από τις «τακτικές» οι οποίες αναφέρονται στην παραπάνω ιστορία, δεν είχε καν προταθεί μέχρι το 2002.

Όλοι ύποπτοι και προκαταβολική καταστολή:

Έως ότου ήρθε το FBI και η Microsoft να μας πουν ότι θα κρατάνε τους κωδικούς πρόσβασης root των υπολογιστών.
Το σχέδιο ήταν απλό˙ ο κατασκευαστής κρατά τον μυστικό κωδικό αλλά, εννοείται πως, είναι σαν να τον έχει και το FBI. Αυτό που η Microsoft κρατάει στα χέρια της, δεν είναι ένας κωδικός πρόσβασης με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Κανένας χρήστης δεν θα τον έγραφε ποτέ στο τερματικό του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σαν ένα είδος κλειδιού κρυπτογράφησης και υπογραφής το οποίο αντιστοιχεί σε ένα δεύτερο κλειδί το οποίο είναι αποθηκευμένο στον υπολογιστή σας. Αυτό, επιτρέπει στην Microsoft, και ενδεχομένως και σε κάθε ιστοσελίδα που συνεργάζεται με την Microsoft, να έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στο τι μπορεί να κάνει ο χρήστης στον υπολογιστή του.
Τα Vista, μάλιστα, έδιναν πρόσθετες εξουσίες στην Microsoft. Για παράδειγμα, η Microsoft μπορεί να εγκαταστήσει υποχρεωτικές αναβαθμίσεις και να «δώσει εντολή» σε όλα τα μηχανήματα που τρέχουν Vista να μην μπορούν να τρέξουν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό φυσικά, εξελίχτηκε πλήρωςστα Windows 10 με τα οποία πλέον κυριολεκτικά η MS, θα μπορούσε αν ήθελε να σου διαγράψει ή να σου απαγορεύει να δεις ακόμα και τοπικά αρχεία τα οποία έχεις αποθηκευμένα στους δίσκους σου.
Το θέμα φυσικά προεκτάθηκε και στις ολοένα αυξανόμενες φορητές συσκευές που ο έλεγχος είναι ευκολότερος και έτσι είχαμε, το 2014, το γνωστό «i want to break free», με την καμπάνιατου EFF.

Νομοθεσίες και Διεθνείς Εμπορικές Συμφωνίες:

Τα πράματα είναι πλέον γνωστά, ασχέτως αν ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, μα οι συνέπειες θα φανούν σύντομα. Όλα εκείνα που αρχίνησαν να συμβαίνουν πριν από 15 χρόνια και βάλε, οδηγήσανε στο σημερινό TISA/ TTPμε τις κυριολεκτικά εφιαλτικές του διατάξεις.
Η νομοθεσία DMCA που υποκινήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και ψηφίστηκε, υπό την πίεση και της MPAA, της εκπροσώπου των πολυεθνικών του θεάματος και - τέλος πάντων - αυτού που γενικότερα ονομάζουν σαν ψυχαγωγία, κατά κάποιον τρόπο συγχωνεύτηκε και με τα όσα αφορούν το λογισμικό· κάτι που σημαίνει πως αν έχεις έναν λογαριασμό οποιουδήποτε είδους, σε εταιρείες οι οποίες στηρίζουν το DMCA και το έχουν εισάγει στους όρους χρήσης τους, αν κρίνουν πως παραβιάζεται αυτό ή αν δεχτούν κάποια σχετική ειδοποίηση, έχουν το δικαίωμα - και το κάνουν - να αφαιρέσουν αυτό το περιεχόμενο από τον λογαριασμό σας και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό να μπορεί να φτάσει μέχρι αποκλεισμό του account και ίσως ακόμα περισσότερο με δικαστήρια και φυλακίσεις. Φυσικά το υποστηρίζουν (παρά τις οικονομικές διαμάχες ανάμεσά τους), όλες οι τεχνολογικές πολυεθνικές (Microsoft, Google, Apple, Yahoo κλπ).

Αν δούμε όλες τις κινήσεις σε βάθος χρόνου την τελευταία εικοσαετία, θα παρατηρήσουμε πως μοιάζουν συντονισμένες και αυτό δεν είναι ανάγκη ούτε να ξενίζει, ούτε να οδηγήσει σε περίεργες θεωρίες συνωμοσίας. Δεν υπάρχει καμία συνωμοσία εδώ που τα λέμε, το μόνο που υπάρχει είναι το κεφάλαιο και το κέρδος και κατά συνέπεια επακόλουθο είναι να πράττουν αντίστοιχα και από κοινού οι πολυεθνικές. Δεν είναι παράξενο αυτό. Αν το σκεφτείτε, τεχνολογικά ο πλανήτης «διοικείται» από 10-12 εταιρείες.

Τούτοι οι μπάτσοι που ήρθαν τώρα:

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που έχουν κοινό αυτές οι εταιρείες και έμμεσα εμπλέκονται και άλλες βιομηχανίες, όπως του θεάματος / μουσικής για παράδειγμα. Αυτό το κοινό, είναι μια «αστυνομία» που το όνομά της αναφέραμε στην αρχή του άρθρου. Η BSA. Επισήμως βέβαια, η BSA δεν είναι κάποια αστυνομική υπηρεσία. Ανεπίσημα, όμως, δρα σαν την αστυνομία. Χρησιμοποιώντας μεθόδους που θυμίζουν απολυταρχικά καθεστώτα άλλων εποχών, καλώντας τους ανθρώπους να ενημερώσουν τους συναδέλφους και τους φίλους τους και συγχρόνως να καταγγείλουν κάθε «παρανομία», φυσικά ανώνυμα.

Τι είναι όμως η BSA;

- Σύμφωνα με το about της:

Η Business Software Allianceείναι ένας οργανισμός που εκπροσωπεί τη βιομηχανία εμπορικού λογισμικού και δραστηριοποιείται σε 80 χώρες με στόχο την διεύρυνση της αγοράς λογισμικού και τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για περαιτέρω ανάπτυξη και καινοτομία.Τα μέλη της BSA περιλαμβάνουν τις εταιρίες: Adobe, Altium, Apple, Asseco Poland S.A., Autodesk, Autoform, AVEVA, Bentley Systems, CNC, Corel, Dassault Systèmes SolidWorks Corporation, DBA Lab S.p.A., Mamut, Microsoft, NedGraphics, Progress Software, O&O Software, Scalable Software, Siemens, SingularLogic, Symantec, Tekla και The MathWorks.
Στην Ελλάδα η ΒSΑ δραστηριοποιείται από το 1992 με σκοπό την πληροφόρηση και την προστασία των επιχειρήσεων και του κοινού από την παράνομη χρήση λογισμικού, υποστηρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ανάπτυξη της ελληνικής αγοράς πληροφορικής, η οποία παρεμποδίζεται από την παράνομη αντιγραφή και διακίνηση προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Αν δεν έγινε σαφές, να ξεκαθαρίσουμε πως η BSA δεν είναι κάποια κρατική ή κοινοτική υπηρεσία, μα μια ιδιωτική εταιρεία που χρηματοδοτείται από τις προαναφερόμενες πολυεθνικές, προκειμένου να δρα για τα συμφέροντά τους. Ξεκίνησε σαν συμφωνία κορυφής ανάμεσα στην Microsoft και άλλες 3-4 μεγάλες εταιρείες του λογισμικού απλά για να μην πούνε ότι είναι το «τμήμα αντιπειρατείας Microsoft» ( Adobe ή Autodesk κλπ).
Χοντρικά, για να γίνει πιο κατανοητό, είναι κάτι αντίστοιχο με τις «εισπρακτικές» τις οποίες χρησιμοποιούν οι τράπεζες για εκφοβισμό. Πρόκειται δηλαδή για ένα «μαγαζί», όπως ακριβώς η AEΠΙ που δραστηριοποιείται στον χώρο της μουσικής, δρώντας επίσης σαν αστυνομία και δημόσια υπηρεσία, σπέρνοντας τον εκφοβισμό σε χιλιάδες επιχειρήσεις και βρίσκοντας συνεχώς τρόπους να παρακάμπτεινομοθεσίες και διατάξεις.

Η BSΑ στην Ελλάδα (της κρίσης):

- Εδώ, αξίζει να δούμε λίγο το ιστορικό της και μάλιστα όσον αφορά την Ελλάδα, ώστε να έχουμε και πιο σαφή εικόνα:

H εμφάνισή της, έγινε πιο έντονη το 2008, όταν στα τέλη εκείνης της χρονιάς, άρχισε να στέλνει συγκεκαλυμμένες απειλητικές ειδοποιήσεις (σαν αυτή) σε χιλιάδες επιχειρήσεις σε όλη την χώρα, με το πρόσχημα της ενημέρωσης «για τα πλεονεκτήματα του αδειοδοτημένου λογισμικού όπως είναι η νομιμότητα, η ασφάλεια αρχείων, η αποφυγή τεχνικών προβλημάτων καθώς και για τα οφέλη της Διαχείρισης Πόρων Λογισμικού (Software Asset Management – SAM)», καλώντας τους εκπροσώπους των εταιρειών να επιβεβαιώσουν ότι το λογισμικό που χρησιμοποιούν είναι νόμιμο. Συνήθως, αυτή η διαδικασία κινούταν ως εξής:

Πρώτα η BSA, έστελνε μια ειδοποίηση, πως θα αποστείλει στην συνέχεια μια επιστολή. Σε αυτή την επιστολή ζητούσε τα στοιχεία του υπεύθυνου μηχανογράφησης ή νόμιμου εκπροσώπου και μια υπεύθυνη δήλωση αδειοδότησης λογισμικού ότι υποτίθεται πως η εταιρεία διαθέτει νόμιμο λογισμικό.
Την ίδια χρονιά (2008) μάλιστα, σημειώθηκε ρεκόρ αποζημιώσεων σχεδόν 160.000 ευρώ για χρήση παράνομου λογισμικού που φυσικά αποδόθηκε στην BSA, με την πλειονότητα των περιπτώσεων να αφορά επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνταν στον κατασκευαστικό κλάδο (προφανώς λόγω Autocad κυρίως) στην περιοχή της Αττικής.

Δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν δωρεάν για την BSA:

Φυσικά, η BSA, όπως άλλωστε και κάθε ανάλογη ιδιωτική «πρωτοβουλία», επιθυμεί το μέγιστο κέρδος με όποιον τρόπο, και τα ελάχιστα έξοδα. Πόσο μάλλον, αν μπορεί να χρησιμοποιήσει δημόσιους πόρους, προερχόμενους από την ούτως ή άλλως σκληρή και άδικη φορολογία των πολιτών. Για τον σκοπό αυτόν λοιπόν, πίεσε και κατάφερε την σύσταση του «Τμήματος Προστασίας Διανοητικής Ιδιοκτησίας» από το ΣΔΟΕ!
Βάσει αυτού λοιπόν και πατώντας στον νόμο 3524/2007, δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου οικονομικών επωμίστηκαν την αρμοδιότητα για την συλλογή, ανάλυση και αξιολόγηση στοιχείων από βάσεις δεδομένων και λοιπές πηγές πληροφοριών καθώς και για την διενέργεια επιτόπιων ελέγχων και ερευνών προς εντοπισμό, αποκάλυψη και καταπολέμηση οικονομικών εγκλημάτων που σχετίζονται με την πνευματική ιδιοκτησία, όπως η χρήση μη αδειοδοτημένων προγραμμάτων Η/Υ. Στην διαπίστωση χρήσης μη αδειοδοτημένου λογισμικού. επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 1.000 ευρώ για κάθε μη αδειοδοτημένο πρόγραμμα· και φυσικά, στην περίπτωση που κάποιος Η/Υ διαθέτει περισσότερα από ένα πειρατικά προγράμματα, το πρόστιμο μπορεί να διπλασιαστεί ή ακόμα και να πενταπλασιαστεί.

Σύμφωνα πάντα με στοιχεία της BSA (μόνο) το 2010 για παράδειγμα, στην Ελλάδα, το 59% του λογισμικού ήταν πειρατικό, με την αξία του να εκτιμάται (κατά την BSA πάντα), στα 227 εκατομμύρια ευρώ!
Tα στοιχεία αυτά, τα αντλεί με μια «Παγκόσμια Μελέτη για την Πειρατεία Λογισμικού» όπως την ονομάζει και περιλαμβάνει το πειρατικό λογισμικό που τρέχει σε Η/Υ, καθώς και laptop, ultra-portable και netbooks, ενώ περιλαμβάνονται, επίσης, λειτουργικά συστήματα, συστήματα λογισμικού όπως βάσεις δεδομένων και πακέτα ασφαλείας και άλλες εφαρμογές, με νόμιμα δωρεάν προγράμματα και προγράμματα ανοιχτού κώδικα.
Η συγκεκριμένη «έρευνα», πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονικά ή ατομικά σε 32 αγορές εμπεριέχοντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα γεωγραφικών περιοχών, διάφορα επίπεδα γνώσεων πληροφορικής και πολιτιστική ποικιλομορφία.
Τελικά, λίγο αργότερα, μάθαμεπως ο ένας στους δυο υπολογιστές παγκοσμίως τρέχει κάποιο «πειρατικό» λογισμικό. Με τα όσα λέγονται, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ κάποια χρόνια αργότερα (2016), μα αντιθέτως υπάρχουν αυξητικές τάσεις και ιδιαίτερα σε περιοχές που μαστίζονται οικονομικά («κρίσεις» κλπ).

Εκφοβισμός και πρόστιμα «μαμούθ»:

Με στοιχεία του 2015 από το 2011, περισσότερες από 400 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν δαπανήσει συνολικά 2 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις και έξοδα για νομιμοποίηση του παράνομου λογισμικού. Το ποσόν αυτό, που αποτελεί ρεκόρ για την Ελλάδα, είναι όπως μαντέψατε, αποτέλεσμα των νομικών διαδικασιών και ενεργειών μάρκετινγκ που πραγματοποιεί η Business Software Alliance (BSA) από το 2009 και οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Γεγονός είναι επίσης και η πρόσβαση στον κυβερνητικό μηχανισμό (μιλήσαμε για το τμήμα του ΣΔΟΕ πριν), μα και οι δημόσιες παρεμβάσεις, με δηλώσεις κάπως παρόμοιες με αυτές των αστυνομικών αρχών:

Η ελληνική νομοθεσία για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας στα προϊόντα λογισμικού είναι τόσο αυστηρή που σε περίπτωση κρατικού ελέγχου και επιβολής του προβλεπόμενου διοικητικού προστίμου, μια επιχείρηση θα πρέπει να σηκώσει ένα ξαφνικό –και πιθανώς μεγάλο- οικονομικό βάρος. Επομένως, είναι σημαντικό οι εταιρείες να φροντίζουν σε κάθε περίπτωση ότι το λογισμικό που χρησιμοποιούν είναι νόμιμο και φέρει όλες τις απαραίτητες άδειες χρήσης.

όπως δήλωσε κάμποσους μήνες πριν, κάποιος Κώστας Σαμαράς, εκπρόσωπος εταιρείας μέλους της BSA στην Ελλάδα.

Lets rouf:

Δεν ξέρω αν η ρουφιανιά αποτελεί στοιχείο της ανθρώπινης φύσης μα, όσο μου επιτρέπει να γνωρίζω η παιδεία και η εμπειρία μου, πιστεύω πως όχι· όμως είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί σε διασπασμένες κοινωνίες και κάτω από το πρίσμα του φόβου. Στις σημερινές κοινωνίες αυτός ο φόβος έχει «εκπολιτιστεί» και ονομάζεται «νομοθεσία» και, με την συμβολή των κατασταλτικών αρχών, έχει δημιουργήσει έντονα φοβικά σύνδρομα.
Τα αναρίθμητα τετραψήφια νούμερα καταγγελιών ή οι ηλεκτρονικές καταγγελίες βρίσκονταισε άνθιση, για όσα μπορείτε ή δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μια απόδειξη δηλαδή του σύγχρονου φόβου.
Και η αλήθεια είναι πως στην εποχή του διαδικτύου, βλέπουμε σε αναρίθμητες περιπτώσεις να ενθαρρύνεται η ρουφιανιά, ντυμένη πάντα από ηθικοπλαστικάπροσχήματα ή οικονομικά αποτελέσματα κοινωνικά επιζήμια. Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε περιπτώσεις άμεσες (πχ το «DMCA»), μα ακόμα περισσότερο που αυτή (η ρουφιανιά) επιβραβεύεται και ανάγεται ως ακόμα και σε «ηρωισμό για το γενικό καλό»! Η περίπτωση του «YouTube Heroes»είναι παραπάνω από κραυγαλέα και έχει πιάσει άλλα levels.

Και την ίδια χρονική στιγμή με αυτό, εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο η BSA, ζητώντας:

Με απλά ελληνικά δηλαδή, ζητάει πρόθυμους ηλίθιους ρουφιάνους, να κάνουν τζάμπα δουλειά προς όφελός της και προς όφελος των ολιγοπωλιακών / μονοπωλιακών κολοσσών που εκπροσωπεί.

Ζητάει δηλαδή από εργαζόμενους σε αυτήν, πελάτες ή όποιον άλλον, να κάνει ανώνυμη καταγγελία - στην ουσία ακόμα και αν αυτός ΝΟΜΙΖΕΙ - πως η τάδε εταιρεία χρησιμοποιεί «παράνομο» λογισμικό.
Και έχει μάλιστα (πολύ καιρό πριν είναι η αλήθεια), μια έτοιμη φόρμαπου καθοδηγεί στην συμπλήρωση των στοιχείων της ρουφιανιάς.
Το «εμπιστευτικά» - και όχι ανώνυμα - βέβαια, είναι κάπως σχετικό:

Και ρουφιάνος και τζάμπα;

Αυτό το δίπτυχο είναι μάλλον κάτι που δεν θα προκαλεί εντύπωση στην χώρα η οποία έχει αναθρέψει γερμανοτσολιάδες, μαυραγορίτες και στρατιωτικοποιημένα «σώματα ασφαλείας», όμως στην προκειμένη δεν είναι ανάγκη να είναι τζάμπα. Όπως εξηγεί στα faq της (κάτω από αυτήν την φόρμα) η BSA, προβλέπεται και αμοιβή:

Έχουμε μεγάλη περιέργεια για το αν κάποια στιγμή, στο απώτερο μέλλον, η BSA θα δημοσιεύσει στατιστικά στοιχεία αυτών των «εμπιστευτικών καταγγελιών».

Σε περίπτωση που η BSA σας στείλει επιστολή:

Αν λάβετε κάποιο mail από την BSA, θα πρέπει να γνωρίζετε τα εξής:

- Το mail αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί σαν spam. Με ποιο δικαίωμα σας έστειλε email η BSA; Κλικ λοιπόν, στο σχετικό κουμπάκι ώστε να το χαρακτηρίσετε σαν ανεπιθύμητο σε όλες τις σχετικές υπηρεσίες.

- Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Αυτό το mail, η BSA, το στέλνει μαζικά σε χιλιάδες επιχειρήσεις. Μια καλή βεβαιότητα, για να είναι πιο σίγουρη αφού, όπως ίσως ορισμένοι να έχετε ακούσει, παλιότερα το έστελνε σαν επιστολή (ναι, μέσω ΕΛΤΑ) που την είχε στείλει ακόμα και σε εταιρείες οι οποίες δεν είχαν καθόλου υπολογιστές!

- Δεν συντρέχει βία για να κάνετε το audit (έλεγχο) που ζητάνε. Δηλαδή, μην αρχίσετε να μετράτε υπολογιστές και το τι περιλαμβάνει ο καθένας σύμφωνα με τις υποδείξεις της BSA. Αυτό μάλιστα μπορεί να αποβεί εις βάρος σας, καθώς σημαίνει πως με την διαδικασία αυτήν το ψάξατε και είχατε γνώση.
Να θυμάστε πως αφού οι μικρές επιχειρήσεις δεν είναι υποχρεωμένες να διαθέτουν υπεύθυνο μηχανογράφησης, μπορούν να επικαλεστούν άγνοια. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να έχει γνώση για όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες του τι θεωρεί νόμιμο και τι όχι η BSA.

- Μην μπείτε στην διαδικασία να κάνετε format, να διαγράψτε λογισμικά και να τρέξετε να αγοράσετε άλλα. Πολλές εταιρείες στο παρελθόν φοβούμενες την BSA, ξοδέψανε πολύ μεγάλα ποσά χωρίς αποτέλεσμα ή σβήσανε προγράμματα που νομίζανε πως είναι πειρατικά ενώ δεν ήταν, έχοντας επιπτώσεις στην ροή της εργασίας τους. Το πιο πιθανό και πάλι είναι να μην είσαστε «νόμιμοι» στα όσα θεωρεί η BSA.
Και να λάβετε υπόψιν σας πως με την βιαστική αντικατάσταση λογισμικού, κάτω από το κλίμα του φόβου, δεν σημαίνει πως μπορείτε να καταλάβετε και εύκολα ποια έκδοση ποιου προγράμματος είναι η σωστή για εσάς, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και κάμποσοι εργαζόμενοι / χρήστες.

- Δεν θα εισβάλλει το ΣΔΟΕ (τουλάχιστον γι'αυτό). Η BSA για να κάνει μια καταγγελία, θα πρέπει να κάνει έρευνα που περιλαμβάνει κάμποσες παραμέτρους, και όχι μόνο ηλεκτρονικές, και να είναι απολύτως βεβαία. Υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν γίνει καταγγελίες από ανταγωνιστές οι οποίες και αποδείχτηκαν ψεύτικες.
Τεχνικά πάλι, δεν υπάρχει και το ανθρώπινο δυναμικό για κάτι τέτοιο και εκτός αν υπάρχουν και άλλοι λόγοι, ακόμα και στοιχεία να υπάρχουν, θα αργήσει να γίνει κάποια κίνηση (πχ έφοδος).

- Η BSA, όπως και η κάθε εταιρεία που κινείται απειλητικά με αόριστες προθέσεις, επιδιώκει προκαταβολικούς συμβιβασμούς. Σου λένε δηλαδή, κάτι του στυλ:

Κάνε εσύ αυτό και εμείς δεν θα αφήσουμε να γίνει το άλλο.

Είναι προφανές, πως δεν βασίζεται σε νομοθεσίες, μα σαν μια ιδιωτική εταιρεία, προασπίζει τα συμφέροντα άλλων και μεγαλύτερων ιδιωτικών εταιρειών (Microsoft, Adobe, Autodesk κλπ), επιδιώκοντας να εξαναγκάσει μια τρίτη ιδιωτική εταιρεία (την δική σας) να κάνει κάτι υπό το πρόσχημα τήρησης της νομιμότητας.
Όμως, είναι γνωστό πως όταν μιλάμε θέματα τήρησης της νομιμότητας, αυτά άπτονται στην αστυνομία και στις αντίστοιχες δημόσιες αρχές.

Τεχνική (audit) και νομική υποστήριξη:

1. Τεχνική:

Ευνόητο είναι πως αρκετοί θα σκεφτούνε καταρχάς να απευθυνθούν σε κάποια εταιρεία η οποία πωλεί (ή μεταπωλεί) λογισμικό. Αυτές οι εταιρείες θα προσπαθήσουν να σας μπερδέψουν σχετικά με το πόσες άδειες χρειάζονται, ποιο λογισμικό, εκδόσεις κλπ, με σκοπό φυσικά να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα.
Ένα από τα πρώτα που θα προτείνουν, θα είναι να σας εγκαταστήσουν ένα audit software που θα σας «πει» τα πάντα σχετικά με το «παράνομο» λογισμικό που μπορεί να έχετε. Να λάβετε υπόψιν σας, πως όλα αυτά τα περίφημα και πάντα δωρεάν, εργαλεία για ελέγχους κάθε είδους - στην προκείμενη για να σαρώσουν το τι λογισμικά έχετε εγκατεστημένα στο δίκτυό σας - είναι και συνδεδεμένα με βάσεις δεδομένων μεγάλων εταιρειών λογισμικού. Θεωρείστε δηλαδή πως η BSA θα γνωρίζει επακριβώς τα πάντα.

2. Νομική:

Φυσικά και η αναζήτηση νομικής βοήθειας θα είναι μια από τις πρώτες σκέψεις, ίσως και ενέργειες. Εδώ όμως, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα αφού η συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων έχει μαύρα μεσάνυχτα από αυτό το θέμα, μα και του διαδικτύου γενικότερα. Η μελέτη που κάνουν για τέτοιες υποθέσεις είναι απολύτως επιφανειακή και σχεδόν πάντα συμφέρει την BSA. Αν και οι δικηγόροι συνήθως τηρούν την εχεμύθεια, κάτι τέτοιο δεν γίνεται πάντα από τις μεγάλες νομικές φίρμες που με αμοιβή (φυσικά), τα έχουν κάνει πλακάκια με τους αντιπάλους.

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας πως αν καταφέρετε και συμμορφωθείτε στα όσα ζητάει η BSA σήμερα, τίποτα δεν σας εξασφαλίζει πως σε έναν μήνα ή έναν χρόνο θα εξακολουθούν να σας θεωρούν νόμιμους. Θα μπείτε σε μια διαδικασία καθημερινού ελέγχου του μηχανογραφικού σας και στο ξόδεμα χρημάτων για αμφίβολη νομική ή και τεχνική εξυπηρέτηση.

Σημεία που πρέπει να γνωρίζετε:

- Συνοψίζοντας λίγο τα πιο πάνω και για απορίες που ίσως δημιουργηθούν:

Πώς μπορούν να με βρουν;

Είναι προφανές ότι υπάρχουν λογισμικά «sniffers» που ανιχνεύουν τις βάσεις δεδομένων. Αυτά μπορεί να είναι λογισμικά έλεγχου, antivirus κλπ. Μα από την άλλη, αν έχετε δηλωμένη μια εταιρεία με 50-60 υπολογιστές και μια άδεια MS-office, είναι κραυγαλέο.
Λέγεται πως σε διάφορες χώρες και της Ελλάδας συμπεριλαμβανόμενης, έχουν προσλάβει ως και ντετέκτιβ!

Θα με τρέχουν στα δικαστήρια;

Ίσως ναι, ίσως όχι. Όπως είπαμε, η BSA προτιμάει να κινείται εξωδικαστικά, τόσο λόγω κόστους, όσο και λόγω χειρισμού της δημοσιότητας που επιθυμούν να προβάλλουν ή όχι. Αν το ψάξετε άλλωστε, δεν θα βρείτε πολλές περιπτώσεις που έφτασαν στα δικαστήρια. Οι περιπτώσεις που δημοσιοποιούν είναι καθαρά για λόγους τακτικής, ώστε να φοβηθούν οι υπόλοιποι.
Η BSA κινείται κατακόρυφα. Κυνηγάει δηλαδή πρώτα τις μεγάλες εταιρείες που φυσικά τα κέρδη θα είναι και πολύ πιο μεγάλα. Ακόμα, δεν τους ενδιαφέρει οποιοδήποτε άλλο λογισμικό, πέραν αυτών που ανήκουν στις εταιρείες που εκπροσωπεί.

Σε τι ύψος μπορεί να φτάσει το πρόστιμο;

Ο εκφοβισμός, για να πετύχει, κάνει την υπερβολή επιστήμη· και, φυσικά, το ίδιο ακριβώς πράττει και η BSA. Αν, επί παραδείγματι, έχετε μια σουίτα γραφείου MS-Office, θα σας χρεώσει ξεχωριστά για το κάθε υποπροϊόν της (άλλο για το Word, άλλο για το Excel και άλλο για το Powerpoint), πολλαπλασιάζοντας την σημερινή τιμή αγοράς δυο και τρεις φορές επάνω. Και αυτό για κάθε υπολογιστή ξεχωριστά.

Και πώς μπορούν να αποδείξουν ότι είμαι «πειρατής»;

Εδώ ισχύει ο κανόνας της γενίκευσης: Κάθε εταιρεία είναι παράνομη κατά την BSA. Όσο καταφέρνουν να κάνουν με τον όποιο τρόπο, το ΣΔΟΕ να δουλεύει γι'αυτούς, έχουν προχωρήσει ακόμα και σε κατασχέσεις υπολογιστών. Και αυτό επειδή δεν κάνει δεκτά αποδεικτικά στοιχεία (κάτι που θα δούμε στην συνέχεια).

Θα πρέπει δηλαδή να ασχολούμαι καθημερινά με την μηχανογράφηση και με το αν εγκατέστησε κάποιος υπάλληλος ένα λογισμικό;

Κατά την BSA ναι· και αυτά που ζητάει είναι εξωφρενικά και μη ρεαλιστικά επίπεδα μηχανογράφησης από όλες ανεξαιρέτως τις εταιρείες. Θα χρειαζόταν δηλαδή τουλάχιστον δυο ώρες την ημέρα σε εσωτερικούς ελέγχους και διαδικασίες πιστοποίησης. Σε μια χώρα με κατεξοχήν μικρομεσαίες επιχειρήσεις χωρίς υπεύθυνους IT αυτό είναι παντελώς γελοίο.

Τι είναι αυτά που ζητάει η BSA ώστε να θεωρηθείτε «νόμιμοι»;

Εκτός από τα εξωφρενικά και μη ρεαλιστικά επίπεδα μηχανογράφησης, κάποια χαρακτηριστικά που δεν δέχεται ως στοιχεία και που σε οδηγούν στην παράνοια, είναι τα εξής:

- ΔΕΝ δέχεται τα original cd / dvd.
- ΔΕΝ δέχεται αγορές από e-shops (πχ e-bay, amazon κλπ) ή άλλες εταιρείες που πουλάνε μεταχειρισμένο λογισμικό.

Κοινώς, κατά την BSA, δεν έχετε καμία διαφορά από τον τύπο στην Κίνα που θα φτιάξει κόπιες του Microsoft Office. Ή μάλλον έχετε: εσείς δεν είσαστε Κινέζοι.

Και γιατί αυτό;

Μα επειδή το ζητούμενο είναι να γραφτείτε και να συμμετέχετε σε όποιο πρόγραμμα πιστοποίησης επιβάλλει η Microsoft ή η Adobe ή τα άλλα μέλη της.

Σημεία σταθμοί:

- Για το τέλος αφήσαμε ορισμένα στοιχεία που κραυγάζουν την γελοιότητα της BSA και της αποτυχημένης πολιτικής της.

1.Αν ρίξετε μια ματιά στον τύπο (δικτυακό, τηλεοπτικό, έντυπο) δεν θα βρείτε πολλές αναφορές για την BSA σε βάθος εικοσαετίας. Και όσες βρείτε, θα είναι στην ουσία αναδημοσίευση των δελτίων τύπου της και βέβαια με την θετική αντιμετώπισή της από τα μέσα. Ίσως και να μην ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως η BSA αποτελεί και κάποιο είδος «ταμπού».
Είναι ενδιαφέρον εδώ να δούμε ένα γράφημα του 2011, μια κομβική χρονιά που η BSA έκανε μια μεγάλη «καμπάνια»:
Με πράσινο χρώμα απεικονίζονται τα ΜΜΕ που αναπαράγουν ό,τι δελτίο τύπου τους έρθει. Με κόκκινο, τα δικτυακά μέσα που απλά αναπαράγουν ό,τι είδηση έρθει ή με ελάχιστο σχολιασμό (όλα για τα hits και το seo). Με το πορτοκαλί κλαδικά έντυπα του χώρου Πληροφορικής που γλείφουν μπας και αρπάξουν κάνα φράγκο από τις διαφημίσεις:

Και φυσικά, προκύπτει θέμα με τα στατιστικά που δίνει, μέσω των συνεργατών της IDC και Ipsos Public Affairs, βάζοντας συνήθως και στην εξίσωση κάποιο αμερικάνικο χρηματοδοτούμενο πανεπιστήμιο. Αυτά, σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν αμφισβητηθεί και καταρριφθεί (αυτή η «Παγκόσμια Μελέτη» που αναφέραμε, διεξάγεται από την BSA κάθε χρόνο) και στο πρόσφατο παρελθόν το Economist, το ZD Net ως και επιτροπή της Αυστραλιανής κυβέρνησης, συμφωνήσανε πως αυτά τα νούμερα (περί πειρατείας) είναι υπερβολικά και κατασκευασμένα προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα αυτών των εταιρειών που εκπροσωπεί η BSA.

2.Αν και υπάρχει λίστα με σχετικά συμβάντα στον πλανήτη, όπως είπαμε και πριν, θα παραμείνουμε στα της Ελλάδας. Από το 1996 και 2000 η χώρα μας ήταν στο «priority watch list» της BSA όσον αφορούσε το θέμα της «πειρατείας» λογισμικού. Μόλις όμως, έγινε εκείνη η σκανδαλώδης συμφωνία με την Microsoft προκειμένου να χρησιμοποιεί όλο το κράτος προϊόντα της, η χώρα έφυγε από αυτήν την λίστα και μπήκε στο σκέτο «watch list». Ενώ δηλαδή λίγο νωρίτερα, η Ελλάδα μαζί με τις Κίνα, Ρωσία, Αλγερία, Αργεντινή, Καναδά, Χιλή, Ινδονησία, Ισραήλ, Πακιστάν, Ταϋλάνδη και Βενεζουέλα βρίσκονταν στην λίστα των κορυφαία επικηρυγμένων για πειρατεία, η συμφωνία που έκλεισε προσωπικά ο θείος Bill, με τον αλησμόνητο υπουργό ΚλοτσοσκούφηΑλογοσκούφη, την εξώθησε από εκεί (αν αναρωτιέστε για τον Καναδά, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως εκεί επιτρέπεται η ανταλλαγή αρχείων ακόμα και με πνευματικά δικαιώματα, αρκεί αυτή να μην γίνεται με εμπορικούς σκοπούς ή μέσω p2p).
Μάλιστα, στο κείμενο που είχε αποσταλεί τότε από τα τοπικά γραφεία της BSA, παραδεχόντουσαν πως «δεν υπάρχει πρόβλημα σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας και ότι πολλές μορφές πειρατείας έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια». Φαίνεται όμως καθαρά (στο κείμενο αυτό) η επιτυχία τους να επιφορτίσουν δημοσίους υπαλλήλους (ΣΔΟΕ), μιλώντας για εκπαίδευσή τους, ώστε να γίνουν εισπράκτορες των κερδών τους [PDF]:

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως σαν τα τεράστια οικονομικά κατεστημένα που εκπροσωπεί η BSA, ασχολείται με το lobbying κυβερνήσεων και οργανισμών, προσπαθώντας με μια μορφή πολιορκίας να εισβάλλει μόλις ανοίξουν οι πόρτες. Το ίδιο ακριβώς σύστημα που βλέπουμε και ακόμα χειρότερα βιώνουμε, να συμβαίνει στην χώρα πιο έντονα από ποτέ (δημόσια έστω) από κάθε μορφής μεγάλα ιδιωτικά. οικονομικά λόμπι.
Και είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να βλέπεις πάντα πίσω από αυτά την Microsoft.

Επίλογος:

Ο εκφοβισμός κυριαρχεί σαν πολιτική πράξη μα και σαν κοινωνική αποδοχή. Ο σύγχρονος εκφοβισμός, δεν απέχει από αυτόν της πάλαι ποτέ «ιεράς εξέτασης» αφού και τα δυο βασίζονται στις «ανώνυμες πληροφορίες». Ντυμένος με νομοτυπίες μα και αρκετά ασαφής και ακαθόριστος προκειμένου να ισχυροποιηθεί η προκατασκευασμένη απειλή, καταφέρνει πολλά περισσότερα απ'ό,τι μυστικές αστυνομίες και άλλοι μηχανισμοί απολυταρχικών καθεστώτων. Είσαι εκ'προοιμίου ένοχος, μα σου δίνουν την δυνατότητα - έναντι τιμήματος - να μετανοήσεις και να πορευτείς στον «σωστό δρόμο». Αν όχι, η ζωή σου θα γίνει κόλαση και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει μέχρι και στην τελική καταστροφή σου.

Όλο αυτό που παρουσιάζεται σαν μονόδρομος, μόνο τέτοιος δεν είναι. Τα έχουμε πει δεκάδες φορές σχετικά με την πειρατείακαι για τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα. Πρόκειται για κάτι εντελώς αρρωστημένο και για μια σήψη που εμποδίζει κάθε κοινωνική ευημερία και ελεύθερη ανάπτυξη των επιστημών και των τεχνών. Πρόκειται για μια παρακμασμένη βιομηχανία που συντηρείται χάρη στα πλοκάμιαπου έχει και στην δυναμική της να επηρεάζει μείζονες πολιτικές αποφάσεις, επιβάλλοντας τα συμφέροντά της.
Η βιομηχανία του copyright είναι μια επιχείρηση όπως οποιαδήποτε άλλη. Ανταγωνίζεται για χρήματα, βασισμένη σε αυτό που προσφέρει. Δεν έχει το δικαίωμα να διαλύει τις ατομικές ελευθερίες, ακόμη και αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλον τρόπο, και ίσως ειδικά αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλον τρόπο. Για κάποιον λόγο, η βιομηχανία του copyright έχει ξεφύγει κάνοντας ακριβώς αυτό: διαλύοντας τις ατομικές ελευθερίες. Για το copyleftέστω, ούτε κουβέντα φυσικά.

Συν τα άλλα, η κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών πάνε χέρι-χέρι με τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα και αυτό δεν είναι κάτι που το αντιλαμβάνονται εύκολα οι άνθρωποι δυστυχώς.
Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα είναι ακόμα πιο σκληρά και κάθε τι που απαρτίζει τον κόσμο μας, θα γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν και ιδιοκτησία κάποιας πολυεθνικής. Το Ελεύθερο (και Ανοιχτό) Λογισμικό, μαζί με το P2P, προσφέρουν λύσεις αντίστασης και απεξάρτησης που θα μπορούσαν ακόμα να οδηγήσουν και στην αποκαθήλωση των κραταιών εταιρειών μα μέχρι να γίνει ευρεία κοινωνική συνείδηση, θα χρειαστούν πολλές γενιές και αναρίθμητες κοινωνικές αδικίες εν'τω μεταξύ. Ο συγκεντρωτισμός και τα μονοπωλιακά ολιγοπώλιαδεν είναι τίποτε άλλο από άτυπες μορφές δικτατορίας. Και οι δικτατορίες επιβιώνουν μόνο με ασφυκτικό έλεγχο, εκφοβισμό και ρουφιάνους.

Τον Ιούλιο του 2016 και ενώ η υφήλιος είχε αποχαυνωθεί με το Pokemon Go, οι αμερικανικές αρχές συλλαμβάνανε τον 30χρονο Ουκρανό Artem Vaulin, ιδρυτή του Kickastorrents, με τις κατηγορίες της απάτης, της σύστασης συμμορίας για την διάπραξη εγκλήματος και του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος.
Πιο συγκεκριμένα, μέσα από μια διαδικασία που θυμίζει κάπως την περίπτωση του Eric Eoin Marques και του Silk Road, επιτεύχθηκε η σύλληψη του Vaulin και η κατοχή της βάσης δεδομένων του KickassTorrents, από την NSA / FBI. Αυτό, επειδή όπως (πολύ γενικώς και αορίστως) λέγεται, ομοσπονδιακοί των Η.Π.Α. προσέγγισαν τον Vaulin σαν διαφημιστές, και έτσι αποκάλυψαν έναν τραπεζικό λογαριασμό που συνδέεται με το site. Στην σύλληψη αυτή, οι διωκτικές αρχές των ΗΠΑ και Πολωνίας δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν τίποτα χωρίς (πρωτίστως) την συμβολή της Apple, μα και άλλων όπως της Microsoft (κρατήστε το, έχει σημασία).

Tην Τετάρτη 20 Οκτώβρη 16, ξεκίνησε στην Πολωνία η δίκη του Artem Vaulin για το αν θα εκδοθεί για να δικαστεί στις ΗΠΑ. Αυτό προφανώς επιδιώκεται από τους δικηγόρους του Vaulin καθώς η υπερασπιστική γραμμή στις ΗΠΑ στηρίζεται στο πως το Κckass-torrent ήταν μια σελίδα αναζήτησης στην οποία μπορούσαν να βρίσκουν οι άνθρωποι τα torrents που επιθυμούσαν, και όχι ένα site που φιλοξενούσε και προσέφερε παράνομο υλικό για κατέβασμα.

Οι εικασίες για την έκβαση - αυτής της πρώτης δίκης - είναι διφορούμενες, μα όπως φαίνεται, οι περισσότεροι συγκλίνουν στο πως ο Vaulin θα βρεθεί τελικά στο «ικρίωμα» και μέσα από μια μεγάλη «καμπάνια» προβολής όλου αυτού, ώστε να αποτελέσει ένα μέγιστο εκφοβιστικό μέσο.
Αν και αυτό έχει συμβεί και παλιότερα, όπως για παράδειγμα με την σύλληψητων ιδιοκτήτων του The Pirate Bay, τα πράγματα έχουν αλλάξει σημαντικά στο μεσοδιάστημα και σε τόσα σημεία, που μοιάζουν άσχετα ή συμπτωματικά αναμεταξύ τους, μα όπως φαίνεται, μόνο τέτοια δεν είναι. Και δεν είναι, επειδή η συγκεκριμένη υπόθεση, θα έχει παγκόσμιο αντίκτυπο στην - ούτως ή άλλως, εμμέσως πλην σαφώς - υπόθεση με τον έλεγχο (κρατήστε και αυτήν την λέξη) στα downloads.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο, κείμενο, όπως θέλετε πείτε το, είναι αποτέλεσμα συνεργατικής δουλειάς. Αν και στην αρχή είχαμε κατά νου να παραθέσουμε όλα τα γεγονότα με τα πολιτικά και κοινωνικά συμβάντα, το απορρίψαμε λόγω μήκους. Δίνουμε κάποια συγκεκριμένα και χαρακτηριστικά γεγονότα της τελευταίας πενταετίας (2011-2016) και άλλων που καλύπτονται μέσα από αυτά. Σε όλα υπάρχουν παραπεμπτικά links, σε περίπτωση που κάτι δεν θυμάστε ή δεν γνωρίζετε είτε θέλετε περισσότερες πληροφορίες.

Γιατί η έκβαση της δίκης του Artem Vaulin / Kickass-Torrents είναι παγκόσμιου βεληνεκούς;

Εκτός βέβαια από το αυτονόητο, πως το web είναι παγκόσμιο και μια ισχυρή κατασταλτική απόφαση στις ΗΠΑ ή στην Ευρώπη μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο τον γνωστό «παγκόσμιο ιστό», η χρονική περίοδος της σύλληψης και της διεξαγωγής της δίκης, δεν είναι καθόλου τυχαία. Και μην ψάχνετε να βρείτε καμία ιστορία συνωμοσίας, επειδή δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι οικονομικό συμφέρον από τις πολυεθνικές και η ισχυροποίηση του ασφυκτικού ελέγχου κάθε κίνησης της καθημερινότητας εφεξής στις ζωές μας.

- Ας κάνουμε μια γρήγορη ανάδρομη προκειμένου να θυμηθούμε τι έχει συμβεί στο μεταξύ και γιατί είναι ένα παγκόσμιο θέμα.

Πιο πριν όμως να θυμίσουμε πως η ίδια η «αντιμετώπιση της πειρατείας» έχει δημιουργήσει μια βιομηχανία εκμετάλλευσης και κέρδους, ενώ παράλληλα έχει παρεισφρήσει καίρια και καταλυτικά στα νομοθετικά συστήματα της δύσης. Η περίπτωση Prendaγια παράδειγμα, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου και αυτή είναι μόνο η μια (και με ατιμωρησία) πλευρά, αυτή του εκβιασμού. Η άλλη είναι ακόμα χειρότερη, καθώς έχει να κάνει με τις ζωές μας. Τις ζωές όλων των ανθρώπων στον πλανήτη κατά κάποιον τρόπο. Και στην τελική, την «επίσημη» μετάβαση της εξουσίας στις ελάχιστες πολυεθνικές που ελέγχουν από τις πρώτες ύλες, μέχρι και τον αέρα.

o Artem Vaulin με χειροπέδες στο δικαστήριο [φώτο: EPA/MARCIN OBARA POLAND OUT]

Κάτι ακόμα που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε είναι πως για τις εταιρείες μα και για τις κυβερνήσεις, είμαστε «καταναλωτές» και συγχρόνως άπαντες ύποπτοι.
Πάνω από το 50% του παγκοσμίου πληθυσμού θεωρούνταν ως «πειρατές» λογισμικού το 2011, σύμφωνα με την παρασιτική BSA, ενώ πλέον αυτός ο αριθμός εκτιμούν πως έχει ανεβεί ακόμα περισσότερο. Το δε 92% του παγκοσμίου πληθυσμού θεωρείται πως έχει αναμειχθεί έστω και μια φορά σε θέματα «πειρατείας» που αφορούν τις βιομηχανίες της μουσικής και του θεάματος.

Όλο αυτό όμως που συμβαίνει, δεν προέκυψε τώρα, μα έχει ρίζες από πιο παλιά. Με διάφορα ξεσπάσματα στο πέρασμα των χρόνων εμείς θα σταθούμε στα όσα συνέβησαν την τελευταία πενταετία, δηλαδή από το 2011 μέχρι και σήμερα. Όπως θα δείτε πρόκειται για μια - ας την πούμε - οργανωμένη σειρά γεγονότων που αφορούν πολιτικές αποφάσεις, νομοθετήματα, διεθνείς και δεσμευτικές εμπορικές συμφωνίες και φυσικά καταστολή:

Το «χρονολόγιο» ενός αθέατου πολέμου:

2011 - 2012:

Σαν βάση (αν και σε διαφορετικές χρονολογίες το καθένα), είναι τα νομοσχέδια SOPA/PIPA/ACTA/CISPA. Πρόκειται για πραγματικά εφιαλτικά νομοσχέδια στο σύνολό τους που, αρκετές διατάξεις τους έχουν περάσει πλαγίως και ούτε λίγο ούτε πολύ, προβλέπουν το ξεγύμνωμα των χρηστών του διαδικτύου, έλεγχο στα dοwnloads και στο τέλος, ακόμα και στο ίδιο το περιεχόμενο το οποίο θα θεωρείται «νόμιμο» στο web [SOPA/PIPA/ACTA/CISPA: Πώς φτάσαμε σε αυτά? Τι προηγήθηκε πριν;].

Μια επίδειξη δύναμης και εκφοβισμού που άρχισε τους τελευταίους μήνες του 2011 και συνεχίστηκε μέχρι τους πρώτους του 2012, είχε σαν αποτέλεσμα, το κλείσιμο μιας σειράςιστοσελίδων διαμοιρασμού και την λειτουργία υπό προϋποθέσεις σε κάποιες άλλες μεγάλου βεληνεκούς, όπως το Rapidshare για παράδειγμα. Και τι είδους συμβιβασμοί; Μα το να δώσεις πλήρη στοιχεία ταυτότητας!

Λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2012, ο λαϊκισμός και η άγνοια θριάμβευαν στην Ευρώπη, με την κατ'ανάγκη (είχε προηγηθεί η δυναμική διαμαρτυρία με την «απεργία» στο WEBγια το αδελφό SOPA), μα τελικά χωρίς αντίκρυσμα (όπως επαληθεύτηκε αργότερα), καταψήφιση του ACTA: [η Ευρώπη καταψήφισε το ACTA [κι'ύστερα ήρθαν οι μέλισσες]

Στις ΗΠΑ βέβαια τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και έτσι, τον Μάρτιο του 2012, ευθαρσώς, ο - προσέξτε ποιος - πρόεδρος της Ένωσης Δισκογραφικών Εταιριών της Αμερικής, Cary Sherman, ανακοίνωνεπως ένα πρόγραμμα ενάντια στην πειρατεία θα ξεκινήσει την 12η Ιουλίου (2012) και σε αυτό θα συμμετέχουν οι τηλεπικοινωνιακοί κολοσσοί όπως οι Cablevision, Comcast, Time Warner Cable και Verizon. Κοινώς, θα παρακολουθούνται οι δραστηριότητες των χρηστών ώστε να εντοπίζεται η παράνομη ανταλλαγή αρχείων. Κάτι που μάλλον δούλεψε καλά, αφού λίγους μήνες αργότερα καταφέρανε να συλλάβουν μια εννιάχρονη «εγκληματία»κατάσχοντάς της το Winny laptop της.

Μα το πιο δυνατό είχε προηγηθεί ελάχιστο διάστημα πριν, όταν τον Φλεβάρη του 2012, σε μια δίκη παρωδία, στην οποία πρωτοστατούσαν οι πιο ακριβοπληρωμένες νομικές φίρμες του Hollywood, εξυπηρετώντας την άπληστη βιομηχανία του θεάματος και τις πολυεθνικές που την αποτελούν, οι 4 συνιδρυτές του The Pirate Bay, οδηγήθηκαν στη φυλακή.

2013:

Και κάπου μέσα στο 2013, μαθαίναμε πως τουλάχιστον 7 στους 10 Έλληνες χρήστες είναι πειρατές. Κάτι αντίστοιχο βέβαια «μαθαίνανε» και κάτοικοι άλλων χωρών.

Βέβαια το 2013, ήταν μια ακόμα σημαντική χρονιά στον πόλεμο κατά της «πειρατείας». Και όχι άδικα αφού επιτευχθήκαν τα Copyright Alert System, (CAS) ή το Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης Πνευματικών Δικαιωμάτων, στα ελληνικά) και Computer Fraud and Abuse Act –CFAA (δηλαδή το Νομοσχέδιο περί Απάτης και Κατάχρησης Υπολογιστών).
Το μεν πρώτο είναι μια συμφωνία μεταξύ των πέντε μεγαλύτερων παρόχων υπηρεσιών Internet (ISP) στην χώρα (ΗΠΑ) και τις μεγάλες εταιρείες περιεχομένου, όπως στούντιο μουσικής και δισκογραφικών εταιρειών και έχει ως στόχο να μειώσει τον «παράνομο» διαμοιρασμό αρχείων (filesharing).
Το δεύτερο, όχι άδικα χαρακτηρισμένο σαν τον χειρότερο νόμο στον τομέα της τεχνολογίας μα και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς, με μια σειρά επιφανειακών απαγορεύσεων, στην ουσία χειραγωγεί και ελέγχει ολόκληρο το web. Θα το έχετε ακούσει και σαν το «νομοσχέδιο των τριών χτυπημάτων».

Το πιο παράδοξο όμως σε αυτό, έναν μήνα (Μάρτιο 2013) μετά την ανακοίνωση του CAS, είναι μια έρευνααπό την Κομισιόν που λέει πως «η πειρατεία υποβοηθάει τις πωλήσεις της μουσικής βιομηχανίας»!

Όλα αυτά όμως τα επισκιάζει η αυτοκτονίατου Aaron Swartzκαι η όλη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, έκανε αρκετούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πως ο πόλεμος κατά της «πειρατείας» είναι και πόλεμος κατά της πληροφορίας και των ατομικών ελευθεριών.

Φυσικά αυτό δεν πτοεί το κατεστημένο σύστημα και, έτσι, βλέπουμε την ΑΕΠΙ (και την κάθε ΑΕΠΙ σε άλλες χώρες) να ζητάει στους παρόχουςνα μπλοκάρουν τον διαμοιρασμό εδώ και τώρα! Το θέμα έφτασε και στο κοινοβούλιο, όπου διάφοροι γραφικοί τύποι το υποστήριξαν, έχοντας κατά νου πως με κάτι τέτοιο, θα μπορούσαν έμμεσα να έχουν στο χέρι και όσους γράφουν δικτυακά κείμενα εναντίον τους.

Ήδη ζούμε στην σκιά των αποκαλύψεωντου Snowden, έχοντας φτάσει στις αρχές του καλοκαιριού (2013).
Η άμεση σχέση όλων αυτών των νομοθετημάτων και των συμφερόντων της συγκεκριμένης βιομηχανίας, είναι ένα υπέροχο πρόσχημα για την NSA και κάθε αντίστοιχη κρατική υπηρεσία παντού, μα και για την εξαγορά πολιτικών, για την ψήφιση διάφορων νομοθετημάτων.

Τι είπαμε πριν για εξαγορασμένους πολιτικούς από την βιομηχανία του θεάματος και πως το γεγονός ότι ένα νομοσχέδιο δεν πέρασε, δεν σημαίνει και πως τελείωσε; Έτσι και το SOPA (Stop Online Piracy Act) επανέρχεται μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού (Αύγουστο 2013) από μία μεικτή επιτροπή Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικανών βουλευτών προβλέποντας την εγκαθίδρυση μίας μαύρης λίστας ιστοσελίδων, η πρόσβαση στις οποίες θα αποκόπτεται για οποιονδήποτε παραμένει στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, οποιοσδήποτε κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων θα μπορεί με μία απλή εισαγγελική παραγγελία να υποχρεώνει όλους τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους της χώρας να διακόπτουν εντελώς την πρόσβαση σε ιστοσελίδες, που υποστηρίζεται ότι εμπλέκονται με παραβίαση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά και καταχωρητές ονομάτων χώρου, παρόχους φιλοξενίας και άλλων υπηρεσιών προς αυτές να διακόπτουν κάθε συνεργασία.
Ευνόητο βέβαια πως κάτι τέτοια νομοσχέδια, ασχέτως που εφαρμόζονται (πχ στις ΗΠΑ), επηρεάζουν ολόκληρο το διαδίκτυο.

Kαι ενώ παρά τις δημοσιοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες, η στάση σκληραίνει από κάθε πλευρά, όπως φαινεται η επίδειξη δύναμης δεν έχει ακόμα τελειώσει, αφού τον τελευταίο μήνα της χρονιάς (2013), συμβολικά και εκφοβιστικά, οδηγούν στην απομόνωση τον Anakataτου PirateBay.

2014:

«Δυναμικά» ξεκινάει και το 2014, καθώς η «πειρατεία» έχει πολλούς τομείς, με το υπουργείο δικαιοσύνης των ΗΠΑ να καταθέτειποινική δίωξη για πειρατεία εναντίον αυτών που βρίσκονταν πίσω από τις δύο δημοφιλείς ιστοσελίδες Android, τις Snappzmarket και Appbucket. Και τα δύο sites πρόσφεραν δωρεάν downloads για πολλές εφαρμογές και, έτσι, οι χρήστες δεν χρειάζεται να πληρώνουν στο Google Play. Όπως φαίνεται, το δημόσιο σε όλες τις χώρες δουλεύει για συγκεκριμένα συμφέροντα.

Δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ βέβαια, μα από άλλες πλευρές ακούγονται πιο λογικές φωνές («λογικές» στα πλαίσια όλης αυτής της παράνοιας φυσικά). Όπως από την Ρωσία για παράδειγμα όπου ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσεότι η νομοθεσία που θεσπίστηκε τον Αύγουστο του 2013, για την καταπολέμηση της πειρατείας, απέτυχε να εκπληρώσει τους στόχους της.
Κάπου εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά πιο έντονα η άποψη πως το σωστό θα είναι να διώκονται μόνο όσοι αποκομίζουν πολύ μεγάλα ποσά εκμεταλλευόμενοι την πειρατεία. Μια άποψη όμως που στην πορεία έγινε παρανοϊκή, καθώς τελικά μάθαμε πως μια χούφτα σελίδες διαμοιρασμού ή με streaming-links κερδίζουν περισσότερα από όλον τον χρυσό του γαλαξία.

Πιο νότια όμως, στην Αυστραλία, δοκιμάζουν κάτι άλλο, ώστε αν πιάσει εκεί, να επεκταθεί. Τα κινηματογραφικά στούντιο λοιπόν, ζητούν να θεσπιστείένα πλαίσιο στο οποίο Θα κονομήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Για να το πετύχουν αυτό, υπάρχει ένα μεσοδιάστημα τεσσάρων μηνών, όπου έχουν την αποκλειστικότητα της προβολής των mainstream ταινιών. Κοινώς, αυτές τις 120 ημέρες, οι ταινίες προβάλλονται μόνον στον κινηματογράφο˙ δεν είναι διαθέσιμες οπουδήποτε αλλού. Για το τρέχον έτος λοιπόν (2014), κάποια κινηματογραφικά στούντιο δεν θα τηρούν το διάστημα των 120 ημερών και θα έχουν την αποκλειστικότητα προβολής για 90 περίπου μέρες.

Kαι επειδή, όπως είπαμε, το θέμα «πειρατεία» είναι πολυεπίπεδο, μια άλλη κερδοφόρα βιομηχανία, αυτή των πωλήσεων e-books, έρχεται να μας θυμίσειπως επίσης ισχύει ο νόμος DMCA και πως τέλος πάντων, τα μέτρα εναντίον της «πειρατείας» βοηθούν τις πωλήσεις των ηλεκτρονικών βιβλίων.

Αυτή την χρονιά (2014) όμως συμβαίνουν και ορισμένα ακόμα πράγματα, τα οποία τρόπον τινά, δίνουν μια έξαρση στο «φαινόμενο της πειρατείας». To PopCorn-Time, που εμφανίστηκετον Μάρτη, του 2014 άλλαξε άρδην το άσχημο κλίμα που επικρατούσε και έκανε να τρέχουν πάνω-κάτω αμέτρητοι κουστουμαρισμένοι και ταγερωμένοι κώλοι. Ήταν ένα διάστημα μεγάλης ευφορίας με δεκάδες κλώνους να προκύπτουν και το streaming / downloading να πηγαίνει σύννεφο. Κατά παράδοξο τρόπο, κοιτώντας τα box-office, όλοι οι τομείς της βιομηχανίας του θεάματος είναι ανθηροί και υπέρ-κερδοφόροι. Το ίδιο και τα τμήματα πωλήσεων λογισμικού, e-books και άλλου ηλεκτρονικού περιεχομένου που αποτελεί και προϊόν «πειρατείας».
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως ο DMCA έμμεσα ή άμεσα δεν εφαρμόζεται.

Μέσα σε αυτήν την τρελή χαρά, να'σου και ο Dotcom του Mega, να πολιτεύεται και να ζητάειτην κατάργηση του geoblocking. Αν και αυτός το έκανε για τις δικές του σκοπιμότητες, υπήρξε μια καλή υπενθύμιση σε πολλούς ανθρώπους.

Το The Pirate Bay (φυσικά με άλλους διαχειριστές) όχι μόνο επανέρχεται, μα δίνει την δυνατότητα να δημιουργηθούνκλώνοι / καθρέφτες του.

Μα δεν τελειώνει εδώ. Η Βρετανία, μια από τις πρώτες χώρες που έσπευσε να εφαρμόσει τον «νόμο των τριών χτυπημάτων», έσπευσε επίσης να ανακαλέσει. Προφανώς όχι επειδή υπήρξε κάποια αλλαγή νοοτροπίας από την συντηρητικότερη κυβέρνηση που είχε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, μα επειδή αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα και μείωση εσόδων στους παρόχους πρόσβασης και σε μια παράλληλη αγορά γύρω από αυτό.

Αποχαιρετώντας μας όμως το 2014, έκρυβε κάποιες ακόμα «εκπλήξεις». Αφορμή γι'αυτό ήταν η «χακαρισμένη» (sic) ταινία «Interview» της Sony που αναφερόταν στον δικτάτορα της καρδιάς μας (τον Κιμ φυσικά) που εκτός της πολιτικής του εκμετάλλευσης (φρόντισανόπως πάντα, οι πρόθυμοι ηλίθιοι για αυτό), ήρθε για να μας θυμίσει πως το SOPA δεν τελείωσε μεν, μα προέκυπτε ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς το νέο SOPA (ZompieSopaόπως ονομάστηκε) ερχόταν σε ρήξη με τα συμφέροντα πολυεθνικών όπως η Google. Στην πορεία θα τα βρουν βέβαια (βλέπε «Youtube Heroes» παρακάτω) και, έτσι, το 2015 αναμένεται να είναι πιο... παραδειγματικά κατασταλτικό.

2015:

Τους πρώτους μήνες του 2015 συνέβη κάτι που δεν είχε άμεση σχέση με την πειρατεία, μα υπήρξε η αφορμή για να θυμίσει στους ανθρώπους πως ο διαμοιρασμός δεν συνεπάγεται παρανομία ή «πειρατεία», όπως επιθυμεί να τον στιγματίζει η βιομηχανία του θεάματος και πολιτικά της τσιράκια ανά τον πλανήτη. Αυτό το γεγονός ήταν η περίφημη διαρροήτης «λίστας Λαγκάρντ» από τον Ερβέ Φαλσιανί.

Αυτό επειδή τα ΜΜΕ, όχι μόνο εδώ μα και σε ολόκληρη την Ευρώπη και στον λεγόμενο «δυτικό κόσμο», έχουν ξεκινήσει μια προπαγάνδα κατά της «πειρατείας». Το άστρο του διοικητή Σφακιανάκη, μα και ολόκληρης της ΔΗΕ, αναμένεται να λάμψει ξανά, λίγα μόλις χρόνια μετά την εξάρθρωση του «Παστίτσιου».
Η καταστολή στο DvdMoviesτον Μάρτη (2015) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν προειδοποιητική. Αντίστοιχα άλλωστε συμβαίνουν σε όλη την Ευρώπη και αλλού. Και λέγοντας «προειδοποιητική», συνδυάζοντάς το με τα ΜΜΕ που αναφέραμε, «τυχαία» λίγες ημέρες πριν ο ΑΝΤ1, ισοπέδωνεκυριολεκτικά και απόλυτα το θέμα. Γελοία και ξεπουλημένα ρεπορτάζαπό μια βιομηχανία που σε παγκόσμια κλίμακα εκμεταλλεύεται και υποκλέπτειαπό το κοινωνικό σύνολο τους κοινούς πόρους των συχνοτήτων.

Από μικρές περιπτώσεις (σαν αυτήγια παράδειγμα) ή μεγαλύτερες, το μόνο βέβαιο είναι πως το DMCA βρίσκεται σε παγκόσμια ισχύ και χτυπάει καθημερινά.
Έτσι, μάλλον δεν μας προκαλεί έκπληξη η καταστολή στο Gamatoτον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς (2015). Αυτά, όπως αναφέραμε, συμβαίνουν σχεδόν παντού και στόχοι είναι μεγάλες ιστοσελίδες διαμοιρασμού ανά τον κόσμο. Το κλείσιμο του YIFY / YTSεπί παραδείγματι, είναι ένα δυναμικό χτύπημα που έχει συγκεκριμένους αποδέκτες. Από όλους αυτούς που διατηρούν αντίστοιχες σελίδες κάθε βεληνεκούς, μέχρι όλους εμάς που τις επισκεπτόμαστε.
Και αν πάρουμε σοβαρά υπόψιν τα όσα λένε, τότε τα έσοδα μόνο από τα YIFY/YTS και Gamato είναι ικανά να καλύψουν την οικονομική «κρίση» της Ευρώπης, ίσως και στην εξάλειψη της φτώχειας σε Αφρική και Ασία.

Ωστόσο, αυτό που δυστυχώς δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι ότι όλο αυτό το θέμα της «πειρατείας» δεν είναι ούτε νέο, ούτε μόνο δικτυακό. Είναι το καπιταλιστικό και νεοφιλελεύθερο δόγμα της αγοράς που θεωρείπως τα πάντα, μέχρι το νερό και ο αέρας είναι εμπορεύσιμα, και όχι κοινά αγαθά και συνεπώς όσοι δεν πληρώνουν για να τα αποκτούν είναι πειρατές, άρα παράνομοι και εγκληματίες.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως οι ζυμώσεις που θα ακολουθήσουν το 2016 θα είναι πολύ πιο προσεγμένες και ισχυροποιημένες σε αστικά νομικά πλαίσια.
Ασχέτως αν η νέα ταινία του Star Wars τον Δεκέμβρη (2015), μα και τόσες άλλες νωρίτερα (όπως επίσης και τηλεοπτικές σειρές, βιβλία και λογισμικά), απέδειξεπως όσα ισχυρίζονται οι νομικοί πολέμιοι της πειρατείας είναι αρλούμπες, σπάζοντας ταμεία, παρά την ανηλεή πειρατεία που προηγήθηκε και ακολούθησε.

Εκνευρίζομαι αρκετά όταν βλέπω, στην πράξη, πόσο απαθείς μένουν όλοι στον κλάδο μου. Δεν είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν ούτε χρόνο μα ούτε και ανθρώπινους και υλικούς πόρους. Το πρόβλημά τους είναι να μην διακινδυνέψουν να χάσουν το «στέμμα» τους. Και όμως, από πουθενά δεν αποδεικνύεται πως η πειρατεία μπορεί να βλάψει τα έσοδα στο box-office. Τουναντίον, διάφορες μελέτες έχουν δείξει πως η πειρατεία ίσως και να έχει ενισχύσει το box-office.[...]
Οι άνθρωποι που παραπονιούνται για την πειρατεία στο Χόλυγουντ είναι οι Fat Cats που έχουν κάνει πολύ λίγα πράγματα στην ζωή τους και δεν αξίζουν τα πλούτη ή την θέση τους. Αμφιβάλλω αν, ανάμεσα στους πολέμιους της πειρατείας, θα βρείτε πολλούς του χώρου μας που να έχουν δουλέψει πραγματικά˙ ανθρώπους από τα κινηματογραφικά συνεργεία ή ανεξάρτητους κινηματογραφιστές. Με εξαίρεση βέβαια τους… δικηγόρους.[...]
Ούτε μπορείτε να φανταστείτε πόσες φορές σώθηκα με το torrent-κατέβασμα. Χάρη σε αυτές τις σελίδες torrent, βγήκα ασπροπρόσωπη. Υποθέτω ότι και το 99% των συναδέλφων μου κινηματογραφιστών του Χόλυγουντ -μα και οι βοηθοί τους- χρησιμοποιούν συναφείς πειρατικές σελίδες. (Και αν το αρνηθούν, να ξέρετε πως θα ψεύδονται ασυστόλως˙ το μόνο σίγουρο).

Τα πιο πάνω λόγια, πέρα για πέρα αληθινά, δεν ανήκουν σε κάποιον τυχαίο, μα στην σκηνοθέτιδα του Χόλυγουντ, Lexi Alexander.

2016:

Θα επαναλάβω πως αν και αναφέρουμε (ευνόητο το γιατί) εγχώρια (εν Ελλάδι) γεγονότα, αντίστοιχα συμβαίνουν σχεδόν παντού. Άλλωστε, δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε πως «πειρατεία», πατέντεςκαι «πνευματικά δικαιώματα» είναι αλληλένδετα [πχ: Βιομηχανία Copyright και NSA].

Νωρίς-νωρίς λοιπόν, μέσα στον Γενάρη (2016), αρκετοί άνθρωποι που δεν είχαν την παραμικρή ιδέα, έμαθαν την ύπαρξη της Εταιρείας Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (EΠΟΕ), με απλά λόγια μιας ακόμα ΜΚΟ για την απομύζηση κρατικής υποστήριξης και χρήματος, χορηγών και άλλων αρωγών χωρίς να επενδύουν ούτε μισό ευρώ και χωρίς να δίνουν λογαριασμό πουθενά για τα έσοδά τους.
Ήταν ο μήνας που ο υπουργός πολιτισμού (lol) Αριστείδης Μπαλτάς, αποφάσισε να δράσει ως... πέλεκυς ενάντια στην «πειρατεία». Γενικότερα και ειδικότερα, αυτό που καταλάβαμε ήταν πως εννιά έχει ο μήνας και θα το βρίσκαμε διασκεδαστικό στην περίπτωση που η ηλιθιότητα δεν είχε εξουσία. Έλα όμως που έχει... [Μπαλτάδες, Ριζόπουλοι, Πειρατεία και Κρίση].

Και, μην ξεχνιέστε, επίδειξη δύναμης γίνεται παντού. Το ίδιο ακριβώς διάστημα (Γενάρη 2016), είδαμε την κατάργησητου domain Pirate Bay από το Μητρώο Internet!

Τον Φλεβάρη (2016), είδαμε την δημοσίευση μιας περίεργης έρευναςπου είχε να κάνει με την πειρατεία και το Linux, ισχυριζόμενη πως η πειρατεία μειώνει σημαντικά τα ποσοστά του Linux. Αν και εν'πρώτοις μοιάζει να είναι έτσι, είναι ένα θέμα που σηκώνει συζήτησή και μάλλον οι βάσεις του βρίσκονται χρόνια πίσω και πιο συγκεκριμένα στην εποχή των Windows XP.

Γιατί άραγε, με όλο αυτό κλίμα, να προκαλέσει έκπληξη το θέμα που ανακινήθηκετον Μάρτη (2016) και το οποίο αφορούσε το τέλος του 2% στην αγορά υπολογιστών. Αυτή η επιβάρυνση (σε μας πάντα) θα βγάζει ένα τεράστιο κονδύλι σαν αποζημίωση για όσους τυχόν μπορεί να ζημιωθούν, καθώς η αγορά ενός υπολογιστή ή ενός αποθηκευτικού μέσου θεωρείται εκ προοιμίου πως μπορεί να αποτελέσει μέσο για πειρατεία.
Άσχετο βέβαια πως ήδη επιβαρυνόμαστε με αντίστοιχο τέλος για κάθε αγορά υπολογιστή, δίσκου, usb-stick, sd-card, εκτυπωτή, φωτοτυπικού χαρτιού κλπ, για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Τον Απρίλη του 2016 όμως, προέκυψε μια εξέλιξη που θα μπορούσε να είναι η αφετηρία ενός ντόμινου αναταραχών και αμφισβήτησης της κάθε εξουσίας και οικονομικής ελίτ, ιδιαίτερα σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Και αυτό όμως, όπως και τα υπόλοιπα, πέρασε στην λήθη, μέχρι που τα ΜΜΕ και οι πρόθυμοι ηλίθιοι το αποδόμησαν εντελώς. Μιλάμε για τα «Panama Papers», μιας έκθεσης που αναλύει τις φορολογικές «συνήθειες» των 50 μεγαλύτερων επιχειρήσεων των ΗΠΑ, οι οποίες κουρελιάζουν συστηματικά εδώ και χρόνια τόσο το αμερικανικό, όσο και το παγκόσμιο φορολογικό σύστημα. Όπως αποκαλύπτει, μεταξύ 2008 και 2014 οι 50 κολοσσοί πλήρωσαν όλοι μαζί παγκοσμίως σε φόρους 1 τρισεκατομμύρια δολάρια. Εξ'αυτών μόλις τα 412 δισεκατομμύρια δολάρια καταβλήθηκαν στο αμερικανικό κράτος. Μιλάμε βέβαια για τις κραταιές μονοπωλιακές / ολιγοπωλιακέςπολυεθνικές βιομηχανίες του θεάματος, της μουσικής, του λογισμικού, της εμπορίας φυσικών και ψηφιακών προϊόντων, διατροφής κλπ. Ποιες φιγουράρουν στην κορυφή;Μα οι πολέμιες της πειρατείας (που παρεμπιπτόντως, αν και τεχνολογικές, έχουν δραστηρίοτητες και θυγατρικές σε τομείς που δεν φανταζόσαστε - να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα):

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς (2016), η περίπτωση της Tom Kabinet, μιας ολλανδικής πλατφόρμας πώλησης e-book από δεύτερο χέρι που κατηγορήθηκε και μηνύθηκε από τον Ολλανδικό Σύνδεσμο Εκδοτών (Dutch Publishers Association, NUV) ο οποίος θεωρεί ότι η εν λόγω επιχείριση αποτελεί απειλή για ολόκληρο τον κλάδο του βιβλίου, αφού η ύπαρξή της αναδείκνυε ένα απλό και εύλογο θέμα που θα έπρεπε να είχε απασχολήσει τους ανθρώπους. Δεν είναι άλλο από το γιατί να μην επιτρέπεται η μεταπώληση ψηφιακών προϊόντων; Αν αγοράσω ένα αυτοκίνητο, μπορώ να το πουλήσω. Ένα λογισμικό, μια ταινία, μουσική, ένα e-book γιατί όχι; Θα θυμάστε υποθέτω την περίπτωση με τον ηθοποιό Μπρούς Γουίλις ο οποίος ήθελε να μεταβιβάσει την τεράστια μουσική συλλογή του που είχε αγοράσει (αδρά) από το iTunes της Apple, μα η εταιρεία το απαγορεύει καθώς θεωρεί πως ανήκουν σε μοναδικό άτομο όσο βρίσκεται εν ζωή και μη δίνοντας την δυνατότητα έστω και δωρεάς ή μεταβίβασης!
Επειδή όλα είναι αλληλένδετα και το κάθε τι στην ψηφιακή πραγματικότητα επηρεάζει την φυσική και αντίστροφα, η καθιέρωση αυτού, τίποτα δεν εμποδίζει την προέκτασή του και σε άλλα αντικείμενα, ψηφιακά ή μη.

Λίγο αργότερα, τον Αύγουστο (2016), ήρθε στην δημοσιότητα κάτι παλιό μεν, αλλά στο background υπάρχει κάτι ανησυχητικό. Ήταν η περίπτωση της Ζωής Μερτζάνη, η οποία βρίσκεται στην λίστα των πλέον καταζητούμενων της Interpol, κατηγορούμενη για... πειρατεία! Εκεί θυμηθήκαμε πως η πειρατεία αποτελεί όχι μόνο διεθνές έγκλημα, μα έχει πιο αυστηρές κυρώσεις ακόμα και από βιασμό ή φόνο!

Κάπως έτσι φτάσαμε και στον Οκτώβρη (2016) που έγινε ευρέως γνωστή - η όχι νέα - «καμπάνια» της (διεθνούς) BSA, μιας εταιρείας που χρηματοδοτείται από κολοσσούς (πχ: Adobe, Altium, Apple, Asseco Poland S.A., Autodesk, Autoform, Microsoft, Siemens, SingularLogic, Symantec κλπ), με την οποία καλεί - έναντι αμοιβής - ανθρώπους να καρφώσουν εταιρείες και επαγγελματίες που μπορεί να έχουν «παράνομο» λογισμικό (σύμφωνα βέβαια με τα πρότυπα της BSA). Σε περιόδους κρίσης ανθούν οι προσφορές για ρουφιάνους άλλωστε και τότε «ανθεί» αυτό το ερπόμενο είδος.
Μην ξεχνάμε πως στον ίδιο δρόμο βαδίζει και η Google, με το αρτεμοματσάδικο «Youtube Heroes».

Μπαίνοντας στον Νοέμβρη (2016), οι διεργασίες που γίνονται, προφανώς θα αρχίσουν να είναι ορατές από το 2017. Και αυτό επειδή θα υπάρξει η εφαρμογή των TISA, CETA και TTIP/TTP. Και οι δυο πρόκειται για διεθνείς και δεσμευτικές εμπορικές συμφωνίες. Και όταν λέμε «δεσμευτικές» αυτό είναι απόλυτο, καθώς έχουν μεγαλύτερη ισχύ από την οποιαδήποτε τοπική νομοθεσία. Για την ακρίβεια, απαγορεύουν στα κράτη να δημιουργήσουν τον οποιονδήποτε νόμο κρίνουν πως είναι εμπόδιο σε αυτές τις συμφωνίες. Ποιοι το κρίνουν αυτό; Μα φυσικά μια χούφτα πολυεθνικές. Ποιοι το υπογράφουν; Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των κρατών και που στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν κληρονομικό εξουσιαστικό χάρισμα.
Η μεν πρώτη (Trade in Services Agreement) είναι μια συμφωνία που μόνον τους Banksters (τραπεζίτες) θα ευνοήσει. Εις βάρος ποιων; Για μαντέψτε, ευκολάκι είναι...
Η δεύτερη (Trans-Pacific Partnership), έχει βαφτιστεί σαν «στρατηγική-οικονομική συμφωνία» στην οποία η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΙΡ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ. Εντελώς απλοϊκά, σκοπεύει να δώσει πρωτοφανή ισχύ και προνόμια στις πολυεθνικές. Με βάση αυτήν την συμφωνία, οι πολυεθνικές θα μπορούν να καταφεύγουν σε ειδικά, διεθνή δικαστήρια και να μηνύουν τις κυβερνήσεις μας όταν πιστεύουν πως οι νόμοι μας θίγουν και τα κέρδη τους! Ουσιαστικά, θα τους δοθεί η δύναμη να εμποδίζουν την εφαρμογή οποιουδήποτε νόμου έρχεται σε κόντρα με τα συμφέροντά τους, όπως για παράδειγμα ο έλεγχος των γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων, τα δικαιώματα των εργαζομένων, την ιδιωτικότητά μας, την δικαιοσύνη, το περιβάλλον και την διατροφή μας και την ελευθερία μας παντού, και όχι μόνο στο διαδίκτυο.
Και οι δυο αυτές συμφωνίες (όπως και αρκετές άλλες, σίγουρα), γίνονται κάτω από απόλυτη μυστικότητα και οι όποιες διαρροές προέκυψαν ήταν από το Wikileaks (οι περισσότερες έστω).

Επίλογος:

Καταρχήν, δεν τίθεται καν θέμα, πως ο Artem Vaulin πρέπει να απελευθερωθεί και να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία. Βέβαια τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ έχουν λυσσάξει και φυσικά τον παρουσιάζουν σαν έναν εγκληματία (με την λέξη «hacker» να παίζει σαν τρελή, άσχετα αν δεν έχει νόημα, συνοδευόμενη από την σχετική φοβία), επιζήμιο για το κοινωνικό, οικονομικό συμφέρον (πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες όπως είπαμε, καθώς η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική).
Η δίκη αυτή θα έχει πολλά προσχώματα και μεγάλες πολιτικές παρεμβάσεις. Τα προσχήματα επειδή θα τον ανάγουν σε «εξιλαστήριο θύμα» ούτως ώστε να επιτύχει όχι μόνο ο εκφοβισμός, αλλά και η διαμόρφωση μιας κοινωνικής αντίληψης. Πλασματικής φυσικά, μα τι σημασία έχει;

Από την άλλη, καταρρέουν και οι τελευταίες ελπίδες πως το διαδίκτυο μπορεί να σωθεί και να επιστρέψει στην βασική αρχή της δημιουργίας του που δεν είναι άλλη από τον διαμοιρασμό και το δικαίωμα της ανωνυμίας.
Το web είναι τελειωμένο σε αυτά τα θέματα και μάλλον αναμενόμενο, όταν τα πάντα γύρω είναι ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο και τα πάντα προς πώληση.
Ο καταναλωτισμός και η εξουσία έχουν ανάγκη από ένα κοινό για να επιτύχουν και αυτό δεν είναι άλλο από τον έλεγχο των μαζών. Κάτι εύκολο προφανώς στην ηλεκτρονική εποχή μας. Ας μην γελιόμαστε πως επειδή μέχρι τώρα αυτή η παρασιτική βιομηχανία έχανε, θα συνεχιστεί επ'άπειρον. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις και συζητήσεις μέσα στα επόμενα 5-6 χρονια, μέχρι το 2022, τα πράγματα θα έχουν αλλάξει πολύ και ως προς το χειρότερο για εμάς, όσον αφορά τόσο στα downloads που κάνουμε, μα και γενικότερα της ιδιωτικότητάς μας και όχι μόνο δικτυακά. Ήδη, η Microsοft και η Apple, έχουν αποφασίσει να ελέγχουν (με αλγόριθμους προφανώς) τα όσα κατεβάζετε στο desktop σας μα και τα όσα ανεβάζετε στο διαδίκτυο, μπλοκάροντας κάτι που θεωρούν «απαγορευμένο» (μπορεί να χρησιμοποιούν άλλα προσχήματα, μα ο στόχος και το αποτέλεσμα είναι τα ίδια).
Αν και αυτό δεν συνεπάγεται πως ο ακτιβισμός / χακτιβισμόςπρέπει να σταματήσει απογοητευμένος, είναι σαφές πως πρέπει να στραφούμε σε άλλες λύσεις. Και η μόνη υπαρκτή και βιώσιμη την παρούσα στιγμή δεν είναι άλλη από το P2P.

- Και επειδή, δεν στεκόμαστε μόνο σε αναφορές μα πάντα προσπαθούμε να δίνουμε λύσεις στο εδώ και τώρα, έτσι και τώρα θα κάνουμε κάποιες προτάσεις έχοντας πάντα κατά νου πως ανάμεσά μας υπάρχουν και άνθρωποι που είναι αρχάριοι:

- Χρησιμοποιήστε το Triblerσαν torrent client στο desktop σας. Θα πρέπει να τραβήξουν την πρίζα από το διαδίκτυο για να το σταματήσουν. Είναι απλό, φιλικό, εύχρηστο και όμορφο, με ισχυρά χαρακτηριστικά ακόμα και ανωνυμίας.

- Αν θέλετε κάτι πιο light και πιο geek, δείτε τον Tixati (torrent client) που έχει προηγμένα χαρακτηριστικά όπως RSS, IP Filtering, Event Scheduler, ενώ στα θετικά του είναι πως δεν χρησιμοποιεί ούτε java, ούτε και net.

- Παρόλο που είναι γνωστό, οι περισσότεροι το ξεχνάνε, πως μέσα από το desktop τους, πολύ εύκολα μπορούν να κάνουν ιδιωτικό διαμοιρασμό χωρίς ενδιάμεσους servers, με τους ανθρώπους που επιθυμούν και μόνο.

- Και αν επιθυμείτε κάτι πιο συναρπαστικό και που ίσως είναι ένα δείγμα της πλατφόρμας του P2P web που αναπόφευκτα θα έρθει, δοκιμάστε το ZeroNet. Επιγραμματικά, να αναφέρουμε πως είναι ένα Ανοιχτού Κώδικα λογισμικό το οποίο χρησιμοποιεί την κρυπτογραφία του Bitcoinκαι την τεχνολογία BitTorrent για να οικοδομηθεί ένα αποκεντρωμένο δίκτυο ανθεκτικό στην λογοκρισία. Ο κάθε χρήστης θα μπορεί να δημιουργήσει στατικές ή δυναμικές ιστοσελίδες στο ZeroNet και οι επισκέπτες μπορούν να επιλέξουν να εξυπηρετούν επίσης τις ιστοσελίδες. Αυτοί οι δικτυακοί τόποι θα μπορούν να παραμένουν οn-line, ακόμη και αν εξυπηρετούνται από μόνο ένα άτομο (peer). Όταν μια σελίδα ενημερώνεται (με νέα δημοσίευση), όλοι οι κόμβοι που εξυπηρετούν αυτόν τον χώρο (οι προηγούμενοι επισκέπτες δηλαδή) θα λάβουν μόνο τις αθροιστικές αλλαγές που γίνονται στο περιεχόμενο του ιστοτόπου (δηλαδή την νέα δημοσίευση). Το γεγονός πως χρησιμοποιεί βάση δεδομένων SQL, καθιστά εύκολη την δυνατότητα δημιουργίας «βαριών» ιστοσελίδων. Και φυσικά δεν επιβαρυνόσαστε με έξοδα για hosting.
Δοκιμάστε το, θα σας εκπλήξει ευχάριστα, ήδη υπάρχει πάρα πολύ υλικό.

Ο διαμοιρασμός υπήρξε ο κινητήριος μοχλός της εξέλιξης της ανθρωπότητας και σε καμία περίπτωση δεν είναι παράνομος και ανήθικος. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος που είναι εναντίον μας και πρέπει να το ξεπεράσουμε. Η πειρατεία δεν είναι έγκλημα, ούτε κλοπή. Εγκληματίες είναι οι πολυεθνικές και κάθε ισχυρό οικονομικό και εξουσιαστικό κέντρο αποφάσεων.
Το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση με τις πολιτικές ελευθερίες.

Κυκλοφορεί η συγκεκριμένη είδηση: Λίγο μετά το κλείσιμο του KickassTorrents (ΚΑΤ) ξεκίνησε το διάδοχο σάιτ, υπό την μορφή φόρουμ, το Katcr.co. Είχαν υποσχεθεί τότε πως πολύ γρήγορα θα επιστρέψουν και τα τόρρεντς. Κάτι που συνέβη προχθές, Παρασκευή (16 Δεκεμβρίου 2016) και το νέο σάιτ Katcr.co (KATcr) επανήλθε πλήρως λειτουργικό.

KickassTorrents

Το KickassTorrentsυπήρξε η μεγαλύτερη σελίδα διαμοιρασμού torrentsαρχείων στην εποχή μετά το PirateBay.Πολύ καλά σχεδιασμένη, με σωστές επιστροφές αποτελεσμάτων και συνεχώς ενημερωμένη, αποτέλεσε κόμβο για εκατομμύρια ανθρώπους προκειμένου να βρουν περιεχόμενο που ίσως υπό άλλες συνθήκες να μην μπορούσαν.
Ευρισκόμενοι σε μια εποχή που τα πάντα, ως το νερό και ο αέρας, θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν και ολόκληρη η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από το κέρδος με πατέντες και πνευματικά δικαιώματα, ακόμα και σε όσα θεωρούσαμε ως αυτονόητα, ήταν επόμενο το διαδίκτυο να βρεθεί στο επίκεντρο.

Τον περασμένο Ιούλιο, το KickassTorrents, με εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες καθημερινά, έκλεισε από τις αρχές των ΗΠΑ μετά την σύλληψη του φερόμενου ως ιδιοκτήτη του, του Artem Vaulin. Ο 30 χρόνος φαίνεται να είναι εκτός από ιδρυτής, και ο εγκέφαλος του kickasttorrents, του μεγαλύτερου site παράνομου «κατεβάσματος» υλικού στον κόσμο, σύμφωνα με το αμερικάνικο υπουργείο, καθώς υπολογίζεται ότι από το site έχει «κατέβει» υλικό που κοστολογείται στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια.

Δείτεπώς επιτεύχθηκε η σύλληψη του Vaulin και η κατοχή της βάσης δεδομένων του KickassTorrents, από την NSA / FBI. Αυτό, επειδή όπως (πολύ γενικώς και αορίστως) λέγεται, ομοσπονδιακοί των Η.Π.Α. προσέγγισαν τον Vaulin σαν διαφημιστές, και έτσι αποκάλυψαν έναν τραπεζικό λογαριασμό που συνδέεται με το site. Στην σύλληψη αυτή, οι διωκτικές αρχές των ΗΠΑ και Πολωνίας δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν τίποτα χωρίς (πρωτίστως) την συμβολή της Apple, μα και άλλων όπως της Microsoftαλλά και του Χόλιγουντ και συγκεκριμένα της MPAA (Motion Picture Association of America, η ένωση των έξι μεγαλύτερων αμερικανικών κινηματογραφικών στούντιο) που φοβήθηκε την χασούρα η οποία (παρεμπιπτόντως) επηρεάζει μόνον την ελίτ του Χόλιγουντ.

Αμέσως μετά το κλείσιμό του βέβαια, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, η βάση δεδομένων του έγινε διαθέσιμη στο κοινόμε την δημιουργία ενός mirror της σελίδας του Kickass.

Η είδηση (?): Katcr.co· το νέο KickassTorrents

Η είδηση φαίνεται να ξεκίνησε από το Torrentfreakπου μιλάει για πλήρη επαναφορά του KickassTorrents, ως Katcr.co πλέον.

Λίγο μετά το κλείσιμο του KickassTorrents, μια ομάδα από τα αρχική επιτελικά στελέχη του KickassTorrents ξεκίνησε το διάδοχο σάιτ υπό την μορφή φόρουμ, το Katcr.co, με την υπόσχεση πως λίαν συντόμως θα ανεβάσουν και τα αρχεία torrents. Το Katcr.co έχει ξεκινήσει πλέον ως μια ιστοσελίδα σε πλήρη λειτουργία, με τα αρχεία torrent και η οποία φαίνεται πανομοιότυπη με το αρχικό Kickass Torrents.

Κάποια από τα επιτελικά στελέχη του αρχικού Kickass Torrents, παλιοί διαχειριστές και συντονιστές, έθεσαν σε εφαρμογή την επαναφορά της, με αποτέλεσμα η νέα σελίδα να χρησιμοποιεί μια καινούρια και ασφαλή βάση δεδομένων, διατηρώντας την παλιά της εμφάνιση.

Ταυτόχρονα επέστρεψαν και πολλοί uploaders που ανέβαζαν αρχεία torrent στο παλιό site (το Kickass Torrents).

Σύμφωνα με το Torrentfreak, η ομάδα του Katcr τους είπε:

The majority of our original Staff, Admins and Moderation team joined us after Kat.cr went down – which is something we’re very proud of. This shows the loyalty, dedication and real love for KAT that we all share.

We have all our major uploaders on board and they continued to share tirelessly even before the torrent engines returned. The torrent community can continue to expect to see uploads from all the names they know and trust.

ελληνιστί:

Αφού έκλεισε το Kat.cr, οι περισσότεροι από το προσωπικό μας, τους admins μας αλλά και από την ομάδα συντονισμού, μας ακολούθησαν – και είμαστε υπερήφανοι γι'αυτό. Γιατί η πράξη τους αυτή δείχνει την πίστη, την αφοσίωση και την αγάπη για το ΚΑΤ που όλοι μοιραζόμαστε.

Επέστρεψαν και οι βασικοί μας uploaders που, ακούραστοι, ανέβαζαν υλικό πριν καν επανέλθει η λειτουργία των μηχανών των torrents. Η κοινότητα των torrents μπορεί να περιμένει να δει uploads από όλα τα ονόματα που γνωρίζει και εμπιστεύεται.

Η ομάδα KATcr που βρίσκεται πίσω από το νέο σάιτ katcr.co/new υπόσχεται ότι τα μέλη θα είναι ασφαλή στο νέο portal. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους λόγους που έφτιαξαν το νέο σάιτ, για να προστατέψουν τους χρήστες του διαδικτύου από κακόβουλα αντίγραφα της ιστοσελίδας, τα οποία έχουν ως στόχο να μοιράσουν malware ή να υποκλέψουν δεδομένα από ανυποψίαστους χρήστες που κατεβάζουν torrents:

In order to keep our members safe we chose to rebuild and keep only safe elements. Despite the fact that a rebuild took longer, the safety of our community comes first.

ελληνιστί:

Για να προστατέψουμετα μέλη μας, επιλέξαμε να χτίσουμε από την αρχή την ιστοσελίδα, διατηρώντας μόνο τα ασφαλή στοιχεία. Παρά το γεγονός ότι το να χτίσουμε από την αρχή το σάιτ, μας πήρε αρκετό χρόνο, προέχει η ασφάλεια της κοινότητας.

Το λινκ που δίνουν για το νέο σάιτ Katcr.coλειτούργησε λίγο πριν την στιγμή που δημοσιεύεται το παρόν άρθρο (Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016).

Στο Torrentfreak έχουν γίνει βέβαια δύο Updates. Στο πρώτο αναφέρεται πως η ιστοσελίδα έπεσε λόγω τεχνικών θεμάτων.
Στο δεύτερο update εμφανίζεται κάποιο μέλος της ομάδας του KATcr, να εξηγεί πως το site έπεσε λόγω της μεγάλης κίνησης.

Katcr.co· το νέο KickassTorrents ή «κάτι άλλο»;

Η αλήθεια είναι πως, βλέποντας την είδηση, μας παραξένεψε για διάφορους λόγους και έτσι προσπαθήσαμε να το ψάξουμε όσο γινόταν, και να το αναλύσουμε. Βρήκαμε λοιπόν αυτά που παρουσιάζουμε παρακάτω, με τους χρήστες να μιλάνε για παγίδα και να αναρωτιούνται από κι ως πού έχει ξεκινήσει καμπάνια χρηματοδότησης για την νέα ιστοσελίδα.

►Ψάχνοντάς το λοιπόν, βρήκαμε αυτό. Παρότι το λινκ δεν λειτουργεί, από την αναζήτηση, κάτω από το λινκ εμφανίζεται αυτό το κείμενο ως περίληψη:

Fundraiser for KAT Community

https://katcr.co/directpaypal. -

Fundraiser account seems to have been reported as "A campaign organizer was Committing fraud" .... For some reason, some envious people just live for the ...

που με απλά λόγια σημαίνει ότι:

Έρανος για την Κοινότητα του KAT

Ο λογαριασμός ο οποίος δημιουργήθηκε για ενίσχυση του KAT, έχει καταγγελθεί ως απάτη... Για κάποιον λόγο, κάποιοι ζηλόφθονοι άνθρωποι απλά ζουν για το...

Από την περίληψη λοιπόν, η οποία εμφανίζεται κάτω από το λινκ, φαίνεται ότι προφανώς αυτός που ξεκίνησε τον... έρανο προσπαθεί να δικαιολογήσει τα καθέκαστα, ούτως ειπείν την αναφορά που έγινε για απάτη, αποκαλώντας ζηλόφθονους αυτούς που τον / τους κατηγορούν για απάτη.

►Αλλά και στο reddit τους τα σούρνουν:

sorry for being an complete asshole but serious question why does kat need money from fundraiser?

Που - σε απλά ελληνικά - ρωτάει κάποιος (και λογικά):

Συγνώμη ρε παίδες, γιατί με τόσα κέρδη το KAT να χρειάζεται να μαζέψει χρήματα για να ανέβει το σάιτ;

► Τα ίδια λένεκαι στο Twitter του KATC:
Από πού κι ως πού ζητάνε χρήματα για να επανέλθει το ΚΑΤ;

@KATCommunity Fundraiser? For what gentlemen? KAT is gone for good. A big fat Honeypot trap is all i can see here right now,so, please...

— Jaevlo (@Jae_Vlo) 12 Αυγούστου 2016

δηλαδή:

Έρανο; Για ποιο λόγο κύριοι; Το ΚΑΤ έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτό που βλέπω τώρα δεν είναι τώρα από μια μεγάλη κραυγαλέα παγίδα· έλεος δηλαδή...

>>> Η ιστοσελίδα του νέου Katcr.co (KATcr). 

«IKnowWhatYouDownload», που στα ελληνικά σημαίνει «Γνωρίζω Τι κατεβάζεις», είναι μια ιστοσελίδα η οποία ισχυρίζεται ότι έχει την λίστα του κάθε Torrent που έχετε ποτέ κατεβάσει.

Αν κατεβάζετε (download) torrent, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το ιστορικό των αρχείων torrent που έχετε κάνει λήψη, είναι δημοσίως διαθέσιμo στην ιστοσελίδα ονόματι «I Know What You Download».

Απλά πληκτρολογήστε την διεύθυνση IP σας για να δείτε την λίστα με τα αρχεία torrent που έχετε κατεβάσει.

Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να λέγαμε πως είναι εφιάλτης για όλους αυτούς που θεωρούνται «πειρατές» από την στιγμή που κατεβάζουν πειρατικές ταινίες, τραγούδια και πάει λέγοντας.

Σημείωση: Αν έχετε δυναμική IP (dynamic IP) διευθύνσεις ή VPN, η υπηρεσία αυτή μπορεί να δείξει και τις λήψεις torrents άλλων.

Info: IP έχει κάθε υπολογιστής / συσκευή σε ένα δίκτυο (για παράδειγμα, το κινητό μας που χρησιμοποιούμε με ασύρματο σήμα / Wi-Fi). Άλλες συσκευές έχουν στατική IP και άλλες δυναμική, ανάλογα αν ο χρήστες τους την χρειάζονται ή όχι.
Εν αντιθέσει από την στατική IP που μένει στάσιμη και δεν αλλάζει, η δυναμική IP αλλάζει δυναμικά.
Με απλά λόγια, η δυναμική IP αλλάζει κάθε φορά που κάνετε restart το ρουτεράκι σας!
Η δυναμική IP είναι η προκαθορισμένη σε μια νέα σύνδεση (εκτός και αν έχει ζητηθεί στατική). Κάθε ένας χρήστης έχει ένα router που κάποιες στιγμές είναι ανοιχτό και κάποιες άλλες κλειστό. Όταν ο χρήστης ανοίγει το router, αυτομάτως το router προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον OTE και να ζητήσει μια IP. Έτσι, θα πάρει μια τυχαία IP από αυτές που είναι διαθέσιμες.

Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ιστοσελίδες torrent για να κατεβάσουν πειρατικό και μη-πειρατικό περιεχόμενο.

Τώρα θα μου πείτε πως δεν κρυφό μυστικό το γεγονός ότι δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να εντοπίσει κάποιος τις δραστηριότητες του οιουδήποτε στο δίκτυο torrent.

Και, για να... χαρείτε ακόμα περισσότερο, έρχεται και η ιστοσελίδα «I Know What You Download» η οποία αυτό που κάνει είναι να παρακολουθεί και να αποθηκεύει τα torrents που κατεβάζουν οι άνθρωποι επί καθημερινής βάσεως.

Αν διαγράψετε το ιστορικό λήψης από τον torrent client που χρησιμοποιείτε, μπορείτε να διασταυρώσετε τα ονόματα στο «I Know What You Download». Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να εισάγετε την IP διεύθυνσή σας στην ιστοσελίδα και να κάνετε κλικ στο κουμπί «Find IP» («Εύρεση IP»).

Εντός ολίγων δευτερολέπτων, όλες οι λήψεις και τα αρχεία torrents, που έχουν διανεμηθεί από την IP σας, θα εμφανισθούν στην οθόνη σας. Και όχι μόνον. Μιλάμε για κανονική καταγραφή και αποθήκευση του ιστορικού σας. Εκτός από την ημερομηνία και την ώρα της λήψης, η λίστα περιλαμβάνει και τον τίτλο αλλά και το μέγεθος του torrent.

Παρακολουθήστε τους φίλους και την οικογένειά σας

Σας έχουμε κι άλλα νέα όμως. Μπορείτε να παρακολουθείτε και τα torrents που κατεβάζουν ακόμα και άλλοι άνθρωποι. Ω, ναι.

Ο δικτυακός τόπος παρακολούθησης των torrents, σας επιτρέπει να δείτε ακόμα και το ιστορικών λήψεων των torrents άλλων ανθρώπων (των IPs τους, πιο σωστά).

Ούτως ειπείν, η ιστοσελίδα σας δίνει την δυνατότητα να τους κατασκοπεύετε.  Πώς; Μα γι’ αυτό υπάρχει εκείνο το κουμπάκι «Track Downloads». Κλικ πάνω του και θα σας πάει βήμα-βήμα.

Really?

Λοιπόν, πριν αρχίσετε να σκέφτεστε ότι όλο το ιστορικό των torrent σας είναι στην διάθεση του κοινού, έχετε υπ’ όψιν σας πως η εν λόγω ιστοσελίδα δεν έχει κάποια κρυφή λειτουργία Τεχνητής Νοημοσύνης που ανιχνεύει το ιστορικό των torrent σας. Η «παγίδα» στην όλη ιστορία είναι ότι η ιστοσελίδα εντοπίζει τις λήψεις των torrent downloads για μια διεύθυνση IP, είναι όμως δύσκολο να γνωρίζει τον τύπο της συσκευής.

Αν στην σύνδεσή σας έχετε δυναμική IP, είναι σχεδόν αδύνατον να εμφανίζονται όλες οι λήψεις των torrent αρχείων σας για μία διεύθυνση IP. Και αυτό γιατί, όπως είπαμε και πιο πάνω, εκχωρείται νέα IP κάθε φορά που συνδέεστε στο διαδίκτυο.

Έτσι λοιπόν θα λέγαμε πως πιο πολύ αφορά τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.

Επειδή δεν ασχολούμαι με τορρεντοκατέβασμα, δεν έχετε παρά να κάνετε μια δοκιμή για να δείτε τα torrents σας.

>>> Η ιστοσελίδα I Know What You Download.

[Πηγή]